Oldukça alışılmadık bir hareketle, Los Angeles’taki J. Paul Getty Müzesi ve Londra’daki Ulusal Portre Galerisi, İngiliz sanat tarihinde beyaz olmayan bir kişinin en eski portresi olduğuna inanılan Joshua Reynolds’un Portre of Mai’yi (Omai) ortaklaşa satın alacak. .
Cuma günü açıklanan bir anlaşmada, tablo 50 milyon sterline veya yaklaşık 62 milyon dolara satılacak. İki müze de maliyetin yarısını karşılıyor.
Yaklaşık 1776 yılında yapılan ve 18. yüzyılda Polinezyalı bir adamın çıplak ayakla ayakta durduğunu ve beyaz bir cüppe giydiğini tasvir eden eserin, bir Anlaşmayı duyuran basın açıklaması.
Tablo uzun zamandır “Omai’nin Portresi” olarak bilinse de tasvir edilen adamın gerçek adı Mai’dir. 1773’te rakip adalıları anavatanından sürmek için yardım istemek için İngiltere’ye gitti. Kısa süre sonra Londra’da tanınmış bir figür oldu, Kral George III ile tanıştı ve Reynolds tarafından boyandı.
Ulusal Portre Galerisi’nin yöneticisi Nicholas Cullinan, bir telefon görüşmesinde, eseri ilk kez özel mülkiyetten çıkaracak olan anlaşmanın birkaç düzeyde önemli olduğunu söyledi. Tablo “olağanüstü bir sanat eseri” dedi ve Reynolds’un onunla o kadar gurur duyduğunu ve ölümüne kadar kendisine sakladığını belirtti. Cullinan, çalışmanın dünya tarihi ve Avrupa sömürgeciliği hakkında önemli tartışmaları da ateşleyebileceğini söyledi.
İlk halka açık sanat müzelerinin kuruluşundan bu yana, çoğu, koleksiyonlarını ziyaretçileri çekmek için gerekli görerek, sanat eserlerinin doğrudan sahipliğini aradı. Ancak mülkü paylaşan büyük kurumların başka yakın tarihli örnekleri de var.
2009’da Londra’daki Ulusal Galeri ve İskoçya Ulusal Galerileri, Titian’ın Diana ve Actaeon’unu ortaklaşa satın aldı. Üç yıl sonra aynı yolu izlediler ortak satın alma ile aynı sanatçı tarafından Diana ve Callisto’dan. 2015 yılında, Hollanda ve Fransız hükümetleri ortak bir satın alma konusunda anlaştılar. Rembrandt’ın iki portresi federal eyaletlerin müzelerinin bir ihale savaşına girmesini önlemek için. Paris’teki Louvre ve Amsterdam’daki Rijksmuseum artık eserleri paylaşıyor.
Pek çok müzenin ciddi mali sıkıntılar içinde olduğu ve artan enflasyonun koronavirüs pandemisi sırasında uzun süreli kapanışlardan kurtulmalarını engellediği bir zamanda geldiği için, Mayıs Portresi’nin pahalı satın alınması bu anlaşmalardan bile daha sıra dışı.
Geçen yıl Ulusal Portre Galerisi, Reynolds’un eserini özel sahibinden satın alma umuduyla tek başına 50 milyon sterlin toplamaya çalıştı. Financial Times’tan ve diğer yayınlar, İrlandalı bir iş adamı ve önde gelen bir yarış atı damızlığının sahibi olan John Magnier’e ait olacak. İngiliz Hükümeti bir ihracat çubuğu yerleştirdi tablonun üzerine ve İngiltere’den ayrılmasını engelledi.
Ancak müze, paranın yarısını bile toplamakta zorlandı ve Getty’nin katılımıyla fon sağlamayı başardı. (Ulusal Portre Galerisi, satın alma işlemini tamamlamak için henüz 1 milyon sterlinin biraz altında, yaklaşık 1,2 milyon dolar toplamadı.)
J. Paul Getty Trust’ın başkanı ve icra kurulu başkanı Katherine E. Fleming, bir röportajda tablonun mülkiyetinin paylaşılmasının “bu şaheserin erişilebilirliğini ve izleyiciliğini en üst düzeye çıkaracağını” söyledi. Anlaşma, sanat eserlerinin “sahipliği hakkında düşünmek için harika bir yeni model” olduğunu söyleyerek, diğer kurumların da aynı şeyi yapmasını umduğunu sözlerine ekledi.
