2018’de ölen İsviçreli bir emlak patronu olan Bruno Stefanini, hayatını kalelerden tablolara ve Napolyon’un Waterloo’da kullandığı söylenen diş fırçasına kadar sayısız bina, sanat eseri ve tarihi hatıra toplayarak geçirdi.
Serveti tarafından garanti edilen koleksiyon çok büyük oldu – 100.000’den fazla parça – ve çoğu önemli İsviçreli sanatçılara ait 6.000 yağlı boya tabloyu içeriyordu. Ağustos Giacometti Ve Ferdinand Hoedler.
Stefanini’nin 1980’de her şeyi korumak için kurduğu bir vakfın köken araştırma başkanı Carolin Lange, “Sayılar biraz fazla,” dedi.
Ama Stefanini bir şeyleri toplamakta onlara bakmaktan daha iyiydi.
Bir ev sahibi olarak kiraları düşük tutmasına rağmen, mülklerinin çoğu o kadar harap durumdaydı ki, memleketi Winterthur’daki yetkililer harekete geçmek zorunda kaldı.
Benzer şekilde, koleksiyonundaki bazı öğeler küf, tahta kurdu veya daha kötüsü – asbest, cıva ve radyoaktivite ile kirlenmiştir.
Winterthur’a verdiği bir röportajda kızı Bettina Stefanini, “Tek parçaydı” diyor. “Kişiliğinin bir parçası, sınırsız olmasıydı. Para kazanmak onun ikinci doğasıydı. Ama işleri halletmekle ilgilenmiyordu. Bu onun tüm evreni için geçerliydi; evleri, hatta kıyafetleri bile.”
Stefanini’nin kızı tarafından yönetilen sanat, kültür ve tarih vakfı şimdi sadece pisliği değil, Nazi yağmalamasından kaynaklanan tüm kusurları da temizlemeye çalışıyor. Geçen yıl, Lange liderliğindeki vakıf, mülkiyeti sorunlu veya kaynağında büyük boşluklar olan sanatı tespit etmek için araştırma yapıyor. (Koleksiyon, Adolf Hitler’in hayran olduğu bilinen sanatçıların eserlerini içermektedir. karl spitzweg Ve arnold boklin.)
Bettina Stefanini, “Eğer karşılayabiliyorsanız, işleri doğru yapmak için daha büyük bir ahlaki yükümlülüğünüz var” dedi.
Diğer özel koleksiyoncular, köken araştırması yaptılar ve garanti edildiğinde eserleri iade ettiler: Ronald S. Lauders Yeni galeriÖrneğin, koleksiyonundan birkaç eseri savaş öncesi orijinal sahiplerine iade etti.
Ancak geçen ay Bettina Stefanini bir adım daha ileri giderek bağımsız bir uzmanlar panelinin araştırmayı değerlendireceğini ve aslen Yahudilere ait olan ve Nazi zulmü nedeniyle kaybolduğu düşünülen eşyaların iade edilip edilmeyeceği konusunda bağlayıcı kararlar vereceğini duyurdu.
Yeni organın beş üyesinin tamamı Yahudi. Panele, 1998 standardı da dahil olmak üzere uluslararası standartlara dayalı kararlar almaya kararlı olduklarını söyleyen, yağmalanmış sanat konusunda uzmanlaşmış eski İsviçre kültür bakanlığı yetkilisi ve avukat Andrea Raschèr başkanlık ediyor. Nazilerin El Koyduğu Sanat Üzerine Washington İlkeleri.
“Komisyonun karar vermede tam özerkliğe sahip olmasını sağlamak benim için çok önemliydi ve Vakfın kararlarına uyma yükümlülüğü var” dedi ve Vakfın bu yükümlülüğü tüzüğünde koruyacağını da sözlerine ekledi.
