2012’de ilk çıkışında friz new york, Londra’da bir Frieze yan ürünü, bir zorunluluk olduğunu kanıtladı. Fuar, Doğu Nehri’ndeki bir adaya hakim oldu. Oraya gitmek zor ve pahalı olabilir. Ve oraya vardığınızda, yaklaşık 120 galeriden oluşan kilometrelerce uzanan yaya yollarını geçmek, alçakgönüllü bir çabaydı.
Bu değişti. Pazar gününe kadar görülebilen fuara artık Manhattan’da, Hudson Nehri’nden yaklaşık bir blok uzaklıkta kolayca erişilebilir. kulübe West 30th Caddesi’nde. Orijinal boyutunun yaklaşık yarısı ile – bu yıl 69 galeri – mükemmel bir şekilde yönetilebilir üç katlı bir tur sunuyor. Artık standart olan “VI P” avantajlarının yanı sıra, ihtişam hafife alınıyor.
Hangisi elbette mantıklı. Sanat fuarları fuarlardır. Arz tarafında, profesyoneller pazarlamak ve paylaşmak, rekabet etmek ve karşılaştırmak, ürünleri piyasaya sürmek ve satmalarını ummak için bir araya gelirler. Talep tarafında, koleksiyonerler yeni perakende satış noktalarını tek seferde tarar ve gördüklerini beğenirlerse nakit bırakma olanağına sahip olurlar.
Alım satımla ilgisi olmayanlar için bile ticaret fuarları işlemsel olaylardır. Ödediğiniz giriş ücreti için – ki bu bugünlerde çok para, sadece içeri girmek için 55 $ ve üstü – canlandırıcı bir izleme deneyimi bekleyebilirsiniz. Ve Friz New York 2023 bunu, özellikle bir düzine fırıncının bir düzine katı kişisel sergisi biçiminde ve sessiz, tutkulu ruhu fuarı saran tarihi bir grupta sunuyor.
Bazı sololar fuarın üç seviyesinden ilkinde yer alıyor. Ve birbirine yakın yerleştirilmiş iki odada bir zıtlıklar hikayesi yaşanıyor. Ev ve Wirth tarafından resim, heykel ve çizime küçük, güzel, kasvetli bir genel bakış oluşturmuştur. Jack Whitten (1939-2018), doğduğu gün Jim Crow’dan erkenden, bir daha geri dönmemek üzere ve istenmeyen bir pazar sayesinde kaçan Siyahi bir sanatçı, hayatının son dönemlerine kadar sanat dünyasında çok az ilgi gördü. Şimdi o büyük bir varlık.
Koridorun karşısında Hauser’in güzel haraç var David Kordanskys Stand, nefis oymalar ve dijital kolajlarla dolu. Lauren Halsey, Memleketi Los Angeles’taki siyahilerin çetin mücadelelerle dolu hayatını işinin asıl motoruna dönüştüren ve 36 yaşında kariyeri şu anda kelimenin tam anlamıyla tüm hızıyla devam eden Kaliforniyalı genç bir sanatçı: bir enstalasyon prömiyeri bu baharın başlarında yapılan Metropolitan Müzesi’ndeki çatı bahçesi için yaptırdı ve bu bir hit oldu.
Mary Lovelace O’Neal, altı büyük tablodan oluşan bir sergisi olan Jenkins Johnson Whitten’ın neslinden ve aynı zamanda güneyde doğdu. İlk başlarda, çektiği jestsel soyutlamayı politik ve kişisel bir ortama dönüştürme dürtüsünü hissetti ve sanatında ikisi ayrılmaz bir şekilde bağlantılı. Genç Afro-Amerikan sanatçı Naudline Pierrekim gösterir James CohanO’Neal’ın Dışavurumcu paradigmasını takip ediyor ama onu efsanevi-ruhsal bir yöne çekerek Cohan’ın kulübesini zengin renkler ve dönen figürlerden oluşan mağara benzeri bir şapele dönüştürüyor.
