Ancak Orlean'ın bir aykırı olduğundan şüpheleniyorum, çünkü sadece belgeselden biri olarak değil, 20 Amerikan hanesinin “bir Kinkade” – yani lisanslı bir baskı – duvara ve muhtemelen çok daha fazlası yerleştirildi. Amerika Birleşik Devletleri'nde, özellikle Protestan tatında Hıristiyan kültüründe ve çevresinde büyüyenler için, 1980'lerden itibaren Hymn ve Büyükannenin oturma odasında bulunan her yerde bulundu. Sanat eleştirmeni Christopher Knight'ın filmde belirttiği gibi, “Kinkade”, eleştirmenlerin ve kuruluşun saygısızlığı hakkında beslendi, burada 1980'lerde ve 90'larda bir sanat dünyasına karşı taban tabakası olarak konuştu.
Bütün bunlar, bir pazarlama dehası olan Kinkade için çok kazançlıydı – Warhol'un kıskanabileceğini sorguladı – ve belirgin bir dini baba. Ancak bu, 2012'de 54 yaşında ölümü daha da şaşırtıcı hale getiriyor. Artan alkolizm nedeniyle ve kamu idrara çıkma, bagaj ve düzensiz davranış (artı başarısız rehabilitasyon) dahil olmak üzere dik bir düşüşten sonra Kinkade Alkol ve valium aşırı dozdan öldü.
Bunu, gerçek hayatını ondan ayrılana kadar gizli tutan başka bir dışsal dik adam olan ikiyüzlülük örneği olarak onu yazmak kolaydı. Ancak “herkes için sanat” iyi yapılandırılmış, dikkatli bir şekilde araştırılmış ve açıklayıcı, benim gibi bir Kinkade-Jasated izleyici için bile, karısı Nanette ve dört kızı da dahil olmak üzere aileniz ve arkadaşlarla olan hassas röportajlar sayesinde anlatıyı karmaşıklaştırmak için bile. Kinkade, kısmen kendi şöhreti tarafından zorlanan canlı ve çok yönlü bir adam olduğu söyleniyor, sanatında sadece bir yüzünü göstermek için: parlak, Bukolian, aile tarafı. Örneğin, Kinkades Pictures, 90'lı yıllarda, ailedeki muhafazakar evanjelik örgüt tarafından etkili kültürel savaşçı James Dobson yönetiminde yayınlanan derginin kapağındaki çeşitli yerlerde ortaya çıktı. Kinkad'ın marka dükkanları alışveriş merkezindeydi ve mükemmel ailesini, hayatı seven ve Hıristiyan inancına olan derin bağlılığını gösteren televizyon programları çekti.
Gerçek Kinkade daha karmaşıktı. “Herkes için Sanat” daki en şaşırtıcı vahiy, ailesinin işinin “kasası” dediği şeyin varlığıdır. Kinkade markasının bir parçası olarak ifade ettikleri gibi 6.000 kişiden sadece 600'ü “yayınlandı”, ancak tonozda asla bir Hıristiyan kitapçıda asmayacak binlerce eser görüyoruz. Şekiller ve stillerle deney yapan ve genellikle içinde gizlenen karanlığı temsil eden çok daha büyüleyici bir sanatçı gösteriyorlar. Kömürde karanlık üreme figürleri birkaç fotoğrafta takip ediliyor gibi görünüyor; Diğerleri mizahi bir şekilde kasvetli olan garip karikatürlere sahiptir. Ondan bir ses kaseti var, “aptal, tatlı ve çekici resimlerden kaçınmak için; gerçeği boyamak istiyorum” diye yemin eden genç bir sanat öğrencisi olarak. Film bu dürtüleri düşürürse, neden bağımlılığa yenik düştüğünü açıklayabilir.
Ancak bu sanat herkes için olmazdı ve en azından “Işık Ressamı” nın bir çalışması olarak kitlelere pazarlanamazdı. Bu, “Herkes için Sanat” ın, Kinkad'ın gerçek hayatı hakkında hayal gücüne kıyasla çok şey açıkladığı anlamına gelir; bu, sanatın doğası ve kitle pazarında finansal olarak neyin başarılı olması gerektiği hakkında daha da açıklayıcıdır. Kinkade'nin sanat ürünleri kitsch'i adlandırmak yanlış değil: izleyiciyi eleştirel düşüncenin solmaya olabileceği nostaljik bir rüyaya koymak duygusal ve fabrikalar. Temsil ettikleri dünya, inançlarını sorgulanandan daha yoğunlaştıran nesneler toplamak isteyen beyaz Amerikan Hıristiyanları için açıkça tasarlanmıştır. (Bir katılımcı, Kinkades stadtcapes'teki renkli insanların fark edilebilir eksikliğini belirler.)
