OULEAN, Dorothy Tse tarafından. Natasha Bruce tarafından çevrildi.
Dorothy Tse’nin “Owlish” filmi, pürüzsüz, “parıldayan, aynalı cepheleri” uğursuz yeraltı dünyasının katmanlarını gizleyen bir gölgeler şehri olan Hong Kong’un vekili olan kurgusal Nevers’de geçiyor. Kitap aynı anda totalitarizmin karanlık, fantastik bir benzetmesi, metamorfozdaki bir yerin portresi ve karısı Maria’yı aldatan “köhne, kültürsüz küçük bir kasabada beceriksiz bir öğretmen” olan Profesör Q hakkında çılgınca bir söylenti. mükemmel, kansız bir devlet memuru – gerçek boyutlu bir müzik kutusu bebeği ile her şeyi tüketen bir ilişki içinde.
Kısa öyküleriyle Hong Kong Kitap Ödülü sahibi Tse, gazetecilik okuduğunu ancak “gerçeklik hakkında çok fazla varsayım” içeren bir yazı stiline içerlediğini söyledi. Bu roman, bir karakterin dediği gibi, “kasabanın bilinçaltını veya belki de rüyasını” araştırıyor. Bu, bir aynalar evinin edebi eşdeğeri, Hong Kong’un yakın geçmişinin parçalarını kırıp çarpıtıyor, en önemlisi 2019 protestolarının bastırılması.
Tse’nin kısa öyküler derlemesinden sonra İngilizceye çevrilen ikinci kitabı Owlish’te Kar ve Gölge, halkın siyasi ilgisizliğinin yardımıyla otoriterliğe kayan bir şehri tasvir ediyor. Yaşlı bir yabancı, Profesör Q’yu erkenden “Burada güzel veya çirkin diye bir şey yok” diye uyarıyor. “Görmek istediğini görüyorsun.” Kahraman balerin bebeğiyle çıplak dolaşmakla o kadar meşgul ki öğrencilerin artık derslere girmediğini, polisin yurtlarına baskın düzenlediğini ve seçim adaylarının sebepsiz yere diskalifiye edildiğini fark etmiyor. .
Bu arada Maria, “kapalı, kendini beğenmiş küçük dünyasında” kasten kör olan, devlet gücünün sıkıcı, bürokratik yüzü olarak işlev görür. “Bölümü bir gecede yabancı bir ülkeye dönüşmesine” rağmen, meslektaşlarının ortadan kaybolması hakkında hiçbir şey söylemiyor. Şehri dönüştürmek için gizli planlar aldığında e-postayı siler. Tek duygusu “rahatlama” ve “kartı kendi hafızasından silecek bir düğme” özlemi.
Nevers adı, Yahudi yazar Walter Benjamin’in II. Dünya Savaşı sırasında hapsedildiği Fransız toplama kampına bir göndermedir. Çin, “mümkün olan en küçük an” için Budist terimi olan “Ksana” dır, Tse bir sonsözde, “rüya görme ile uyanma arasında”, “geçmişin aniden bugüne doğru genişlediği” yazıyor.
Tanımı gereği, böyle bir an devam edemez. Tahmin edilebileceği gibi, Profesör Q’nun rüya gibi ilişkisi, kabus gibi bir gerçek tarafından geride bırakılır. Ona cömertçe “tüm suçlayıcı kanıtlarla birlikte hayallerinizi paramparça etme şansı” sunan yetkililer tarafından işbirliği yapılıyor. Aşk yuvası, protestocular için bir sorgu merkezine dönüştürülürken, “insanlar kemikten sıyrılan etin sesini hayal ediyor”. Aşk bebeği bir nehir kıyısına vurur, manken vücudundan kan sızar. Gelecek, yinelenen bir motifte somutlaşıyor: demir güvenlik kapılarının parmaklıklarının arkasına hapsolmuş, tamamen dilsiz genç bir çocuk.
Böylesine son derece yaratıcı bir okuma için, “Baykuşumsu” kafa karıştırıcı bir şekilde gerçeğe yakın. İkinci kişi ağzından yazılmış bir pasaj, çevik kuvvet polisi protestocuları gaz maskeleri ve coplarla döverken, dışarıda krem şanti ile bir parça kek yerken belirsiz bir “siz” i anlatıyor. Okuduğumda nefesim kesildi. 2019’da bir alışveriş merkezinde şarap içiyordum ki dışarıdaki polis göstericilere göz yaşartıcı gaz attı.
