Çocuklar tipik anaokulu çocukları gibi görünüyor: Bazıları kameraya ışınlanıyor, diğerleri kameraya ışınlanıyor. bazıları utangaç bir şekilde yana bakıyor; diğerleri hayallere dalmış gibi görünüyor. Açık renk bir elbise içindeki ince, koyu saçlı bir kız, erkenden ciddi görünüyor.
O Anne Frank ve 1935'te Amsterdam'daki bir Montessori okulunda çekilen bu sınıf fotoğrafı “Anne Frank sergisi“, Uluslararası Holokost Anma Günü Pazartesi günü, üç aylık bir konaklama için 7.500 metrekarelik bir multimedya kurulumu açılıyor. Yahudi Tarihi Merkezi Diğer şehirlere gitmeden önce New York'ta.
Ziyaretçiler, serginin en önemli parçasından geçmeden önce ilk olarak serginin giriş odalarından birinde bu resmi görüyor: Temmuz 1942'den Ağustos 1944'e kadar Frank ailesi de dahil olmak üzere sekiz Yahudinin Amsterdam'da saklandığı yer olan Gizli Ek Binanın ilk tam kopyası. In Anne ünlü günlüğünü bu dar, izole odalarda yazdı.
İzleyici anaokulu fotoğrafıyla bu kez animasyon olarak tekrar karşılaştığında, fotoğraf yıkıcı bir darbe indiriyor: Bir ses kaydı, sınıftaki on Yahudi çocuğun isimlerini, öldükleri yaşları ve öldürüldükleri yerleri teker teker ortaya çıkarıyor. , siyah silüetlere dönüşüyor ve resimden kayboluyor, görüntüleri Nazilerin onlara son vermesi kadar hızlı ve özet bir şekilde siliniyor.
Şundan sonra görünür: Ekte bu animasyon, “Yahudi oldukları gerçeğinden başka bir neden olmaksızın öldürülen okul çocuklarına dair son derece kişisel, samimi ve yürek burkan bir unsuru” sunuyor, dedi Ronald Leopold, idari direktör. Anne Frank Evi Amsterdam'da, New York gösterisinin kurulumu sırasında kablolar ve kutular arasında yürüyorum.
Anne Frank Evi tarafından oluşturulan ve Yahudi Tarihi Merkezi ile işbirliği içinde sunulan enstalasyonun tamamı, Anne Frank'in yaşamını ve ölümünü, tarihin bu bölümünün diğer tasvirlerinde sıklıkla bulunmayan bir dereceye kadar incelemeyi amaçlıyor. Leopold, mevcut siyasi ortamın sergiye ilham vermediğini söylese de sergi, ABD'de ve yurtdışında antisemitizmin artması ve Amerikan popüler kültürünün Holokost'un anısını canlandırmak için görsel medyaya yönelmesiyle açılıyor: televizyon gibi gerçeklerden ilham alan dramalar mini dizi “We Were the Lucky Ones” ve “The Survivor” filminin yanı sıra “The Brutalist” ve “A Real Pain” gibi ödüllü son uzun metrajlı filmler.
Leopold, “Anne Frank sergisi”nin Anne Frank Evi'nin “bu tarih, bu hafıza 21. yüzyıla nasıl geçecek” sorusuna verdiği yanıt olduğunu söyledi.
Enstalasyon kronolojik bir yol izliyor ve Anne ile ailesinin 1920'lerde Frankfurt'tan Amsterdam'a kaçışlarına kadar izini sürüyor. Ziyaretçiler ancak bu erken tarihi keşfettikten sonra yeniden inşa edilmiş eklentiyle karşılaşıyorlar: sergi ekibinin Amsterdam'daki Anne Frank Evi'ndeki orijinal konumlarından kapalı pencerelere ve soyulmuş duvar kağıdı parçalarına kadar tam boyutlarını ve ayrıntılarını kopyaladığı beş gölgeli oda.
