Çünkü Demokrat Parti’nin Kurucu Meclisi’ne katıldım.
1) Her şeyden önce, PCI veya onun “türevlerinin” bir üyesi olmadığımı açıklığa kavuşturmak gerekir. Bazen zorunlu bir yol olduğu için bu demokratik güce oy verdim. Ama nadiren oluyordu çünkü ben hep onun soluna oy verirdim. Ve son siyasi seçimlerde hem 5S’ye hem de Pd’ye oy verdim, ancak bunun tek nedeni, kendisini İtalyan Solu ve Yeşiller ile birlikte sunmasıydı.
2) 25 Eylül seçimleri, kazananların liyakatinden çok Demokrat Parti ve 5S’nin sorumluluğuyla sağ tarafından kazanıldı. Dahası, ülkede çoğunluk olmadan Parlamento’da net bir çoğunluk elde etti. Ve bu çelişki, ilerici ve sol partilerin gücünü temsil edebilir ve etmelidir. Diğerleri – Calenda ve muhrip arkadaşı gibi – bir sonraki savaşların her şeyden önce Parlamento’da verilmesi gerektiğine inanıyor. Bunun yerine, insanların yaşadığı, çalıştığı, buluştuğu yerleri yeniden keşfederek bir kez daha kahraman olabilmeleri için “insanlar” üzerine, en başta gençler üzerine bahse girmemiz gerektiğini düşünüyorum.
3) Demokratik alanın yenildiği günden bu yana sersemlemiş çıkanlar -Demokrat Parti- ve güçlenenler, 5S var. Giuseppe Conte’de Grillina liderliğini iyi bir şekilde değiştiren ve Hareketi giderek daha fazla demokratik dünyaya taşıyan yeni bir lider bulanlar. Kararlılıkla gidilen bir yoldur. Demokrat Parti ve sol partilerin çoğu gibi burun kıvırmadan desteklenmesi gereken. Belki de zaten olmakta olan desteği kaybetmekten korktukları için.
4) Demokrat Parti, özellikle Letta’nın aynı zamanda Kurucu Meclisi başlatan sekreterlikten ayrılmak istediğini açıklamasından sonra yönünü şaşırmış durumda. Partisini yeniden kurmak için. Bu pasajların her ikisi de çok hassastır ve yalnızca siyasi olarak değil, bölünmüş, parçalanmış olduğu için büyük zorluk içindeki bir güce ölümcül bir darbe indirebilir. İçerisinde Demokrat Parti’yi kurumlar, yönetimler ve yerel yönetimler dışında bir gelecek görmeyen, yönetmeye alışmış iktidar grupları var. Bu gruplar, kendisini -tüzükte belirtildiği gibi- merkez sol olarak tanımlayan, ancak giderek merkeze doğru kayan partiye son yılların damgasını vurdu. Ve aslında, pek çok kişinin iddia ettiği gibi, sol kelimesi Demokrat Parti’nin sözlüğünden kaybolma ve azınlık güçlerinin eline bırakılacak tarihi bir eser olma riski taşıyor.
5) “Kadim” ruhun toptan kaybı, konsensüsün sürekli ve güçlü bir şekilde azalmasına dönüşebilir, bu da Demokrat Parti’yi artık bir güce dönüştürebilir. Bu benim için demokrasi için büyük bir tehlikeyi temsil ediyor. Her şeyden önce, Conte’nin gösterdiği çabaya tüm saygım ve sempatimle birlikte, 5S’yi hala solun bir siperi olarak görmüyorum. Bu tarihi anda yalnızca önemli bir seçim ağırlığına sahip bir parti tarafından sağlanabilecek bir siper.
6) Demokrat Parti, vatandaşlarının, temel yapıların doğrudan katılımına bağlı tarihinin önemli bir bölümünü, ara sınıfları diğer ellere bırakmadan, kendisini en az korunan, en az garanti edilenler arasına tamamen adayarak kurtarırsa, demokrasinin kaderinin daha fazla mihenk taşı olacaktır. Bugün İtalya’nın reformist bir sol partiye ihtiyacı var, sosyal demokrat bir güce değil, çünkü İtalyan Solunun ve Yeşillerin iyi niyetlerine rağmen eksik olan şey bu. Ve taktiksel savaşları ve stratejik bakış açılarını paylaşacak “seyahat arkadaşları” bulma konusunda gerçekten bir irade eksikliği var.