Başka yerlerde, çok farklı iki New Yorklu sanatçının kariyerlerinin ortasında harika bir performans sergilediğini görmek harika. Ressamın katı, organik soyut formları suzan frecon resmi bir konsantrasyon bölgesi oluşturmak David Zwirner. Ve Nan Goldingridlenmiş fotomontajlarıyla gagos, Yakın zamanda katıldığı galeri, her ikisinin de başarısının ardından kazanan bir turda. Laura Poitras filmi başrolü oynadığı ve burada belgelenen performatif aktivizm.
Video ve kavramsal sanat gibi performanslar, bir sanat fuarı bağlamında gerçekten işe yaramıyor. Ama heykel yapar veya yapabilir ve bazılarını burada görmek güzel. New Yorklu sanatçı Matthew Ronayyalnız Casey Kaplan 24 metrelik tek bir eserin adıdır “Çatlak, Şişme, Tek Dünya, Tek Ode.” Kıyamet günü ufuk çizgisi gibi uzayda uzanan düzinelerce damla renkli, organik görünümlü (parmakları, mantarları düşünün) oyuncak boyutunda bileşenlerden oluşur.
Ve kompakt bir gösteri gümüş lensManila ve New York City’de konumları olan bir galeri, kariyerini anlatıyor carlos villası (1936-2013), öncü çok kültürlü savunuculuğu ve fevkalade yaratıcı sanatı – burada harika bir tüylü pelerin, şaman cübbesi ve önlüğünün bir karışımıdır – ancak şimdi yaygın olarak tanınmaya başlayan San Francisco merkezli bir sanatçı, icracı ve Filipin kökenli bir öğretmen.
Villa örneğinde olduğu gibi, sanatçının işi Haziran Clark bir zamanlar onun evi olmasına rağmen, New York’ta yalnızca sınırlı olarak gösterildi. 1941’de Harlem’de doğdu ama çalkantılı 1960’larda Kanada’ya taşındı. Bu tahrikli ayrılışa rağmen veya belki de bu nedenle, anavatan, Toronto’dan Frieze’ye getirilen agresif dikenli asamblajlarda ve yıpranmış Old Glorys’de açıkça görülen, sanatının kritik bir teması olmaya devam ediyor. Daniel Faria Galerisistandı, adlı bir bölümün parçası olan odak 12 yaşından küçük galerilerin düzenlediği kişisel sergilere ayrılan fuarın ikinci katında.
Birkaç tanesi üzerinde oyalanmanızı tavsiye ederim: adlı bir galeride Bassogösterilecek olan Buenos Aires ve New York City merkezli Monica Giron’S doğduğu Patagonya’dan nesli tükenmekte olan kuşların örme yün formları; Toronto yakınlarında Cooper Cole, ne var Jagdeep Raina‘kelimelerle ve resimlerle Keşmir diasporasındaki yaşamı hatırlatan küçük el işlemeleri; de Kapsül Şangaytarafından doldurulan Liao Wentüyler ürpertici derecede ince, tahtadan oyulmuş siborglar; ve de Gönye galerisi nerede bulursun Marcos SiqueiraYerel topraktan elde edilen pigmentlerle boyanmış kırsal Brezilya görüntüleri.
Fuar ayrıca, bazıları özenle seçilmiş ve tasarlanmış, diğerleri ise – Victoria Miro, Thaddeus Ropac ve Michael Werner — basit envanter görüntüleri. Ama yüklü bir grup sergisi, Michael Rosenfeldduruşu (D10) fuarın üçüncü katında olağanüstü.
Katılan tüm sanatçılar kadındır; Tüm eserler 1973 yılına, Roe v. Wade kürtajı yasallaştırdı. Sanat eserlerinin hiçbiri doğrudan onunla ilgili değildir; Aslında, çok az iz herhangi bir şekilde açıkça politiktir: küçük bir tabanca topluluğu Betie Saar ve harika, kehanet niteliğinde bir çizim Nancy Grossman silaha dönüşen bir yüz.
Ancak, Rosenfeld’deki çalışmaların, henüz bilinmeyen kişilikler tarafından yapılan katıksız biçimsel çeşitliliği, örneğin Hannelore Baron (1926-1987), Maria Bauermeister (1934-2023) ve Lenore Tawney (1907–2007) radikaldir ve sanat tarihi normlarından kopmaktadır. Genel olarak, piyasanın sürekli olarak görmezden geldiği veya bastırdığı bir gerçeği doğruluyor: Son yarım yüzyılda herhangi birinin yaptığı en yaratıcı ve yenilikçi çalışmaların çoğu kadınlardan geldi.