Tse’nin keskin mizahı ve betimleme gücü, hikayeyi mutlak kasvetinden çıkarıyor. Nevers yukarıdan “şehrin gökdelenleri masum çocukların yapı taşlarına dönüştü”; Profesör Q, günlerini “kuru, bayat kelimeleri araştırma kağıdı şeklindeki kalıplara dökerek” geçiriyor. Natascha Bruce’un güvenli çevirisi, okuyucuların uğursuz büyücüler, sevişen oyuncak bebekler ve striptiz bebekleriyle dolu bu karanlık, arada kalmış dünyada yollarını bulmalarına yardımcı oluyor.
Owlish, Hong Kong yazarlarının çok azı İngilizceye çevrilmiş gerçeküstü, türler arası roman geleneğinin en sonuncusudur. Tse, Aralık ayında ölen Hong Kong’un baş vakanüvis, şair ve romancı Xi Xi’nin mirasından büyük ölçüde yararlanıyor. 1986’da Xi Xi, Hong Kong’un ünlü tanımını iki dünya arasında asılı duran “yüzen şehir” olarak icat etti. “Yüzen şehirdeki aynalar yalnızca şeylerin tersini yansıtır,” diye yazdı, “gerçeğin tersini.”
Tse’nin kurgusunun karanlık dikiz aynasından, Hong Kong’un geçmişi geleceğiyle çatışır. Romanın en net çaresizlik anı, bir gözaltı merkezinde elleri başının üzerinde diz çökmüş isimsiz bir mahkûmun sözleriyle gelir: “Bunun olacağını görmeliydin.”
Louisa Lim, Indelible City: Hong Kong’da Mülksüzleştirme ve Meydan Okuma kitabının yazarıdır. Melbourne Üniversitesi’nde Gazetecilik Bölümü’nde Öğretim Görevlisi.
OULEAN | Dorothy Tse tarafından | Natascha Bruce tarafından çevrildi | 217 sayfa | Graywolf Basın | Ciltsiz, 16 dolar
Dorothy Tse’nin “Owlish” filmi, pürüzsüz, “parıldayan, aynalı cepheleri” uğursuz yeraltı dünyasının katmanlarını gizleyen bir gölgeler şehri olan Hong Kong’un vekili olan kurgusal Nevers’de geçiyor. Kitap aynı anda totalitarizmin karanlık, fantastik bir benzetmesi, metamorfozdaki bir yerin portresi ve karısı Maria’yı aldatan “köhne, kültürsüz küçük bir kasabada beceriksiz bir öğretmen” olan Profesör Q hakkında çılgınca bir söylenti. mükemmel, kansız bir devlet memuru – gerçek boyutlu bir müzik kutusu bebeği ile her şeyi tüketen bir ilişki içinde.
Kısa öyküleriyle Hong Kong Kitap Ödülü sahibi Tse, gazetecilik okuduğunu ancak “gerçeklik hakkında çok fazla varsayım” içeren bir yazı stiline içerlediğini söyledi. Bu roman, bir karakterin dediği gibi, “kasabanın bilinçaltını veya belki de rüyasını” araştırıyor. Bu, bir aynalar evinin edebi eşdeğeri, Hong Kong’un yakın geçmişinin parçalarını kırıp çarpıtıyor, en önemlisi 2019 protestolarının bastırılması.
Tse’nin kısa öyküler derlemesinden sonra İngilizceye çevrilen ikinci kitabı Owlish’te Kar ve Gölge, halkın siyasi ilgisizliğinin yardımıyla otoriterliğe kayan bir şehri tasvir ediyor. Yaşlı bir yabancı, Profesör Q’yu erkenden “Burada güzel veya çirkin diye bir şey yok” diye uyarıyor. “Görmek istediğini görüyorsun.” Kahraman balerin bebeğiyle çıplak dolaşmakla o kadar meşgul ki öğrencilerin artık derslere girmediğini, polisin yurtlarına baskın düzenlediğini ve seçim adaylarının sebepsiz yere diskalifiye edildiğini fark etmiyor. .
