Kopenhag’ın yaklaşık 20 mil kuzeyindeki Louisiana Modern Sanat Müzesi’nde bir kadın, Başkan Vladimir V. Putin’in üzerine işiyor. Sarı saçları ve yüzü parlak kırmızı bir kar maskesiyle sarılmış Rus liderinin siyah beyaz portresinin bulunduğu masada dengede duruyor, bol elbisesini yukarı çekiyor ve fotoğrafı yere atmadan önce sırılsıklam ıslatarak doğanın çağrısına cevap veriyor. .
Bu video çalışması, sanat topluluğu Pussy Riot’un yakın zamanda gerçekleştirdiği bir sahne performansının tekrarını temsil ediyor ve grubun çalışmalarının bugüne kadarki en büyük sunumunun, büyük bir müzedeki ilk sunumunun açılışını yapıyor. (14 Ocak 2024’e kadar sürecek.) Duvarlara cesur açılardan yapıştırılmış fotoğraflar, daha fazla video, grenli film görüntüleri, el yazısıyla yazılmış metinler ve çizimlerle dolu, neon renkli bir oda kakofonisi sizi çağırıyor.
Küratörlüğünü grubun kurucu üyelerinden biri olan Maria Alyokhina üstleniyor, “Kadife Terörizm: Pussy Riot’un Rusya’sı“Çalışmalarını “muhalif sanat”, “sivil aktivizm” ve “sanat biçimlerini içeren politik eylem” olarak tanımlayan 10 ila 20 feministten oluşan bocalayan kolektifin 12 yıldır sürdürdüğü Putin karşıtı protestoları sergiliyor. İlk günlerinde grup, Batı haber medyasında sıklıkla “grup” olarak anılıyordu, ancak her zaman medyada sanatsal olarak çalıştı.
Bu tür yıkımı bilinçli, anarşik ve Kendin Yap odaklı olup, geniş ve spontane katılımı teşvik eder: Louisiana’daki eflatun bir duvarda sarı banttan yapılmış pürüzlü harflerde “HERKES BİR PUSSY OLABİLİR” yazmaktadır. Alyokhina, “Sadece bir maske takmanız ve kendi ülkenizde, nerede olursa olsun, adaletsiz olduğuna inandığınız bir şeyi aktif olarak protesto etmeniz gerekiyor” dedi.
2011’de Rusya’daki seçim sahtekarlığına, kötü hapishane koşullarına ve kadın düşmanlığına karşı ses getiren ilk çalışmalar cüretkar ve geçici olsa da Pussy Riot’un kalıcı estetiğini oluşturuyor: Neon kar maskeleri, parlak taytlar ve kısa kollu elbiseler giyen bir avuç kadın (Rusya kışında bile) ) otobüslerde, metroda kurulan iskelelerde, lüks butiklerin ortasındaki sokaklarda, Kremlin barlarının çatılarında ve hapishanelerin önünde duruyor. Çığlık atıyorlar, yumruklarını sıkıyorlar, gitarlarıyla feryat ediyorlar, işaret fişeklerini ateşliyorlar, isyan çıkarıyorlar.
Pussy Riot’un olabildiğince yüksek sesle bağırılan sözleri komik ve kışkırtıcı (“Bu şehri bir mutfak tavasıyla işgal et / Elektrikli süpürgeyle çık, orgazm ol”) ve birçok kişi bu gazetede basılamayacak bir dil kullanıyor. Bazıları 2010’ların başındaki Arap Baharı’na işaret ediyor: Ayaklanmadaki küresel dayanışmaya ve dijital teknolojilerin ve yeni medya platformlarının devrimci fikirlerin yayılmasında oynayabileceği role bir selam.
Putin’in 2012’de yeniden seçilmesini ve kilise ile devlet arasındaki artan yakınlığı protesto etmek amacıyla beş Pussy Riot üyesi, Moskova’daki Kurtarıcı İsa Katedrali’ne baskın düzenledi. Kadınların yasak olduğu mihrapta ev yapımı kıyafetleriyle durarak, “Meryem Ana, Putin’i def et!” diye bağırdılar. Louisiana gösterisinde geniş bir alan, devletin grubun iki üyesini – Alyokhina ve Nadia Tolokonnikova – “dini nefretten kaynaklanan holiganlık” nedeniyle iki yıl hapis cezasına çarptırdığı bu “punk duasına” ayrılmış durumda. Performansın kendisi 45 saniye sürdü.