Gösteri ayrıca Anne'nin babası ve saklanan sekiz Yahudi arasında hayatta kalan tek kişi olan Otto Frank'ın Auschwitz'den dönüşünü anlatıyor. Ziyaretçiler, Otto'nun karısının ve iki kızının kaderini nasıl öğrendiğini ve Anne'nin günlüğünün yayınlanması için nasıl baskı yaptığını öğreniyor: Sergide, film uyarlamalarından ve uyarlamalardan hatıraların yanı sıra çeşitli dillerde 79 baskı da yer alıyor. Artık Amsterdam'daki ek binanın korunmasını da sağladı bir müze odası Yılda yaklaşık 1,2 milyon ziyaretçi ağırlıyor.
Amsterdam'daki evin koleksiyon ve sunum sorumlusu ve gezici serginin küratörü Tom Brink bir röportajda “Günlüğün saklandığı iki yıl hakkında olduğunu hepimiz biliyoruz” dedi. “Fakat tabii ki hikaye çok daha büyük. Daha erken başlıyor, daha sonra bitiyor ve tüm hikaye ve tüm yolculuk anlatılmayı hak ediyor.”
Birlikte çalışmak Eric GoossensSerginin tasarımcısı Brink, bu hikayeyi, Otto Frank'ın işini yürüttüğü kanal kenarındaki evin arka tarafında saklanan gerçek ek binadan 3.600 milden daha uzakta anlatma zorluğunu üstlendi. Amsterdam'da, Anne'nin film yıldızlarının resimleri ve sanat eserleri de dahil olmak üzere duvarlardaki bazı malzemeler dışında ek bina tamamen boştur.
Otto Frank, Naziler tarafından yağmalanan odaların boş kalmasını talep etti; çünkü bu odaların çoraklığı büyük bir kayıp anlamına geliyordu. Ancak kendisi ve diğerlerinden gelen raporlara dayanarak, New York sergi ekibi her yan odayı orijinal odadan kurtarılan mobilyalar ve kitaplar ve bir masa oyunu da dahil olmak üzere eşyalarla doldurdu.
Brink, “Aksi takdirde sadece dört duvar olurdu” dedi. “Amsterdam'da sadece dört duvar var ama bunlar dört duvardan daha fazlası. Bu, gerçek konumda olduğunuz gerçeğidir. Burada durum böyle değil.”
Ancak yeniden tasarım tartışmalara neden olabilir. Romancı ve denemeci Dara BoynuzuB., herhangi bir Anne Frank sergisinin kaçınılmaz olarak kızın hafızasını ucuzlatıp ticarileştirdiğini ve onu kolay bir yükseliş sembolüne dönüştürdüğünü iddia ediyor.
Agnes MüllerGüney Carolina Üniversitesi'nde Yahudi Çalışmaları Profesörü ve Üyesi ve Berlin'deki Amerikan Akademisi Üyesi de benzer kaygılara sahip. “İçgüdülerim bana, Otto Frank'ın Amsterdam'daki orijinal Anne Frank Evi'ndeki ek binanın boş kalmasını istediğinde, Anne Frank kişiliğinin bu tür ticarileştirilmesi ve evrenselleştirilmesinden endişe duyduğunu ve aslında bunu yaptığını söylüyor. Bir video röportajında ”Temsil edilemeyeni temsil edin” dedi. Bitişikteki ev konforundaki ayrıntılarla dolu bir odayı görünce, “rahat olmamamız gereken şeyler konusunda kendimizi çok rahat hissetmemize neden olabilir” diye ekledi.
