Yeni dizi Dark Matter'da bir fizik profesörü (Joel Edgerton) Chicago sokaklarından kaçırılır ve yerine kendisinin alternatif bir versiyonu getirilir. Bu versiyonda dikkati dağılmış öğrencilere ders vermek yerine, birçok başarısının yanı sıra insanları paralel dünyalara yerleştirebilen bir kutu icat eden ödüllü bir bilim insanı yer alıyor.
Bu alternatif Jason, kendi evrenindeki zenginliğine ve prestijine rağmen, daha mütevazı olan Jason'ın, sevgi dolu karısı (Jennifer Connelly) ve oğlunun (Oakes Fegley) hayatını ve ailesini özlüyor. Bu yüzden onları çalıyor ve orijinal Jason'ı paralel gerçekliklerin belirsizliğinde hareket etmeye bırakıyor, bir bilim kurgu Ulysses gibi evinin yolunu bulmaya çalışırken birinden diğerine atlıyor.
İlk gösterimi 8 Mayıs'ta Apple TV+'ta yapılacak olan “Dark Matter”, Blake Crouch tarafından yaratıldı ve onun 2016 tarihli aynı adlı romanından uyarlandı. Kısmen gerilim, kısmen aile draması, kısmen fizik kitabı olan dizi, Kuantum mekaniği gibi baş döndürücü kavramlardan yararlanıyor. özlem, pişmanlık ve arzunun öyküsünü anlatmak için süperpozisyon ve karanlık madde.
Fiziği hayati, heyecan verici ve hatta seksi bir konu olarak tasvir eden, Oscar ödüllü biyografik film “Oppenheimer” ve Netflix'in uzaylı istilası dizisi olan ve adını klasik bir mekanik problemden alan “3 Vücut Problemi”ne katılan en son proje. Bu öykülerde fizikçiler, gerçekte olduğu gibi aşk sorunlarıyla bağlantılı olan yaşam ve ölüm sorunlarıyla boğuşuyor.
Bunlar insanın ikilemleriyle ilgili insan hikayeleridir. Ama aynı zamanda denklemin içerisine biraz da bilim katmayı seviyorlar.
Jacquelyn Ben-Zekry bir video röportajında ”Blake ve ben her şeyden çok insanların her bölümde heyecanlanmasını, her bölümde bir şeyler öğrenmesini ama belki de her bölümde ağlamasını istedik” dedi. Dizinin yazarı ve yapımcısıdır ve 2012'de “Pines” adlı romanının yayınlanmasından bu yana Crouch'un gelişim hikâyesi editörlüğünü yapmaktadır – aynı zamanda onunla evlidir.
“Her bölümde bir şeyler hissetmenizi istedik” diye devam etti. “Sonuçta karısını ve çocuğunu seven bir adamın hikayesi. Geriye kalan her şey olayı ilginç ve heyecanlı kılmak ve bize konuşacak bir şeyler vermekle ilgili.”
Ama yine de bu adam bir fizikçi; Dark Matter'ın ilk bölümünde Jason'ın olay örgüsüyle doğrudan bağlantısı olan Schrödinger'in kedi kuantum süperpozisyon deneyini büyük oranda ilgisiz öğrencilerle dolu bir sınıfa açıklamaya çalıştığını görüyoruz. Dünyayı kurtarmakla görevli Oxford eğitimli arkadaşlardan oluşan bir ekibi konu alan “Oppenheimer”ın, özellikle de başlık karakterinin ve “3 Beden Problemi”nin kahramanları da fizikçilerdir. (Bu aynı zamanda “Young Sheldon”ın ön bölümünü ortaya çıkaran hit sitcom “The Big Bang Theory”nin toplumsal açıdan kafası karışık genç beyinleri için de geçerli; gerçi bilim komik şakalar ve sloganlar karşısında arka planda kaldı.)
Bu dizi ve filmler teknik özelliklere değişen derecelerde hitap ediyor. “Karanlık Madde”, Jason'ların dünyayı dolaşmasını en azından bir şekilde makul gösterecek kadar merkezi kavramlarını sallıyor ve bilim kurguya biraz bilim katıyor.
Dizi, Crouch'un büyük etkisi olduğunu söylediği Michael Crichton (“Jurassic Park”) gibi yazarlar tarafından popüler hale getirilen bir alt tür olan tekno-gerilimdir. Aynı zamanda Mary Shelley'nin Frankenstein'ı (1818) dahil olmak üzere, kökleri türün kökenlerine kadar uzanan, uyarıcı bir bilim kurgu öyküsüdür. Bunlar, doğanın güçlerine müdahale etmenin sonuçlarıyla ilgili hırs ve çoğu zaman ihlalle ilgili hikayelerdir. Tarihsel bir drama olan “Oppenheimer”, atom bombasının kıyametvari güçlerini serbest bırakmanın nasıl bir his olabileceğini sorarak (ve bu süreçte nükleer fisyon kavramını açıklayarak) bu sonuçları doğrudan ele alıyor.
