Yüzlerce fotoğrafçı Cumartesi gününü taç giyme töreninin mükemmel resmini çekmekle geçirecek. Ancak daha zor bir görevle karşı karşıyayız: Kral Charles III. bir simgeye dönüştürmek için.
Hugo Burnand59, taç giyme töreninin resmi portre fotoğrafçısı ve yeni taç giymiş Charles Buckingham Sarayı’na döndükten kısa bir süre sonra hükümdarın tarihi bir fotoğrafını çekmek için sadece birkaç dakikası olacak.
Bay Burnand yakın zamanda yaptığı bir röportajda bu işi herhangi bir iş gibi ele almaya çalıştığını söyledi – “İyi olduğum şeyi yapmalıyım ve hikayenin kendi kendine halletmesine izin vermeliyim” dedi.
Ancak bazı uzmanlar, önemli bir zorlukla karşı karşıya olduğunu söylüyor. 2012’de İngiltere’de Kraliçe II. Elizabeth’in portrelerinin yer aldığı büyük bir sergiyi denetleyen küratör Paul Moorhouse, bir e-postada Bay Burnand’ın monarşinin ihtişamını yakalarken kuruma şüpheyle yaklaşan genç nesillere hitap etmesi gerektiğini söyledi.
Bay Moorhouse, her ikisini de yapan bir imaj yaratmak için “Zor bir dengeleme eylemi olacak” dedi. Ne yazık ki Bay Moorhouse, İngiltere’nin monarşi fikrinden büyülendiği bir dönemde önceki taç giyme töreni fotoğrafçılarının çalıştığı için, Bay Moorhouse, Bay Burnand için kopyalanacak “model yok” diye ekledi.
Yüzyıllar boyunca İngiliz kraliyet ailesi, taç giyme töreni portrelerini boyamak için sanatçılar görevlendirdi. Kral Edward VII’den beri taç giyme töreni 1902ayrıca dünya çapındaki gazeteler için ilgi çekici görüntüler yaratmayı uman fotoğrafçıları görevlendirdi.
Görev korkaklara göre değil. Charles’ın annesi Kraliçe II. Elizabeth’in 1953’teki taç giyme töreninin resmi fotoğrafçısı Cecil Beaton, günlüklerinde önceki gece o kadar gergin olduğunu ve akşam yemeğinde çok içtiğini ve akşamdan kalma olarak uyandığını yazdı.
Kraliçe’nin fotoğrafını çekmeye geldiğinde ışığın kapalı olduğunu hissetti ama hiçbir şeyi değiştirecek zamanı yoktu. “Devam ettim ve harika bir fiyata fotoğraflar çektim” diye yazdı. “Siyah beyaz mı yoksa renkli mi çekim yaptığım veya pozlamayı doğru yapıp yapmadığım konusunda yalnızca belirsiz bir fikrim vardı.”
Tatler dergisinin eski bir sosyete fotoğrafçısı olan Bay Burnand, kraliyet ailesiyle uzun süreli ilişkisi göz önüne alındığında, belki de bu taç giyme töreni için sürpriz olmadı.
2004 yılında kraliyet ailesi ondan fotoğraf çekmesini istedi. Charles ve Camilla’nın Düğünü Ertesi yıl, ancak Bay Burnand e-postayı aldığında başlangıçta işi geri çevirdiğini söyledi. Bolivya’da izinli olduğunu ve daha yeni soyulduğunu söyledi. Bay Burnand, “Ailemin tüm pasaportları, paramız ve kameralarım çalındı!” diye yanıt verdiğini hatırladı.
Ancak fikrini hızla değiştirdi ve düğün bir kariyer atılımı oldu. Bundan önce, “gerçekten kanatlarını çırpıyor” ve uçmaya çalışıyormuş gibi hissettiğini söyledi. Bundan sonra, iş teklifleriyle telefonun çalmasını beklemesi gerekmedi.
Birkaç yıl sonra, 60. doğum günü için Charles’ın resmi portresini çekti. (Charles birinde tasvir edilmiştir. altın bir sandalyede uzanmış, şaşırtıcı derecede gündelik moda.) Ayrıca Prens William ve Galler Prensesi Catherine’in 2011’deki düğününü fotoğrafladı, bu da olayı bir şekilde samimi hissettirdi. Komi ve nedimelerle çevrili yeni evlileri fotoğraflamak.
Son röportajda Bay Burnand, kendi portresinin çekilmesinden nefret ettiğini, ancak modellerini olabildiğince rahat hissettirmeye çalışırken bu duygunun onu daha iyi bir fotoğrafçı yaptığını söyledi.
Hazırlık da yardımcı olur. Geçmişteki taç giyme törenlerinin resimlerini incelemek için haftalar harcadığını söyledi. Ayrıca ekipman arızası gibi ters gidebilecek her şeyi hesaba katmaya çalıştı. Charles’ın çevre yanlısı görüşleri ile uyumlu olduğundan emin olmak için kamera donanımının çevresel etkisini bile araştırdı.
