Kurulumlar ve can alıcı noktalar tüm dikkati çeker, ancak aradaki şeyler de aynı derecede önemli olabilir, özellikle her kelimenin önemli olduğu kısa şakalarda. Bunu Jaye McBride’dan alın: “Yaşlı adamları severim. Ne kadar eski olursa o kadar iyi.” Duraklat. “Çevrimiçi flört yapmıyorum. Karbon tarihlemesi yapıyorum.” İkinci cümle olmadan -“Ne kadar eski o kadar iyi,” bu işe yarayabilir ama o kadar da iyi değil. Sebeplerin anlamla olduğu kadar ritimle de ilgisi vardır. Gözlüklü bir Komedi Mahzeni müdavimi olan McBride’ın şaka kulağı olduğunu bilmenizi sağlayan türden küçük jestler.
Brooklyn’deki Union Hall’da çekilen sıradan ama komik bir prodüksiyon olan ilk gösterileri, hızlı ve kaygısız bir tarza sahip, sade bir stand-up gösterisi için ham bir prodüksiyon. Kendi stand-up tarzının hikayelerden çok can alıcı sözlere dayandığını size ilk söyleyen o, ancak bu, saatin değişmediği ve farklı türde şakalar içerdiği anlamına gelmez. Önüne gelen her şeyi alt üst eden bir bükülme nedeniyle aniden değişen rüzgarlı tür var. Gözlemsel görüntüler var: Bir trans komedyen olan McBride, ne kadar emin olursan ol, birine trans olup olmadığını asla soramayacağın kadar görgü kuralları hakkında biraz bilgi sahibi. Kendini küçümseyen yanlar, bazı huysuz ihlaller ve tartışma yaratmak için tasarlanmış hicivli şakalar var. Geçişi 15 yıl önce yaptığını bize söyledikten sonra McBride kalabalığa güvence verdi: “Dedikodu yapmayın. Sadece olimpiyatlarda yarışmak için yaptım.”
Mike Vecchione, “Çekiciler”
Youtube
Mike Vecchione sahnede hipnotize edici derecede sabit bir ritimle konuşuyor ve neredeyse ürkütücü bir sakinliğe bürünüyor. Bazen normal konuşmadan biraz daha yavaş olan bu “deadpan” efekti aptalı oynamak için kullanılır. (Zeki insanlar tarafından aptalları daha iyi hissettirmek için icat edildiğini iddia ettiği duygusal zekasıyla çokça itibar görüyor.) Diğer zamanlarda sonuç, pandeminin kendisi gibi yakışıklı insanlar için zor olduğunu söylediği zamandan daha gülünç derecede kibirli. maskeler yüzünden. (“Çekici insanlar olarak, belirli bir şekilde muamele görmeye alışkınız.”)
Şakaları aldatıcı bir şekilde karmaşık olabilir ve birçok çizgi roman geri aramaları ucuz bir hile olarak kullanırken, o bunları dahil etmenin akıllıca yollarını bulur. Diğer stand-up’larda olduğu gibi, Dave Attell’in etkili performansı setini takip ediyor. Notları, özellikle Vecchione’nin şakalar yaptığı alaycı bir şekilde duyulur. (“Pekala millet, göçmenlik politikam nedir? Bilmek ister misiniz?”) Ama en iyi o, alaycılık ve samimiyet arasında bir denge buluyor. Tutkularından birinin başka şehirlere gidip pizzalarını aşağılamak olduğuna dair açıklamasını alın. Hangi New Yorklu bunu söyleyemez? Ya da seyirciyi pohpohlayan tanıdık bir sözdeki bükülme: “Sen harika bir seyircisin çünkü şakalarımı anlıyorsun.”
