Mary Miss'in çevreci bir sanat eserinin şimdilik yıkılması mümkün değildi. Cuma günü Des Moines'deki ABD Bölge Mahkemesindeki bir yargıç, arazi sanatı enstalasyonunu görevlendiren müze olan Des Moines Sanat Merkezi'nin onu sökmesini yasaklayacak ihtiyati tedbir talebini kabul etti. Müze, bunun bir güvenlik tehlikesi haline geldiğini ve onu onaracak kaynakların mevcut olmadığını iddia ediyor.
Sanat Merkezi'nden yapılan açıklamada, kararın “mahkeme kararıyla bir ayrılık” anlamına geldiği belirtildi.
Yargıç Stephen H. Locher, “Greenwood Pond: Double Site” (1989-1996) adlı eserin yok edilmesinin Sanat Merkezi'nin sanatçıyla olan sözleşmesini ihlal edeceğini tespit ederken, Miss'in müzeyi restore etmeye zorlamayacağını, eseri eski haline döndürebileceğini de söyledi. Orijinal durum. Şöyle yazdı: “Bu nedenle sonuç tatmin edici olmayan bir statükodur: sanat eseri, kimsenin hoşlanmadığı ancak mahkemenin kimseye değişmesini emredemeyeceği bir durumda olmasına rağmen (şimdilik) kalacaktır.”
Dava, Greenwood Pond'un akıbeti konusundaki anlaşmazlığın son dönüm noktasını oluşturuyor ve bu durum, özellikle küçük kurumlar için büyük kamu sanat eserlerini korumanın zorluğunu ortaya koyuyor. Müzenin bitişiğinde, şehre ait bir parkın arazisinde yer alan enstalasyon, ziyaretçileri manzarayla iç içe olmaya teşvik eden eğimli yürüyüş yolları, ahşap oturma alanları, kulübeler ve kulelerden oluşan bir koleksiyondan oluşuyor. Yıllar geçtikçe ahşap önemli ölçüde bozuldu ve Sanat Merkezi, restorasyonun 2 ila 2,6 milyon dolar arasında bir maliyete sahip olacağını tahmin ediyor. (Miss buna itiraz ediyor ancak başka bir rakam sunmadı.)
Salı günü yapılan bir röportajda Miss şöyle dedi: “Müzenin bu noktada neden bana gelip yasal ücretlere daha fazla para harcamak yerine bu sorunu çözmeye çalışmadığını bilmiyorum.”
Des Moines'te ifade vermek için Greenwood Pond: Double Site'ı ziyaret ettikten sonra, çalışma için yeni bir takdir hissettiğini söyledi. “Bu noktada her şeyin ters gideceğini hayal edemiyorum” dedi.
Sanat Merkezi sözcüsü Amy Day, müzenin bir sonraki adımını değerlendirirken sitenin bazı kısımlarını kordon altına almaya devam edeceğini ve “kamu güvenliğini sağlamak için Des Moines şehrini görevlendireceğini” söyledi. Hakim, kararında, davaya dahil olmayan belediyenin, yapıyı güvenlik tehlikesi olarak ilan etme ve onu yıkmaya zorlama yetkisine sahip olduğunu tespit etti.
Belediye müdahale etmezse, taraflar bir anlaşmaya varamazsa ve dava yargılanırsa sonuç, arazi sanatının heykel sayılıp sayılmayacağına bağlı olabilir. Miss, yıkım planlarının, sanatçılara olağanüstü eserleri yıkımdan koruma yetkisi veren 1990 tarihli Görsel Sanatçı Hakları Yasası'nı ihlal edeceğini savundu. Ancak yargıç, “Greenwood Pond”un “tablo, çizim, baskı veya heykel” olmadığını ve bu nedenle VARA kapsamında koruma hakkına sahip olmadığı konusunda uyardı.
