Yedi rakamlı bir hediyenin müzeye sunulduğu her gün çok güzel bir gündür. Ancak yakın zamanda Margaret Young'ın mirasından 1,8 milyon dolarlık bir hediye alan Orlando Sanat Müzesi için bu hediye daha iyi bir zamanda gelemezdi.
Geçtiğimiz Aralık ayında, müzenin genel müdürü Cathryn Mattson, mütevellileri ve etkili bağışçıları, Haziran 2024 sonuna kadar müzenin 4 milyon dolarlık bütçesinde yaklaşık 1 milyon dolarlık bir açığın beklendiği “ciddi bir mali kriz” konusunda uyardı.
Açık, eski müze yöneticisi Winifred Sharp'ın “Basquiat fiyaskosu” olarak adlandırdığı durumun bir sonucuydu: 2022'de sanat dünyası efsanesi Jean-Michel Basquiat tarafından yaratıldığı iddia edilen ancak FBI'ın daha sonra Sahte olarak tanımladığı tabloların el konulduğu sergi. Daha sonra Los Angeles'lı bir müzayedeci FBI'a, kendisi ve bir ortağının bazılarının sadece beş dakika içinde sahte tablolar yaptığını itiraf etti.
1,8 milyon dolarlık miras, müzenin mali sıkıntılarının hafifletilmesine yönelik uzun bir yol kat edebilir. Ancak kendisi de bir sanatçı olan Bayan Young, mülkünün yalnızca müzenin kalıcı koleksiyonu için sanat eserleri satın almak için kullanılabileceğini, çalışan maaşları veya müzenin artan yasal maliyetleri gibi işletme giderleri için kullanılamayacağını söyledi.
Bu nedenle müze, kâr amacı gütmeyen kuruluşların bazen yaptığı gibi, paranın daha geniş çapta harcanabilmesi için mahkemeden Bayan Young'ın kısıtlamalarını değiştirmesini talep etti.
24 Nisan'da Florida Başsavcısı Ashley Moody'nin desteklediği müze, kısıtlamaların değiştirilmesi için Orange County Bölge Mahkemesine dilekçe verdi. Duruşma tarihi henüz belirlenmedi.
Young 2005 yılında öldü ve mirası, geçen sonbaharda ölen kızı Kit Knotts'a bir vakıf fonunda bıraktığı paranın geri kalanıydı. Vakıf, Bayan Knotts'un ölümünden sonra kalan miktarın müzenin “kalıcı koleksiyon fonuna” aktarılmasını ve kalıcı koleksiyonun genişletilmesi için kullanılmasını şart koşuyor.
Müze, iddia beyanında 1,8 milyon doların “küratör personeli, kasa bakımı/onarımı, kalıcı koleksiyonun güvenliği vb.” dahil olmak üzere “OMA'nın mevcut kalıcı koleksiyonuyla ilgili ve bu koleksiyonun hizmetinde genel amaçlar” için kullanılmasını talep ediyor. .”. .”
Müze, başvurusunda mirası yalnızca sanat eserleri satın almak için kullanamayacağını, çünkü “kalıcı bir koleksiyon fonu” bulunmadığını ve bu durumun “OMA'nın bağışçının amacına ulaşmasını imkansız hale getirdiğini” söyledi.
Müze, mali durumunun iyiye gittiğini ve değişikliğin mali açığı gidermeye yönelik bir girişim olmadığını söylüyor. Ancak bazı eleştirmenler, onaylandığı takdirde değişikliğin bu etkiyi yaratacağını çünkü eski fonların normalde işletme maliyetleri olarak kabul edilen şeyler için kullanılmasına izin verdiğini söylüyor.
Üyeleri kalıcı koleksiyon için sanat satın almak üzere para bağışlayan bir OMA “toplama grubu” olan Friends of American Art, yakın zamanda konuştu Sorun müzenin nakit akışı sorunlarını hafifletmek için kendi katkılarının kullanılabileceğini söyledi.
Bayan Mattson ve müzenin genel müdürü Mark Elliott, arkadaş grubuna bağışlarının “sınırlı olduğunu ve yalnızca sanat satın almak için kullanılabileceğini” temin eden bir mektupla yanıt verdiler.