Kyle Kinane, “Şoklar ve Dikmeler”
Youtube
Şaka gibi çakıl sesli yol savaşçısı Kyle Kinane ile ilk tanıştığınızda, minibüsünün önünde uçsuz bucaksız bir gökyüzünün altında tek başına duruyor. Bu gösterişli bir stand-up değil. Şekillerle oynamaz, mesajı yoktur veya belirli bir komedi okuluna aittir. Şakaları büyük ölçüde karakter çalışmasına dayanmaz ve büyük sorunlara acele etme eğiliminde değildir. Ama bu yalnız görüntü ona yakışıyor. Kinane, huysuz tahrişleri güvenilir bir şekilde eksantrik fantezi uçuşlarına dönüştürerek, yersiz hissetmekte mizah bulur. En son özelinde, soğukkanlı cerrahlar, sünnetler ve çekici insanlardan sizi gülümseten ve hatta ürperten (sünnet derisine “şeytanın kalamarını” diyor) sürprizlerle dolu eğlenceli bir dille bahsediyor. Ama onu en çok yakalayan şey, müzik gruplarıyla ilgili bir ağıt. Bu, baş döndürücü küçümseme ve ayrıntılı performanstan yararlanan, gruptaki şarkıyı bitirmek için can atan ama bitiremeyen adamın beklenmedik acımalarını vurgulayan bir performansla sonuçlanan niş bir parça. Bu komik bir trajedi.
İkili olmayan yeni komedyen Mae Martin (“Feel Good” dizisinin yıldızı) yeni Netflix özel programında sabırla ve bilinçli bir neşeyle toplumsal cinsiyet ve cinsellik arasındaki farkı açıklıyor, Dave Chappelle gibi çizgi romanları çürütüyor ve toplumsal cinsiyet akışını tarihsel bağlama yerleştiriyor. Ancak Martin ayrıca, insanların toplumsal cinsiyetle ilgili çağdaş konuşmalar hakkında kafalarının karışmasının sorun olmadığını da söylüyor. Martin, “WiFi’yi anlamıyorum ama gerçek olduğunu biliyorum” diyor. “Bunun beni geceleri uyutmasına izin vermem.”
35 yaşındaki Martin, cinsiyet hakkında konuşmak konusunda isteksiz ve Netflix spesiyalleri de olan Chappelle ve Ricky Gervais’in “SAP” izleyip trans materyalleri hakkında fikirlerini değiştirdikleri fikri manşetlere taşındı. Ancak özel etkinliğin bu daha samimi kısmında tuhaf bir şeyler de var, öncesinde ve sonrasında gelenlerden ani bir değişim. Tatlı, karizmatik bir sanatçı, samimi, komik sesi çarpık ve neşeli, mistik ama bir şekilde ayakları yere basıyor. Martin, bu özel etkinliği orman gibi giyinmiş bir sette çektikleri Kanada’lı ve yandan anekdot niteliğindeki mizah (hikayenin sonunda Martin, can alıcı çizgiler olmadığını, bunun sadece bir skeç olduğunu belirtiyor) zengin bir hikayenin parçası. garip Kanada komedisinin mirası. (Bir geyik, bir şakada belirgin bir şekilde öne çıkar.)
Dikkatli bakın ve burada, utanç verici bir komedi hikayesinden ergenliğin dehşet verici bir portresine, romantik 20’lere ve şu anki bitkin ana kadar tüm hayata sağlam bir giriş görebilirsiniz. Başka bir ilişkideki olası bebek isimleri hakkında konuşmak zorunda kaldığı için içini çeken Martin, “Ölü farazi çocukların mezarlığında yürüyeyim,” diyor.
Özel etkinliğin ilk yarısı güçlü, şaşırtıcı kara şiir patlamaları ve tuhaf karakterlerle dolu, tıpkı Avrupa’da bir postacının bütün bir kasabanın postasını gömmesi gibi. Martin, açıklaması komedyen kadar gelişigüzel ve açık sözlü olan bu adamı seviyor. Kimliklerle ilgili özel bölüm boyunca ortaya çıkan fikirler var, onları çocukken yoğun bir şekilde iyileştirme ve yetişkin olarak yapmayı bırakma şeklimiz. Daha iyi bir şov, daha fazla bağ dokusu bulur ve daha komik olan, bazı hikayeleri sıkılaştırır, bir veya iki tanesini bırakır ve birkaç can alıcı nokta eklerdi. Ama aynı zamanda Martin’in herkes gibi görünmesini sağlayabilir. Burada zaten eğlenceli, zahmetsiz bir hava var, neşesi kısmen olduğu gibi olmaktan rahat olan biri.
