‘Oğlan’
Netflix’te yayınlayın.
Yapay zekayla ilgili etik ve duygusal konular sizi endişelendiriyorsa, bu Netflix orijinali mutlaka okunması gereken bir eser. Ve sadece robotlar, kavgalar, sinsi bilim adamları ve muhteşem fütüristik manzaralarla belalı bir aksiyon istiyorsanız, o da işi görecektir. Güney Koreli yönetmen Yeon Sang-ho, 2016’nın Insta-klasiği zombi aksiyon filmi Train to Busan ile uluslararası sahneye çıktı ve ardından genişleyen Yarımada (2020) ile daha fazla ölümsüzü canlandırdı. Şimdi Yeon, yapay zekayı aynı zamanda virtüöz blitz dövüşü kullanan bir filmde nadir görülen bir duygusal duyarlılık düzeyiyle gören Jung_E ile geri döndü.
Başlangıç noktası, milyonlarca insanın çevredeki barınaklara yerleştiği, iklim sonrası bir kıyamet dünyasıdır. Bu istasyonlardan üçü diğerlerine saldırarak on yıllarca süren bir savaşa yol açtı ve Dünya artık askeri-endüstriyel kompleks tarafından yönetiliyor. Böyle bir girişimin amacı, güçlü bir savaş androidi yaratmak için komadaki savaş kahramanı Yüzbaşı Yun Jung-yi’nin (Kim Hyun-joo) beynini birebir kopyasına aktarmaktır. Önemli bir açıdan, proje Yun’un kendi kızı Seo-hyun (Kang Soo-youn) tarafından yönetilmektedir. “Jung_E”, “Edge of Tomorrow”daki bir riff gibi başlarken, Yeon’un sibernetiğin ahlaki standartları ve yas tutma sürecinin tehlikeleri de dahil olmak üzere daha karmaşık konularla ilgilendiği hemen anlaşılır. Bu güzel film sabrı ödüllendiriyor – ve bir monoray üzerindeki o son savaş da harika.
“Çocuklar Yabancılara Karşı”
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
B mirasına gururla sahip çıkan çok az film olduğu gibi, 1980’lerin sömürünün o dönemin stilini çivileyen zorlu günlerine bu salak saygı da öyle. Genç Gary’nin (Dominic Mariche) kullandığı bir dron olmasaydı, Jason Eisener’ın filmini hangi yılda çektiği merak edilebilirdi. Ablası Sam’in (Phoebe Rex), yakışıklı ama kaçık Billy’nin (“Heathers” havasında güçlü bir Christian Slater’ı canlandıran Calem MacDonald) liderliğindeki bir grup kötü çocuğa yakalanması Gary’yi fazlasıyla üzer.
Gençler, ebeveynleri uzaktayken Gary ve Sam’in evinde bir bacchanalian Cadılar Bayramı partisi düzenlerken, uzaylılar bunun saldırmak için mükemmel bir zaman olduğuna karar verir. Lastik giysili aktörlere benziyorlar, su altında bir mağaraları var, asit benzeri yeşil yapışkan kusuyorlar ve gördükleri herkesi öldürüyorlar – başka bir deyişle, mükemmeller. Güreş referanslarını ve sentezleyicilerde dalgalanan eski bir Andrew Gordon Macpherson skorunu ekleyin ve retro sersemlik konusunda mükemmele yakın bir çalışmanız var. Bitiş, daha fazlasının gelebileceğini ima ediyor.
Makinist ödül sezonunu kaydediyor
Oscar’lar Mart’a kadar yok ama kampanyalar başladı. Kyle Buchanan, yol boyunca filmler, kişilikler ve olaylar hakkında rapor veriyor.
“Garip ama gerçek”
Arrow’da yayınla.
Üretken absürt auteur Quentin Dupieux’ye (“Deerskin”, “Mandibles”) güvenin, zaman yolculuğuna komik bir şekilde metafizik bir yaklaşım icat edecek. Son on yılda Dupieux, Fransa’nın yüksek konseptli, düşük bütçeli komedi kralı olarak ortaya çıktı ve bu onun en iyi performanslarından biri. Alain ve Marie (Alain Chabat ve Léa Drucker) bodrum katında bir zaman portalı olan bir ev satın alırlar: Bir kuyudan tırmanırsanız, Escher gibi en üst kata çıkarsınız – ama aynı zamanda 12 saat sonra ve 3 gün daha gençsiniz.