Özel koleksiyonların aksine kamu koleksiyonları söz konusu olduğunda, Fransa, Birleşik Krallık, Almanya, Hollanda ve Avusturya’daki hükümetler iddiaları değerlendirmek için bağımsız komisyonlar kurmuştur. İsviçre’nin böyle bir organı yok, ancak ulusal parlamentosu geçen yıl hükümeti bir tane oluşturmaya çağırdı.
Stefanini, Raschèr’in yeni panelinin İsviçre’de açık bir tartışmayı teşvik etmesini umduğunu söyledi. “Cesur olmak ve konuşulmayan şeyler hakkında konuşmak istiyoruz” dedi. “Köken ve mülkiyet konularını zorlarsak, bu söylemi müzeler etrafında güçlendiririz.”
Menşe araştırması, Vakfın web sitesinde yayınlanacaktır. Şimdiye kadar araştırmacılar, Yahudi sahiplerinden yağmalandığına veya Nazi zulmü sonucunda satıldığına inanılan eserlerin ön incelemesini yaptılar. İnceleme, 93 eserden altısının şüphe uyandırdığını ve daha fazla incelemeyi gerektirdiğini ortaya çıkardı, ancak vakıf bireysel eserlerin isimlerini açıklamadı.
Araştırmacılar, Winterthur yakınlarındaki yeni bir depolama tesisine taşınabilmeleri için koleksiyondaki 85.000 öğeyi temizlemek, envanterini çıkarmak, fotoğraflamak ve paketlemek için 80 kişiye kadar çalışan bir ekibin parçası. Öğelerin kolayca tanımlanmasını sağlamak için her nesneye bir QR kodu atanmıştır. Bettina Stefanini, kağıt üzerinde 20.000’den fazla sanat eserinin hâlâ envanterinin çıkarılması gerektiğini söyledi.
İşin içinde bu kadar çok insan olsa bile, önümüzdeki görev göz korkutucu. Bruno Stefanini, doymak bilmez, eklektik koleksiyonu ve teklif verme heyecanına olan iştahıyla tanınan, İsviçre ve Almanya müzayedelerinin demirbaşıydı.
Dahil olmak üzere birçok İsviçreli sanatçının eserlerini satın aldı. Cuno Amiet, Albert Anker Ve Felix Vallotton. Koleksiyonu, diğer şeylerin yanı sıra, tanınmış sanatçıların bireysel parçalarını içerir. Ottilie Wilhelmine Roederstein, Käthe Kollwitz, Meret Oppenheim Ve Niki de Saint Phalle.
Ama aynı zamanda bebek evleri, lahitler, tarihi plak çalarlar, apartman büyüklüğünde maket bir sirk, mektuplar, fotoğraflar ve çok daha fazlasını satın aldı. Maun masası Başkan John F. Kennedy’nin 1963’te nükleer testlere kısmi bir yasak getirdiği yer. (Masayı 1996’da New York’taki Sotheby’s’den 1.4 milyon dolara satın aldı.)
satın aldı Napolyon’un yaldızlı gümüş diş fırçası1988’de Münih’te müzayedeye çıkarılan oymalı armasıyla birlikte, onu Waterloo Savaşı’ndan sonra yenilmiş İmparator’un arabasından yağmaladığını iddia eden İngiliz subayın notuyla tamamlandı.
Tarihsel ve kültürel figürlere olan hayranlığı, onların kıyafetlerini de edinmesine yol açtı. Koleksiyon, Charlie Chaplin’in Büyük Diktatör filminde giydiği üniformanın bir prototipini, Avusturya İmparatoriçesi Elisabeth’in binici çizmelerini ve General Norman Schwarzkopf’un Körfez Savaşı dönemi üniformasını içeriyor. Stefanini’nin daha karanlık satın alımlarından bazıları, II. Dünya Savaşı’ndan sonra Nürnberg Duruşmalarına katılanların kıyafetlerini içeriyordu – hem sanıkların hapishane üniformaları hem de savcılara ait eşyalar.