Pek çok kişi tarafından Stalinist bir “gösterge duruşması” olarak görülen duruşma, yetkililerin kullandığı dil de dahil olmak üzere ayrıntılı olarak anlatılıyor: Bir müfettiş kadınlara “şeytanlar” diyor, bir başrahip onların “kız değil ama…” olduğunu söylüyor. Çocukları elinden alınması gereken “yaratıklar” olan bir avukat, “feminizmin ölümcül bir günah olduğu”nda ısrar ediyor. (Savcılık ayrıca kadınların iblisler tarafından ele geçirildiğini de savundu.)
Uluslararası haber medyasında geniş yer bulan etkinlik, Batı’nın önde gelen politikacıları ve kültürel figürlerinden destek aldı ve grup Time Dergisi’nin kapağına çıktı. Avrupa ve Kuzey Amerika’daki şehirlerde protestocular renkli kar maskeleri takarak sokaklarda “Özgür Kedi İsyanı!” sloganları atarak yürüdüler. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu işe yaramadı ve iki kadın acımasız koşullarda hapsedildi ve ardından hemen Pussy Riot’un faaliyetlerine geri döndü.
Grubun sanatı kaotik, şaşırtıcı, görsel olarak çarpıcı ve cesur olduğunda en iyi seviyeye ulaşıyor. “Putin Size Anavatanı Sevmeyi Öğretecek”, Rusya’nın Soçi kentinde düzenlenen 2014 Kış Olimpiyatları’nda grubun Rus güvenlik servisleri tarafından izlendiği ve savaşın ortasında şiddetli bir saldırıya uğradığı Pussy Riot müzik videosunun yapımını film ve fotoğraflarla belgeliyor. yıl. Sokakta bir performans sırasında şarkı. “Polis Dünya Kupası Oyuna Giriyor”da, güvenlik görevlisi gibi giyinen dört üye, 2018 futbol finalinde sahaya koştu, gardiyanlar tarafından komik bir şekilde kovalandı ve sahadan sürüklendi. (Biri Kylian Mbappé’ye beşlik çakmayı başardı.) Aynı zamanda bir video da yayınlandı. Grubun YouTube kanalı adil seçimler yapılması ve siyasi tutukluların serbest bırakılması çağrısında bulundu.
Bu sergilerde galeri, Pussy Riot’un bitmiş nesnelerden ziyade canlı aksiyona yatırım yapan sanat tarihi hareketleriyle yazışmalarıyla hareketleniyor: Fütürizm, Dada, Durumculuk, Fluxus, Aksiyonizm, feminist performans, Riot Grrrl. Sergi daha temel faaliyetleri belgelemeye odaklandığında (panellerin asılması, gurur bayraklarının dikilmesi, Ukrayna yanlısı grafitilerin püskürtülmesi), yükselen otoriterlik altında cesaretin bir kroniği olarak daha az ilgi çekici değil, ancak sanatın tam yerini belirlemek zor.
Açıkça olsun ya da olmasın, tüm sanatın politik olduğu sıklıkla söylenir. Alyokhina’nın sergisi retrospektif ama aynı zamanda Putin rejiminin 2022’de Ukrayna’nın topyekun işgaliyle doruğa ulaşan evrimine dair bir rehber. Bu aynı zamanda, muhalif politikacılar da dahil olmak üzere Rus vatandaşları hapsedilirken, zehirlenirken ve öldürülürken, pek çok uyarı işaretini görmezden gelen ve ticari çıkarların peşinde koşmayı görmezden gelen Batılı ulusların suç ortaklığına da üstü kapalı bir göndermedir.
Son yıllarda yorumlayıcı metinleri, yapıtlarda bulunması zor olan siyasi hedeflerin uzun listelerini sunan birçok sergi açıldı. Eğer hâlâ sanatın değişim yaratabileceğine inanıyorsak, bu kadar açık ifadeler tembel ve alaycı olur. Tabiri caizse oyunda cilde sahip olmak ne anlama geliyor? Size yasak olan bir alanı mı işgal ediyorsunuz? Pussy Riot, aktivizmin sanatçı olsun veya olmasın herkesin sorumlu vatandaşlığının bir parçası olduğu bir dizi sanatsal sosyal uygulamadan biridir. Sonuçta herkes Pussy Riot olabilir.