Ancak, yeniden yaratılan ek binadaki pek çok öğe şok edicidir, zira bunlar sakinlerinin gerçekleşmemiş bir geleceğe dair beklentilerini ortaya koymaktadır. 13 yaşındaki Anne Frank, saklanmaya gittiğinde günlüğünü yanına aldı; bir kopyası burada mevcuttur; orijinali Amsterdam'da kalıyor – ve Peter Van PelsKısa bir süreliğine kalbini fetheden genç, kedisini (yeniden yaratılan odalarda taşıma kutusunun bir modeli var) ve bisikletini (yine bir röprodüksiyon) yanına aldı. Annesi Auguste, ebeveynlerinin odasına, daha önce hiç gösterilmeyen ve şu anda sergide sergilenen orijinal bir eser olan siyah şenlikli bir elbise astı.
Mueller, eserlerle dolu bir ek binanın genç izleyiciler üzerinde boş odalardan çok daha büyük bir etki yaratacağını kabul etti. Kendisinin görmediği sergi, Holokost'un tarihini gelecek nesillere aktarmayı amaçladığından (şimdiden 250'den fazla okul turu rezervasyonu yapıldı), “Holokost'un ne olabileceğinin daha iyi anlaşılmasına yol açabilir.” ” dedi. (Amerika'nın bu olaylar hakkındaki bilgisi zayıftır; Y Kuşağı ve Z Kuşağı üyelerinin katıldığı 2020 anketi neredeyse yarısının Nazi döneminden kalma tek bir toplama kampının veya Yahudi gettosunun adını bile bilmediğini buldu.)
Gösteri dehşeti görmezden gelmiyor. Girişte Anne'nin gülümseyen bir fotoğrafı bulunsa da serginin sesli rehberi de yer alıyor Biletler – hikayenin talihsiz sonunu açıklayarak başlıyor: Naziler yandaki binanın sakinlerini keşfetti ve tutukladı.
Enstalasyonda 100'den fazla orijinal eser yer alıyor ve Franklardan alıntıların yanı sıra kişisel geçmişlerinden nesneler de sergileniyor: mobilyalar, arkadaşlık albümleri, yazışmalar, bir Tevrat. Sergi odaları 1920'lerin ve 1930'ların siyasi iklimini belgeliyor. Katılımcıların Anne ve kız kardeşi Margot'tan büyük olmayan genç kızları tezahürat ettiği 1938 Nazi mitinginin büyütülmüş bir görüntüsü duvarlarda defalarca görünüyor.
Bir diğer giriş odası ise 1940-42 Amsterdam'ının atmosferini yeniden yaratıyor. Brink, sonsuz bir döngü içinde, duvarları film ve fotoğraflardan oluşan bir montajın kapladığını, aile hayatından sahnelerin aralarına Yahudilere yönelik baskınlar, tehcir trenleri ve “devamlı gelen Yahudi karşıtı düzenlemeler” gibi görüntüler serpiştirdiğini söyledi.
Ek, girişini kaplayan kitap rafının bir kopyasının arkasında yer almaktadır. Yeniden inşa edilen sığınaktan çıktıktan sonra ziyaretçiler, tüm imha kamplarının veya Yahudilere yönelik toplu katliamların yerinin küçük bir bayrakla işaretlendiği, Avrupa'nın tam bir haritasını kaplayan aydınlatılmış cam zemine giriyor. Duvarlardan birinde Anne ve Margot'nun Şubat 1945'te – Almanya'nın teslim olmasından sadece aylar önce – öldüğü Bergen-Belsen'in havadan görünümü var; Diğer panellerde baskınlar, kamp mahkumları, Nazi saldırıları ve Varşova Gettosu'nun fotoğrafları gösteriliyor. Bu galerinin sonunda anaokulu fotoğrafı tekrar tekrar dönüşüme uğruyor.
Leopold, özellikle de genç ziyaretçiler, “Bu serginin sürükleyici unsuru, her şeyden önce insanları zamanda ve mekanda geriye götürmesidir” dedi.