Bir kamu hizmetini yürüten bağışçı Fiorella Escalon, “Peki nedir?” diye sordu. “Büyükanneyi kurtarın” Müzenin şeffaflığını eleştiren kampanya. Cathryn Mattson, “bize, kalıcı koleksiyon için sanat eserlerinin satın alınmasıyla sınırlı bir hesabın olduğunu söyledi ve kendisi de hakime böyle bir hesabımızın olmadığını söyledi.”
Eleştirmenler ayrıca, şu anda tam olarak aynı adı taşıyan bir fon olmasa bile, sanat eserlerini kalıcı koleksiyona eklemek için başka bir fon oluşturmanın gerçekten bu kadar zor olup olmayacağını da merak etti.
Ancak müzenin avukatı Ginnette Childs, Young mirası için yeni bir hesap açmanın bir seçenek olmadığını söyledi. Böyle bir hesap oluşturmanın gereksiz olacağını çünkü müzede zaten Arkadaşlar grubunun ve başka bir koleksiyon grubunun, Acquisition Trust'ın bulunduğunu söyledi. Dahası, böyle bir hareketin ek yasal maliyetler gerektireceğini (kısıtlamanın değiştirilmesinden çok daha fazla) ve sanat eserlerinin satın alınmasına ilişkin tamamen yeni müze kurallarının oluşturulmasını gerektireceğini söyledi.
Haberler, sanat dünyasına odaklanan birkaç avukatla temasa geçti ve bağışlanan satın alma parasını barındırmak için yeni bir fon kurma sürecinin bu kadar karmaşık veya pahalı olacağını düşünmediklerini söyledi.
Avukatlar, müzenin aşması gereken engelin, mahkemeyi sınırlı hayır amaçlı bağışları düzenleyen Florida eyaleti yasalarına uyduğuna ikna etmek olduğunu söylüyor. “Herhangi bir değişikliğin, bağışçının olası niyetine uygun olarak yapılması gerektiğini” ve yalnızca kısıtlamanın “yasadışı, uygulanamaz, gerçekleştirilmesi imkansız veya israf” haline gelmesi durumunda yapılması gerektiğini belirtiyor.
Hayırsever varlıkları düzenleyen yasaların benzer olduğu Pensilvanya'da, Barnes Vakfı 2004 yılında bir yargıcı, müzenin iflasa yakın mali durumunun, kurucusunun müzenin Merion banliyösündeki orijinal evinde tutulmasını gerektiren kısıtlamalarının kaldırılmasını gerektirdiğine ikna etti. . Şimdi Philadelphia şehir merkezinde bulunuyor.
Benzer şekilde birçok avukat, Orlando müzesinin değişime yönelik daha ikna edici argümanının, yeni bir “kalıcı koleksiyon fonu” kurma zahmetinden ziyade, mali durumu olduğunu söyledi.
Miami'nin ortaklarından Clarissa Rodriguez, “Mahkemeye kaba mı davranıyorlar?” dedi. Harper Meyer Sanat hukuku alanında uzmanlaşmış hukuk firması. “Aslında kalıcı koleksiyon sanatının edinilmesi için bir fon var ama buna 'kalıcı koleksiyon fonu' denmiyor.”
Bayan Rodriguez, mirasın mevcut kalıcı koleksiyonun “hizmetinde” kullanılması önerisinin, genişletilmiş “vs. ile biten amaçlarla” bağışçının niyetinin ihlal edilmesi konusunda endişelere yol açabileceğini söyledi. “Amaç, müzenin kalıcı koleksiyon ve satın alma bütçesine yönelik olan kısıtlamada yazılanın aynısıdır” dedi. “Başka amaçlar için değil, yeni bir çatı için değil, avukatlık ücreti ödememek için değil, çalışanların maaşları için değil, bunların hepsi dile getirilebilecek şeyler.”
Müzenin vasiyeti finanse etmek için kullanmayı planladığı harcamalardan bazıları – “güvenlik” ve “küratörlük personeli” için – düzenli işletme giderleridir.
Ancak Bayan Childs, fonların kabul edilebilir kullanımlarına ilişkin genişletilmiş listenin mali açığı gidermeyi amaçladığını reddetti. Müzenin, “fonları müzenin sahip olduğu kalıcı sanat koleksiyonunu desteklemek için kullanarak bağışçının niyetini onurlandırmaya çalıştığını” söyledi.