Televizyonda en çok kısa ömürlü bilim kurgu gerilim filmi Wayward Pines (roman üçlemesine dayanan) ile tanınan Crouch, kesinlikle bir fizikçi değil. Kuzey Carolina Üniversitesi'nde İngilizce bölümü öğrencisi olarak bilimsel ihtiyaçlarını karşılamak için jeoloji okudu.
Bir video röportajında ”Rocks güvenli görünüyordu, ben de Rocks'ı yaptım” dedi. Ama aynı zamanda bilim kurgunun da büyük bir hayranıydı, özellikle de Crichton. “Tekno-gerilim filmini o icat etmedi ama bunu eğlence için yaptı” dedi. “Birçok insan 'Jurassic Park'ın sadece saçma sapan bir kurgu olduğunu düşünüyor, ama onun dinozorlar ve kaos teorisi hakkında bir kitap yazmış olması gerçekten şaşırtıcı. Bunlardan bazılarının yabani otların arasında da var.”
Crouch yabani otların arasında yürürken oldukça rahat hissediyor. Fizikçi Aaron O'Connell'e ve onun süperpozisyon deneylerine aşıktır. Meslekten olmayanların terimleriyle süperpozisyon, bir kuantum sisteminin ölçülene kadar aynı anda birkaç farklı durumda olma yeteneğini ifade eder. (Ünlü Schrödinger'in kedi düşünce deneyinde, kuantum teorik anlamında kutudaki kedi hem canlı hem de ölüdür.) Crouch, Karanlık Madde'yi yazarken astrofizikçi Clifford V. Johnson'a da danıştı. Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde resmi biyografisine göre “öncelikle doğanın temel yapısını açıklamaya yönelik teorik araçların geliştirilmesiyle ilgilenen” bir profesör.
Ancak serinin amaçları doğrultusunda, Ben-Zekry'nin belirttiği gibi, “itici bir hikaye anlatmalısınız. Eğer eğlenmiyorlarsa ve heyecanlanmıyorlarsa kimse biliminizi ve ne kadar akıllı olduğunuzu umursamaz.”
İzleyiciler “Karanlık Madde”yi, son yıllarda “Her Şey Her Yerde, Hepsi Aynı Anda” ve “Örümcek Adam: Örümcek Ayetine” (ve devamı) gibi Oscar kazananlar tarafından popüler hale getirilen çoklu evren öyküsünün bir varyasyonu olarak görebilirler. Bu, fantastik seriler dünyasında popüler bir düşüncedir ve bu serilerin anlatı dünyalarını genişletmenin yararlı bir yoludur. Ancak Edgerton'a göre “Karanlık Madde”nin çekiciliği öncelikle karakterlerin sıradanlığında ve onların iş ile ev hayatını dengelemek ve bir aile kurmak gibi gündelik meselelerle uğraştıkları gerçeğinde yatıyor.
Edgerton, Connolly ile yaptığı bir video röportajında ”Bu, ortalama bir aile için paralel bir evren anlatımı” dedi. “Galaksilere doğru gitmek ve solucan deliklerinden geçmeye çalışmak yerine daha içe bakan bir gösteriye dönüşüyor.”
“Karanlık Madde”nin ardındaki temel soru, ilk bölümün başlığıyla özetlenebilir: “Hayatında Mutlu musun?” doğaüstü dedi Edgerton.
Connolly, lisede sizi krize sokan bir konu hakkında biraz bilgi sahibi olmanızın da harika olduğunu söyledi. “Ben şahsen bilimi heyecan verici buluyorum” dedi. “İnsanlar bunu elinden alırsa sorun yok. Bilim son derece ilgi çekici ve seksi.”
Crouch ve Ben-Zekry eğlendirme ihtiyaçlarının farkında olsalar da, özellikle gerçek kavramının giderek daha fazla saldırı altında olduğu bir dönemde, bilimi ön plana ve merkeze koymanın daha yüksek bir amaç olduğunu düşünüyorlar.
Ben-Zekry, “Bunun gibi gösterilerin zihinleri birleştirmede ve insanlara bu işte birlikte olduğumuzu hatırlatmada uzun bir yol kat edeceğini umuyorum” dedi. “Benimle aynı şeylere inanmak zorunda değilsiniz ama bilim en azından bize nesnel bir gerçeklik verebilir.”
Crouch'a göre mevcut iklim, kişinin alternatif bir gerçekliğe sürüklenmiş gibi hissetmesi için yeterli. Tıpkı Jason gibi.