Gelirleri sunum yapan iki ortağının misyonlarını destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan sergi, bu izleyici kitlesini çekmek için 18 yaşın altındakilere hafta içi ziyaretler için 16 dolarlık biletler sunuyor. Ders materyalleri sağlayarak, yalnızca New York City'deki devlet okulu gezilerine değil, aynı zamanda ülke genelinde federal (Başlık 1) fon alan okullara da ücretsiz giriş imkanı sağlıyor.
Kurucusu Michael S. Glickman, “Amaç 250.000 öğrencinin sergi boyunca hareket etmesi” dedi. jMUSEbir sanat ve kültür danışma grubu ve gösterinin danışmanları. Şöyle ekledi: “Çevrimiçi kaynaklar aracılığıyla yarım milyon öğrenciye daha sınıflarında destek verebilmeyi umuyoruz.”
Kamu programlarının aynı zamanda yetişkinlere Anne Frank hakkında ek bakış açıları sunacağını söyledi; “ister 1955'teki oyun, ister 1959 filmi üzerine tartışmalar, ister onun mirasıyla ilgili diğer güncel siyasi tartışmalar”. Gavriel RosenfeldYahudi Tarihi Merkezi Başkanı. Yazar Ruth Franklin (“Anne Frank'ın birçok hayatı“) merkezde görüşme yapılacak Salı akşamıve romancı Alice Hoffman (“When We Flew Away”) yer alacak 9 Şubat'ta. Merkez aynı zamanda bir film serisine de ev sahipliği yapacak. (Gösterinin New York'ta uzatılması düşünülüyor; baharda ek mekanlar açıklanacak.)
Misyon, anaokulundaki on sınıf arkadaşının ve Holokost'ta hayatları yok edilen diğer 1,5 milyon Yahudi çocuğun anısını korumaktır. Leopold, gösterinin hem etkileşime hem de düşünceye ilham vereceğini umduğunu söyledi.
“Eğer bu sergi bir şey yapacaksa, bu sadece tarihi aktarmak değildir” dedi. “Aynı zamanda bize kendimiz hakkında da bir şeyler öğretiyor.”
Anne Frank sergisi
27 Ocak – 30 Nisan, Yahudi Tarihi Merkezi, 15 West 16th Street, Manhattan; 212-294-8301, annefrankexhibit.org.
O Anne Frank ve 1935'te Amsterdam'daki bir Montessori okulunda çekilen bu sınıf fotoğrafı “Anne Frank sergisi“, Uluslararası Holokost Anma Günü Pazartesi günü, üç aylık bir konaklama için 7.500 metrekarelik bir multimedya kurulumu açılıyor. Yahudi Tarihi Merkezi Diğer şehirlere gitmeden önce New York'ta.
Ziyaretçiler, serginin en önemli parçasından geçmeden önce ilk olarak serginin giriş odalarından birinde bu resmi görüyor: Temmuz 1942'den Ağustos 1944'e kadar Frank ailesi de dahil olmak üzere sekiz Yahudinin Amsterdam'da saklandığı yer olan Gizli Ek Binanın ilk tam kopyası. In Anne ünlü günlüğünü bu dar, izole odalarda yazdı.
İzleyici anaokulu fotoğrafıyla bu kez animasyon olarak tekrar karşılaştığında, fotoğraf yıkıcı bir darbe indiriyor: Bir ses kaydı, sınıftaki on Yahudi çocuğun isimlerini, öldükleri yaşları ve öldürüldükleri yerleri teker teker ortaya çıkarıyor. , siyah silüetlere dönüşüyor ve resimden kayboluyor, görüntüleri Nazilerin onlara son vermesi kadar hızlı ve özet bir şekilde siliniyor.
Şundan sonra görünür: Ekte bu animasyon, “Yahudi oldukları gerçeğinden başka bir neden olmaksızın öldürülen okul çocuklarına dair son derece kişisel, samimi ve yürek burkan bir unsuru” sunuyor, dedi Ronald Leopold, idari direktör. Anne Frank Evi Amsterdam'da, New York gösterisinin kurulumu sırasında kablolar ve kutular arasında yürüyorum.