Marie, Kuyu’da seyahat etmeyi takıntı haline getirirken, Alain bununla uğraşamaz. Sanki bu 74 dakikalık bir film için yeterli değilmiş gibi, Dupieux, Alain’in elektronik uzaktan kumandalı bir penis nakli olan kaba patronu (Benoît Magimel) hakkında bir alt plan ekler. “İnanılmaz Ama Doğru”, bırakın imkansızlığını, sürekli olarak durumun saçmalığıyla dalga geçen (oyuncu kadrosu tarafından güzel bir şekilde işlenmiş) tuhaf, gerçek bir tondan asla sapmaz. Bu lezzetli pastadaki süslemeler: tamamen sentezleyici ağırlıklı, Wendy Carlos benzeri 1976 albümü Jon Santo Plays Bach’tan parçalara dayanan bir müzik.
Mısırlı Peter Mimi’nin Mousa’sı Endonezyalı Joko Anwar’ın Gundala’sından farklı değil: Her iki film de Kuzey Amerikalı izleyicilerin aşina olduğu süper kahraman mecazlarını sosyal adalet bilinciyle yeni bir ortama uyarlıyor. Her iki film de benzer Hollywood ürünlerine kıyasla keskin, ancak farklı bir bağlamda ortaya çıkan tanıdık hikayeleri izlemek büyüleyici. Yehia (Kareem Mahmoud Abdel Aziz), tedavi edilemez bir utangaçlıkla felç olmuş parlak bir mühendislik öğrencisidir. Güçsüz haydutların babasını evlerinde diri diri yakmasını izleyen genç adam, sanal gerçeklik kulaklığıyla kontrol edilen insan boyutunda bir robot olan Mousa’yı yapar ve onu suç setinde serbest bırakır. organlarını zenginlere satarlar.
Film bir bütün olarak robotik eylemle daha az ilgileniyor – konu göz önünde bulundurulduğunda çok az set parçası var – ve Mısırlılar yeni bir halk kahramanı karşıladığında insanların tepkisiyle daha çok ilgileniyor. Ne yazık ki, bazıları Mousa’ya gücenir ve Yehia, profesörü Dr. Nassar (Eyad Nassar). Görünüşe göre, bir bilimkurgu kisvesi altında sosyal hastalıklarla ilgili gizlice haber verme geleneği canlı ve iyi durumda.
‘baş dönmesi’
Amazon’da kiralayın veya satın alın.
Vietnam kırsalının ortasında yaşayan yaşlı bir adam, yeğenine başarılı bir şekilde vücut nakli gerçekleştirir. Zoraki mi? Birazcık ama bu bir bilimkurgu filmi köşe yazısı, Science Channel için bir rehber değil. Yumuşak huylu karikatürist Tam’a (Cuong Seven) ölümcül kanser teşhisi konduğunda, Ma Amca (Hoang Son), Tam’in kafasını sağlıklı bir yabancının vücuduna nakleder. Hoş bir dokunuş olarak, Tam’in kocaman yara izini gizlemek için boğazlı kazak giymesi gerekiyor, bu da onu şık bir tıp harikası yapıyor. Ancak bagajla gelen nakledilen parçalara dikkat edin: farkında olmadan donörü Nghia (Vu Tuan Viet) bir kiralık katil olduğu için, geçmişi Tam’in hayatını ele geçirir. Neyse ki, Nghia’nın vücudu bir miktar kas hafızasını korumuş gibi görünüyor ve Tam kendini gölgeli işlerin içinde bulurken, aynı zamanda kıçları tekmeleyen türden olağanüstü becerileri de miras aldı.
Victor Vu’nun (2017’de Vietnam’da gösterime giren ancak yalnızca ABD’de yayınlanan) filmi, bazı birinci sınıf araba kovalamacaları ve göğüs göğüse çarpışmalar içeriyor, ancak en ilgi çekici özelliği, melodramatik vahiyleri eğlenceli bir şekilde çekip çıkarmasıdır. yol. Kafaların ve gövdelerin karışmasını ve eşleşmesini unutun: aile bağlantılarından kaynaklanan olay örgüsü çarpıklıkları.