“Özellikle 2016'dan sonra artık bu sahte haber ve neyin gerçek olduğunu sorgulama fikriyle hepimiz başka bir boyuta kaymışız gibi geliyor” dedi. “Hakikatin ve gerçekliğin yok edilmesi var. Sanırım hepimiz hâlâ gerçekliğin ne olduğunu anlamak istiyoruz.”
Bu alternatif Jason, kendi evrenindeki zenginliğine ve prestijine rağmen, daha mütevazı olan Jason'ın, sevgi dolu karısı (Jennifer Connelly) ve oğlunun (Oakes Fegley) hayatını ve ailesini özlüyor. Bu yüzden onları çalıyor ve orijinal Jason'ı paralel gerçekliklerin belirsizliğinde hareket etmeye bırakıyor, bir bilim kurgu Ulysses gibi evinin yolunu bulmaya çalışırken birinden diğerine atlıyor.
İlk gösterimi 8 Mayıs'ta Apple TV+'ta yapılacak olan “Dark Matter”, Blake Crouch tarafından yaratıldı ve onun 2016 tarihli aynı adlı romanından uyarlandı. Kısmen gerilim, kısmen aile draması, kısmen fizik kitabı olan dizi, Kuantum mekaniği gibi baş döndürücü kavramlardan yararlanıyor. özlem, pişmanlık ve arzunun öyküsünü anlatmak için süperpozisyon ve karanlık madde.
Fiziği hayati, heyecan verici ve hatta seksi bir konu olarak tasvir eden, Oscar ödüllü biyografik film “Oppenheimer” ve Netflix'in uzaylı istilası dizisi olan ve adını klasik bir mekanik problemden alan “3 Vücut Problemi”ne katılan en son proje. Bu öykülerde fizikçiler, gerçekte olduğu gibi aşk sorunlarıyla bağlantılı olan yaşam ve ölüm sorunlarıyla boğuşuyor.
Bunlar insanın ikilemleriyle ilgili insan hikayeleridir. Ama aynı zamanda denklemin içerisine biraz da bilim katmayı seviyorlar.
Jacquelyn Ben-Zekry bir video röportajında ”Blake ve ben her şeyden çok insanların her bölümde heyecanlanmasını, her bölümde bir şeyler öğrenmesini ama belki de her bölümde ağlamasını istedik” dedi. Dizinin yazarı ve yapımcısıdır ve 2012'de “Pines” adlı romanının yayınlanmasından bu yana Crouch'un gelişim hikâyesi editörlüğünü yapmaktadır – aynı zamanda onunla evlidir.
“Her bölümde bir şeyler hissetmenizi istedik” diye devam etti. “Sonuçta karısını ve çocuğunu seven bir adamın hikayesi. Geriye kalan her şey olayı ilginç ve heyecanlı kılmak ve bize konuşacak bir şeyler vermekle ilgili.”
Ama yine de bu adam bir fizikçi; Dark Matter'ın ilk bölümünde Jason'ın olay örgüsüyle doğrudan bağlantısı olan Schrödinger'in kedi kuantum süperpozisyon deneyini büyük oranda ilgisiz öğrencilerle dolu bir sınıfa açıklamaya çalıştığını görüyoruz. Dünyayı kurtarmakla görevli Oxford eğitimli arkadaşlardan oluşan bir ekibi konu alan “Oppenheimer”ın, özellikle de başlık karakterinin ve “3 Beden Problemi”nin kahramanları da fizikçilerdir. (Bu aynı zamanda “Young Sheldon”ın ön bölümünü ortaya çıkaran hit sitcom “The Big Bang Theory”nin toplumsal açıdan kafası karışık genç beyinleri için de geçerli; gerçi bilim komik şakalar ve sloganlar karşısında arka planda kaldı.)
Bu dizi ve filmler teknik özelliklere değişen derecelerde hitap ediyor. “Karanlık Madde”, Jason'ların dünyayı dolaşmasını en azından bir şekilde makul gösterecek kadar merkezi kavramlarını sallıyor ve bilim kurguya biraz bilim katıyor.
Dizi, Crouch'un büyük etkisi olduğunu söylediği Michael Crichton (“Jurassic Park”) gibi yazarlar tarafından popüler hale getirilen bir alt tür olan tekno-gerilimdir. Aynı zamanda Mary Shelley'nin Frankenstein'ı (1818) dahil olmak üzere, kökleri türün kökenlerine kadar uzanan, uyarıcı bir bilim kurgu öyküsüdür. Bunlar, doğanın güçlerine müdahale etmenin sonuçlarıyla ilgili hırs ve çoğu zaman ihlalle ilgili hikayelerdir. Tarihsel bir drama olan “Oppenheimer”, atom bombasının kıyametvari güçlerini serbest bırakmanın nasıl bir his olabileceğini sorarak (ve bu süreçte nükleer fisyon kavramını açıklayarak) bu sonuçları doğrudan ele alıyor.