Anne Frank Evi tarafından oluşturulan ve Yahudi Tarihi Merkezi ile işbirliği içinde sunulan enstalasyonun tamamı, Anne Frank'in yaşamını ve ölümünü, tarihin bu bölümünün diğer tasvirlerinde sıklıkla bulunmayan bir dereceye kadar incelemeyi amaçlıyor. Leopold, mevcut siyasi ortamın sergiye ilham vermediğini söylese de sergi, ABD'de ve yurtdışında antisemitizmin artması ve Amerikan popüler kültürünün Holokost'un anısını canlandırmak için görsel medyaya yönelmesiyle açılıyor: televizyon gibi gerçeklerden ilham alan dramalar mini dizi “We Were the Lucky Ones” ve “The Survivor” filminin yanı sıra “The Brutalist” ve “A Real Pain” gibi ödüllü son uzun metrajlı filmler.
Leopold, “Anne Frank sergisi”nin Anne Frank Evi'nin “bu tarih, bu hafıza 21. yüzyıla nasıl geçecek” sorusuna verdiği yanıt olduğunu söyledi.
Enstalasyon kronolojik bir yol izliyor ve Anne ile ailesinin 1920'lerde Frankfurt'tan Amsterdam'a kaçışlarına kadar izini sürüyor. Ziyaretçiler ancak bu erken tarihi keşfettikten sonra yeniden inşa edilmiş eklentiyle karşılaşıyorlar: sergi ekibinin Amsterdam'daki Anne Frank Evi'ndeki orijinal konumlarından kapalı pencerelere ve soyulmuş duvar kağıdı parçalarına kadar tam boyutlarını ve ayrıntılarını kopyaladığı beş gölgeli oda.
Gösteri ayrıca Anne'nin babası ve saklanan sekiz Yahudi arasında hayatta kalan tek kişi olan Otto Frank'ın Auschwitz'den dönüşünü anlatıyor. Ziyaretçiler, Otto'nun karısının ve iki kızının kaderini nasıl öğrendiğini ve Anne'nin günlüğünün yayınlanması için nasıl baskı yaptığını öğreniyor: Sergide, film uyarlamalarından ve uyarlamalardan hatıraların yanı sıra çeşitli dillerde 79 baskı da yer alıyor. Artık Amsterdam'daki ek binanın korunmasını da sağladı bir müze odası Yılda yaklaşık 1,2 milyon ziyaretçi ağırlıyor.
Amsterdam'daki evin koleksiyon ve sunum sorumlusu ve gezici serginin küratörü Tom Brink bir röportajda “Günlüğün saklandığı iki yıl hakkında olduğunu hepimiz biliyoruz” dedi. “Fakat tabii ki hikaye çok daha büyük. Daha erken başlıyor, daha sonra bitiyor ve tüm hikaye ve tüm yolculuk anlatılmayı hak ediyor.”
Birlikte çalışmak Eric GoossensSerginin tasarımcısı Brink, bu hikayeyi, Otto Frank'ın işini yürüttüğü kanal kenarındaki evin arka tarafında saklanan gerçek ek binadan 3.600 milden daha uzakta anlatma zorluğunu üstlendi. Amsterdam'da, Anne'nin film yıldızlarının resimleri ve sanat eserleri de dahil olmak üzere duvarlardaki bazı malzemeler dışında ek bina tamamen boştur.
Otto Frank, Naziler tarafından yağmalanan odaların boş kalmasını talep etti; çünkü bu odaların çoraklığı büyük bir kayıp anlamına geliyordu. Ancak kendisi ve diğerlerinden gelen raporlara dayanarak, New York sergi ekibi her yan odayı orijinal odadan kurtarılan mobilyalar ve kitaplar ve bir masa oyunu da dahil olmak üzere eşyalarla doldurdu.
