The Guest Lecture’da Keynes, pek de roman olmayan bir şey için bir dekordur. (Diğer karakterler, sanki James Thurber çizimleriymiş gibi, nazik bir veya iki satırla çizilir.) Riker, gözlemci olduğu ve korku ve başarısızlığın gerçekte nasıl bir his olduğuna dair pürüzlü, yarı komik bir duygusu olduğu için bunu başarır. Onun anti-romanı, bir yazar hakkında daha fazla kişisel malzeme içeren yorumları paylaşan kitaplara benziyor – Julian Barnes’ın Flaubert’in Papağanı romanı ve Geoff Dyer’in DH Lawrence’ın yarı biyografisi, Out of Sheer Rage gibi kitaplar.
Abigail, ekonomistten çok ahlak filozofu Keynes ile ilgileniyor. Ne de olsa, iktisatçılar bu kadar akıllı olsalardı -geleceği hepimizden daha iyi tahmin edebilselerdi- hepsinin zengin olacağını söyleyen Keynes’ti. Zamanla insanların verimlilik ve teknoloji sayesinde daha fazla boş zamanı olacağını düşündü. Soru şu olurdu: İyi bir yaşam nedir? Yaşamanın en iyi yolu nedir?
Bu fikirler Abigail’i canlandırıyor çünkü artık kariyerinden atıldığına göre, gerçekten neyin önemli olduğunu anlamaya çalışıyor. Pek çok insan gibi o da kendini başarısız hissediyor. Yaşlı bir adamın emekli maaşını çalmadı ve bir arabanın arkasında yaşamıyor ama planları işe yaramadı. Hayatınız bir mirasla desteklenmiyor; sandığı yerde değil. Gerçekliğin bir torpido gibi tüpünden çıktığı yer burasıdır.
Ek okumaya ilgi duyan biriyseniz, bu tartışmadaki önemli bir metin, Seymour Krim’in 51 yaşında hala ne yaptığını bilmediğini kabul ettiği “Başarısızlık İşindeki Kardeşlerim İçin” adlı makalesidir. olmak istiyor.
Nicholson Baker gibi, Riker de gözlemcidir. Örneğin, “beton zemin üzerindeki bir halının inandırıcı olmayan rahatlığı”nı anlatıyor. Abigail, bir zamanlar mantarlarla yaptığı psikedelik bir yolculuğu hatırlıyor ve “mantar zihniniz çoğunlukla hayırseverken, uykusuz zihniniz sizi yok etmeye kararlı” olduğunu fark ediyor.
Aile hayatta iki yakayı bir araya getirmek için yeterli mi? Abigail’e göre aileyle ilgili sorun şu: “Sizi normalde olacağınızdan daha az delirtiyor ama bazen ihtiyaç duyduğunuz kadar delirmenize de izin vermiyor.” Riker’ın ellerinde, Abigail iyi bir arkadaştır ve bazen bir roman için yeterlidir.
KONUK KONUŞMA | Martin Riker tarafından | 241 sayfa | kara kedi | Ciltsiz, 17 dolar
Abigail, ekonomistten çok ahlak filozofu Keynes ile ilgileniyor. Ne de olsa, iktisatçılar bu kadar akıllı olsalardı -geleceği hepimizden daha iyi tahmin edebilselerdi- hepsinin zengin olacağını söyleyen Keynes’ti. Zamanla insanların verimlilik ve teknoloji sayesinde daha fazla boş zamanı olacağını düşündü. Soru şu olurdu: İyi bir yaşam nedir? Yaşamanın en iyi yolu nedir?
Bu fikirler Abigail’i canlandırıyor çünkü artık kariyerinden atıldığına göre, gerçekten neyin önemli olduğunu anlamaya çalışıyor. Pek çok insan gibi o da kendini başarısız hissediyor. Yaşlı bir adamın emekli maaşını çalmadı ve bir arabanın arkasında yaşamıyor ama planları işe yaramadı. Hayatınız bir mirasla desteklenmiyor; sandığı yerde değil. Gerçekliğin bir torpido gibi tüpünden çıktığı yer burasıdır.
Ek okumaya ilgi duyan biriyseniz, bu tartışmadaki önemli bir metin, Seymour Krim’in 51 yaşında hala ne yaptığını bilmediğini kabul ettiği “Başarısızlık İşindeki Kardeşlerim İçin” adlı makalesidir. olmak istiyor.
Nicholson Baker gibi, Riker de gözlemcidir. Örneğin, “beton zemin üzerindeki bir halının inandırıcı olmayan rahatlığı”nı anlatıyor. Abigail, bir zamanlar mantarlarla yaptığı psikedelik bir yolculuğu hatırlıyor ve “mantar zihniniz çoğunlukla hayırseverken, uykusuz zihniniz sizi yok etmeye kararlı” olduğunu fark ediyor.
Aile hayatta iki yakayı bir araya getirmek için yeterli mi? Abigail’e göre aileyle ilgili sorun şu: “Sizi normalde olacağınızdan daha az delirtiyor ama bazen ihtiyaç duyduğunuz kadar delirmenize de izin vermiyor.” Riker’ın ellerinde, Abigail iyi bir arkadaştır ve bazen bir roman için yeterlidir.
KONUK KONUŞMA | Martin Riker tarafından | 241 sayfa | kara kedi | Ciltsiz, 17 dolar