New York'taki bir hakim Çarşamba günü Chicago Sanat Enstitüsü'nün 1916'dan Egon Schiele'nin bir çizimini 1916'da Nazis toplama kampında öldürülen bir Yahudi kabare şovmeninin varislerine geri dönmek isteyen araştırmacılara teslim etmesi gerektiğine karar verdi.
“Rus savaş esiri” 1966'da Sanat Enstitüsü tarafından satın alındı, ancak Manhattan kamu savcısının araştırmacıları kendilerinin ve bir zamanlar şovmen ve sanat koleksiyoncusu Fritz Grünbaum'a ait diğer eserleri bulmuşken, Holokost Naziler tarafından yağmaladı.
Bay Grunbaum'un sahip olduğu Avusturyalı dışavurumcu Schiele'nin yarattığı eserlerin çoğu, dünyadaki müzelerin ve koleksiyoncuların eline geçti. Bay Grünbaum'un varisleri onları yıllarca geri kazanmak için çalıştı.
Kararında, New York Yüksek Mahkemesi Althea Drysdale, çalışmanın Bay Gronbaum'un Nazileri tarafından çalındığını kabul ettiğini söyledi. “” Rus savaş esiri “son 86 yılda çalındı.” Dedi.
Son iki yılda, diğer müzeler ve özel koleksiyoncular, araştırmacılardan Naziler tarafından el konulduklarına dair kanıtlar gönderdikten sonra Schiele çalışmalarını varislere geri döndürdüler. Bununla birlikte, Sanat Enstitüsü bu delilleri reddetti ve aslında müzenin hastalığına çalınan bir mülk olarak muamele eden bir cezai işlem yapmak için Manhattan'daki bölge savcının sorumluluğunu sorguladı.
Geçen yıl duruşmalarda, kamu savcısı Chicago Müzesi'ni, Sanat eserinin İkinci Dünya Savaşı arifesinde Naziler tarafından çalındığını gizleyen karmaşık bir sahtekarlık kanıtını görmezden gelmekle suçladı.
Müzesi, çalışmanın çalındığına dair hiçbir kanıt bulunmadığına dair ısrar etmiş ve araştırmacıların otoritesini sorarak, 60 yıldır New York'ta olan bir tablo iddia eder ve bu sivil işler gibi anlaşmazlıkların olduğunu ve New York ceza kanununun tartışmada yeri olmadığını ileri sürmüştür. Bunun yerine, savaştan sonra bir İsviçre satıcısına sattığı kız kardeşine çekimin kız kardeşi için meşru olduğu söyleniyor.
Sanat Taşı iddialarının reddedilmesi, bu durumda Ticaret Bakanlığı'nın ve dolayısıyla diğerlerinin otoritesini tehdit eden sürdürülebilir ve çok kamu bir mücadeleydi. 79 sayfalık kararında Yargıç Drysdale, tüm puanların araştırmacılarını kabul etti.
New York'a göre çalışmanın hala çalıntı mülk olarak görülebileceğini, ceza yasalarının uygulandığını ve New Yorklu araştırmacılarının konuyla sorumlu olduğunu tespit etti. Manhattan'ın araştırmacıları sorumlu olduklarını savunmuşlardı çünkü Schiele işleri diğer sahiplere satılmadan önce bir New York galerisine aitti.
Ayrıca, Sanat Enstitüsü'nün, iş edinildiğinde ve provenans araştırmaları için kendi standartlarına karşılık gelmediğinde işin kökeni hakkında makul sorgulamalar yapmayı başaramadığını buldu.
“Karardan hayal kırıklığına uğradık,” dedi müze sözcüsü Megan Michienzi bir açıklamada. “Mahkemenin kararını kontrol ediyoruz ve mevcut tüm temyiz seçeneklerini inceleyeceğiz.” Bu seçenekler, işi araştırmacılara teslim ederken konaklama için başvurmayı içerir.