Brink, “Aksi takdirde sadece dört duvar olurdu” dedi. “Amsterdam'da sadece dört duvar var ama bunlar dört duvardan daha fazlası. Bu, gerçek konumda olduğunuz gerçeğidir. Burada durum böyle değil.”
Ancak yeniden tasarım tartışmalara neden olabilir. Romancı ve denemeci Dara BoynuzuB., herhangi bir Anne Frank sergisinin kaçınılmaz olarak kızın hafızasını ucuzlatıp ticarileştirdiğini ve onu kolay bir yükseliş sembolüne dönüştürdüğünü iddia ediyor.
Agnes MüllerGüney Carolina Üniversitesi'nde Yahudi Çalışmaları Profesörü ve Üyesi ve Berlin'deki Amerikan Akademisi Üyesi de benzer kaygılara sahip. “İçgüdülerim bana, Otto Frank'ın Amsterdam'daki orijinal Anne Frank Evi'ndeki ek binanın boş kalmasını istediğinde, Anne Frank kişiliğinin bu tür ticarileştirilmesi ve evrenselleştirilmesinden endişe duyduğunu ve aslında bunu yaptığını söylüyor. Bir video röportajında ”Temsil edilemeyeni temsil edin” dedi. Bitişikteki ev konforundaki ayrıntılarla dolu bir odayı görünce, “rahat olmamamız gereken şeyler konusunda kendimizi çok rahat hissetmemize neden olabilir” diye ekledi.
Ancak, yeniden yaratılan ek binadaki pek çok öğe şok edicidir, zira bunlar sakinlerinin gerçekleşmemiş bir geleceğe dair beklentilerini ortaya koymaktadır. 13 yaşındaki Anne Frank, saklanmaya gittiğinde günlüğünü yanına aldı; bir kopyası burada mevcuttur; orijinali Amsterdam'da kalıyor – ve Peter Van PelsKısa bir süreliğine kalbini fetheden genç, kedisini (yeniden yaratılan odalarda taşıma kutusunun bir modeli var) ve bisikletini (yine bir röprodüksiyon) yanına aldı. Annesi Auguste, ebeveynlerinin odasına, daha önce hiç gösterilmeyen ve şu anda sergide sergilenen orijinal bir eser olan siyah şenlikli bir elbise astı.
Mueller, eserlerle dolu bir ek binanın genç izleyiciler üzerinde boş odalardan çok daha büyük bir etki yaratacağını kabul etti. Kendisinin görmediği sergi, Holokost'un tarihini gelecek nesillere aktarmayı amaçladığından (şimdiden 250'den fazla okul turu rezervasyonu yapıldı), “Holokost'un ne olabileceğinin daha iyi anlaşılmasına yol açabilir.” ” dedi. (Amerika'nın bu olaylar hakkındaki bilgisi zayıftır; Y Kuşağı ve Z Kuşağı üyelerinin katıldığı 2020 anketi neredeyse yarısının Nazi döneminden kalma tek bir toplama kampının veya Yahudi gettosunun adını bile bilmediğini buldu.)
Gösteri dehşeti görmezden gelmiyor. Girişte Anne'nin gülümseyen bir fotoğrafı bulunsa da serginin sesli rehberi de yer alıyor Biletler – hikayenin talihsiz sonunu açıklayarak başlıyor: Naziler yandaki binanın sakinlerini keşfetti ve tutukladı.
Enstalasyonda 100'den fazla orijinal eser yer alıyor ve Franklardan alıntıların yanı sıra kişisel geçmişlerinden nesneler de sergileniyor: mobilyalar, arkadaşlık albümleri, yazışmalar, bir Tevrat. Sergi odaları 1920'lerin ve 1930'ların siyasi iklimini belgeliyor. Katılımcıların Anne ve kız kardeşi Margot'tan büyük olmayan genç kızları tezahürat ettiği 1938 Nazi mitinginin büyütülmüş bir görüntüsü duvarlarda defalarca görünüyor.