7) Tam da Demokrat Parti’nin net bir şekilde küçültülmesinden kaynaklanan demokrasi tehlikeleri, solun siyasi panoramada bir ağırlık gücü olarak kaybolma riski, “çorbayı idare etmekten” memnun vasat siyasetçileri görmenin yorgunluğu, Demokrat Parti Kurucu Meclisi’ne katılmanın doğru olduğunu düşündürdü. Bu partiyi daha radikal olmaya, genç ve solcu bir liderlik grubu seçmeye zorlama niyetiyle (Elly Schlein’ı desteklemem tesadüf değil). Ancak bu yeterli değil: ilerici ve sol kanadın birliğine ihtiyacımız var, sahip olduğumuz seçim sistemi göz önüne alındığında, onsuz artık kazanamayacağız.
Pd ve 5S arasında anlaşma sağlanamaması hakkın önünü açmıştır. Bir daha olmamalı. Ve şimdiden Lombardiya ve Lazio’da yapılacak bir sonraki bölgesel seçimlerden.
8) Hedeflerime ulaşıp ulaşamayacağımı bilmiyorum. Ayrıca benimle bu ve diğer konuları kimin tartışacağını bilmediğim için. Demokrat Parti militanlarının kim olduğunu bilmiyorum ve bu yüzden bilinmeyen bir dünyaya giriyorum. Ve bunu her zaman şiddetle eleştirdim. Ancak çok teşvik edici bir yönü var, çünkü bana öyle geliyor ki, 50 yılı aşkın bir süre önce her şeyi kapsayan bir şekilde yaşanan siyasi militanlığa geri dönüyorum. Açıkçası, aynı olmayacak ve binlerce nedenden ötürü, çünkü bu parti benim partim değil (Pdup-Manifesto’dan sonra başka partim olmadı). Ama Kurucu Meclis’e üye olmayan diğerlerinin de benim gibi niyet ve görüşlere sahip olduğunu görürsem, belki hem eğlenir hem de ülkemizdeki sol ve demokrasi için faydalı bir şeyler yaparız.
[email protected]
@pepe_guglielmo (twitter)
Kategorilenmemiş | Yorum yok “
1) Her şeyden önce, PCI veya onun “türevlerinin” bir üyesi olmadığımı açıklığa kavuşturmak gerekir. Bazen zorunlu bir yol olduğu için bu demokratik güce oy verdim. Ama nadiren oluyordu çünkü ben hep onun soluna oy verirdim. Ve son siyasi seçimlerde hem 5S’ye hem de Pd’ye oy verdim, ancak bunun tek nedeni, kendisini İtalyan Solu ve Yeşiller ile birlikte sunmasıydı.
2) 25 Eylül seçimleri, kazananların liyakatinden çok Demokrat Parti ve 5S’nin sorumluluğuyla sağ tarafından kazanıldı. Dahası, ülkede çoğunluk olmadan Parlamento’da net bir çoğunluk elde etti. Ve bu çelişki, ilerici ve sol partilerin gücünü temsil edebilir ve etmelidir. Diğerleri – Calenda ve muhrip arkadaşı gibi – bir sonraki savaşların her şeyden önce Parlamento’da verilmesi gerektiğine inanıyor. Bunun yerine, insanların yaşadığı, çalıştığı, buluştuğu yerleri yeniden keşfederek bir kez daha kahraman olabilmeleri için “insanlar” üzerine, en başta gençler üzerine bahse girmemiz gerektiğini düşünüyorum.
3) Demokratik alanın yenildiği günden bu yana sersemlemiş çıkanlar -Demokrat Parti- ve güçlenenler, 5S var. Giuseppe Conte’de Grillina liderliğini iyi bir şekilde değiştiren ve Hareketi giderek daha fazla demokratik dünyaya taşıyan yeni bir lider bulanlar. Kararlılıkla gidilen bir yoldur. Demokrat Parti ve sol partilerin çoğu gibi burun kıvırmadan desteklenmesi gereken. Belki de zaten olmakta olan desteği kaybetmekten korktukları için.