Grünbaum mirasçıları avukatı Raymond Dowd, kararı memnuniyetle karşıladı. “Bu yargıç, dünyadaki Nazi yağmalanmış sanatı gizleyen herkese New York'a daha iyi yaklaşmaları gerektiği konusunda açık bir uyarı çağrısı yazdı.” Dedi.
Sanat Enstitüsü, 2023'te Richter Drysdale tarafından imzalanan bir tutuklama emri temelinde müfettişler tarafından el konulana kadar müzedeki uzun yıllar boyunca rutin olarak çalışmayı gösterdi.
Kararında sadece yasayı değil, aynı zamanda Bay Grünbaum'un ve çizimi yaratan sanatçının çalışmalarının tarihini de tartıştı.
“Tüm kariyeri boyunca Grünbaum, Avusturya'daki Yahudilerin muamelesinin belirgin bir eleştirmeniydi.” Diyerek şöyle devam etti: “Bu savunuculuk, Viyana'daki Yahudi mirası ve şöhreti ile birlikte, İkinci Dünya Savaşı sırasında Naziler aracılığıyla yakalanmasına, Dachau'da gözaltına alınmasına ve cinayet toplama kampına yol açacaktı.”
Anlaşmazlığın merkezinde, Bay Brünbaum'un 1938'de Viyana'da bir depolama tesisine yatırıldığında çizim ve diğer Schiele bitkileri ile ne yapıldığı sorusu vardı. Manhattan savcısındaki araştırmacılar, bunun Nazilere teslim ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiler.
Müze, depo şirketinin Nazi rejimiyle “bağlı” olduğunu, aynı zamanda Yahudi aileler için de müzeyi savunan Mathilde Lukacs'ın kayınbiraderi de dahil olmak üzere “yasal depolama ve hareketli hizmetler sunduğunu” söyledi.
Bayi, “Rus savaş esiri” ve diğer Schieles bir zamanlar 1950'lerde New York sanat pazarına getirdi, Eberhard Kornfeld, onu Bayan Lukacs'tan aldığını söyledi. Müze, hesabının güvenilir olduğuna inandığını söyledi.
Ancak New York araştırmacıları, hakimin Bay Kornfeld tarafından raporun ikna edici bir çürütmesini kabul ettiğine dair kanıtları belirlemek için çalıştılar. Müfettişlerin, sahte olarak, Bay Kornfeld'in yarattığı çeşitli faturaları Bayan Lukacs ile yaptığı işlemlerin kanıtı olarak tarttıklarını buldu. Bazıları için, adınızın imzası kaçırıldı.
Yargıç Drysdale, “Mathilde Lukacs'ın” Rus savaşı “için doğru unvana sahip olması pek olası değil,” dedi Yargıç Drysdale ve müzenin işin sahiplik yollarını incelemek için daha fazlasını yapması gerektiğini önerdi.
“Bunun yerine, açıkça bencil bir gündemle itibarsız bir sanat satıcısının güvencelerine dayandılar,” diye yazdı kararında.
Manhattan araştırmacıları tartışmaya girmeden önce, Grünbaum sanat eserleri zaten diğer mahkemelerin farklı sonuçlar çıkardığı önemli sivil anlaşmazlıklara konu oldu.
2018 yılında, New York Yüksek Mahkemesi hâkimi, Bay Grünbaum'un ölümünden önce asla satmadığına veya teslim etmediğine ve Naziler ve mirasçıları tarafından gerçek sahiplerini yaptıklarına karar verdiğine karar verdi.
Başka bir sivil davada, bir federal mahkeme, Grünbaum varislerinin eserleri talep etmek için çok geç rapor etmesine karar verdi ve Bay Kornfeld'in hesabını güvenilir olarak nitelendirdi. “Rus savaş esiri” aynı zamanda New York'taki bir federal mahkemenin önünde, sanat enstitüsünün çizim için iyi bir unvanı olduğunu iddia ettiği ayrı bir sivil usulün konusudur.