Arazi sanatının heykel olup olmadığı sorusu müze avukatlarını bazı sanat tarihçileriyle karşı karşıya getirebilir. Miss'in eserlerini korumak için çalışan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Kültürel Peyzaj Vakfı'nın başkanı ve genel müdürü Charles Birnbaum şunları söyledi: “Mahkemedeki bilirkişi ifadesinin – eğer iş o noktaya gelirse – Arazi sanatının böyle bir şey olduğunu kanıtlamasını bekliyoruz. “heykel.”
Sanat Merkezi'nden yapılan açıklamada, kararın “mahkeme kararıyla bir ayrılık” anlamına geldiği belirtildi.
Yargıç Stephen H. Locher, “Greenwood Pond: Double Site” (1989-1996) adlı eserin yok edilmesinin Sanat Merkezi'nin sanatçıyla olan sözleşmesini ihlal edeceğini tespit ederken, Miss'in müzeyi restore etmeye zorlamayacağını, eseri eski haline döndürebileceğini de söyledi. Orijinal durum. Şöyle yazdı: “Bu nedenle sonuç tatmin edici olmayan bir statükodur: sanat eseri, kimsenin hoşlanmadığı ancak mahkemenin kimseye değişmesini emredemeyeceği bir durumda olmasına rağmen (şimdilik) kalacaktır.”
Dava, Greenwood Pond'un akıbeti konusundaki anlaşmazlığın son dönüm noktasını oluşturuyor ve bu durum, özellikle küçük kurumlar için büyük kamu sanat eserlerini korumanın zorluğunu ortaya koyuyor. Müzenin bitişiğinde, şehre ait bir parkın arazisinde yer alan enstalasyon, ziyaretçileri manzarayla iç içe olmaya teşvik eden eğimli yürüyüş yolları, ahşap oturma alanları, kulübeler ve kulelerden oluşan bir koleksiyondan oluşuyor. Yıllar geçtikçe ahşap önemli ölçüde bozuldu ve Sanat Merkezi, restorasyonun 2 ila 2,6 milyon dolar arasında bir maliyete sahip olacağını tahmin ediyor. (Miss buna itiraz ediyor ancak başka bir rakam sunmadı.)
Salı günü yapılan bir röportajda Miss şöyle dedi: “Müzenin bu noktada neden bana gelip yasal ücretlere daha fazla para harcamak yerine bu sorunu çözmeye çalışmadığını bilmiyorum.”
Des Moines'te ifade vermek için Greenwood Pond: Double Site'ı ziyaret ettikten sonra, çalışma için yeni bir takdir hissettiğini söyledi. “Bu noktada her şeyin ters gideceğini hayal edemiyorum” dedi.
Sanat Merkezi sözcüsü Amy Day, müzenin bir sonraki adımını değerlendirirken sitenin bazı kısımlarını kordon altına almaya devam edeceğini ve “kamu güvenliğini sağlamak için Des Moines şehrini görevlendireceğini” söyledi. Hakim, kararında, davaya dahil olmayan belediyenin, yapıyı güvenlik tehlikesi olarak ilan etme ve onu yıkmaya zorlama yetkisine sahip olduğunu tespit etti.
Belediye müdahale etmezse, taraflar bir anlaşmaya varamazsa ve dava yargılanırsa sonuç, arazi sanatının heykel sayılıp sayılmayacağına bağlı olabilir. Miss, yıkım planlarının, sanatçılara olağanüstü eserleri yıkımdan koruma yetkisi veren 1990 tarihli Görsel Sanatçı Hakları Yasası'nı ihlal edeceğini savundu. Ancak yargıç, “Greenwood Pond”un “tablo, çizim, baskı veya heykel” olmadığını ve bu nedenle VARA kapsamında koruma hakkına sahip olmadığı konusunda uyardı.
Arazi sanatının heykel olup olmadığı sorusu müze avukatlarını bazı sanat tarihçileriyle karşı karşıya getirebilir. Miss'in eserlerini korumak için çalışan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Kültürel Peyzaj Vakfı'nın başkanı ve genel müdürü Charles Birnbaum şunları söyledi: “Mahkemedeki bilirkişi ifadesinin – eğer iş o noktaya gelirse – Arazi sanatının böyle bir şey olduğunu kanıtlamasını bekliyoruz. “heykel.”