Aralık ayının başlarında, Suriyeli diktatör Beşar Esad, isyancı anlaşmazlıklar Şam'a ilerlediğinde ülkesinden kaçtı. Fransa'da, ülkenin en çok ziyaret edilen televizyon programlarından biri, üç gün sonra haberler hakkında uzman görüşü almak için bir karikatürcüye döndü.
“Bunun çok hızlı olabileceğini düşündün mü?” Kanal için bir haber çapası olan BFMTV, gülümseyen yüzü büyük bir video kasetinde görünen karikatürist Riad Sattouf'a sordu.
Son on yılda, 46 yaşındaki Satad, Fransa'nın en büyük edebi yıldızlarından biri haline geldi, özellikle de bir dizi grafik anıları olan “Geleceğin Arap” başyapıtı sayesinde. Dizi, yaklaşık altı cilde, Orta Doğu ve Fransa arasında bölünmüş olan Bay Sattouf'un çocukluğunun hikayesini ve Fransız annesi ile Suriye babası arasındaki evliliğin parçalanmasını anlatıyor.
Fransa'da “Bandes Dessinées” olarak bilinen bir türdeki kitaplar üç milyondan fazla kopya sattı ve yaklaşık 23 dile çevrildi. Her ne kadar bir çocuk perspektifinden söylense ve aldatıcı basit bir tarzda çekilmelerine rağmen, Batı ve Arap dünyasının uyumluluğu hakkında en iç içe sorulardan bazılarına dokunurlar. Ayrıca ince ama karşılık gelen bir sosyal hiciv ile yerine getirilirler.
Bay Sattouf için bu tutum sadece sanatını değil, aynı zamanda dünyayı yorumlama şeklini de bilgilendirir. Aralık ayında TV görünümünde seyirciye, Bay Esad davasının Suriye için “muazzam bir umut” anı olduğunu söyledi. Ancak bundan sonra ne olabileceğini tahmin etmesi istendiğinde, şeyleri “son derece kötümser” gördüğü konusunda uyardı.
“Parmaklarımı çapraz tutuyorum,” dedi, “korkunç bir diktatörlüğün yerini başka bir diktatörlük almadı.”
Fransa'da doğan Bay Sattouf, Amerikan karikatürist Robert Crumb tarafından acımasızca dürüst ve ara sıra hakaret eden çalışmalara aşık oldu. Çalışmaları, okuyuculara yapay ayna “Maus” ve Marjane Satrapis “Persepolis” de dahil olmak üzere belirleyici tarihi anlarda yaşayan karakterlerin samimi bir görüşünü sunan çizgi roman geleneğini de takip ediyor.
Bay Sattouf yıllarca Fransız hiciv dergisi Charlie Hebdo için bir çizgi film şeridi yazdı. Peygamber Muhammed'i temsil ettiği için derginin ofislerinin ölümcül bir terör saldırısı hedeflendiği Ocak 2015'ten birkaç ay önce katkıda bulunmayı bıraktı. Bay Sattouf, Muhammed karikatürlerini çizmedi; Şeridi, sokaklara ve Sokaklar ve Metro'da Paris'e çarptığı günlük yaşamın eğlenceli ve bazen iç karartıcı sahnelerine yöneldi.
“Geleceğin Arapı” nda, Suriye'deki küçük bir kırsal köyden Paris'teki Sorbonne Üniversitesi'ne taşınan ve tarihte doktora aldığı ve kadının onurlu Bay Sattouf'un annesi olacağını karşılayan babasının karmaşık bir portresini boyadı. . Yıllar boyunca, karikatürist de babasını Batı'ya karşı kalıcı bir acı ve anti -demokratik Arapça strongmes'in sarılmasına neden olarak tasvir ediyor.
Serinin en tanımlanmış sayfalarından bazıları, Bay Sattouf'un babasının köyü Ter Maaleh'de bir çocuk olarak deneyimini göstermektedir. 1980'lerde oraya ilkokulda taşındı ve Bay Esad'ın babası Hafez Esad'ın diktatör saltanatı sırasında orada yaşadı.
Bay Sattouf'un ter Maaleh anıları canlı ve Korusse. Fransız gazeteci Stéphane Jarno kısa bir süre önce şehrin temsillerini “görünüşte çok az sevgi ile rezil, ancak çok fazla şiddet ile ünlü bir mikro-sosyal” olarak “boşlukla çevrili birkaç bina” olarak nitelendirdi.
Suriye'deki deneyimleri hakkında hiçbir darbe çizme isteği, Bay Sattouf'u Arap dünyasında onları eleştirmekten korkmayan kökleri olan Fransız kamu kişiliklerinin gevşek ama önemli bir kategorisine getiriyor. Engelli bir konum olabilir.