Grünbaum mirasçılarını temsil eden Bay Dowd, Yargıç Drysdale'in Yargıç Drysdale'in kararına inanmadığına inanmadığını söyledi.
“Rus savaş esiri” 1966'da Sanat Enstitüsü tarafından satın alındı, ancak Manhattan kamu savcısının araştırmacıları kendilerinin ve bir zamanlar şovmen ve sanat koleksiyoncusu Fritz Grünbaum'a ait diğer eserleri bulmuşken, Holokost Naziler tarafından yağmaladı.
Bay Grunbaum'un sahip olduğu Avusturyalı dışavurumcu Schiele'nin yarattığı eserlerin çoğu, dünyadaki müzelerin ve koleksiyoncuların eline geçti. Bay Grünbaum'un varisleri onları yıllarca geri kazanmak için çalıştı.
Kararında, New York Yüksek Mahkemesi Althea Drysdale, çalışmanın Bay Gronbaum'un Nazileri tarafından çalındığını kabul ettiğini söyledi. “” Rus savaş esiri “son 86 yılda çalındı.” Dedi.
Son iki yılda, diğer müzeler ve özel koleksiyoncular, araştırmacılardan Naziler tarafından el konulduklarına dair kanıtlar gönderdikten sonra Schiele çalışmalarını varislere geri döndürdüler. Bununla birlikte, Sanat Enstitüsü bu delilleri reddetti ve aslında müzenin hastalığına çalınan bir mülk olarak muamele eden bir cezai işlem yapmak için Manhattan'daki bölge savcının sorumluluğunu sorguladı.
Geçen yıl duruşmalarda, kamu savcısı Chicago Müzesi'ni, Sanat eserinin İkinci Dünya Savaşı arifesinde Naziler tarafından çalındığını gizleyen karmaşık bir sahtekarlık kanıtını görmezden gelmekle suçladı.
Müzesi, çalışmanın çalındığına dair hiçbir kanıt bulunmadığına dair ısrar etmiş ve araştırmacıların otoritesini sorarak, 60 yıldır New York'ta olan bir tablo iddia eder ve bu sivil işler gibi anlaşmazlıkların olduğunu ve New York ceza kanununun tartışmada yeri olmadığını ileri sürmüştür. Bunun yerine, savaştan sonra bir İsviçre satıcısına sattığı kız kardeşine çekimin kız kardeşi için meşru olduğu söyleniyor.
Sanat Taşı iddialarının reddedilmesi, bu durumda Ticaret Bakanlığı'nın ve dolayısıyla diğerlerinin otoritesini tehdit eden sürdürülebilir ve çok kamu bir mücadeleydi. 79 sayfalık kararında Yargıç Drysdale, tüm puanların araştırmacılarını kabul etti.
New York'a göre çalışmanın hala çalıntı mülk olarak görülebileceğini, ceza yasalarının uygulandığını ve New Yorklu araştırmacılarının konuyla sorumlu olduğunu tespit etti. Manhattan'ın araştırmacıları sorumlu olduklarını savunmuşlardı çünkü Schiele işleri diğer sahiplere satılmadan önce bir New York galerisine aitti.
Ayrıca, Sanat Enstitüsü'nün, iş edinildiğinde ve provenans araştırmaları için kendi standartlarına karşılık gelmediğinde işin kökeni hakkında makul sorgulamalar yapmayı başaramadığını buldu.
“Karardan hayal kırıklığına uğradık,” dedi müze sözcüsü Megan Michienzi bir açıklamada. “Mahkemenin kararını kontrol ediyoruz ve mevcut tüm temyiz seçeneklerini inceleyeceğiz.” Bu seçenekler, işi araştırmacılara teslim ederken konaklama için başvurmayı içerir.
Grünbaum mirasçıları avukatı Raymond Dowd, kararı memnuniyetle karşıladı. “Bu yargıç, dünyadaki Nazi yağmalanmış sanatı gizleyen herkese New York'a daha iyi yaklaşmaları gerektiği konusunda açık bir uyarı çağrısı yazdı.” Dedi.