4) Demokrat Parti, özellikle Letta’nın aynı zamanda Kurucu Meclisi başlatan sekreterlikten ayrılmak istediğini açıklamasından sonra yönünü şaşırmış durumda. Partisini yeniden kurmak için. Bu pasajların her ikisi de çok hassastır ve yalnızca siyasi olarak değil, bölünmüş, parçalanmış olduğu için büyük zorluk içindeki bir güce ölümcül bir darbe indirebilir. İçerisinde Demokrat Parti’yi kurumlar, yönetimler ve yerel yönetimler dışında bir gelecek görmeyen, yönetmeye alışmış iktidar grupları var. Bu gruplar, kendisini -tüzükte belirtildiği gibi- merkez sol olarak tanımlayan, ancak giderek merkeze doğru kayan partiye son yılların damgasını vurdu. Ve aslında, pek çok kişinin iddia ettiği gibi, sol kelimesi Demokrat Parti’nin sözlüğünden kaybolma ve azınlık güçlerinin eline bırakılacak tarihi bir eser olma riski taşıyor.
5) “Kadim” ruhun toptan kaybı, konsensüsün sürekli ve güçlü bir şekilde azalmasına dönüşebilir, bu da Demokrat Parti’yi artık bir güce dönüştürebilir. Bu benim için demokrasi için büyük bir tehlikeyi temsil ediyor. Her şeyden önce, Conte’nin gösterdiği çabaya tüm saygım ve sempatimle birlikte, 5S’yi hala solun bir siperi olarak görmüyorum. Bu tarihi anda yalnızca önemli bir seçim ağırlığına sahip bir parti tarafından sağlanabilecek bir siper.
6) Demokrat Parti, vatandaşlarının, temel yapıların doğrudan katılımına bağlı tarihinin önemli bir bölümünü, ara sınıfları diğer ellere bırakmadan, kendisini en az korunan, en az garanti edilenler arasına tamamen adayarak kurtarırsa, demokrasinin kaderinin daha fazla mihenk taşı olacaktır. Bugün İtalya’nın reformist bir sol partiye ihtiyacı var, sosyal demokrat bir güce değil, çünkü İtalyan Solunun ve Yeşillerin iyi niyetlerine rağmen eksik olan şey bu. Ve taktiksel savaşları ve stratejik bakış açılarını paylaşacak “seyahat arkadaşları” bulma konusunda gerçekten bir irade eksikliği var.
7) Tam da Demokrat Parti’nin net bir şekilde küçültülmesinden kaynaklanan demokrasi tehlikeleri, solun siyasi panoramada bir ağırlık gücü olarak kaybolma riski, “çorbayı idare etmekten” memnun vasat siyasetçileri görmenin yorgunluğu, Demokrat Parti Kurucu Meclisi’ne katılmanın doğru olduğunu düşündürdü. Bu partiyi daha radikal olmaya, genç ve solcu bir liderlik grubu seçmeye zorlama niyetiyle (Elly Schlein’ı desteklemem tesadüf değil). Ancak bu yeterli değil: ilerici ve sol kanadın birliğine ihtiyacımız var, sahip olduğumuz seçim sistemi göz önüne alındığında, onsuz artık kazanamayacağız.
Pd ve 5S arasında anlaşma sağlanamaması hakkın önünü açmıştır. Bir daha olmamalı. Ve şimdiden Lombardiya ve Lazio’da yapılacak bir sonraki bölgesel seçimlerden.
8) Hedeflerime ulaşıp ulaşamayacağımı bilmiyorum. Ayrıca benimle bu ve diğer konuları kimin tartışacağını bilmediğim için. Demokrat Parti militanlarının kim olduğunu bilmiyorum ve bu yüzden bilinmeyen bir dünyaya giriyorum. Ve bunu her zaman şiddetle eleştirdim. Ancak çok teşvik edici bir yönü var, çünkü bana öyle geliyor ki, 50 yılı aşkın bir süre önce her şeyi kapsayan bir şekilde yaşanan siyasi militanlığa geri dönüyorum. Açıkçası, aynı olmayacak ve binlerce nedenden ötürü, çünkü bu parti benim partim değil (Pdup-Manifesto’dan sonra başka partim olmadı). Ama Kurucu Meclis’e üye olmayan diğerlerinin de benim gibi niyet ve görüşlere sahip olduğunu görürsem, belki hem eğlenir hem de ülkemizdeki sol ve demokrasi için faydalı bir şeyler yaparız.
[email protected]
@pepe_guglielmo (twitter)
Kategorilenmemiş | Yorum yok “