Şu anda Fransa'da yaşayan Cezayir yazar Kamel Daoud, yakın zamanda Cezayir İç Savaşı'nın karmaşık tarihiyle uğraşan bir roman için Fransa'daki en prestijli edebi ödülü olan Prix Goncourt'u kazandı. Geçmişte, hassas dini soruları açıkça tartışan Bay Daoud, bir Cezayir imamının ölüm tehdidine konu oldu. Son zamanlarda, Bay Daoud, Fransızların unsurları tarafından döküldüğünden şikayet etti, çünkü o sömürge kurbanının sürekli durumunda olan iyi Arap değil.
Bir şekilde Bay Sattouf bu kaderi büyük ölçüde kaçındı. Genç bir adam olarak “cinsel ve kışkırtıcı komik” çizgi romanlar olarak tanımladığı şeyi yayınladığı -2000'lerin ortalarından beri Fransız haber medyasının eleştirel bir sevgilisi oldu. Aynı zamanda, son zamanlarda bir röportajda, İslamcı gruplardan asla karşı tepkiyi askıya almadığını söyledi.
“Asla,” dedi bir gülümsemeyle. “Çünkü çizgi romanlarım çok iyi.”
Hat bir tür şaka ile teslim edildi.
Bay Sattouf, geçen ayın sonunda başkent Brittany'deki röportaj için bir araya geldi. Fransızca ve “Siefeld” i binging'den öğrendiği pratik bir İngilizce röportajında değiştirilen sakin bir sesle hem Schelisch hem de ciddi bir sesle bakıyor.
Bay Esad'a verdiği birçok röportajda olduğu gibi, Orta Doğu'da uzman değildi. “Benim için çok karmaşık,” dedi. “Kitaplarım Suriye ile ilgili, ama kitaplarımda ailemden hikayeler anlatıyorum. Hafızam, çocukken bakış açım diyorum. “
Kitaplar, çizim sevgisi olan değişikliklerin ve karikatürün sığınak ve sabit olarak bir çocukluğunu tanımlıyor.
12 yaşındayken Ter Maaleh'den ayrıldı ve ebeveynlerinin evliliği başladığında iki küçük erkek kardeşi ve annesi ile Brittany'ye geri döndü. O zamandan beri Suriye'ye gitmedi.
Fransa'da, zanaat için çok önemli bir ifade özgürlüğü bulduğunu söyledi. Ayrıca, bazı Fransız liderlerin Bay Esad'ın kabul ettiği gibi endişeyle gözlemledi. O zamanki Fransız cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin kararını, 2008'den Bay Esad'ı Paris'e Bastille Günü kutlamalarına davet etme kararını fark etti.
Suriye rejiminin vahiyleri ortaya çıktığında, Bay Sattouf bir gerekçe hissi hissettiğini söyledi.
“Kitaplarımda anlattığım hikayenin gerçekliğe medyada görülebileceklerinden daha yakın olduğunu görüyoruz” dedi.
Fransa'da Fransa'da Suriye'de sığınmacı verilen Fransız-Suriye aktivisti ve yazar 22 yaşındaki Mohamed-Nour Hayed, 15 yaşında ilk “Geleceğin Arapını” okuduğunu hatırlıyor. Suriye'nin olumsuz temsili, sadece “çok kapalı bir Suriye” nin temsilini gören okuyucular arasında stereotipleri yoğunlaştırabilir.
Ancak Bay Hayed de diziyi övdü ve savaş sırasında oynaması için ilk romanını yazdığında onu etkilediğini söyledi. “Geleceğin Arapı”, Bay Hayed'in bir çocuğun bakış açısından nasıl geldiğini söyledi.
“Geleceğin Arap” ın mektubuna ek olarak, Bay Sattouf iki uzun metrajlı film düzenledi. Bir komedi komedisi olan “Les Beaux Gosses” veya “Fransız Kissers”, en iyi ilk film için bir César Ödülü kazandı. Geçen yılın sonunda, Sattouf'un en küçük kardeşi ile yapılan röportajlara dayanan “Geleceğin Arap” için “I, Fadi” in çalınan kardeşi “ilk ciltini yayınladı. Fransa'dan alındı, kardeşi çocukken babasının Suriye'sini oldu. Bay Sattouf bunu bir röportajda kaçırma olarak nitelendirdi.
Bay Sattouf'un daha sonra kardeşine tam olarak ne olduğunu doldurması istendiğinde, reddetti ve hikayenin geri kalanını daha sonraki ciltlerde yayınlanacak şekilde vermek istemediğini söyledi.