Tanıma artıyor mu? Sanat kurumu düzeltici sesler çıkarıyor mu? Bunu yapmak güzel. Frieze New York 2023’e yakından ve dikkatli bir bakış, muhtemelen birkaç yıl önce bu kalabalıkta bulamayacağınız hazineleri gün yüzüne çıkaracaktır.
Bunlar, dinamit tablolarını içerir. Harmony Hammond Ve Joan Semmel de İskender Gristandı ve zarif BethanyCollins metin parçası var. Jac Leirnerince, mızrak benzeri kolajlardır Esther Schipper (Berlin) ve Fortes D’Aloia ve Gabriel (Brezilya) hatırla Brezilya İlk büyük New York sanatçı anketi yakın zamanda açıldı İsviçre enstitüsü burada ve 27 Ağustos’a kadar görülebilir.
Ressam Trisha Baga, şimdi uzay modunda, ayrıca çift kafaya sahip (en Şirket Ve Gio Marconi). Ve serginin her yerinde gizlenmiş harika bireysel parçalar bulacaksınız: yanında asılı küçük bir deri ve sicim parçası Leonor Antunes de Galeri Luisa Strina; zengin bir ıstakoz kırmızısında Maria Heilman boyamak 303 galeri; Kathleen Ryan’ın metal bir heykelinde karma içine gizlenmiş kristal bir örümcek ağı ile ve Miguel AbreuPamela Rosenkranz’ın parlak pembe Old Tree’sinin High Line’da tam yüksekliğiyle duran masa üstü versiyonu.
Gösteride dolaşmak ve giriş fiyatına değecek şekilde yavaş yavaş gelişen koro etkisini deneyimlemek heyecan verici. Şimdi değişmesi gereken, Frieze New York’u geniş bir izleyici kitlesi için – genç sanatçıların önemli bir izleyici kitlesi de dahil olmak üzere – ada konumunun yıllar önce yaptığı gibi kesinlikle erişemeyeceği mevcut yüksek fiyattır.
Friz New York
21 Mayıs’a kadar The Shed, Hudson Yards, 545 West 30th Street (10th ve 11th Avenues arasında), Manhattan; 212-463-7488, friz.com.
Bu değişti. Pazar gününe kadar görülebilen fuara artık Manhattan’da, Hudson Nehri’nden yaklaşık bir blok uzaklıkta kolayca erişilebilir. kulübe West 30th Caddesi’nde. Orijinal boyutunun yaklaşık yarısı ile – bu yıl 69 galeri – mükemmel bir şekilde yönetilebilir üç katlı bir tur sunuyor. Artık standart olan “VI P” avantajlarının yanı sıra, ihtişam hafife alınıyor.
Hangisi elbette mantıklı. Sanat fuarları fuarlardır. Arz tarafında, profesyoneller pazarlamak ve paylaşmak, rekabet etmek ve karşılaştırmak, ürünleri piyasaya sürmek ve satmalarını ummak için bir araya gelirler. Talep tarafında, koleksiyonerler yeni perakende satış noktalarını tek seferde tarar ve gördüklerini beğenirlerse nakit bırakma olanağına sahip olurlar.
Alım satımla ilgisi olmayanlar için bile ticaret fuarları işlemsel olaylardır. Ödediğiniz giriş ücreti için – ki bu bugünlerde çok para, sadece içeri girmek için 55 $ ve üstü – canlandırıcı bir izleme deneyimi bekleyebilirsiniz. Ve Friz New York 2023 bunu, özellikle bir düzine fırıncının bir düzine katı kişisel sergisi biçiminde ve sessiz, tutkulu ruhu fuarı saran tarihi bir grupta sunuyor.
Bazı sololar fuarın üç seviyesinden ilkinde yer alıyor. Ve birbirine yakın yerleştirilmiş iki odada bir zıtlıklar hikayesi yaşanıyor. Ev ve Wirth tarafından resim, heykel ve çizime küçük, güzel, kasvetli bir genel bakış oluşturmuştur. Jack Whitten (1939-2018), doğduğu gün Jim Crow’dan erkenden, bir daha geri dönmemek üzere ve istenmeyen bir pazar sayesinde kaçan Siyahi bir sanatçı, hayatının son dönemlerine kadar sanat dünyasında çok az ilgi gördü. Şimdi o büyük bir varlık.
