New York'un en büyük ve en etkili çağdaş sanat galerilerinden birini kurmasına yardımcı olan yetenek ve beceriye sahip sanat tüccarı Barbara Gladstone, Pazar günü Paris'te öldü. 89 yaşındaydı.
Galerisi, hastanedeki ölümünün, felç benzeri semptomlara sahip iskemik bir olaydan kaynaklandığını söyledi. Paris'e iş gezisinde olan Bayan Gladstone Manhattan'da yaşıyordu.
Bayan Gladstone, aralarında Robert Rauschenberg, Keith Haring ve Elizabeth Murray gibi Amerikalıların, provokatif video ve enstalasyon sanatçısı Matthew Barney'nin, Mario Merz ve Alighiero Boetti, Richard gibi İtalyan Arte Povera hareketinin merkezi figürlerinin de bulunduğu 70'ten fazla sanatçı ve zümreyi temsil etti. Fotografik tahsisin öncüsü Prince, çekingen gerçekçi ressam Robert Bechtle, İranlı Amerikalı film yapımcısı ve fotoğrafçı Shirin Neshat'ın yanı sıra heykeltıraş Wangechi Mutu ve fotoğrafçı LaToya Ruby Frazier gibi genç tarzın yıldızları.
Bu birbirinden farklı sanatçıları listesinde bir araya getiren şey, onlara kişisel olarak duyduğu sonsuz ilgi ve çalışmalarını özverili bir şekilde geliştirmesiydi.
Bay Barney bir telefon görüşmesinde “Özünde” dedi, “Barbara romantikti.”
1991 yılında birlikte ilk sergilerini hazırlarken kendisine duyduğu güveni hatırladı ve bu, ikisinin de kariyerine ivme kazandırdı. Bay Barney, “Galeride bir video çekiyorduk ve pek organize olmadığımız için bütün gece çekim yapmak zorunda kaldık” dedi. “Barbara bana anahtarları verdi ve 'Çıkarken mutlaka kilitlediğinizden emin olun' dedi.”
Bayan Gladstone'un galerisi, Manhattan'daki Chelsea sanat bölgesi ve Yukarı Doğu Yakası'ndaki iki büyük sergi alanına ek olarak son yıllarda Brüksel, Seul ve Los Angeles'ta da şubeler açtı.
2020 yılında galerici Gavin Brown'ı kendi işyerinin kapanmasının ardından ortak yapan anlaşmanın bir parçası olarak, aralarında Bayan Frazier ve ressam Alex Katz'ın da bulunduğu 10 sanatçının yanı sıra Jannis Kounellis'in mülkünü devraldı. sanatın bir başka titanı Povera.
Mega galerideki meslektaşlarının standartlarına göre bu mütevazı bir genişlemeydi ama o bu şekilde beğendi.
“Bir mega galeride öyle bir işbölümünün olması gerektiğini düşünüyorum ki, eserleri olan galerinin tüm sanatçılarla konuşması imkansız. Bu imkansız,” dedi Gladstone gazeteci Charlotte Burns ile yakın zamanda yaptığı röportajda. Ancak şunları ekledi: “Sanatçılarla konuşuyorum. Yapmak istediğim şey bu.”
2011'de Wall Street Journal'a yaptığı açıklamada, sanatçıları destekleyen çalışmalarını bir aile kurmaya benzeterek bu konuşmaların onlarca yıl sürebileceğini söyledi. “Ebeveynlik, annelik” dedi, “birinin tüm potansiyeline ulaşmasına yardımcı olmaktan sorumlu olduğunuz anlamına gelir.”
Sanatçılar ilgilerini hissettiler. Ressam Carroll Dunham telefonda “Harika bir şeydi” dedi. “İnanılmaz derecede desteklendiğinizi ve inandığınızı hissettiniz ve sanki bu kişi dünyada sizin için çalışıyormuş gibi.”
Her ne kadar kendi merakından daha uzun vadeli bir vizyona sahip olduğunu inkar etse de Bayan Gladstone, onun yokluğunda galerinin geleceğine dair planlar yaptı. Kıdemli ortağı Max Falkenstein, 2016 yılında sahiplik pozisyonunu üstlendi ve işletmeyi ortakları Bay Brown, Caroline Luce ve Paula Tsai ile işbirliği içinde yürütmeye devam edecek.
