İki buçuk yıldır savaştığımız COVID’in herhangi bir bilimsel tahminden açıkça daha güçlü olduğunu kabul etmek için felaket, karamsar, aşırı eleştirel olmanıza gerek yok.
Şu ana kadar bulunan aşıların pandemiyi yeterince durduramadığının belirtilmesi bilim dışı olmak anlamına da gelmez. Çünkü ekimden itibaren 50 yaş üstü kişiler yeniden aşı olacaksa bu yaklaşık 20 ay sonra 5 aşı olmuş olacağımız anlamına geliyor. Alandaki uzmanlara göre değişkenler nedeniyle. Makul bir şey. Ancak virüs sürekli değişiyorsa, araştırmacılar onu sonsuza kadar kovalamak zorunda mı kalacaklar yoksa bir gün onu kesin olarak yenebilecek “genelci” bir aşı bulabilecekler mi?
Hipotez bir yana, gerçekler belagatten daha fazlasıdır. Ve enfeksiyonların yeniden başlamasının katlanarak arttığını, virüsün tüm insidans oranlarının arttığını, anti-COVID bölümlerinin artan sayıda hastaneye yatışları iyileştirdiğini, ölümlerin günde 50 ila 100 arasında dalgalanmaya devam ettiğini söylüyorlar. Ve herkes Omicron 5’in güçlü difüzyon kapasitesini suçluyor. Ama durum buysa, neden anti-pandemik önlemler gevşetildi, hatta bazı durumlarda sıfırlandı?
Haziran’dan itibaren “her şeyi özgürleştirme” kararı almış olmanın hem sağlık, hem bilimsel hem de siyasi sorumlulukları var. Birçoğunun hakkında sessiz kaldığı sorumluluk, hem birkaç kişi “liberal” stratejik seçimi paylaştığı için hem de hiç kimse bir erken uyarı başlatmadığı için. Ancak bugün bilim camiasının bir kısmı, kabul etmeseler de alçak sesle dile getirseler de, virüse çok az engelle karşılaşarak dolaşım fırsatı vermenin çok büyük bir hata olduğunu biliyor. Ve bugün COVID çeşitlidir, istediğini ve istediği yerde yapar. Çünkü diğer ülkeler de enfeksiyonların yeniden canlanmasıyla uğraşmak zorunda kalıyor.
İsteyerek ya da istemeyerek gardımızı indirdik. Ve olması gerektiği gibi mantıklı olduğu için virüs bizi cezalandırıyor.
Ancak şimdi, nasıl saklanılacağını görmek yerine, enfekte olsalar bile insanları geri döndürmek isteyenler ile bunun yerine bir sınırlama hattını korumak isteyenler arasında şizofrenik bir tartışma var. hastalık durumunda izole kalın. Şu anda, bu ikinci, daha sorumlu hipotez geçerli görünüyor. Ancak öküzler dışarı çıktı ve yüz binlerce insan – üç milyon olduğunu varsayanlar var – enfekte oldu ama işlerini kaybetme, kısıtlamalar, seyahat edememe korkusuyla bunu söylemiyorlar. (özellikle tatil döneminde olduğumuz için). Gerçek şu ki, evde – kontrol imkanı olmayan – çok, çok fazla sürüntü alıyor ve pozitifse bunu bildirmiyorlar. Ve başkalarına bulaştırarak hasta olarak ortalıkta dolaşıyorlar. Ancak bu İtalyanlar, çok açık bir şekilde söylenmeli, en kötüsü çünkü toplu sağlığı tehlikeye atıyorlar.
Birisi, hafif semptomları olduğu için en son varyantların daha az tehlikeli olduğunu iddia ediyor. Gerçek. Ama bir yere kadar. Ölümler her zaman yüksek olduğu için (dün 75), virüs ne kadar verimli zemin bulursa o kadar tehlikeli hale geliyor (uzmanların korktuğu gibi).
Durum iç karartıcı, çünkü birçok kişi hala sıcaklığın virüsün gücünü azaltabileceğini umuyor. Ancak şu anda umut (başka bir şey değil) rakamlarla çatışıyor. Ve bir haftadan diğerine enfeksiyonlarda yüzde 60’lık bir artış sadece endişe verici olabilir.
Bütün bunlarda ne olur? Ekim ayından bu yana uygulanacak beşinci aşının müjdesi veriliyor ve bu da tam olarak Omicron 5 varyantını etkileyecek. Tanrı aşkına, aşılama milyonlarca ve milyonlarca insanı kesin ölümden kurtardı ve neyse ki çabuk geldiler. Şahsen o zaman aşı olmakta hiçbir sorunum yok, zaten dört tane yaptım. (Ve Mart ayında Aifa’nın 70’in üzerindeki dördüncü dozun gerekli olmadığını söylediğini düşünmek: çok şükür ki saçmalık o zaman rafa kaldırıldı). Ancak: Her 4 ayda bir aşı yapmak zorunda kalırsak, bu, bilimin henüz bu lanet olası COVID’i durduramadığı anlamına gelir. En azından yılda bir enjeksiyonla gripten kurtuluyoruz. Ve kişisel olarak, yakında tek bir yıllık çözüme ulaşacağımızı umuyorum. Ama şimdi üç kişiyiz. Bu da nüfusu, yapıları, medikal-sağlık personelini, sosyal hayatı sürekli tetikte tutmak demek… Çünkü sürekli aşı yapmak sadece virüsle yaşamak değil, onun tüm yıkıcı gücüne katlanmak zorunda kalmaktır.