Koridorun karşısında Hauser’in güzel haraç var David Kordanskys Stand, nefis oymalar ve dijital kolajlarla dolu. Lauren Halsey, Memleketi Los Angeles’taki siyahilerin çetin mücadelelerle dolu hayatını işinin asıl motoruna dönüştüren ve 36 yaşında kariyeri şu anda kelimenin tam anlamıyla tüm hızıyla devam eden Kaliforniyalı genç bir sanatçı: bir enstalasyon prömiyeri bu baharın başlarında yapılan Metropolitan Müzesi’ndeki çatı bahçesi için yaptırdı ve bu bir hit oldu.
Mary Lovelace O’Neal, altı büyük tablodan oluşan bir sergisi olan Jenkins Johnson Whitten’ın neslinden ve aynı zamanda güneyde doğdu. İlk başlarda, çektiği jestsel soyutlamayı politik ve kişisel bir ortama dönüştürme dürtüsünü hissetti ve sanatında ikisi ayrılmaz bir şekilde bağlantılı. Genç Afro-Amerikan sanatçı Naudline Pierrekim gösterir James CohanO’Neal’ın Dışavurumcu paradigmasını takip ediyor ama onu efsanevi-ruhsal bir yöne çekerek Cohan’ın kulübesini zengin renkler ve dönen figürlerden oluşan mağara benzeri bir şapele dönüştürüyor.
Başka yerlerde, çok farklı iki New Yorklu sanatçının kariyerlerinin ortasında harika bir performans sergilediğini görmek harika. Ressamın katı, organik soyut formları suzan frecon resmi bir konsantrasyon bölgesi oluşturmak David Zwirner. Ve Nan Goldingridlenmiş fotomontajlarıyla gagos, Yakın zamanda katıldığı galeri, her ikisinin de başarısının ardından kazanan bir turda. Laura Poitras filmi başrolü oynadığı ve burada belgelenen performatif aktivizm.
Video ve kavramsal sanat gibi performanslar, bir sanat fuarı bağlamında gerçekten işe yaramıyor. Ama heykel yapar veya yapabilir ve bazılarını burada görmek güzel. New Yorklu sanatçı Matthew Ronayyalnız Casey Kaplan 24 metrelik tek bir eserin adıdır “Çatlak, Şişme, Tek Dünya, Tek Ode.” Kıyamet günü ufuk çizgisi gibi uzayda uzanan düzinelerce damla renkli, organik görünümlü (parmakları, mantarları düşünün) oyuncak boyutunda bileşenlerden oluşur.
Ve kompakt bir gösteri gümüş lensManila ve New York City’de konumları olan bir galeri, kariyerini anlatıyor carlos villası (1936-2013), öncü çok kültürlü savunuculuğu ve fevkalade yaratıcı sanatı – burada harika bir tüylü pelerin, şaman cübbesi ve önlüğünün bir karışımıdır – ancak şimdi yaygın olarak tanınmaya başlayan San Francisco merkezli bir sanatçı, icracı ve Filipin kökenli bir öğretmen.
Villa örneğinde olduğu gibi, sanatçının işi Haziran Clark bir zamanlar onun evi olmasına rağmen, New York’ta yalnızca sınırlı olarak gösterildi. 1941’de Harlem’de doğdu ama çalkantılı 1960’larda Kanada’ya taşındı. Bu tahrikli ayrılışa rağmen veya belki de bu nedenle, anavatan, Toronto’dan Frieze’ye getirilen agresif dikenli asamblajlarda ve yıpranmış Old Glorys’de açıkça görülen, sanatının kritik bir teması olmaya devam ediyor. Daniel Faria Galerisistandı, adlı bir bölümün parçası olan odak 12 yaşından küçük galerilerin düzenlediği kişisel sergilere ayrılan fuarın ikinci katında.