Televizyonda en çok kısa ömürlü bilim kurgu gerilim filmi Wayward Pines (roman üçlemesine dayanan) ile tanınan Crouch, kesinlikle bir fizikçi değil. Kuzey Carolina Üniversitesi'nde İngilizce bölümü öğrencisi olarak bilimsel ihtiyaçlarını karşılamak için jeoloji okudu.
Bir video röportajında ”Rocks güvenli görünüyordu, ben de Rocks'ı yaptım” dedi. Ama aynı zamanda bilim kurgunun da büyük bir hayranıydı, özellikle de Crichton. “Tekno-gerilim filmini o icat etmedi ama bunu eğlence için yaptı” dedi. “Birçok insan 'Jurassic Park'ın sadece saçma sapan bir kurgu olduğunu düşünüyor, ama onun dinozorlar ve kaos teorisi hakkında bir kitap yazmış olması gerçekten şaşırtıcı. Bunlardan bazılarının yabani otların arasında da var.”
Crouch yabani otların arasında yürürken oldukça rahat hissediyor. Fizikçi Aaron O'Connell'e ve onun süperpozisyon deneylerine aşıktır. Meslekten olmayanların terimleriyle süperpozisyon, bir kuantum sisteminin ölçülene kadar aynı anda birkaç farklı durumda olma yeteneğini ifade eder. (Ünlü Schrödinger'in kedi düşünce deneyinde, kuantum teorik anlamında kutudaki kedi hem canlı hem de ölüdür.) Crouch, Karanlık Madde'yi yazarken astrofizikçi Clifford V. Johnson'a da danıştı. Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde resmi biyografisine göre “öncelikle doğanın temel yapısını açıklamaya yönelik teorik araçların geliştirilmesiyle ilgilenen” bir profesör.
Ancak serinin amaçları doğrultusunda, Ben-Zekry'nin belirttiği gibi, “itici bir hikaye anlatmalısınız. Eğer eğlenmiyorlarsa ve heyecanlanmıyorlarsa kimse biliminizi ve ne kadar akıllı olduğunuzu umursamaz.”
İzleyiciler “Karanlık Madde”yi, son yıllarda “Her Şey Her Yerde, Hepsi Aynı Anda” ve “Örümcek Adam: Örümcek Ayetine” (ve devamı) gibi Oscar kazananlar tarafından popüler hale getirilen çoklu evren öyküsünün bir varyasyonu olarak görebilirler. Bu, fantastik seriler dünyasında popüler bir düşüncedir ve bu serilerin anlatı dünyalarını genişletmenin yararlı bir yoludur. Ancak Edgerton'a göre “Karanlık Madde”nin çekiciliği öncelikle karakterlerin sıradanlığında ve onların iş ile ev hayatını dengelemek ve bir aile kurmak gibi gündelik meselelerle uğraştıkları gerçeğinde yatıyor.
Edgerton, Connolly ile yaptığı bir video röportajında ”Bu, ortalama bir aile için paralel bir evren anlatımı” dedi. “Galaksilere doğru gitmek ve solucan deliklerinden geçmeye çalışmak yerine daha içe bakan bir gösteriye dönüşüyor.”
“Karanlık Madde”nin ardındaki temel soru, ilk bölümün başlığıyla özetlenebilir: “Hayatında Mutlu musun?” doğaüstü dedi Edgerton.
Connolly, lisede sizi krize sokan bir konu hakkında biraz bilgi sahibi olmanızın da harika olduğunu söyledi. “Ben şahsen bilimi heyecan verici buluyorum” dedi. “İnsanlar bunu elinden alırsa sorun yok. Bilim son derece ilgi çekici ve seksi.”
Crouch ve Ben-Zekry eğlendirme ihtiyaçlarının farkında olsalar da, özellikle gerçek kavramının giderek daha fazla saldırı altında olduğu bir dönemde, bilimi ön plana ve merkeze koymanın daha yüksek bir amaç olduğunu düşünüyorlar.
Ben-Zekry, “Bunun gibi gösterilerin zihinleri birleştirmede ve insanlara bu işte birlikte olduğumuzu hatırlatmada uzun bir yol kat edeceğini umuyorum” dedi. “Benimle aynı şeylere inanmak zorunda değilsiniz ama bilim en azından bize nesnel bir gerçeklik verebilir.”
Crouch'a göre mevcut iklim, kişinin alternatif bir gerçekliğe sürüklenmiş gibi hissetmesi için yeterli. Tıpkı Jason gibi.
“Özellikle 2016'dan sonra artık bu sahte haber ve neyin gerçek olduğunu sorgulama fikriyle hepimiz başka bir boyuta kaymışız gibi geliyor” dedi. “Hakikatin ve gerçekliğin yok edilmesi var. Sanırım hepimiz hâlâ gerçekliğin ne olduğunu anlamak istiyoruz.”