Yavaş ve metodik olarak, oyuncular sahnenin kenarı boyunca sıralar halinde yürürken diğerleri ortada sırayla yürürler. Bu güçlü dans dalgalanıyor; titreşimleri vardır.
Backstage, küratörlüğünü Deborah Willis’in yaptığı, zaman içindeki protestoları belgeleyen görüntülere yer verecek. (Tsubasa Kamei’nin senografisi.) Kendini gereksiz hissediyorsun; Zaten bir seslendirmeniz varsa, bu bir seslendirme gibidir. Müziğin ve dansın kendi adına konuşmasına izin vermek için kelimeler ayrıca düzenlenebilir, damıtılabilir veya tamamen kaldırılabilir. yeterlisin The Equality of Night and Day’de Moran’ın müziği ve Brown’ın koreografisi, toplum biraz daha dikkatli bakar ve dinlerse daha iyi bir toplumun nasıl yaratılabileceğini düşünmek için güç ve belki de araçlar sağlar.
Moran’ın müziği canlandırıcı bir notalar dizisine dönüşürken, biri diğerine geçer, ritim yükselir ve dansçılar havalanır, ancak “Night and Day”, sanatçılar üstlerini çıkarırken düşünceli, sakin bir notayla sona erer. yere bırakın ve sahnenin bir köşesinde toplanın. Eller omuzlarda birer birer dokunuyorlar. Bu bir dans kumpanyasının anlık görüntüsü, evet ama aynı zamanda bağlantılı bir topluluk.
Bir tiyatroyu nasıl ısıtacağını bilen Brown, “Gece ve Gündüz”ü en canlandırıcı iki eseriyle tamamlıyor. geçip kalabalığın içine akmak için sahnede kalın. Afro Latin Jazz Ensemble’ın canlı müzik eşliğinde “Açık Kapı” (2015) ile başlayan program, “Grace” (1999/2003) ile sona eriyor.
Her ikisi de Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu için yaratıldı; “Open Door”da Shaylin D. Watson ve Isaiah K. Harvey ve “Grace”de Shayla Alayre Caldwell’in göze çarpan performanslarıyla her ikisi de farklı şekillerde yaşamı onaylıyor. Her birinde, maneviyat ve cömertlik dolu Brown, dansı daha yüksek bir seviyeye taşıyor. Ama gecenin belki de en iyi kısmı, Brown’ın güzel bir sırıtışla çıkıp şirketin sanat yönetmeni yardımcısı Arcell Cabuag’ı selamlamasıydı. 2021’de Brown felç geçirdi ama burada dansçıları salıverirken onlarla birlikte sallandı, gövdesini tuttu ama aynı zamanda inkar edilemez bir şekilde ritmi hissetti.
Ronald K. Brown/Kanıt
22 Ocak’a kadar Manhattan, Joyce Theatre’da; joyce.org.
Backstage, küratörlüğünü Deborah Willis’in yaptığı, zaman içindeki protestoları belgeleyen görüntülere yer verecek. (Tsubasa Kamei’nin senografisi.) Kendini gereksiz hissediyorsun; Zaten bir seslendirmeniz varsa, bu bir seslendirme gibidir. Müziğin ve dansın kendi adına konuşmasına izin vermek için kelimeler ayrıca düzenlenebilir, damıtılabilir veya tamamen kaldırılabilir. yeterlisin The Equality of Night and Day’de Moran’ın müziği ve Brown’ın koreografisi, toplum biraz daha dikkatli bakar ve dinlerse daha iyi bir toplumun nasıl yaratılabileceğini düşünmek için güç ve belki de araçlar sağlar.
Moran’ın müziği canlandırıcı bir notalar dizisine dönüşürken, biri diğerine geçer, ritim yükselir ve dansçılar havalanır, ancak “Night and Day”, sanatçılar üstlerini çıkarırken düşünceli, sakin bir notayla sona erer. yere bırakın ve sahnenin bir köşesinde toplanın. Eller omuzlarda birer birer dokunuyorlar. Bu bir dans kumpanyasının anlık görüntüsü, evet ama aynı zamanda bağlantılı bir topluluk.
Bir tiyatroyu nasıl ısıtacağını bilen Brown, “Gece ve Gündüz”ü en canlandırıcı iki eseriyle tamamlıyor. geçip kalabalığın içine akmak için sahnede kalın. Afro Latin Jazz Ensemble’ın canlı müzik eşliğinde “Açık Kapı” (2015) ile başlayan program, “Grace” (1999/2003) ile sona eriyor.
Her ikisi de Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu için yaratıldı; “Open Door”da Shaylin D. Watson ve Isaiah K. Harvey ve “Grace”de Shayla Alayre Caldwell’in göze çarpan performanslarıyla her ikisi de farklı şekillerde yaşamı onaylıyor. Her birinde, maneviyat ve cömertlik dolu Brown, dansı daha yüksek bir seviyeye taşıyor. Ama gecenin belki de en iyi kısmı, Brown’ın güzel bir sırıtışla çıkıp şirketin sanat yönetmeni yardımcısı Arcell Cabuag’ı selamlamasıydı. 2021’de Brown felç geçirdi ama burada dansçıları salıverirken onlarla birlikte sallandı, gövdesini tuttu ama aynı zamanda inkar edilemez bir şekilde ritmi hissetti.
Ronald K. Brown/Kanıt
22 Ocak’a kadar Manhattan, Joyce Theatre’da; joyce.org.