Bir diğer giriş odası ise 1940-42 Amsterdam'ının atmosferini yeniden yaratıyor. Brink, sonsuz bir döngü içinde, duvarları film ve fotoğraflardan oluşan bir montajın kapladığını, aile hayatından sahnelerin aralarına Yahudilere yönelik baskınlar, tehcir trenleri ve “devamlı gelen Yahudi karşıtı düzenlemeler” gibi görüntüler serpiştirdiğini söyledi.
Ek, girişini kaplayan kitap rafının bir kopyasının arkasında yer almaktadır. Yeniden inşa edilen sığınaktan çıktıktan sonra ziyaretçiler, tüm imha kamplarının veya Yahudilere yönelik toplu katliamların yerinin küçük bir bayrakla işaretlendiği, Avrupa'nın tam bir haritasını kaplayan aydınlatılmış cam zemine giriyor. Duvarlardan birinde Anne ve Margot'nun Şubat 1945'te – Almanya'nın teslim olmasından sadece aylar önce – öldüğü Bergen-Belsen'in havadan görünümü var; Diğer panellerde baskınlar, kamp mahkumları, Nazi saldırıları ve Varşova Gettosu'nun fotoğrafları gösteriliyor. Bu galerinin sonunda anaokulu fotoğrafı tekrar tekrar dönüşüme uğruyor.
Leopold, özellikle de genç ziyaretçiler, “Bu serginin sürükleyici unsuru, her şeyden önce insanları zamanda ve mekanda geriye götürmesidir” dedi.
Gelirleri sunum yapan iki ortağının misyonlarını destekleyen kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan sergi, bu izleyici kitlesini çekmek için 18 yaşın altındakilere hafta içi ziyaretler için 16 dolarlık biletler sunuyor. Ders materyalleri sağlayarak, yalnızca New York City'deki devlet okulu gezilerine değil, aynı zamanda ülke genelinde federal (Başlık 1) fon alan okullara da ücretsiz giriş imkanı sağlıyor.
Kurucusu Michael S. Glickman, “Amaç 250.000 öğrencinin sergi boyunca hareket etmesi” dedi. jMUSEbir sanat ve kültür danışma grubu ve gösterinin danışmanları. Şöyle ekledi: “Çevrimiçi kaynaklar aracılığıyla yarım milyon öğrenciye daha sınıflarında destek verebilmeyi umuyoruz.”
Kamu programlarının aynı zamanda yetişkinlere Anne Frank hakkında ek bakış açıları sunacağını söyledi; “ister 1955'teki oyun, ister 1959 filmi üzerine tartışmalar, ister onun mirasıyla ilgili diğer güncel siyasi tartışmalar”. Gavriel RosenfeldYahudi Tarihi Merkezi Başkanı. Yazar Ruth Franklin (“Anne Frank'ın birçok hayatı“) merkezde görüşme yapılacak Salı akşamıve romancı Alice Hoffman (“When We Flew Away”) yer alacak 9 Şubat'ta. Merkez aynı zamanda bir film serisine de ev sahipliği yapacak. (Gösterinin New York'ta uzatılması düşünülüyor; baharda ek mekanlar açıklanacak.)
Misyon, anaokulundaki on sınıf arkadaşının ve Holokost'ta hayatları yok edilen diğer 1,5 milyon Yahudi çocuğun anısını korumaktır. Leopold, gösterinin hem etkileşime hem de düşünceye ilham vereceğini umduğunu söyledi.
“Eğer bu sergi bir şey yapacaksa, bu sadece tarihi aktarmak değildir” dedi. “Aynı zamanda bize kendimiz hakkında da bir şeyler öğretiyor.”
Anne Frank sergisi
27 Ocak – 30 Nisan, Yahudi Tarihi Merkezi, 15 West 16th Street, Manhattan; 212-294-8301, annefrankexhibit.org.