The Independent şık bir olaydır. Özenle seçilmiş ve nispeten küçük olduğundan, iyi görüneceğine her zaman güvenebilirsiniz, ancak bu yıl tarzı tüm hızıyla devam ediyor. Bazen bu içerikle ilgili, arkasında hiçbir şey olmayan sadece gösterişle ilgili. Bazen olduğu gibi Yakut Neri'TriBeCa'daki Spring Studios'ta fuarın 15. yıl dönümü için düzenlenen “15×15: Bağımsız 2010-2024” özel sergisinde görsel pizazz bir nevi kritik kitleye ulaşarak bağımsız bir maddeye dönüşüyor. Ancak çoğunlukla, 89 katılımcıyla birlikte bu 172 sanatçı birçok yöne çılgınca sapıyor – sade soyutlama, takıntılı figürasyon, çürüyen spor ayakkabılar – bu nedenle öne çıkan sanatçıların bir listesini derlemek neredeyse imkansızdı. Aşağıdaki sekiz kabin daha çok sizi yerde hareket ettirecek kişisel bir çalma listesi gibidir. (Stand numarası olmadığına dikkat edin.) Ancak bir şeyler bulduğunuz köşeleri keşfetmeyi unutmayın. Margot Samel Trompe l'oeil tablolarını gösterir Olivia Jia; Houston merkezli yayıncı ve galeri F satış F Richard Coldwell'nin distopik sanat dünyası romanı”Duvardaki sineklerden yalanlar”; ve “Moby Kalın” tarafından yapılan çizimlerle Alex Katz Şunda Karma Kitabevi. )
BEŞİNCİ KAT
Ofis
Kate Spencer Stewart'ın üç büyük kare yağlı boya tablosu neredeyse koyu kahverengi monokromlar olarak kabul edilebilir. Bir adım daha yaklaşın: Onlar aslında zengin, kanlı bir kestane rengi, kardinal kırmızı vurgularla ve uzun parlak, zehirli yeşil çizgilerle benekli. Sessiz bir dinginlik ve fısıltı derinliğiyle, Michael Ho'nun Şanghay Galerisi'ndeki yan binadaki yaratıcı manzaralarıyla düşündürücü bir tezat oluşturuyorlar. İş teklifi.
Türk sinemacı Kutluğ Ataman'ın “Mezopotamya Dramaturjileri/Ay'a Yolculuk” adlı filmi, ağırlıklı olarak siyah beyaz fotoğraflardan oluşan bir diziyi seslendirmeyle anlatan tek kanallı bir video. 1950'li yıllarda Türkiye'de küçük bir kasabanın, balonları kullanarak uzaya minare göndermeye çalışan bir politikacının konuşmasıyla kolektif hayal gücünü yakalayan küçük bir kasabanın aynı anda hem umutlu hem de alaycı öyküsünü anlatıyor. Örtülü soru şu: “Hiçbirimiz gerçekten demokrasiye yetenekli miyiz?” Sutapa Biswas'ın “Magnezyum Kuşu” adlı videosuyla birlikte yaptığı bir düzine akrilik ve grafit kuş çizimi, keskin bir denge sağlıyor.
ALTINCI KAT
Ricco/Maresca Galerisi ve Christian Berst Art Brut
Bana göre fuarın en unutulmaz olayı, 1960'ların başında bir karakter gibi giyinip heyecan verici, tehlikeli ve hayati otoportreler çekmeye başlayan Polonyalı fotoğrafçı Tomasz Machcinski'nin (1942-2022) Amerika'ya ilk çıkışı olacak. Gandhi'den Hitler'e ve diğer birçok erkek ve kadına kadar, onun kendi hayal gücünün bir ürünü olan şaşırtıcı derecede duygusal ve çeşitli yüzüne inanabilmek için görülmesi gerekir. Machcinski'nin otoportreleri, yine Amerika Birleşik Devletleri'nde ilk kez gösterilen Tom Wilkins (1951-2007) tarafından televizyonda kadınları içeren garip bir şekilde baştan çıkarıcı Polaroid koleksiyonuyla birlikte sunuluyor. New York'tan Ricco/Maresca ve Paris'ten Christian Berst Art Brut tarafından ortaklaşa sunulmuştur.