Savaşa, özellikle de İkinci Dünya Savaşı’na olan tutkusu onu tabancalar, makineli tüfekler, hava bombaları, el bombaları – hatta bütün bir tank toplamaya yöneltti. Bunları, İsviçre’nin Aarau kasabası yakınlarındaki Brestenberg’deki şatosunun altına inşa ettiği mağaramsı depoda sakladı. Bazıları hala patlayıcı içeriyordu.
2018’de, babasının ölümünden altı ay önce, Bettina Stefanini vakfının kontrolünü ele geçirdi ve koleksiyon, dört harap kale de dahil olmak üzere çeşitli mülklerine dağıldı. Bazı ürünler müzayede evinin ambalajındaydı, onları aldığından beri dokunulmamıştı.
Hırsızlar polise teslim edilirken, onlar da askere teslim edildi. Bir dağ vadisindeki bir tank atış poligonunda patlatıldılar.
Bettina Stefanini, Winterthur yakınlarında kurulacak Campo deposunun ziyarete açılacağını ve koleksiyondan bazı bölümlerin sergilenebileceğini söyledi. Ancak vakfın müze açma gibi bir planı olmadığını söyledi. Bunun yerine müzelere borç vermeye devam edecek — geçen yıl sergiler için 160 parça ödünç verildi, dedi.
Babasının hayatıyla ilgili bir belgesel de hazırlanıyor” dedi.
Vakıf, hayatını ve koleksiyonunu araştırmak için belgeleriyle dolu ve çeşitli evlerin tavan arasına gizlenmiş düzinelerce muz kutusunu açtı.
Koleksiyondan sorumlu Severin Rüegg, “Bu çok kapsamlı bir arşiv, çünkü Bruno Stefanini pek bir şeyi çöpe atmadı,” diyor. “Bu bir bilgi fazlalığı – biraz kafa karıştırıcı. Ama kaynak araştırması için önemlidir ve koleksiyonu iyi anlamamız gerekir. Bunu yapmak için, o kişiyi, koleksiyoner olarak kim olduğunu daha iyi anlamamız gerekiyor.”
Serveti tarafından garanti edilen koleksiyon çok büyük oldu – 100.000’den fazla parça – ve çoğu önemli İsviçreli sanatçılara ait 6.000 yağlı boya tabloyu içeriyordu. Ağustos Giacometti Ve Ferdinand Hoedler.
Stefanini’nin 1980’de her şeyi korumak için kurduğu bir vakfın köken araştırma başkanı Carolin Lange, “Sayılar biraz fazla,” dedi.
Ama Stefanini bir şeyleri toplamakta onlara bakmaktan daha iyiydi.
Bir ev sahibi olarak kiraları düşük tutmasına rağmen, mülklerinin çoğu o kadar harap durumdaydı ki, memleketi Winterthur’daki yetkililer harekete geçmek zorunda kaldı.
Benzer şekilde, koleksiyonundaki bazı öğeler küf, tahta kurdu veya daha kötüsü – asbest, cıva ve radyoaktivite ile kirlenmiştir.
Winterthur’a verdiği bir röportajda kızı Bettina Stefanini, “Tek parçaydı” diyor. “Kişiliğinin bir parçası, sınırsız olmasıydı. Para kazanmak onun ikinci doğasıydı. Ama işleri halletmekle ilgilenmiyordu. Bu onun tüm evreni için geçerliydi; evleri, hatta kıyafetleri bile.”
Stefanini’nin kızı tarafından yönetilen sanat, kültür ve tarih vakfı şimdi sadece pisliği değil, Nazi yağmalamasından kaynaklanan tüm kusurları da temizlemeye çalışıyor. Geçen yıl, Lange liderliğindeki vakıf, mülkiyeti sorunlu veya kaynağında büyük boşluklar olan sanatı tespit etmek için araştırma yapıyor. (Koleksiyon, Adolf Hitler’in hayran olduğu bilinen sanatçıların eserlerini içermektedir. karl spitzweg Ve arnold boklin.)