Netflix’te yayınlayın.
Yapay zekayla ilgili etik ve duygusal konular sizi endişelendiriyorsa, bu Netflix orijinali mutlaka okunması gereken bir eser. Ve sadece robotlar, kavgalar, sinsi bilim adamları ve muhteşem fütüristik manzaralarla belalı bir aksiyon istiyorsanız, o da işi görecektir. Güney Koreli yönetmen Yeon Sang-ho, 2016’nın Insta-klasiği zombi aksiyon filmi Train to Busan ile uluslararası sahneye çıktı ve ardından genişleyen Yarımada (2020) ile daha fazla ölümsüzü canlandırdı. Şimdi Yeon, yapay zekayı aynı zamanda virtüöz blitz dövüşü kullanan bir filmde nadir görülen bir duygusal duyarlılık düzeyiyle gören Jung_E ile geri döndü.
Başlangıç noktası, milyonlarca insanın çevredeki barınaklara yerleştiği, iklim sonrası bir kıyamet dünyasıdır. Bu istasyonlardan üçü diğerlerine saldırarak on yıllarca süren bir savaşa yol açtı ve Dünya artık askeri-endüstriyel kompleks tarafından yönetiliyor. Böyle bir girişimin amacı, güçlü bir savaş androidi yaratmak için komadaki savaş kahramanı Yüzbaşı Yun Jung-yi’nin (Kim Hyun-joo) beynini birebir kopyasına aktarmaktır. Önemli bir açıdan, proje Yun’un kendi kızı Seo-hyun (Kang Soo-youn) tarafından yönetilmektedir. “Jung_E”, “Edge of Tomorrow”daki bir riff gibi başlarken, Yeon’un sibernetiğin ahlaki standartları ve yas tutma sürecinin tehlikeleri de dahil olmak üzere daha karmaşık konularla ilgilendiği hemen anlaşılır. Bu güzel film sabrı ödüllendiriyor – ve bir monoray üzerindeki o son savaş da harika.
“Çocuklar Yabancılara Karşı”
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
B mirasına gururla sahip çıkan çok az film olduğu gibi, 1980’lerin sömürünün o dönemin stilini çivileyen zorlu günlerine bu salak saygı da öyle. Genç Gary’nin (Dominic Mariche) kullandığı bir dron olmasaydı, Jason Eisener’ın filmini hangi yılda çektiği merak edilebilirdi. Ablası Sam’in (Phoebe Rex), yakışıklı ama kaçık Billy’nin (“Heathers” havasında güçlü bir Christian Slater’ı canlandıran Calem MacDonald) liderliğindeki bir grup kötü çocuğa yakalanması Gary’yi fazlasıyla üzer.
Gençler, ebeveynleri uzaktayken Gary ve Sam’in evinde bir bacchanalian Cadılar Bayramı partisi düzenlerken, uzaylılar bunun saldırmak için mükemmel bir zaman olduğuna karar verir. Lastik giysili aktörlere benziyorlar, su altında bir mağaraları var, asit benzeri yeşil yapışkan kusuyorlar ve gördükleri herkesi öldürüyorlar – başka bir deyişle, mükemmeller. Güreş referanslarını ve sentezleyicilerde dalgalanan eski bir Andrew Gordon Macpherson skorunu ekleyin ve retro sersemlik konusunda mükemmele yakın bir çalışmanız var. Bitiş, daha fazlasının gelebileceğini ima ediyor.
Makinist ödül sezonunu kaydediyor
Oscar’lar Mart’a kadar yok ama kampanyalar başladı. Kyle Buchanan, yol boyunca filmler, kişilikler ve olaylar hakkında rapor veriyor.
“Garip ama gerçek”
Arrow’da yayınla.
Üretken absürt auteur Quentin Dupieux’ye (“Deerskin”, “Mandibles”) güvenin, zaman yolculuğuna komik bir şekilde metafizik bir yaklaşım icat edecek. Son on yılda Dupieux, Fransa’nın yüksek konseptli, düşük bütçeli komedi kralı olarak ortaya çıktı ve bu onun en iyi performanslarından biri. Alain ve Marie (Alain Chabat ve Léa Drucker) bodrum katında bir zaman portalı olan bir ev satın alırlar: Bir kuyudan tırmanırsanız, Escher gibi en üst kata çıkarsınız – ama aynı zamanda 12 saat sonra ve 3 gün daha gençsiniz.