i8 galerisi
Ressam Ryan Mrozowski'nin beş zarif tuvali, Reykjavik, İzlanda'daki bu popüler galerinin Independent'taki ilk görünümünü oluşturuyor. Mrozowski, duyusal zevki metalaştırmanın ne anlama geldiğine dair yoğun ama zarif meditasyonlar olan portakal ağacı yapraklarından oluşan imza niteliğindeki iki resmine, yeşil yaprakların üzerinde serbestçe yüzen birkaç turuncu yarım daire ekliyor. Etki, iyi uygulanan bir numaranın sonunda bir sihirbazın kuru göz kırpmasına benzer. Sanatçının “bölünmüş resimler” olarak adlandırdığı üç diptikte, algı, dürbün görüşü ve iki kameralı zihin hakkında abartısız sorulardan oluşan bir perdeyi uyandırmak için daha fazla bitki örtüsü dönüşümlü olarak grileştiriliyor.
Broadway
Jessie Henson, kağıt üzerinde sıkı iplik çizgileri oluşturmak için endüstriyel bir dikiş makinesi kullanıyor ve ardından bunları metalik yapraklarla süslüyor. Süreç, kağıdın katlanmasına ve eğriliğinin sabitlenmesine neden oluyor; her bir heykelsi, şehvetli, bazen de işkenceye benzeyen dalgalanmayı her parçanın ayrılmaz bir parçası haline getiriyor. Genel olarak çalışma, doku, eksantriklik ve sanat tarihi kategorilerinin incelikli bir şekilde altüst edilmesinin ikna edici bir kombinasyonunu sunuyor. Sanat dünyasının en yorgun entelektüeli bile, çoğu Henson'un özel bir eski tüylü halı zulasından ödünç aldığı görünen güzel renklerin keyfini çıkarırken rahat hissetmeli.
Yaklaşım ve Chris Sharp
Glenn Goldberg'in resimlerini kaplayan yüzlerce küçük dikdörtgen nokta, diğer şeylerin yanı sıra tekstil ürünlerini, Avustralya Aborjin sanatını ve sopa-dürtme dövmelerini anımsatıyor. Ama hepsinden önemlisi, Angeleno galericisi Chris Sharp ve Londra galerisi The Approach'un ortak sunumunda, eserleri mecazi, soyut veya bir bütün olarak kompozisyon olarak okuma becerisini bozuyorlar; bunun yerine, her bir tuval, farklı tabloların karmaşık bir defteri. Renk ve desenlere ilişkin kararlar. Bu sergideki altı parçanın tamamında bulunan serçe benzeri silüetlere rağmen, Bronx doğumlu sanatçının galerilerin tanıtım materyallerinde şu alıntıyı yapması mantıklı: “Çalışmalarımda kuş yok.”
YEDİNCİ KAT
mart
Susan Te Kahurangi King, çizgi roman karakterlerinin temiz, kavisli kalem çizimleriyle tanınır. Karakterler normalde boş bir sayfanın yarısına sıkıştırılsa bile, genellikle profesyonelce canlandırılmış rüya görüntülerinin projeksiyonları gibi inanılmaz derecede mükemmel görünürler. Bu Yeni Zelandalı sanatçının çalışmalarının daha garip ve daha az başarılı örneklerinin burada daha geniş bir çalışma grubunu bağlamsallaştırmak için gösterildiğini görmek aydınlatıcı bir zevk. Donald Duck, yağlı bir kağıt parçası üzerinde ironik bir nehir kaderine dalıyor; diğerinde, kocaman gözleri olan, grafit grisi, cıvıl cıvıl bir kuş, uzayda donmuş, belki uçuyor, belki düşüyor, izleyiciye bakıyor.