Şu ana kadar bulunan aşıların pandemiyi yeterince durduramadığının belirtilmesi bilim dışı olmak anlamına da gelmez. Çünkü ekimden itibaren 50 yaş üstü kişiler yeniden aşı olacaksa bu yaklaşık 20 ay sonra 5 aşı olmuş olacağımız anlamına geliyor. Alandaki uzmanlara göre değişkenler nedeniyle. Makul bir şey. Ancak virüs sürekli değişiyorsa, araştırmacılar onu sonsuza kadar kovalamak zorunda mı kalacaklar yoksa bir gün onu kesin olarak yenebilecek “genelci” bir aşı bulabilecekler mi?
Hipotez bir yana, gerçekler belagatten daha fazlasıdır. Ve enfeksiyonların yeniden başlamasının katlanarak arttığını, virüsün tüm insidans oranlarının arttığını, anti-COVID bölümlerinin artan sayıda hastaneye yatışları iyileştirdiğini, ölümlerin günde 50 ila 100 arasında dalgalanmaya devam ettiğini söylüyorlar. Ve herkes Omicron 5’in güçlü difüzyon kapasitesini suçluyor. Ama durum buysa, neden anti-pandemik önlemler gevşetildi, hatta bazı durumlarda sıfırlandı?
Haziran’dan itibaren “her şeyi özgürleştirme” kararı almış olmanın hem sağlık, hem bilimsel hem de siyasi sorumlulukları var. Birçoğunun hakkında sessiz kaldığı sorumluluk, hem birkaç kişi “liberal” stratejik seçimi paylaştığı için hem de hiç kimse bir erken uyarı başlatmadığı için. Ancak bugün bilim camiasının bir kısmı, kabul etmeseler de alçak sesle dile getirseler de, virüse çok az engelle karşılaşarak dolaşım fırsatı vermenin çok büyük bir hata olduğunu biliyor. Ve bugün COVID çeşitlidir, istediğini ve istediği yerde yapar. Çünkü diğer ülkeler de enfeksiyonların yeniden canlanmasıyla uğraşmak zorunda kalıyor.
İsteyerek ya da istemeyerek gardımızı indirdik. Ve olması gerektiği gibi mantıklı olduğu için virüs bizi cezalandırıyor.
Ancak şimdi, nasıl saklanılacağını görmek yerine, enfekte olsalar bile insanları geri döndürmek isteyenler ile bunun yerine bir sınırlama hattını korumak isteyenler arasında şizofrenik bir tartışma var. hastalık durumunda izole kalın. Şu anda, bu ikinci, daha sorumlu hipotez geçerli görünüyor. Ancak öküzler dışarı çıktı ve yüz binlerce insan – üç milyon olduğunu varsayanlar var – enfekte oldu ama işlerini kaybetme, kısıtlamalar, seyahat edememe korkusuyla bunu söylemiyorlar. (özellikle tatil döneminde olduğumuz için). Gerçek şu ki, evde – kontrol imkanı olmayan – çok, çok fazla sürüntü alıyor ve pozitifse bunu bildirmiyorlar. Ve başkalarına bulaştırarak hasta olarak ortalıkta dolaşıyorlar. Ancak bu İtalyanlar, çok açık bir şekilde söylenmeli, en kötüsü çünkü toplu sağlığı tehlikeye atıyorlar.
Birisi, hafif semptomları olduğu için en son varyantların daha az tehlikeli olduğunu iddia ediyor. Gerçek. Ama bir yere kadar. Ölümler her zaman yüksek olduğu için (dün 75), virüs ne kadar verimli zemin bulursa o kadar tehlikeli hale geliyor (uzmanların korktuğu gibi).
Durum iç karartıcı, çünkü birçok kişi hala sıcaklığın virüsün gücünü azaltabileceğini umuyor. Ancak şu anda umut (başka bir şey değil) rakamlarla çatışıyor. Ve bir haftadan diğerine enfeksiyonlarda yüzde 60’lık bir artış sadece endişe verici olabilir.
Bütün bunlarda ne olur? Ekim ayından bu yana uygulanacak beşinci aşının müjdesi veriliyor ve bu da tam olarak Omicron 5 varyantını etkileyecek. Tanrı aşkına, aşılama milyonlarca ve milyonlarca insanı kesin ölümden kurtardı ve neyse ki çabuk geldiler. Şahsen o zaman aşı olmakta hiçbir sorunum yok, zaten dört tane yaptım. (Ve Mart ayında Aifa’nın 70’in üzerindeki dördüncü dozun gerekli olmadığını söylediğini düşünmek: çok şükür ki saçmalık o zaman rafa kaldırıldı). Ancak: Her 4 ayda bir aşı yapmak zorunda kalırsak, bu, bilimin henüz bu lanet olası COVID’i durduramadığı anlamına gelir. En azından yılda bir enjeksiyonla gripten kurtuluyoruz. Ve kişisel olarak, yakında tek bir yıllık çözüme ulaşacağımızı umuyorum. Ama şimdi üç kişiyiz. Bu da nüfusu, yapıları, medikal-sağlık personelini, sosyal hayatı sürekli tetikte tutmak demek… Çünkü sürekli aşı yapmak sadece virüsle yaşamak değil, onun tüm yıkıcı gücüne katlanmak zorunda kalmaktır.