Şimdi, dedi Bay Burnand, tek yapmak istediği başlamaktı: “Hadi gidelim!” Onu getirmek! Bunu yapalım!”
Hugo Burnand59, taç giyme töreninin resmi portre fotoğrafçısı ve yeni taç giymiş Charles Buckingham Sarayı’na döndükten kısa bir süre sonra hükümdarın tarihi bir fotoğrafını çekmek için sadece birkaç dakikası olacak.
Bay Burnand yakın zamanda yaptığı bir röportajda bu işi herhangi bir iş gibi ele almaya çalıştığını söyledi – “İyi olduğum şeyi yapmalıyım ve hikayenin kendi kendine halletmesine izin vermeliyim” dedi.
Ancak bazı uzmanlar, önemli bir zorlukla karşı karşıya olduğunu söylüyor. 2012’de İngiltere’de Kraliçe II. Elizabeth’in portrelerinin yer aldığı büyük bir sergiyi denetleyen küratör Paul Moorhouse, bir e-postada Bay Burnand’ın monarşinin ihtişamını yakalarken kuruma şüpheyle yaklaşan genç nesillere hitap etmesi gerektiğini söyledi.
Bay Moorhouse, her ikisini de yapan bir imaj yaratmak için “Zor bir dengeleme eylemi olacak” dedi. Ne yazık ki Bay Moorhouse, İngiltere’nin monarşi fikrinden büyülendiği bir dönemde önceki taç giyme töreni fotoğrafçılarının çalıştığı için, Bay Moorhouse, Bay Burnand için kopyalanacak “model yok” diye ekledi.
Yüzyıllar boyunca İngiliz kraliyet ailesi, taç giyme töreni portrelerini boyamak için sanatçılar görevlendirdi. Kral Edward VII’den beri taç giyme töreni 1902ayrıca dünya çapındaki gazeteler için ilgi çekici görüntüler yaratmayı uman fotoğrafçıları görevlendirdi.
Görev korkaklara göre değil. Charles’ın annesi Kraliçe II. Elizabeth’in 1953’teki taç giyme töreninin resmi fotoğrafçısı Cecil Beaton, günlüklerinde önceki gece o kadar gergin olduğunu ve akşam yemeğinde çok içtiğini ve akşamdan kalma olarak uyandığını yazdı.
Kraliçe’nin fotoğrafını çekmeye geldiğinde ışığın kapalı olduğunu hissetti ama hiçbir şeyi değiştirecek zamanı yoktu. “Devam ettim ve harika bir fiyata fotoğraflar çektim” diye yazdı. “Siyah beyaz mı yoksa renkli mi çekim yaptığım veya pozlamayı doğru yapıp yapmadığım konusunda yalnızca belirsiz bir fikrim vardı.”
Tatler dergisinin eski bir sosyete fotoğrafçısı olan Bay Burnand, kraliyet ailesiyle uzun süreli ilişkisi göz önüne alındığında, belki de bu taç giyme töreni için sürpriz olmadı.
2004 yılında kraliyet ailesi ondan fotoğraf çekmesini istedi. Charles ve Camilla’nın Düğünü Ertesi yıl, ancak Bay Burnand e-postayı aldığında başlangıçta işi geri çevirdiğini söyledi. Bolivya’da izinli olduğunu ve daha yeni soyulduğunu söyledi. Bay Burnand, “Ailemin tüm pasaportları, paramız ve kameralarım çalındı!” diye yanıt verdiğini hatırladı.
Ancak fikrini hızla değiştirdi ve düğün bir kariyer atılımı oldu. Bundan önce, “gerçekten kanatlarını çırpıyor” ve uçmaya çalışıyormuş gibi hissettiğini söyledi. Bundan sonra, iş teklifleriyle telefonun çalmasını beklemesi gerekmedi.
Birkaç yıl sonra, 60. doğum günü için Charles’ın resmi portresini çekti. (Charles birinde tasvir edilmiştir. altın bir sandalyede uzanmış, şaşırtıcı derecede gündelik moda.) Ayrıca Prens William ve Galler Prensesi Catherine’in 2011’deki düğününü fotoğrafladı, bu da olayı bir şekilde samimi hissettirdi. Komi ve nedimelerle çevrili yeni evlileri fotoğraflamak.
Son röportajda Bay Burnand, kendi portresinin çekilmesinden nefret ettiğini, ancak modellerini olabildiğince rahat hissettirmeye çalışırken bu duygunun onu daha iyi bir fotoğrafçı yaptığını söyledi.
Hazırlık da yardımcı olur. Geçmişteki taç giyme törenlerinin resimlerini incelemek için haftalar harcadığını söyledi. Ayrıca ekipman arızası gibi ters gidebilecek her şeyi hesaba katmaya çalıştı. Charles’ın çevre yanlısı görüşleri ile uyumlu olduğundan emin olmak için kamera donanımının çevresel etkisini bile araştırdı.
Şimdi, dedi Bay Burnand, tek yapmak istediği başlamaktı: “Hadi gidelim!” Onu getirmek! Bunu yapalım!”