Kadife Terörizm: Pussy Riot’un Rusya’sı
Başından sonuna kadar 14 Ocak 2024, Danimarka’nın Humlebaek kentindeki Louisiana Müzesi’nde; louisiana.dk.
Bu video çalışması, sanat topluluğu Pussy Riot’un yakın zamanda gerçekleştirdiği bir sahne performansının tekrarını temsil ediyor ve grubun çalışmalarının bugüne kadarki en büyük sunumunun, büyük bir müzedeki ilk sunumunun açılışını yapıyor. (14 Ocak 2024’e kadar sürecek.) Duvarlara cesur açılardan yapıştırılmış fotoğraflar, daha fazla video, grenli film görüntüleri, el yazısıyla yazılmış metinler ve çizimlerle dolu, neon renkli bir oda kakofonisi sizi çağırıyor.
Küratörlüğünü grubun kurucu üyelerinden biri olan Maria Alyokhina üstleniyor, “Kadife Terörizm: Pussy Riot’un Rusya’sı“Çalışmalarını “muhalif sanat”, “sivil aktivizm” ve “sanat biçimlerini içeren politik eylem” olarak tanımlayan 10 ila 20 feministten oluşan bocalayan kolektifin 12 yıldır sürdürdüğü Putin karşıtı protestoları sergiliyor. İlk günlerinde grup, Batı haber medyasında sıklıkla “grup” olarak anılıyordu, ancak her zaman medyada sanatsal olarak çalıştı.
Bu tür yıkımı bilinçli, anarşik ve Kendin Yap odaklı olup, geniş ve spontane katılımı teşvik eder: Louisiana’daki eflatun bir duvarda sarı banttan yapılmış pürüzlü harflerde “HERKES BİR PUSSY OLABİLİR” yazmaktadır. Alyokhina, “Sadece bir maske takmanız ve kendi ülkenizde, nerede olursa olsun, adaletsiz olduğuna inandığınız bir şeyi aktif olarak protesto etmeniz gerekiyor” dedi.
2011’de Rusya’daki seçim sahtekarlığına, kötü hapishane koşullarına ve kadın düşmanlığına karşı ses getiren ilk çalışmalar cüretkar ve geçici olsa da Pussy Riot’un kalıcı estetiğini oluşturuyor: Neon kar maskeleri, parlak taytlar ve kısa kollu elbiseler giyen bir avuç kadın (Rusya kışında bile) ) otobüslerde, metroda kurulan iskelelerde, lüks butiklerin ortasındaki sokaklarda, Kremlin barlarının çatılarında ve hapishanelerin önünde duruyor. Çığlık atıyorlar, yumruklarını sıkıyorlar, gitarlarıyla feryat ediyorlar, işaret fişeklerini ateşliyorlar, isyan çıkarıyorlar.
Pussy Riot’un olabildiğince yüksek sesle bağırılan sözleri komik ve kışkırtıcı (“Bu şehri bir mutfak tavasıyla işgal et / Elektrikli süpürgeyle çık, orgazm ol”) ve birçok kişi bu gazetede basılamayacak bir dil kullanıyor. Bazıları 2010’ların başındaki Arap Baharı’na işaret ediyor: Ayaklanmadaki küresel dayanışmaya ve dijital teknolojilerin ve yeni medya platformlarının devrimci fikirlerin yayılmasında oynayabileceği role bir selam.
Putin’in 2012’de yeniden seçilmesini ve kilise ile devlet arasındaki artan yakınlığı protesto etmek amacıyla beş Pussy Riot üyesi, Moskova’daki Kurtarıcı İsa Katedrali’ne baskın düzenledi. Kadınların yasak olduğu mihrapta ev yapımı kıyafetleriyle durarak, “Meryem Ana, Putin’i def et!” diye bağırdılar. Louisiana gösterisinde geniş bir alan, devletin grubun iki üyesini – Alyokhina ve Nadia Tolokonnikova – “dini nefretten kaynaklanan holiganlık” nedeniyle iki yıl hapis cezasına çarptırdığı bu “punk duasına” ayrılmış durumda. Performansın kendisi 45 saniye sürdü.