Bu nedenle müzenin, bağışçıların değişiklikten dolayı üzülmelerini beklemediğini söyledi.
“Müzeye bağış yapan mevcut ve gelecekteki bağışçıların OMA'nın buradaki yaklaşımını takdir etmelerini bekliyoruz” dedi. “Bu kamuya açık, başvuruyu yapmadan önce Florida Başsavcılığından onay aldık ve şimdi mahkeme onayı istiyoruz.”
Ancak memnun olmayan potansiyel bağışçılardan biri Margaret Young'ın hayatta kalan 77 yaşındaki kızı Dee Miller'dır. Ayrıca, Bayan Miller'ın ölümünden sonra servetinin geri kalanını “Kalıcı Koleksiyon Fonu” için müzeye bağışlayacak olan annesi tarafından kurulmuş bir vakfı da var. “
Annesinin, iki kızının vakfını yapılandırırken müzeyi tek yararlanıcı olarak listelediğinden haberi olmadığını söyledi. Ama şaşırmadı.
Miller, “Annem de bir sanatçıydı” dedi. “Müzeden sadece birkaç blok uzakta yaşadı ve müzenin adı hâlâ Loch Haven Sanat Merkezi olarak anılırken orada sanat dersleri almaya başladı.” orijinal adı, 1960'larda. “Burayı sevdi.”
Annesinin isteklerinin yasal süreçle değiştirilebilmesinden dolayı hayal kırıklığına uğradığını söyledi. “Bence müze, annemin parasıyla istediğini yapmalı” dedi. “Belirli bir amaç için kullanılmasını istedi. Dileklerinin gerçekleştiğini görmek isterim.”
Peki ya geri kalanı kendi güvenlerine ne olacak? Değeri de şu anda 1,8 milyon dolar civarında. Müze, annesinin onu sanat eserleri satın almak için kullanma talebine bir kez daha itiraz ederse bir sorun yaşar mıydı?
“Pekala,” diye düşündü Miller kıkırdayarak, “İtiraz etmek için orada olmayacağım.” Durakladı, sonra ciddileşti: “Bir avukat çağırmalı mıyım?
Geçtiğimiz Aralık ayında, müzenin genel müdürü Cathryn Mattson, mütevellileri ve etkili bağışçıları, Haziran 2024 sonuna kadar müzenin 4 milyon dolarlık bütçesinde yaklaşık 1 milyon dolarlık bir açığın beklendiği “ciddi bir mali kriz” konusunda uyardı.
Açık, eski müze yöneticisi Winifred Sharp'ın “Basquiat fiyaskosu” olarak adlandırdığı durumun bir sonucuydu: 2022'de sanat dünyası efsanesi Jean-Michel Basquiat tarafından yaratıldığı iddia edilen ancak FBI'ın daha sonra Sahte olarak tanımladığı tabloların el konulduğu sergi. Daha sonra Los Angeles'lı bir müzayedeci FBI'a, kendisi ve bir ortağının bazılarının sadece beş dakika içinde sahte tablolar yaptığını itiraf etti.
1,8 milyon dolarlık miras, müzenin mali sıkıntılarının hafifletilmesine yönelik uzun bir yol kat edebilir. Ancak kendisi de bir sanatçı olan Bayan Young, mülkünün yalnızca müzenin kalıcı koleksiyonu için sanat eserleri satın almak için kullanılabileceğini, çalışan maaşları veya müzenin artan yasal maliyetleri gibi işletme giderleri için kullanılamayacağını söyledi.
Bu nedenle müze, kâr amacı gütmeyen kuruluşların bazen yaptığı gibi, paranın daha geniş çapta harcanabilmesi için mahkemeden Bayan Young'ın kısıtlamalarını değiştirmesini talep etti.
24 Nisan'da Florida Başsavcısı Ashley Moody'nin desteklediği müze, kısıtlamaların değiştirilmesi için Orange County Bölge Mahkemesine dilekçe verdi. Duruşma tarihi henüz belirlenmedi.