Bütün bunlar, bir pazarlama dehası olan Kinkade için çok kazançlıydı – Warhol'un kıskanabileceğini sorguladı – ve belirgin bir dini baba. Ancak bu, 2012'de 54 yaşında ölümü daha da şaşırtıcı hale getiriyor. Artan alkolizm nedeniyle ve kamu idrara çıkma, bagaj ve düzensiz davranış (artı başarısız rehabilitasyon) dahil olmak üzere dik bir düşüşten sonra Kinkade Alkol ve valium aşırı dozdan öldü.
Bunu, gerçek hayatını ondan ayrılana kadar gizli tutan başka bir dışsal dik adam olan ikiyüzlülük örneği olarak onu yazmak kolaydı. Ancak “herkes için sanat” iyi yapılandırılmış, dikkatli bir şekilde araştırılmış ve açıklayıcı, benim gibi bir Kinkade-Jasated izleyici için bile, karısı Nanette ve dört kızı da dahil olmak üzere aileniz ve arkadaşlarla olan hassas röportajlar sayesinde anlatıyı karmaşıklaştırmak için bile. Kinkade, kısmen kendi şöhreti tarafından zorlanan canlı ve çok yönlü bir adam olduğu söyleniyor, sanatında sadece bir yüzünü göstermek için: parlak, Bukolian, aile tarafı. Örneğin, Kinkades Pictures, 90'lı yıllarda, ailedeki muhafazakar evanjelik örgüt tarafından etkili kültürel savaşçı James Dobson yönetiminde yayınlanan derginin kapağındaki çeşitli yerlerde ortaya çıktı. Kinkad'ın marka dükkanları alışveriş merkezindeydi ve mükemmel ailesini, hayatı seven ve Hıristiyan inancına olan derin bağlılığını gösteren televizyon programları çekti.
Gerçek Kinkade daha karmaşıktı. “Herkes için Sanat” daki en şaşırtıcı vahiy, ailesinin işinin “kasası” dediği şeyin varlığıdır. Kinkade markasının bir parçası olarak ifade ettikleri gibi 6.000 kişiden sadece 600'ü “yayınlandı”, ancak tonozda asla bir Hıristiyan kitapçıda asmayacak binlerce eser görüyoruz. Şekiller ve stillerle deney yapan ve genellikle içinde gizlenen karanlığı temsil eden çok daha büyüleyici bir sanatçı gösteriyorlar. Kömürde karanlık üreme figürleri birkaç fotoğrafta takip ediliyor gibi görünüyor; Diğerleri mizahi bir şekilde kasvetli olan garip karikatürlere sahiptir. Ondan bir ses kaseti var, “aptal, tatlı ve çekici resimlerden kaçınmak için; gerçeği boyamak istiyorum” diye yemin eden genç bir sanat öğrencisi olarak. Film bu dürtüleri düşürürse, neden bağımlılığa yenik düştüğünü açıklayabilir.
Ancak bu sanat herkes için olmazdı ve en azından “Işık Ressamı” nın bir çalışması olarak kitlelere pazarlanamazdı. Bu, “Herkes için Sanat” ın, Kinkad'ın gerçek hayatı hakkında hayal gücüne kıyasla çok şey açıkladığı anlamına gelir; bu, sanatın doğası ve kitle pazarında finansal olarak neyin başarılı olması gerektiği hakkında daha da açıklayıcıdır. Kinkade'nin sanat ürünleri kitsch'i adlandırmak yanlış değil: izleyiciyi eleştirel düşüncenin solmaya olabileceği nostaljik bir rüyaya koymak duygusal ve fabrikalar. Temsil ettikleri dünya, inançlarını sorgulanandan daha yoğunlaştıran nesneler toplamak isteyen beyaz Amerikan Hıristiyanları için açıkça tasarlanmıştır. (Bir katılımcı, Kinkades stadtcapes'teki renkli insanların fark edilebilir eksikliğini belirler.)