Lacey, gerçek sanatçıların veya yazarların adlarını kullanmakla ilgilenmiyordu. Bir e-postada “Aynı şeylerin tekrar tekrar olduğu, ancak doğru sırada olmadığı bir dünya duygusunu iletmek istedim” diye yazdı. “Elvia Wilk” veya “Rachel Aviv” adlı bir yazar onlarca yıl önce doğdu ve şu anda sahip olduğumuz Wilk ve Aviv ile “aynı” kişi olabilir veya olmayabilir. Bu kararlarda da çok fazla rastgelelik ve saygısızlık var. Hiçbir gizli gündem veya kod yok.”
Bu sorular, CM’nin temel meydan okumasını yansıtıyor: kendi kurgularını bir kalkan olarak kullanarak kimlikler yaratan ve bir kenara atan bir bireyin bilinçli bir şekilde anlaşılmasına nasıl ulaşılır? X’in işinde ve yaşamında tutarlı bir tema varsa, o da sağlam bir benliği alt üst etmeye çalışmak, sanatçı kişilikler arasında gidip gelmeyi seçmek ve kişisel tarihlerinden vazgeçmekti. (Her şeyden önce CM, X ölene kadar karısının gerçek doğum yerini keşfetmedi.)
Sanatsal olarak, X’in çok az tabusu var gibi görünüyor – takma adlar altında kült romanlar yayınladı, Kathy Acker ile performans sanatını sahneledi ve 50 yaşına gelmeden bir MoMA retrospektifi kazandı. Lacey, “X konusunda açgözlüydüm,” dedi. “Her şeyi yapabilmesini istedim çünkü ne kadar çok şey yaptıysa, yazacak o kadar çok şey var, CM’nin bulması için o kadar çok şey var.”
Romanı derleyen Lacey, CM gibi X’i aramaya başladı. Salgın faaliyetlerinden biri vintage dükkanlarından ve bit pazarlarından fotoğraf kutuları arasında gezinmek, ona bunu yapmasına izin verdi Bağlam, biyografi veya tarih olmadan gerçek insanların anlık görüntüleriyle karşılaşmak. Arada sırada bir tane görür ve ah, işte X diye düşünürdü. Bulunan bu fotoğraflar kitabın her tarafına dağılmış ve X’in yaşam kaydını desteklemeye hizmet ediyor.
Lacey’nin önceki kurgusu – önceki dört kitabın yazarıdır – mültecilere ve işgalcilere odaklanma eğilimindeydi. 2014’teki ilk romanı Hiç Kimse Özlemiyor, evliliğinden ayrılan ve “kendi hikayemden boşanmak” için Yeni Zelanda’ya giden genç bir kadını konu alıyor.
Bu sorular, CM’nin temel meydan okumasını yansıtıyor: kendi kurgularını bir kalkan olarak kullanarak kimlikler yaratan ve bir kenara atan bir bireyin bilinçli bir şekilde anlaşılmasına nasıl ulaşılır? X’in işinde ve yaşamında tutarlı bir tema varsa, o da sağlam bir benliği alt üst etmeye çalışmak, sanatçı kişilikler arasında gidip gelmeyi seçmek ve kişisel tarihlerinden vazgeçmekti. (Her şeyden önce CM, X ölene kadar karısının gerçek doğum yerini keşfetmedi.)
Sanatsal olarak, X’in çok az tabusu var gibi görünüyor – takma adlar altında kült romanlar yayınladı, Kathy Acker ile performans sanatını sahneledi ve 50 yaşına gelmeden bir MoMA retrospektifi kazandı. Lacey, “X konusunda açgözlüydüm,” dedi. “Her şeyi yapabilmesini istedim çünkü ne kadar çok şey yaptıysa, yazacak o kadar çok şey var, CM’nin bulması için o kadar çok şey var.”
Romanı derleyen Lacey, CM gibi X’i aramaya başladı. Salgın faaliyetlerinden biri vintage dükkanlarından ve bit pazarlarından fotoğraf kutuları arasında gezinmek, ona bunu yapmasına izin verdi Bağlam, biyografi veya tarih olmadan gerçek insanların anlık görüntüleriyle karşılaşmak. Arada sırada bir tane görür ve ah, işte X diye düşünürdü. Bulunan bu fotoğraflar kitabın her tarafına dağılmış ve X’in yaşam kaydını desteklemeye hizmet ediyor.
Lacey’nin önceki kurgusu – önceki dört kitabın yazarıdır – mültecilere ve işgalcilere odaklanma eğilimindeydi. 2014’teki ilk romanı Hiç Kimse Özlemiyor, evliliğinden ayrılan ve “kendi hikayemden boşanmak” için Yeni Zelanda’ya giden genç bir kadını konu alıyor.