Cuma günü açıklanan bir anlaşmada, tablo 50 milyon sterline veya yaklaşık 62 milyon dolara satılacak. İki müze de maliyetin yarısını karşılıyor.
Yaklaşık 1776 yılında yapılan ve 18. yüzyılda Polinezyalı bir adamın çıplak ayakla ayakta durduğunu ve beyaz bir cüppe giydiğini tasvir eden eserin, bir Anlaşmayı duyuran basın açıklaması.
Tablo uzun zamandır “Omai’nin Portresi” olarak bilinse de tasvir edilen adamın gerçek adı Mai’dir. 1773’te rakip adalıları anavatanından sürmek için yardım istemek için İngiltere’ye gitti. Kısa süre sonra Londra’da tanınmış bir figür oldu, Kral George III ile tanıştı ve Reynolds tarafından boyandı.
Ulusal Portre Galerisi’nin yöneticisi Nicholas Cullinan, bir telefon görüşmesinde, eseri ilk kez özel mülkiyetten çıkaracak olan anlaşmanın birkaç düzeyde önemli olduğunu söyledi. Tablo “olağanüstü bir sanat eseri” dedi ve Reynolds’un onunla o kadar gurur duyduğunu ve ölümüne kadar kendisine sakladığını belirtti. Cullinan, çalışmanın dünya tarihi ve Avrupa sömürgeciliği hakkında önemli tartışmaları da ateşleyebileceğini söyledi.
İlk halka açık sanat müzelerinin kuruluşundan bu yana, çoğu, koleksiyonlarını ziyaretçileri çekmek için gerekli görerek, sanat eserlerinin doğrudan sahipliğini aradı. Ancak mülkü paylaşan büyük kurumların başka yakın tarihli örnekleri de var.
2009’da Londra’daki Ulusal Galeri ve İskoçya Ulusal Galerileri, Titian’ın Diana ve Actaeon’unu ortaklaşa satın aldı. Üç yıl sonra aynı yolu izlediler ortak satın alma ile aynı sanatçı tarafından Diana ve Callisto’dan. 2015 yılında, Hollanda ve Fransız hükümetleri ortak bir satın alma konusunda anlaştılar. Rembrandt’ın iki portresi federal eyaletlerin müzelerinin bir ihale savaşına girmesini önlemek için. Paris’teki Louvre ve Amsterdam’daki Rijksmuseum artık eserleri paylaşıyor.
Pek çok müzenin ciddi mali sıkıntılar içinde olduğu ve artan enflasyonun koronavirüs pandemisi sırasında uzun süreli kapanışlardan kurtulmalarını engellediği bir zamanda geldiği için, Mayıs Portresi’nin pahalı satın alınması bu anlaşmalardan bile daha sıra dışı.
Geçen yıl Ulusal Portre Galerisi, Reynolds’un eserini özel sahibinden satın alma umuduyla tek başına 50 milyon sterlin toplamaya çalıştı. Financial Times’tan ve diğer yayınlar, İrlandalı bir iş adamı ve önde gelen bir yarış atı damızlığının sahibi olan John Magnier’e ait olacak. İngiliz Hükümeti bir ihracat çubuğu yerleştirdi tablonun üzerine ve İngiltere’den ayrılmasını engelledi.
Ancak müze, paranın yarısını bile toplamakta zorlandı ve Getty’nin katılımıyla fon sağlamayı başardı. (Ulusal Portre Galerisi, satın alma işlemini tamamlamak için henüz 1 milyon sterlinin biraz altında, yaklaşık 1,2 milyon dolar toplamadı.)
J. Paul Getty Trust’ın başkanı ve icra kurulu başkanı Katherine E. Fleming, bir röportajda tablonun mülkiyetinin paylaşılmasının “bu şaheserin erişilebilirliğini ve izleyiciliğini en üst düzeye çıkaracağını” söyledi. Anlaşma, sanat eserlerinin “sahipliği hakkında düşünmek için harika bir yeni model” olduğunu söyleyerek, diğer kurumların da aynı şeyi yapmasını umduğunu sözlerine ekledi.