Bu arada Maria, “kapalı, kendini beğenmiş küçük dünyasında” kasten kör olan, devlet gücünün sıkıcı, bürokratik yüzü olarak işlev görür. “Bölümü bir gecede yabancı bir ülkeye dönüşmesine” rağmen, meslektaşlarının ortadan kaybolması hakkında hiçbir şey söylemiyor. Şehri dönüştürmek için gizli planlar aldığında e-postayı siler. Tek duygusu “rahatlama” ve “kartı kendi hafızasından silecek bir düğme” özlemi.
Nevers adı, Yahudi yazar Walter Benjamin’in II. Dünya Savaşı sırasında hapsedildiği Fransız toplama kampına bir göndermedir. Çin, “mümkün olan en küçük an” için Budist terimi olan “Ksana” dır, Tse bir sonsözde, “rüya görme ile uyanma arasında”, “geçmişin aniden bugüne doğru genişlediği” yazıyor.
Tanımı gereği, böyle bir an devam edemez. Tahmin edilebileceği gibi, Profesör Q’nun rüya gibi ilişkisi, kabus gibi bir gerçek tarafından geride bırakılır. Ona cömertçe “tüm suçlayıcı kanıtlarla birlikte hayallerinizi paramparça etme şansı” sunan yetkililer tarafından işbirliği yapılıyor. Aşk yuvası, protestocular için bir sorgu merkezine dönüştürülürken, “insanlar kemikten sıyrılan etin sesini hayal ediyor”. Aşk bebeği bir nehir kıyısına vurur, manken vücudundan kan sızar. Gelecek, yinelenen bir motifte somutlaşıyor: demir güvenlik kapılarının parmaklıklarının arkasına hapsolmuş, tamamen dilsiz genç bir çocuk.
Böylesine son derece yaratıcı bir okuma için, “Baykuşumsu” kafa karıştırıcı bir şekilde gerçeğe yakın. İkinci kişi ağzından yazılmış bir pasaj, çevik kuvvet polisi protestocuları gaz maskeleri ve coplarla döverken, dışarıda krem şanti ile bir parça kek yerken belirsiz bir “siz” i anlatıyor. Okuduğumda nefesim kesildi. 2019’da bir alışveriş merkezinde şarap içiyordum ki dışarıdaki polis göstericilere göz yaşartıcı gaz attı.
Tse’nin keskin mizahı ve betimleme gücü, hikayeyi mutlak kasvetinden çıkarıyor. Nevers yukarıdan “şehrin gökdelenleri masum çocukların yapı taşlarına dönüştü”; Profesör Q, günlerini “kuru, bayat kelimeleri araştırma kağıdı şeklindeki kalıplara dökerek” geçiriyor. Natascha Bruce’un güvenli çevirisi, okuyucuların uğursuz büyücüler, sevişen oyuncak bebekler ve striptiz bebekleriyle dolu bu karanlık, arada kalmış dünyada yollarını bulmalarına yardımcı oluyor.
Owlish, Hong Kong yazarlarının çok azı İngilizceye çevrilmiş gerçeküstü, türler arası roman geleneğinin en sonuncusudur. Tse, Aralık ayında ölen Hong Kong’un baş vakanüvis, şair ve romancı Xi Xi’nin mirasından büyük ölçüde yararlanıyor. 1986’da Xi Xi, Hong Kong’un ünlü tanımını iki dünya arasında asılı duran “yüzen şehir” olarak icat etti. “Yüzen şehirdeki aynalar yalnızca şeylerin tersini yansıtır,” diye yazdı, “gerçeğin tersini.”
Tse’nin kurgusunun karanlık dikiz aynasından, Hong Kong’un geçmişi geleceğiyle çatışır. Romanın en net çaresizlik anı, bir gözaltı merkezinde elleri başının üzerinde diz çökmüş isimsiz bir mahkûmun sözleriyle gelir: “Bunun olacağını görmeliydin.”
Louisa Lim, Indelible City: Hong Kong’da Mülksüzleştirme ve Meydan Okuma kitabının yazarıdır. Melbourne Üniversitesi’nde Gazetecilik Bölümü’nde Öğretim Görevlisi.
OULEAN | Dorothy Tse tarafından | Natascha Bruce tarafından çevrildi | 217 sayfa | Graywolf Basın | Ciltsiz, 16 dolar