Brooklyn’deki Union Hall’da çekilen sıradan ama komik bir prodüksiyon olan ilk gösterileri, hızlı ve kaygısız bir tarza sahip, sade bir stand-up gösterisi için ham bir prodüksiyon. Kendi stand-up tarzının hikayelerden çok can alıcı sözlere dayandığını size ilk söyleyen o, ancak bu, saatin değişmediği ve farklı türde şakalar içerdiği anlamına gelmez. Önüne gelen her şeyi alt üst eden bir bükülme nedeniyle aniden değişen rüzgarlı tür var. Gözlemsel görüntüler var: Bir trans komedyen olan McBride, ne kadar emin olursan ol, birine trans olup olmadığını asla soramayacağın kadar görgü kuralları hakkında biraz bilgi sahibi. Kendini küçümseyen yanlar, bazı huysuz ihlaller ve tartışma yaratmak için tasarlanmış hicivli şakalar var. Geçişi 15 yıl önce yaptığını bize söyledikten sonra McBride kalabalığa güvence verdi: “Dedikodu yapmayın. Sadece olimpiyatlarda yarışmak için yaptım.”
Mike Vecchione, “Çekiciler”
Youtube
Mike Vecchione sahnede hipnotize edici derecede sabit bir ritimle konuşuyor ve neredeyse ürkütücü bir sakinliğe bürünüyor. Bazen normal konuşmadan biraz daha yavaş olan bu “deadpan” efekti aptalı oynamak için kullanılır. (Zeki insanlar tarafından aptalları daha iyi hissettirmek için icat edildiğini iddia ettiği duygusal zekasıyla çokça itibar görüyor.) Diğer zamanlarda sonuç, pandeminin kendisi gibi yakışıklı insanlar için zor olduğunu söylediği zamandan daha gülünç derecede kibirli. maskeler yüzünden. (“Çekici insanlar olarak, belirli bir şekilde muamele görmeye alışkınız.”)
Şakaları aldatıcı bir şekilde karmaşık olabilir ve birçok çizgi roman geri aramaları ucuz bir hile olarak kullanırken, o bunları dahil etmenin akıllıca yollarını bulur. Diğer stand-up’larda olduğu gibi, Dave Attell’in etkili performansı setini takip ediyor. Notları, özellikle Vecchione’nin şakalar yaptığı alaycı bir şekilde duyulur. (“Pekala millet, göçmenlik politikam nedir? Bilmek ister misiniz?”) Ama en iyi o, alaycılık ve samimiyet arasında bir denge buluyor. Tutkularından birinin başka şehirlere gidip pizzalarını aşağılamak olduğuna dair açıklamasını alın. Hangi New Yorklu bunu söyleyemez? Ya da seyirciyi pohpohlayan tanıdık bir sözdeki bükülme: “Sen harika bir seyircisin çünkü şakalarımı anlıyorsun.”