Birkaç tanesi üzerinde oyalanmanızı tavsiye ederim: adlı bir galeride Bassogösterilecek olan Buenos Aires ve New York City merkezli Monica Giron’S doğduğu Patagonya’dan nesli tükenmekte olan kuşların örme yün formları; Toronto yakınlarında Cooper Cole, ne var Jagdeep Raina‘kelimelerle ve resimlerle Keşmir diasporasındaki yaşamı hatırlatan küçük el işlemeleri; de Kapsül Şangaytarafından doldurulan Liao Wentüyler ürpertici derecede ince, tahtadan oyulmuş siborglar; ve de Gönye galerisi nerede bulursun Marcos SiqueiraYerel topraktan elde edilen pigmentlerle boyanmış kırsal Brezilya görüntüleri.
Fuar ayrıca, bazıları özenle seçilmiş ve tasarlanmış, diğerleri ise – Victoria Miro, Thaddeus Ropac ve Michael Werner — basit envanter görüntüleri. Ama yüklü bir grup sergisi, Michael Rosenfeldduruşu (D10) fuarın üçüncü katında olağanüstü.
Katılan tüm sanatçılar kadındır; Tüm eserler 1973 yılına, Roe v. Wade kürtajı yasallaştırdı. Sanat eserlerinin hiçbiri doğrudan onunla ilgili değildir; Aslında, çok az iz herhangi bir şekilde açıkça politiktir: küçük bir tabanca topluluğu Betie Saar ve harika, kehanet niteliğinde bir çizim Nancy Grossman silaha dönüşen bir yüz.
Ancak, Rosenfeld’deki çalışmaların, henüz bilinmeyen kişilikler tarafından yapılan katıksız biçimsel çeşitliliği, örneğin Hannelore Baron (1926-1987), Maria Bauermeister (1934-2023) ve Lenore Tawney (1907–2007) radikaldir ve sanat tarihi normlarından kopmaktadır. Genel olarak, piyasanın sürekli olarak görmezden geldiği veya bastırdığı bir gerçeği doğruluyor: Son yarım yüzyılda herhangi birinin yaptığı en yaratıcı ve yenilikçi çalışmaların çoğu kadınlardan geldi.
Tanıma artıyor mu? Sanat kurumu düzeltici sesler çıkarıyor mu? Bunu yapmak güzel. Frieze New York 2023’e yakından ve dikkatli bir bakış, muhtemelen birkaç yıl önce bu kalabalıkta bulamayacağınız hazineleri gün yüzüne çıkaracaktır.
Bunlar, dinamit tablolarını içerir. Harmony Hammond Ve Joan Semmel de İskender Gristandı ve zarif BethanyCollins metin parçası var. Jac Leirnerince, mızrak benzeri kolajlardır Esther Schipper (Berlin) ve Fortes D’Aloia ve Gabriel (Brezilya) hatırla Brezilya İlk büyük New York sanatçı anketi yakın zamanda açıldı İsviçre enstitüsü burada ve 27 Ağustos’a kadar görülebilir.
Ressam Trisha Baga, şimdi uzay modunda, ayrıca çift kafaya sahip (en Şirket Ve Gio Marconi). Ve serginin her yerinde gizlenmiş harika bireysel parçalar bulacaksınız: yanında asılı küçük bir deri ve sicim parçası Leonor Antunes de Galeri Luisa Strina; zengin bir ıstakoz kırmızısında Maria Heilman boyamak 303 galeri; Kathleen Ryan’ın metal bir heykelinde karma içine gizlenmiş kristal bir örümcek ağı ile ve Miguel AbreuPamela Rosenkranz’ın parlak pembe Old Tree’sinin High Line’da tam yüksekliğiyle duran masa üstü versiyonu.
Gösteride dolaşmak ve giriş fiyatına değecek şekilde yavaş yavaş gelişen koro etkisini deneyimlemek heyecan verici. Şimdi değişmesi gereken, Frieze New York’u geniş bir izleyici kitlesi için – genç sanatçıların önemli bir izleyici kitlesi de dahil olmak üzere – ada konumunun yıllar önce yaptığı gibi kesinlikle erişemeyeceği mevcut yüksek fiyattır.
Friz New York
21 Mayıs’a kadar The Shed, Hudson Yards, 545 West 30th Street (10th ve 11th Avenues arasında), Manhattan; 212-463-7488, friz.com.