Young 2005 yılında öldü ve mirası, geçen sonbaharda ölen kızı Kit Knotts'a bir vakıf fonunda bıraktığı paranın geri kalanıydı. Vakıf, Bayan Knotts'un ölümünden sonra kalan miktarın müzenin “kalıcı koleksiyon fonuna” aktarılmasını ve kalıcı koleksiyonun genişletilmesi için kullanılmasını şart koşuyor.
Müze, iddia beyanında 1,8 milyon doların “küratör personeli, kasa bakımı/onarımı, kalıcı koleksiyonun güvenliği vb.” dahil olmak üzere “OMA'nın mevcut kalıcı koleksiyonuyla ilgili ve bu koleksiyonun hizmetinde genel amaçlar” için kullanılmasını talep ediyor. .”. .”
Müze, başvurusunda mirası yalnızca sanat eserleri satın almak için kullanamayacağını, çünkü “kalıcı bir koleksiyon fonu” bulunmadığını ve bu durumun “OMA'nın bağışçının amacına ulaşmasını imkansız hale getirdiğini” söyledi.
Müze, mali durumunun iyiye gittiğini ve değişikliğin mali açığı gidermeye yönelik bir girişim olmadığını söylüyor. Ancak bazı eleştirmenler, onaylandığı takdirde değişikliğin bu etkiyi yaratacağını çünkü eski fonların normalde işletme maliyetleri olarak kabul edilen şeyler için kullanılmasına izin verdiğini söylüyor.
Üyeleri kalıcı koleksiyon için sanat satın almak üzere para bağışlayan bir OMA “toplama grubu” olan Friends of American Art, yakın zamanda konuştu Sorun müzenin nakit akışı sorunlarını hafifletmek için kendi katkılarının kullanılabileceğini söyledi.
Bayan Mattson ve müzenin genel müdürü Mark Elliott, arkadaş grubuna bağışlarının “sınırlı olduğunu ve yalnızca sanat satın almak için kullanılabileceğini” temin eden bir mektupla yanıt verdiler.
Bir kamu hizmetini yürüten bağışçı Fiorella Escalon, “Peki nedir?” diye sordu. “Büyükanneyi kurtarın” Müzenin şeffaflığını eleştiren kampanya. Cathryn Mattson, “bize, kalıcı koleksiyon için sanat eserlerinin satın alınmasıyla sınırlı bir hesabın olduğunu söyledi ve kendisi de hakime böyle bir hesabımızın olmadığını söyledi.”
Eleştirmenler ayrıca, şu anda tam olarak aynı adı taşıyan bir fon olmasa bile, sanat eserlerini kalıcı koleksiyona eklemek için başka bir fon oluşturmanın gerçekten bu kadar zor olup olmayacağını da merak etti.
Ancak müzenin avukatı Ginnette Childs, Young mirası için yeni bir hesap açmanın bir seçenek olmadığını söyledi. Böyle bir hesap oluşturmanın gereksiz olacağını çünkü müzede zaten Arkadaşlar grubunun ve başka bir koleksiyon grubunun, Acquisition Trust'ın bulunduğunu söyledi. Dahası, böyle bir hareketin ek yasal maliyetler gerektireceğini (kısıtlamanın değiştirilmesinden çok daha fazla) ve sanat eserlerinin satın alınmasına ilişkin tamamen yeni müze kurallarının oluşturulmasını gerektireceğini söyledi.
Haberler, sanat dünyasına odaklanan birkaç avukatla temasa geçti ve bağışlanan satın alma parasını barındırmak için yeni bir fon kurma sürecinin bu kadar karmaşık veya pahalı olacağını düşünmediklerini söyledi.
Avukatlar, müzenin aşması gereken engelin, mahkemeyi sınırlı hayır amaçlı bağışları düzenleyen Florida eyaleti yasalarına uyduğuna ikna etmek olduğunu söylüyor. “Herhangi bir değişikliğin, bağışçının olası niyetine uygun olarak yapılması gerektiğini” ve yalnızca kısıtlamanın “yasadışı, uygulanamaz, gerçekleştirilmesi imkansız veya israf” haline gelmesi durumunda yapılması gerektiğini belirtiyor.