Bayan Gladstone, 21 Mayıs 1935'te Philadelphia'da Evelyn (Elkins) Levitt ve Joel Levitt'in kızı olarak Barbara Levitt olarak dünyaya geldi. Babası çocuk giyim üreticisiydi.
Elliot Regen ve Leonard Gladstone ile yapılan iki evlilik boşanmayla sonuçlandı.
Bayan Gladstone kariyerine 1970'lerde sınırlı bir bütçeyle koleksiyoncu olarak başladı. Bayan Burns'e, “Eğer bir Frank Stella tablosu alamadıysanız, bir Frank Stella tablosu yaptırabilirsiniz,” dedi. Ya da bir Jasper Johns tablosuna sahip olamadıysanız, bir baskısını alabilirsiniz.”
O zamanlar Long Island'daki Roslyn, New York'ta üç çocuk yetiştiriyordu ve Hofstra Üniversitesi'nde sanat tarihi öğretiyordu; burada Pennsylvania Üniversitesi'nden evlenmek için ayrıldıktan sonra yüksek lisans derecesi aldı. Baskılarından bazılarını bir sektör bülteninin arkasındaki seri ilanlar aracılığıyla sattı, ancak daha geniş ufuklara yönelik doyumsuz bir özlemi vardı.
“Bir noktada 'Başka sanatçılar da olmalı, sadece olmalı' diye düşündüm” dedi.
Bayan Gladstone gibi satıcıların inceleyebileceği Artists Space veya Drawing Center gibi yeni kar amacı gütmeyen kuruluşlara çalışmalarının slaytlarını bırakan, temsil edilmeyen sanatçıları aradı.
“Ben de gittim ve hiçbir bağlantısı olmayan ve New York'a yeni gelen sanatçılara baktım” dedi. “Onları ziyaret ettim, onlarla arkadaş oldum, onlarla konuştum, onlarla yemek yedim.”
1979'da o ve bir ortağı, Manhattan'daki East 57th Street'te “kağıt üzerinde eserler galerisi” adını verdiği bir galeri açtı. Bir yıl içinde ortaklık sona erdi ve Bayan Gladstone, West 57th Street'te kendi alanını açarken, tekliflerini baskılardan türünün tek örneği çalışmalara kadar genişletmeye başladı. Daha sonra galerisini SoHo'daki, mahallenin gelişen sanat ortamının tam ortasındaki Greene Caddesi'ne taşıdı.
Geride oğulları Richard ve David Regen, üç torunu ve Joan Steinberg adında bir kız kardeşi kaldı. Diğer oğlu Stuart Regen ise 1998'de öldü.
Gladstone'un başarısının sırrı yön değiştirirken gösterdiği çeviklikti. Falkenstein Salı günü verdiği röportajda “Barbara kendini yeniden keşfetmeyi gerçekten seven biri” dedi.
Bir başka yetenek de işbirliği yapma yeteneğiydi (ilk başarısız olan ortaklık ve diğer yabancılaşmalara rağmen). Bayan Gladstone, Bay Brown'ın galerisi Gavin Brown's Enterprise'ı devralmadan çok önce, galericiler Rudolf Zwirner ve Christian Stein ile birlikte mekan işletiyordu. Ve 1996'da Chelsea'ye gitti ve Metro Pictures ve Matthew Marks Gallery ile işbirliği yaparak West 24th Street'te 29.000 metrekarelik bir depo satın aldı.
Ancak sanat koleksiyoncusu ve uzun süredir arkadaşı olan Barbara Jakobson, asıl sırrın Bayan Gladstone'un soru sormaktan asla vazgeçmemesi ve tavsiye için nereye başvuracağını her zaman bilmesi olduğunu söyledi. Bir noktada Bayan Gladstone, Bayan Burns ile yaptığı röportajda, en önemli kaynağın o zamanlar bir iş adamı olan kocası Bay Gladstone olduğunu söyledi.
“Dedi ki, 'Bir karar vermeniz gerektiğinde şunu düşünürseniz: Ya işe yaramazsa? O zaman ne yapacağım? Hayatta kalabilir miyim? Eğer hayatta kalabiliyorsan, yap bunu'' diye anımsıyor. “Ve hayatım boyunca buna bağlı kaldım.”