Kralın Sıçrayışı
Bu Çin Mahallesi galerisi, Magnus Maxine'in her biri yoğun bir hamur yüzeyi sunan dört yoğun eserini sunuyor, Yağlı boyayla renklendirilmiş, Haber'ın bir sayfasına veya tüm sayfasına yerleştirilmiş. Koyu pembe bir haç ve dairesel bir ışın düzenine sahip olan iki büyük parça, açık ara en güçlü olanlardır. Ancak dördü de günün haberlerini temel alarak değil, altlarında kabaran yarım biçimli işaret ve sembollerden oluşan daha sert, daha ilkel dünyayı ortaya çıkarmak için onu yırtıp atarak yaratılmış gibi görünüyor.
Bağımsız
10-12. Mayıs, Spring Stüdyoları, 50 Varick Caddesi, Manhattan; bağımsızhq.com/fairBir günlük geçiş için 45 dolar.
BEŞİNCİ KAT
Ofis
Kate Spencer Stewart'ın üç büyük kare yağlı boya tablosu neredeyse koyu kahverengi monokromlar olarak kabul edilebilir. Bir adım daha yaklaşın: Onlar aslında zengin, kanlı bir kestane rengi, kardinal kırmızı vurgularla ve uzun parlak, zehirli yeşil çizgilerle benekli. Sessiz bir dinginlik ve fısıltı derinliğiyle, Michael Ho'nun Şanghay Galerisi'ndeki yan binadaki yaratıcı manzaralarıyla düşündürücü bir tezat oluşturuyorlar. İş teklifi.
Türk sinemacı Kutluğ Ataman'ın “Mezopotamya Dramaturjileri/Ay'a Yolculuk” adlı filmi, ağırlıklı olarak siyah beyaz fotoğraflardan oluşan bir diziyi seslendirmeyle anlatan tek kanallı bir video. 1950'li yıllarda Türkiye'de küçük bir kasabanın, balonları kullanarak uzaya minare göndermeye çalışan bir politikacının konuşmasıyla kolektif hayal gücünü yakalayan küçük bir kasabanın aynı anda hem umutlu hem de alaycı öyküsünü anlatıyor. Örtülü soru şu: “Hiçbirimiz gerçekten demokrasiye yetenekli miyiz?” Sutapa Biswas'ın “Magnezyum Kuşu” adlı videosuyla birlikte yaptığı bir düzine akrilik ve grafit kuş çizimi, keskin bir denge sağlıyor.
ALTINCI KAT
Ricco/Maresca Galerisi ve Christian Berst Art Brut
Bana göre fuarın en unutulmaz olayı, 1960'ların başında bir karakter gibi giyinip heyecan verici, tehlikeli ve hayati otoportreler çekmeye başlayan Polonyalı fotoğrafçı Tomasz Machcinski'nin (1942-2022) Amerika'ya ilk çıkışı olacak. Gandhi'den Hitler'e ve diğer birçok erkek ve kadına kadar, onun kendi hayal gücünün bir ürünü olan şaşırtıcı derecede duygusal ve çeşitli yüzüne inanabilmek için görülmesi gerekir. Machcinski'nin otoportreleri, yine Amerika Birleşik Devletleri'nde ilk kez gösterilen Tom Wilkins (1951-2007) tarafından televizyonda kadınları içeren garip bir şekilde baştan çıkarıcı Polaroid koleksiyonuyla birlikte sunuluyor. New York'tan Ricco/Maresca ve Paris'ten Christian Berst Art Brut tarafından ortaklaşa sunulmuştur.
i8 galerisi
Ressam Ryan Mrozowski'nin beş zarif tuvali, Reykjavik, İzlanda'daki bu popüler galerinin Independent'taki ilk görünümünü oluşturuyor. Mrozowski, duyusal zevki metalaştırmanın ne anlama geldiğine dair yoğun ama zarif meditasyonlar olan portakal ağacı yapraklarından oluşan imza niteliğindeki iki resmine, yeşil yaprakların üzerinde serbestçe yüzen birkaç turuncu yarım daire ekliyor. Etki, iyi uygulanan bir numaranın sonunda bir sihirbazın kuru göz kırpmasına benzer. Sanatçının “bölünmüş resimler” olarak adlandırdığı üç diptikte, algı, dürbün görüşü ve iki kameralı zihin hakkında abartısız sorulardan oluşan bir perdeyi uyandırmak için daha fazla bitki örtüsü dönüşümlü olarak grileştiriliyor.