Sanat Enstitüsü, 2023'te Richter Drysdale tarafından imzalanan bir tutuklama emri temelinde müfettişler tarafından el konulana kadar müzedeki uzun yıllar boyunca rutin olarak çalışmayı gösterdi.
Kararında sadece yasayı değil, aynı zamanda Bay Grünbaum'un ve çizimi yaratan sanatçının çalışmalarının tarihini de tartıştı.
“Tüm kariyeri boyunca Grünbaum, Avusturya'daki Yahudilerin muamelesinin belirgin bir eleştirmeniydi.” Diyerek şöyle devam etti: “Bu savunuculuk, Viyana'daki Yahudi mirası ve şöhreti ile birlikte, İkinci Dünya Savaşı sırasında Naziler aracılığıyla yakalanmasına, Dachau'da gözaltına alınmasına ve cinayet toplama kampına yol açacaktı.”
Anlaşmazlığın merkezinde, Bay Brünbaum'un 1938'de Viyana'da bir depolama tesisine yatırıldığında çizim ve diğer Schiele bitkileri ile ne yapıldığı sorusu vardı. Manhattan savcısındaki araştırmacılar, bunun Nazilere teslim ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiklerini iddia ettiler.
Müze, depo şirketinin Nazi rejimiyle “bağlı” olduğunu, aynı zamanda Yahudi aileler için de müzeyi savunan Mathilde Lukacs'ın kayınbiraderi de dahil olmak üzere “yasal depolama ve hareketli hizmetler sunduğunu” söyledi.
Bayi, “Rus savaş esiri” ve diğer Schieles bir zamanlar 1950'lerde New York sanat pazarına getirdi, Eberhard Kornfeld, onu Bayan Lukacs'tan aldığını söyledi. Müze, hesabının güvenilir olduğuna inandığını söyledi.
Ancak New York araştırmacıları, hakimin Bay Kornfeld tarafından raporun ikna edici bir çürütmesini kabul ettiğine dair kanıtları belirlemek için çalıştılar. Müfettişlerin, sahte olarak, Bay Kornfeld'in yarattığı çeşitli faturaları Bayan Lukacs ile yaptığı işlemlerin kanıtı olarak tarttıklarını buldu. Bazıları için, adınızın imzası kaçırıldı.
Yargıç Drysdale, “Mathilde Lukacs'ın” Rus savaşı “için doğru unvana sahip olması pek olası değil,” dedi Yargıç Drysdale ve müzenin işin sahiplik yollarını incelemek için daha fazlasını yapması gerektiğini önerdi.
“Bunun yerine, açıkça bencil bir gündemle itibarsız bir sanat satıcısının güvencelerine dayandılar,” diye yazdı kararında.
Manhattan araştırmacıları tartışmaya girmeden önce, Grünbaum sanat eserleri zaten diğer mahkemelerin farklı sonuçlar çıkardığı önemli sivil anlaşmazlıklara konu oldu.
2018 yılında, New York Yüksek Mahkemesi hâkimi, Bay Grünbaum'un ölümünden önce asla satmadığına veya teslim etmediğine ve Naziler ve mirasçıları tarafından gerçek sahiplerini yaptıklarına karar verdiğine karar verdi.
Başka bir sivil davada, bir federal mahkeme, Grünbaum varislerinin eserleri talep etmek için çok geç rapor etmesine karar verdi ve Bay Kornfeld'in hesabını güvenilir olarak nitelendirdi. “Rus savaş esiri” aynı zamanda New York'taki bir federal mahkemenin önünde, sanat enstitüsünün çizim için iyi bir unvanı olduğunu iddia ettiği ayrı bir sivil usulün konusudur.
Grünbaum mirasçılarını temsil eden Bay Dowd, Yargıç Drysdale'in Yargıç Drysdale'in kararına inanmadığına inanmadığını söyledi.