Galerisi, hastanedeki ölümünün, felç benzeri semptomlara sahip iskemik bir olaydan kaynaklandığını söyledi. Paris'e iş gezisinde olan Bayan Gladstone Manhattan'da yaşıyordu.
Bayan Gladstone, aralarında Robert Rauschenberg, Keith Haring ve Elizabeth Murray gibi Amerikalıların, provokatif video ve enstalasyon sanatçısı Matthew Barney'nin, Mario Merz ve Alighiero Boetti, Richard gibi İtalyan Arte Povera hareketinin merkezi figürlerinin de bulunduğu 70'ten fazla sanatçı ve zümreyi temsil etti. Fotografik tahsisin öncüsü Prince, çekingen gerçekçi ressam Robert Bechtle, İranlı Amerikalı film yapımcısı ve fotoğrafçı Shirin Neshat'ın yanı sıra heykeltıraş Wangechi Mutu ve fotoğrafçı LaToya Ruby Frazier gibi genç tarzın yıldızları.
Bu birbirinden farklı sanatçıları listesinde bir araya getiren şey, onlara kişisel olarak duyduğu sonsuz ilgi ve çalışmalarını özverili bir şekilde geliştirmesiydi.
Bay Barney bir telefon görüşmesinde “Özünde” dedi, “Barbara romantikti.”
1991 yılında birlikte ilk sergilerini hazırlarken kendisine duyduğu güveni hatırladı ve bu, ikisinin de kariyerine ivme kazandırdı. Bay Barney, “Galeride bir video çekiyorduk ve pek organize olmadığımız için bütün gece çekim yapmak zorunda kaldık” dedi. “Barbara bana anahtarları verdi ve 'Çıkarken mutlaka kilitlediğinizden emin olun' dedi.”
Bayan Gladstone'un galerisi, Manhattan'daki Chelsea sanat bölgesi ve Yukarı Doğu Yakası'ndaki iki büyük sergi alanına ek olarak son yıllarda Brüksel, Seul ve Los Angeles'ta da şubeler açtı.
2020 yılında galerici Gavin Brown'ı kendi işyerinin kapanmasının ardından ortak yapan anlaşmanın bir parçası olarak, aralarında Bayan Frazier ve ressam Alex Katz'ın da bulunduğu 10 sanatçının yanı sıra Jannis Kounellis'in mülkünü devraldı. sanatın bir başka titanı Povera.
Mega galerideki meslektaşlarının standartlarına göre bu mütevazı bir genişlemeydi ama o bu şekilde beğendi.
“Bir mega galeride öyle bir işbölümünün olması gerektiğini düşünüyorum ki, eserleri olan galerinin tüm sanatçılarla konuşması imkansız. Bu imkansız,” dedi Gladstone gazeteci Charlotte Burns ile yakın zamanda yaptığı röportajda. Ancak şunları ekledi: “Sanatçılarla konuşuyorum. Yapmak istediğim şey bu.”
2011'de Wall Street Journal'a yaptığı açıklamada, sanatçıları destekleyen çalışmalarını bir aile kurmaya benzeterek bu konuşmaların onlarca yıl sürebileceğini söyledi. “Ebeveynlik, annelik” dedi, “birinin tüm potansiyeline ulaşmasına yardımcı olmaktan sorumlu olduğunuz anlamına gelir.”
Sanatçılar ilgilerini hissettiler. Ressam Carroll Dunham telefonda “Harika bir şeydi” dedi. “İnanılmaz derecede desteklendiğinizi ve inandığınızı hissettiniz ve sanki bu kişi dünyada sizin için çalışıyormuş gibi.”
Her ne kadar kendi merakından daha uzun vadeli bir vizyona sahip olduğunu inkar etse de Bayan Gladstone, onun yokluğunda galerinin geleceğine dair planlar yaptı. Kıdemli ortağı Max Falkenstein, 2016 yılında sahiplik pozisyonunu üstlendi ve işletmeyi ortakları Bay Brown, Caroline Luce ve Paula Tsai ile işbirliği içinde yürütmeye devam edecek.