Broadway
Jessie Henson, kağıt üzerinde sıkı iplik çizgileri oluşturmak için endüstriyel bir dikiş makinesi kullanıyor ve ardından bunları metalik yapraklarla süslüyor. Süreç, kağıdın katlanmasına ve eğriliğinin sabitlenmesine neden oluyor; her bir heykelsi, şehvetli, bazen de işkenceye benzeyen dalgalanmayı her parçanın ayrılmaz bir parçası haline getiriyor. Genel olarak çalışma, doku, eksantriklik ve sanat tarihi kategorilerinin incelikli bir şekilde altüst edilmesinin ikna edici bir kombinasyonunu sunuyor. Sanat dünyasının en yorgun entelektüeli bile, çoğu Henson'un özel bir eski tüylü halı zulasından ödünç aldığı görünen güzel renklerin keyfini çıkarırken rahat hissetmeli.
Yaklaşım ve Chris Sharp
Glenn Goldberg'in resimlerini kaplayan yüzlerce küçük dikdörtgen nokta, diğer şeylerin yanı sıra tekstil ürünlerini, Avustralya Aborjin sanatını ve sopa-dürtme dövmelerini anımsatıyor. Ama hepsinden önemlisi, Angeleno galericisi Chris Sharp ve Londra galerisi The Approach'un ortak sunumunda, eserleri mecazi, soyut veya bir bütün olarak kompozisyon olarak okuma becerisini bozuyorlar; bunun yerine, her bir tuval, farklı tabloların karmaşık bir defteri. Renk ve desenlere ilişkin kararlar. Bu sergideki altı parçanın tamamında bulunan serçe benzeri silüetlere rağmen, Bronx doğumlu sanatçının galerilerin tanıtım materyallerinde şu alıntıyı yapması mantıklı: “Çalışmalarımda kuş yok.”
YEDİNCİ KAT
mart
Susan Te Kahurangi King, çizgi roman karakterlerinin temiz, kavisli kalem çizimleriyle tanınır. Karakterler normalde boş bir sayfanın yarısına sıkıştırılsa bile, genellikle profesyonelce canlandırılmış rüya görüntülerinin projeksiyonları gibi inanılmaz derecede mükemmel görünürler. Bu Yeni Zelandalı sanatçının çalışmalarının daha garip ve daha az başarılı örneklerinin burada daha geniş bir çalışma grubunu bağlamsallaştırmak için gösterildiğini görmek aydınlatıcı bir zevk. Donald Duck, yağlı bir kağıt parçası üzerinde ironik bir nehir kaderine dalıyor; diğerinde, kocaman gözleri olan, grafit grisi, cıvıl cıvıl bir kuş, uzayda donmuş, belki uçuyor, belki düşüyor, izleyiciye bakıyor.
Kralın Sıçrayışı
Bu Çin Mahallesi galerisi, Magnus Maxine'in her biri yoğun bir hamur yüzeyi sunan dört yoğun eserini sunuyor, Yağlı boyayla renklendirilmiş, Haber'ın bir sayfasına veya tüm sayfasına yerleştirilmiş. Koyu pembe bir haç ve dairesel bir ışın düzenine sahip olan iki büyük parça, açık ara en güçlü olanlardır. Ancak dördü de günün haberlerini temel alarak değil, altlarında kabaran yarım biçimli işaret ve sembollerden oluşan daha sert, daha ilkel dünyayı ortaya çıkarmak için onu yırtıp atarak yaratılmış gibi görünüyor.
Bağımsız
10-12. Mayıs, Spring Stüdyoları, 50 Varick Caddesi, Manhattan; bağımsızhq.com/fairBir günlük geçiş için 45 dolar.