Marie, Kuyu’da seyahat etmeyi takıntı haline getirirken, Alain bununla uğraşamaz. Sanki bu 74 dakikalık bir film için yeterli değilmiş gibi, Dupieux, Alain’in elektronik uzaktan kumandalı bir penis nakli olan kaba patronu (Benoît Magimel) hakkında bir alt plan ekler. “İnanılmaz Ama Doğru”, bırakın imkansızlığını, sürekli olarak durumun saçmalığıyla dalga geçen (oyuncu kadrosu tarafından güzel bir şekilde işlenmiş) tuhaf, gerçek bir tondan asla sapmaz. Bu lezzetli pastadaki süslemeler: tamamen sentezleyici ağırlıklı, Wendy Carlos benzeri 1976 albümü Jon Santo Plays Bach’tan parçalara dayanan bir müzik.
Mısırlı Peter Mimi’nin Mousa’sı Endonezyalı Joko Anwar’ın Gundala’sından farklı değil: Her iki film de Kuzey Amerikalı izleyicilerin aşina olduğu süper kahraman mecazlarını sosyal adalet bilinciyle yeni bir ortama uyarlıyor. Her iki film de benzer Hollywood ürünlerine kıyasla keskin, ancak farklı bir bağlamda ortaya çıkan tanıdık hikayeleri izlemek büyüleyici. Yehia (Kareem Mahmoud Abdel Aziz), tedavi edilemez bir utangaçlıkla felç olmuş parlak bir mühendislik öğrencisidir. Güçsüz haydutların babasını evlerinde diri diri yakmasını izleyen genç adam, sanal gerçeklik kulaklığıyla kontrol edilen insan boyutunda bir robot olan Mousa’yı yapar ve onu suç setinde serbest bırakır. organlarını zenginlere satarlar.
Film bir bütün olarak robotik eylemle daha az ilgileniyor – konu göz önünde bulundurulduğunda çok az set parçası var – ve Mısırlılar yeni bir halk kahramanı karşıladığında insanların tepkisiyle daha çok ilgileniyor. Ne yazık ki, bazıları Mousa’ya gücenir ve Yehia, profesörü Dr. Nassar (Eyad Nassar). Görünüşe göre, bir bilimkurgu kisvesi altında sosyal hastalıklarla ilgili gizlice haber verme geleneği canlı ve iyi durumda.
‘baş dönmesi’
Amazon’da kiralayın veya satın alın.
Vietnam kırsalının ortasında yaşayan yaşlı bir adam, yeğenine başarılı bir şekilde vücut nakli gerçekleştirir. Zoraki mi? Birazcık ama bu bir bilimkurgu filmi köşe yazısı, Science Channel için bir rehber değil. Yumuşak huylu karikatürist Tam’a (Cuong Seven) ölümcül kanser teşhisi konduğunda, Ma Amca (Hoang Son), Tam’in kafasını sağlıklı bir yabancının vücuduna nakleder. Hoş bir dokunuş olarak, Tam’in kocaman yara izini gizlemek için boğazlı kazak giymesi gerekiyor, bu da onu şık bir tıp harikası yapıyor. Ancak bagajla gelen nakledilen parçalara dikkat edin: farkında olmadan donörü Nghia (Vu Tuan Viet) bir kiralık katil olduğu için, geçmişi Tam’in hayatını ele geçirir. Neyse ki, Nghia’nın vücudu bir miktar kas hafızasını korumuş gibi görünüyor ve Tam kendini gölgeli işlerin içinde bulurken, aynı zamanda kıçları tekmeleyen türden olağanüstü becerileri de miras aldı.
Victor Vu’nun (2017’de Vietnam’da gösterime giren ancak yalnızca ABD’de yayınlanan) filmi, bazı birinci sınıf araba kovalamacaları ve göğüs göğüse çarpışmalar içeriyor, ancak en ilgi çekici özelliği, melodramatik vahiyleri eğlenceli bir şekilde çekip çıkarmasıdır. yol. Kafaların ve gövdelerin karışmasını ve eşleşmesini unutun: aile bağlantılarından kaynaklanan olay örgüsü çarpıklıkları.