Kyle Kinane, “Şoklar ve Dikmeler”
Youtube
Şaka gibi çakıl sesli yol savaşçısı Kyle Kinane ile ilk tanıştığınızda, minibüsünün önünde uçsuz bucaksız bir gökyüzünün altında tek başına duruyor. Bu gösterişli bir stand-up değil. Şekillerle oynamaz, mesajı yoktur veya belirli bir komedi okuluna aittir. Şakaları büyük ölçüde karakter çalışmasına dayanmaz ve büyük sorunlara acele etme eğiliminde değildir. Ama bu yalnız görüntü ona yakışıyor. Kinane, huysuz tahrişleri güvenilir bir şekilde eksantrik fantezi uçuşlarına dönüştürerek, yersiz hissetmekte mizah bulur. En son özelinde, soğukkanlı cerrahlar, sünnetler ve çekici insanlardan sizi gülümseten ve hatta ürperten (sünnet derisine “şeytanın kalamarını” diyor) sürprizlerle dolu eğlenceli bir dille bahsediyor. Ama onu en çok yakalayan şey, müzik gruplarıyla ilgili bir ağıt. Bu, baş döndürücü küçümseme ve ayrıntılı performanstan yararlanan, gruptaki şarkıyı bitirmek için can atan ama bitiremeyen adamın beklenmedik acımalarını vurgulayan bir performansla sonuçlanan niş bir parça. Bu komik bir trajedi.
İkili olmayan yeni komedyen Mae Martin (“Feel Good” dizisinin yıldızı) yeni Netflix özel programında sabırla ve bilinçli bir neşeyle toplumsal cinsiyet ve cinsellik arasındaki farkı açıklıyor, Dave Chappelle gibi çizgi romanları çürütüyor ve toplumsal cinsiyet akışını tarihsel bağlama yerleştiriyor. Ancak Martin ayrıca, insanların toplumsal cinsiyetle ilgili çağdaş konuşmalar hakkında kafalarının karışmasının sorun olmadığını da söylüyor. Martin, “WiFi’yi anlamıyorum ama gerçek olduğunu biliyorum” diyor. “Bunun beni geceleri uyutmasına izin vermem.”
35 yaşındaki Martin, cinsiyet hakkında konuşmak konusunda isteksiz ve Netflix spesiyalleri de olan Chappelle ve Ricky Gervais’in “SAP” izleyip trans materyalleri hakkında fikirlerini değiştirdikleri fikri manşetlere taşındı. Ancak özel etkinliğin bu daha samimi kısmında tuhaf bir şeyler de var, öncesinde ve sonrasında gelenlerden ani bir değişim. Tatlı, karizmatik bir sanatçı, samimi, komik sesi çarpık ve neşeli, mistik ama bir şekilde ayakları yere basıyor. Martin, bu özel etkinliği orman gibi giyinmiş bir sette çektikleri Kanada’lı ve yandan anekdot niteliğindeki mizah (hikayenin sonunda Martin, can alıcı çizgiler olmadığını, bunun sadece bir skeç olduğunu belirtiyor) zengin bir hikayenin parçası. garip Kanada komedisinin mirası. (Bir geyik, bir şakada belirgin bir şekilde öne çıkar.)
Dikkatli bakın ve burada, utanç verici bir komedi hikayesinden ergenliğin dehşet verici bir portresine, romantik 20’lere ve şu anki bitkin ana kadar tüm hayata sağlam bir giriş görebilirsiniz. Başka bir ilişkideki olası bebek isimleri hakkında konuşmak zorunda kaldığı için içini çeken Martin, “Ölü farazi çocukların mezarlığında yürüyeyim,” diyor.
Özel etkinliğin ilk yarısı güçlü, şaşırtıcı kara şiir patlamaları ve tuhaf karakterlerle dolu, tıpkı Avrupa’da bir postacının bütün bir kasabanın postasını gömmesi gibi. Martin, açıklaması komedyen kadar gelişigüzel ve açık sözlü olan bu adamı seviyor. Kimliklerle ilgili özel bölüm boyunca ortaya çıkan fikirler var, onları çocukken yoğun bir şekilde iyileştirme ve yetişkin olarak yapmayı bırakma şeklimiz. Daha iyi bir şov, daha fazla bağ dokusu bulur ve daha komik olan, bazı hikayeleri sıkılaştırır, bir veya iki tanesini bırakır ve birkaç can alıcı nokta eklerdi. Ama aynı zamanda Martin’in herkes gibi görünmesini sağlayabilir. Burada zaten eğlenceli, zahmetsiz bir hava var, neşesi kısmen olduğu gibi olmaktan rahat olan biri.