Bettina Stefanini, “Eğer karşılayabiliyorsanız, işleri doğru yapmak için daha büyük bir ahlaki yükümlülüğünüz var” dedi.
Diğer özel koleksiyoncular, köken araştırması yaptılar ve garanti edildiğinde eserleri iade ettiler: Ronald S. Lauders Yeni galeriÖrneğin, koleksiyonundan birkaç eseri savaş öncesi orijinal sahiplerine iade etti.
Ancak geçen ay Bettina Stefanini bir adım daha ileri giderek bağımsız bir uzmanlar panelinin araştırmayı değerlendireceğini ve aslen Yahudilere ait olan ve Nazi zulmü nedeniyle kaybolduğu düşünülen eşyaların iade edilip edilmeyeceği konusunda bağlayıcı kararlar vereceğini duyurdu.
Yeni organın beş üyesinin tamamı Yahudi. Panele, 1998 standardı da dahil olmak üzere uluslararası standartlara dayalı kararlar almaya kararlı olduklarını söyleyen, yağmalanmış sanat konusunda uzmanlaşmış eski İsviçre kültür bakanlığı yetkilisi ve avukat Andrea Raschèr başkanlık ediyor. Nazilerin El Koyduğu Sanat Üzerine Washington İlkeleri.
“Komisyonun karar vermede tam özerkliğe sahip olmasını sağlamak benim için çok önemliydi ve Vakfın kararlarına uyma yükümlülüğü var” dedi ve Vakfın bu yükümlülüğü tüzüğünde koruyacağını da sözlerine ekledi.
Özel koleksiyonların aksine kamu koleksiyonları söz konusu olduğunda, Fransa, Birleşik Krallık, Almanya, Hollanda ve Avusturya’daki hükümetler iddiaları değerlendirmek için bağımsız komisyonlar kurmuştur. İsviçre’nin böyle bir organı yok, ancak ulusal parlamentosu geçen yıl hükümeti bir tane oluşturmaya çağırdı.
Stefanini, Raschèr’in yeni panelinin İsviçre’de açık bir tartışmayı teşvik etmesini umduğunu söyledi. “Cesur olmak ve konuşulmayan şeyler hakkında konuşmak istiyoruz” dedi. “Köken ve mülkiyet konularını zorlarsak, bu söylemi müzeler etrafında güçlendiririz.”
Menşe araştırması, Vakfın web sitesinde yayınlanacaktır. Şimdiye kadar araştırmacılar, Yahudi sahiplerinden yağmalandığına veya Nazi zulmü sonucunda satıldığına inanılan eserlerin ön incelemesini yaptılar. İnceleme, 93 eserden altısının şüphe uyandırdığını ve daha fazla incelemeyi gerektirdiğini ortaya çıkardı, ancak vakıf bireysel eserlerin isimlerini açıklamadı.
Araştırmacılar, Winterthur yakınlarındaki yeni bir depolama tesisine taşınabilmeleri için koleksiyondaki 85.000 öğeyi temizlemek, envanterini çıkarmak, fotoğraflamak ve paketlemek için 80 kişiye kadar çalışan bir ekibin parçası. Öğelerin kolayca tanımlanmasını sağlamak için her nesneye bir QR kodu atanmıştır. Bettina Stefanini, kağıt üzerinde 20.000’den fazla sanat eserinin hâlâ envanterinin çıkarılması gerektiğini söyledi.
İşin içinde bu kadar çok insan olsa bile, önümüzdeki görev göz korkutucu. Bruno Stefanini, doymak bilmez, eklektik koleksiyonu ve teklif verme heyecanına olan iştahıyla tanınan, İsviçre ve Almanya müzayedelerinin demirbaşıydı.