Hayırsever varlıkları düzenleyen yasaların benzer olduğu Pensilvanya'da, Barnes Vakfı 2004 yılında bir yargıcı, müzenin iflasa yakın mali durumunun, kurucusunun müzenin Merion banliyösündeki orijinal evinde tutulmasını gerektiren kısıtlamalarının kaldırılmasını gerektirdiğine ikna etti. . Şimdi Philadelphia şehir merkezinde bulunuyor.
Benzer şekilde birçok avukat, Orlando müzesinin değişime yönelik daha ikna edici argümanının, yeni bir “kalıcı koleksiyon fonu” kurma zahmetinden ziyade, mali durumu olduğunu söyledi.
Miami'nin ortaklarından Clarissa Rodriguez, “Mahkemeye kaba mı davranıyorlar?” dedi. Harper Meyer Sanat hukuku alanında uzmanlaşmış hukuk firması. “Aslında kalıcı koleksiyon sanatının edinilmesi için bir fon var ama buna 'kalıcı koleksiyon fonu' denmiyor.”
Bayan Rodriguez, mirasın mevcut kalıcı koleksiyonun “hizmetinde” kullanılması önerisinin, genişletilmiş “vs. ile biten amaçlarla” bağışçının niyetinin ihlal edilmesi konusunda endişelere yol açabileceğini söyledi. “Amaç, müzenin kalıcı koleksiyon ve satın alma bütçesine yönelik olan kısıtlamada yazılanın aynısıdır” dedi. “Başka amaçlar için değil, yeni bir çatı için değil, avukatlık ücreti ödememek için değil, çalışanların maaşları için değil, bunların hepsi dile getirilebilecek şeyler.”
Müzenin vasiyeti finanse etmek için kullanmayı planladığı harcamalardan bazıları – “güvenlik” ve “küratörlük personeli” için – düzenli işletme giderleridir.
Ancak Bayan Childs, fonların kabul edilebilir kullanımlarına ilişkin genişletilmiş listenin mali açığı gidermeyi amaçladığını reddetti. Müzenin, “fonları müzenin sahip olduğu kalıcı sanat koleksiyonunu desteklemek için kullanarak bağışçının niyetini onurlandırmaya çalıştığını” söyledi.
Bu nedenle müzenin, bağışçıların değişiklikten dolayı üzülmelerini beklemediğini söyledi.
“Müzeye bağış yapan mevcut ve gelecekteki bağışçıların OMA'nın buradaki yaklaşımını takdir etmelerini bekliyoruz” dedi. “Bu kamuya açık, başvuruyu yapmadan önce Florida Başsavcılığından onay aldık ve şimdi mahkeme onayı istiyoruz.”
Ancak memnun olmayan potansiyel bağışçılardan biri Margaret Young'ın hayatta kalan 77 yaşındaki kızı Dee Miller'dır. Ayrıca, Bayan Miller'ın ölümünden sonra servetinin geri kalanını “Kalıcı Koleksiyon Fonu” için müzeye bağışlayacak olan annesi tarafından kurulmuş bir vakfı da var. “
Annesinin, iki kızının vakfını yapılandırırken müzeyi tek yararlanıcı olarak listelediğinden haberi olmadığını söyledi. Ama şaşırmadı.
Miller, “Annem de bir sanatçıydı” dedi. “Müzeden sadece birkaç blok uzakta yaşadı ve müzenin adı hâlâ Loch Haven Sanat Merkezi olarak anılırken orada sanat dersleri almaya başladı.” orijinal adı, 1960'larda. “Burayı sevdi.”
Annesinin isteklerinin yasal süreçle değiştirilebilmesinden dolayı hayal kırıklığına uğradığını söyledi. “Bence müze, annemin parasıyla istediğini yapmalı” dedi. “Belirli bir amaç için kullanılmasını istedi. Dileklerinin gerçekleştiğini görmek isterim.”
Peki ya geri kalanı kendi güvenlerine ne olacak? Değeri de şu anda 1,8 milyon dolar civarında. Müze, annesinin onu sanat eserleri satın almak için kullanma talebine bir kez daha itiraz ederse bir sorun yaşar mıydı?
“Pekala,” diye düşündü Miller kıkırdayarak, “İtiraz etmek için orada olmayacağım.” Durakladı, sonra ciddileşti: “Bir avukat çağırmalı mıyım?