Bayan Gladstone, 21 Mayıs 1935'te Philadelphia'da Evelyn (Elkins) Levitt ve Joel Levitt'in kızı olarak Barbara Levitt olarak dünyaya geldi. Babası çocuk giyim üreticisiydi.
Elliot Regen ve Leonard Gladstone ile yapılan iki evlilik boşanmayla sonuçlandı.
Bayan Gladstone kariyerine 1970'lerde sınırlı bir bütçeyle koleksiyoncu olarak başladı. Bayan Burns'e, “Eğer bir Frank Stella tablosu alamadıysanız, bir Frank Stella tablosu yaptırabilirsiniz,” dedi. Ya da bir Jasper Johns tablosuna sahip olamadıysanız, bir baskısını alabilirsiniz.”
O zamanlar Long Island'daki Roslyn, New York'ta üç çocuk yetiştiriyordu ve Hofstra Üniversitesi'nde sanat tarihi öğretiyordu; burada Pennsylvania Üniversitesi'nden evlenmek için ayrıldıktan sonra yüksek lisans derecesi aldı. Baskılarından bazılarını bir sektör bülteninin arkasındaki seri ilanlar aracılığıyla sattı, ancak daha geniş ufuklara yönelik doyumsuz bir özlemi vardı.
“Bir noktada 'Başka sanatçılar da olmalı, sadece olmalı' diye düşündüm” dedi.
Bayan Gladstone gibi satıcıların inceleyebileceği Artists Space veya Drawing Center gibi yeni kar amacı gütmeyen kuruluşlara çalışmalarının slaytlarını bırakan, temsil edilmeyen sanatçıları aradı.
“Ben de gittim ve hiçbir bağlantısı olmayan ve New York'a yeni gelen sanatçılara baktım” dedi. “Onları ziyaret ettim, onlarla arkadaş oldum, onlarla konuştum, onlarla yemek yedim.”
1979'da o ve bir ortağı, Manhattan'daki East 57th Street'te “kağıt üzerinde eserler galerisi” adını verdiği bir galeri açtı. Bir yıl içinde ortaklık sona erdi ve Bayan Gladstone, West 57th Street'te kendi alanını açarken, tekliflerini baskılardan türünün tek örneği çalışmalara kadar genişletmeye başladı. Daha sonra galerisini SoHo'daki, mahallenin gelişen sanat ortamının tam ortasındaki Greene Caddesi'ne taşıdı.
Geride oğulları Richard ve David Regen, üç torunu ve Joan Steinberg adında bir kız kardeşi kaldı. Diğer oğlu Stuart Regen ise 1998'de öldü.
Gladstone'un başarısının sırrı yön değiştirirken gösterdiği çeviklikti. Falkenstein Salı günü verdiği röportajda “Barbara kendini yeniden keşfetmeyi gerçekten seven biri” dedi.
Bir başka yetenek de işbirliği yapma yeteneğiydi (ilk başarısız olan ortaklık ve diğer yabancılaşmalara rağmen). Bayan Gladstone, Bay Brown'ın galerisi Gavin Brown's Enterprise'ı devralmadan çok önce, galericiler Rudolf Zwirner ve Christian Stein ile birlikte mekan işletiyordu. Ve 1996'da Chelsea'ye gitti ve Metro Pictures ve Matthew Marks Gallery ile işbirliği yaparak West 24th Street'te 29.000 metrekarelik bir depo satın aldı.
Ancak sanat koleksiyoncusu ve uzun süredir arkadaşı olan Barbara Jakobson, asıl sırrın Bayan Gladstone'un soru sormaktan asla vazgeçmemesi ve tavsiye için nereye başvuracağını her zaman bilmesi olduğunu söyledi. Bir noktada Bayan Gladstone, Bayan Burns ile yaptığı röportajda, en önemli kaynağın o zamanlar bir iş adamı olan kocası Bay Gladstone olduğunu söyledi.
“Dedi ki, 'Bir karar vermeniz gerektiğinde şunu düşünürseniz: Ya işe yaramazsa? O zaman ne yapacağım? Hayatta kalabilir miyim? Eğer hayatta kalabiliyorsan, yap bunu'' diye anımsıyor. “Ve hayatım boyunca buna bağlı kaldım.”