Dahil olmak üzere birçok İsviçreli sanatçının eserlerini satın aldı. Cuno Amiet, Albert Anker Ve Felix Vallotton. Koleksiyonu, diğer şeylerin yanı sıra, tanınmış sanatçıların bireysel parçalarını içerir. Ottilie Wilhelmine Roederstein, Käthe Kollwitz, Meret Oppenheim Ve Niki de Saint Phalle.
Ama aynı zamanda bebek evleri, lahitler, tarihi plak çalarlar, apartman büyüklüğünde maket bir sirk, mektuplar, fotoğraflar ve çok daha fazlasını satın aldı. Maun masası Başkan John F. Kennedy’nin 1963’te nükleer testlere kısmi bir yasak getirdiği yer. (Masayı 1996’da New York’taki Sotheby’s’den 1.4 milyon dolara satın aldı.)
satın aldı Napolyon’un yaldızlı gümüş diş fırçası1988’de Münih’te müzayedeye çıkarılan oymalı armasıyla birlikte, onu Waterloo Savaşı’ndan sonra yenilmiş İmparator’un arabasından yağmaladığını iddia eden İngiliz subayın notuyla tamamlandı.
Tarihsel ve kültürel figürlere olan hayranlığı, onların kıyafetlerini de edinmesine yol açtı. Koleksiyon, Charlie Chaplin’in Büyük Diktatör filminde giydiği üniformanın bir prototipini, Avusturya İmparatoriçesi Elisabeth’in binici çizmelerini ve General Norman Schwarzkopf’un Körfez Savaşı dönemi üniformasını içeriyor. Stefanini’nin daha karanlık satın alımlarından bazıları, II. Dünya Savaşı’ndan sonra Nürnberg Duruşmalarına katılanların kıyafetlerini içeriyordu – hem sanıkların hapishane üniformaları hem de savcılara ait eşyalar.
Savaşa, özellikle de İkinci Dünya Savaşı’na olan tutkusu onu tabancalar, makineli tüfekler, hava bombaları, el bombaları – hatta bütün bir tank toplamaya yöneltti. Bunları, İsviçre’nin Aarau kasabası yakınlarındaki Brestenberg’deki şatosunun altına inşa ettiği mağaramsı depoda sakladı. Bazıları hala patlayıcı içeriyordu.
2018’de, babasının ölümünden altı ay önce, Bettina Stefanini vakfının kontrolünü ele geçirdi ve koleksiyon, dört harap kale de dahil olmak üzere çeşitli mülklerine dağıldı. Bazı ürünler müzayede evinin ambalajındaydı, onları aldığından beri dokunulmamıştı.
Hırsızlar polise teslim edilirken, onlar da askere teslim edildi. Bir dağ vadisindeki bir tank atış poligonunda patlatıldılar.
Bettina Stefanini, Winterthur yakınlarında kurulacak Campo deposunun ziyarete açılacağını ve koleksiyondan bazı bölümlerin sergilenebileceğini söyledi. Ancak vakfın müze açma gibi bir planı olmadığını söyledi. Bunun yerine müzelere borç vermeye devam edecek — geçen yıl sergiler için 160 parça ödünç verildi, dedi.
Babasının hayatıyla ilgili bir belgesel de hazırlanıyor” dedi.
Vakıf, hayatını ve koleksiyonunu araştırmak için belgeleriyle dolu ve çeşitli evlerin tavan arasına gizlenmiş düzinelerce muz kutusunu açtı.
Koleksiyondan sorumlu Severin Rüegg, “Bu çok kapsamlı bir arşiv, çünkü Bruno Stefanini pek bir şeyi çöpe atmadı,” diyor. “Bu bir bilgi fazlalığı – biraz kafa karıştırıcı. Ama kaynak araştırması için önemlidir ve koleksiyonu iyi anlamamız gerekir. Bunu yapmak için, o kişiyi, koleksiyoner olarak kim olduğunu daha iyi anlamamız gerekiyor.”