Pek çok kişi tarafından Stalinist bir “gösterge duruşması” olarak görülen duruşma, yetkililerin kullandığı dil de dahil olmak üzere ayrıntılı olarak anlatılıyor: Bir müfettiş kadınlara “şeytanlar” diyor, bir başrahip onların “kız değil ama…” olduğunu söylüyor. Çocukları elinden alınması gereken “yaratıklar” olan bir avukat, “feminizmin ölümcül bir günah olduğu”nda ısrar ediyor. (Savcılık ayrıca kadınların iblisler tarafından ele geçirildiğini de savundu.)
Uluslararası haber medyasında geniş yer bulan etkinlik, Batı’nın önde gelen politikacıları ve kültürel figürlerinden destek aldı ve grup Time Dergisi’nin kapağına çıktı. Avrupa ve Kuzey Amerika’daki şehirlerde protestocular renkli kar maskeleri takarak sokaklarda “Özgür Kedi İsyanı!” sloganları atarak yürüdüler. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu işe yaramadı ve iki kadın acımasız koşullarda hapsedildi ve ardından hemen Pussy Riot’un faaliyetlerine geri döndü.
Grubun sanatı kaotik, şaşırtıcı, görsel olarak çarpıcı ve cesur olduğunda en iyi seviyeye ulaşıyor. “Putin Size Anavatanı Sevmeyi Öğretecek”, Rusya’nın Soçi kentinde düzenlenen 2014 Kış Olimpiyatları’nda grubun Rus güvenlik servisleri tarafından izlendiği ve savaşın ortasında şiddetli bir saldırıya uğradığı Pussy Riot müzik videosunun yapımını film ve fotoğraflarla belgeliyor. yıl. Sokakta bir performans sırasında şarkı. “Polis Dünya Kupası Oyuna Giriyor”da, güvenlik görevlisi gibi giyinen dört üye, 2018 futbol finalinde sahaya koştu, gardiyanlar tarafından komik bir şekilde kovalandı ve sahadan sürüklendi. (Biri Kylian Mbappé’ye beşlik çakmayı başardı.) Aynı zamanda bir video da yayınlandı. Grubun YouTube kanalı adil seçimler yapılması ve siyasi tutukluların serbest bırakılması çağrısında bulundu.
Bu sergilerde galeri, Pussy Riot’un bitmiş nesnelerden ziyade canlı aksiyona yatırım yapan sanat tarihi hareketleriyle yazışmalarıyla hareketleniyor: Fütürizm, Dada, Durumculuk, Fluxus, Aksiyonizm, feminist performans, Riot Grrrl. Sergi daha temel faaliyetleri belgelemeye odaklandığında (panellerin asılması, gurur bayraklarının dikilmesi, Ukrayna yanlısı grafitilerin püskürtülmesi), yükselen otoriterlik altında cesaretin bir kroniği olarak daha az ilgi çekici değil, ancak sanatın tam yerini belirlemek zor.
Açıkça olsun ya da olmasın, tüm sanatın politik olduğu sıklıkla söylenir. Alyokhina’nın sergisi retrospektif ama aynı zamanda Putin rejiminin 2022’de Ukrayna’nın topyekun işgaliyle doruğa ulaşan evrimine dair bir rehber. Bu aynı zamanda, muhalif politikacılar da dahil olmak üzere Rus vatandaşları hapsedilirken, zehirlenirken ve öldürülürken, pek çok uyarı işaretini görmezden gelen ve ticari çıkarların peşinde koşmayı görmezden gelen Batılı ulusların suç ortaklığına da üstü kapalı bir göndermedir.
Son yıllarda yorumlayıcı metinleri, yapıtlarda bulunması zor olan siyasi hedeflerin uzun listelerini sunan birçok sergi açıldı. Eğer hâlâ sanatın değişim yaratabileceğine inanıyorsak, bu kadar açık ifadeler tembel ve alaycı olur. Tabiri caizse oyunda cilde sahip olmak ne anlama geliyor? Size yasak olan bir alanı mı işgal ediyorsunuz? Pussy Riot, aktivizmin sanatçı olsun veya olmasın herkesin sorumlu vatandaşlığının bir parçası olduğu bir dizi sanatsal sosyal uygulamadan biridir. Sonuçta herkes Pussy Riot olabilir.
Kadife Terörizm: Pussy Riot’un Rusya’sı
Başından sonuna kadar 14 Ocak 2024, Danimarka’nın Humlebaek kentindeki Louisiana Müzesi’nde; louisiana.dk.