“Arap” serisinin ilk dört cildi İngilizce'ye çevrildi; ABD merkezli bir çizgi roman yayınevi olan Fantammapics, son ciltlerin ve yeni dizilerin sürümlerini yayınlamayı planlıyor. Birçok Fransız kitapçısı şu anda Bay Sattouf'un kitaplarını ve yüzünün bir fotoğrafını gösteren büyük karton ekranlar sunuyor. Rennes istasyonundan önce, orta düzey bir adam Bay Sattouf'u tanıdı ve elini sıkmak için koştu.
Ve Fransız medyası Esad rejimi hakkında bir fikir edinmek için onunla iletişime geçmeye devam ediyor.
Bay Sattouf, bölgesel gazeteye Ouest-France'a Demokratik Seçim Örgütü'nün “13 yıllık İç Savaş'ın muazzam siyasi iradesinden birinde, aynı zamanda uluslararası destekte de gerekli olduğunu” söyledi.
Muhafazakar gazeteye Le Figaro'ya Suriye'deki Esad'da hayatın “belirli bir paranoya, kişiliğimin bir parçası haline gelen bir güvensizlik” ile söyledi.
Ayrıca bir gün Suriye'ye döndüğünde La Croix gazetesiyle konuştu.
“Ama bu sadece barışçıl ve demokratik bir Suriye'de olabilir” dedi. “Şu anda hala uzak ve yaratıcı bir görüş.”
“Bunun çok hızlı olabileceğini düşündün mü?” Kanal için bir haber çapası olan BFMTV, gülümseyen yüzü büyük bir video kasetinde görünen karikatürist Riad Sattouf'a sordu.
Son on yılda, 46 yaşındaki Satad, Fransa'nın en büyük edebi yıldızlarından biri haline geldi, özellikle de bir dizi grafik anıları olan “Geleceğin Arap” başyapıtı sayesinde. Dizi, yaklaşık altı cilde, Orta Doğu ve Fransa arasında bölünmüş olan Bay Sattouf'un çocukluğunun hikayesini ve Fransız annesi ile Suriye babası arasındaki evliliğin parçalanmasını anlatıyor.
Fransa'da “Bandes Dessinées” olarak bilinen bir türdeki kitaplar üç milyondan fazla kopya sattı ve yaklaşık 23 dile çevrildi. Her ne kadar bir çocuk perspektifinden söylense ve aldatıcı basit bir tarzda çekilmelerine rağmen, Batı ve Arap dünyasının uyumluluğu hakkında en iç içe sorulardan bazılarına dokunurlar. Ayrıca ince ama karşılık gelen bir sosyal hiciv ile yerine getirilirler.
Bay Sattouf için bu tutum sadece sanatını değil, aynı zamanda dünyayı yorumlama şeklini de bilgilendirir. Aralık ayında TV görünümünde seyirciye, Bay Esad davasının Suriye için “muazzam bir umut” anı olduğunu söyledi. Ancak bundan sonra ne olabileceğini tahmin etmesi istendiğinde, şeyleri “son derece kötümser” gördüğü konusunda uyardı.
“Parmaklarımı çapraz tutuyorum,” dedi, “korkunç bir diktatörlüğün yerini başka bir diktatörlük almadı.”
Fransa'da doğan Bay Sattouf, Amerikan karikatürist Robert Crumb tarafından acımasızca dürüst ve ara sıra hakaret eden çalışmalara aşık oldu. Çalışmaları, okuyuculara yapay ayna “Maus” ve Marjane Satrapis “Persepolis” de dahil olmak üzere belirleyici tarihi anlarda yaşayan karakterlerin samimi bir görüşünü sunan çizgi roman geleneğini de takip ediyor.
Bay Sattouf yıllarca Fransız hiciv dergisi Charlie Hebdo için bir çizgi film şeridi yazdı. Peygamber Muhammed'i temsil ettiği için derginin ofislerinin ölümcül bir terör saldırısı hedeflendiği Ocak 2015'ten birkaç ay önce katkıda bulunmayı bıraktı. Bay Sattouf, Muhammed karikatürlerini çizmedi; Şeridi, sokaklara ve Sokaklar ve Metro'da Paris'e çarptığı günlük yaşamın eğlenceli ve bazen iç karartıcı sahnelerine yöneldi.
“Geleceğin Arapı” nda, Suriye'deki küçük bir kırsal köyden Paris'teki Sorbonne Üniversitesi'ne taşınan ve tarihte doktora aldığı ve kadının onurlu Bay Sattouf'un annesi olacağını karşılayan babasının karmaşık bir portresini boyadı. . Yıllar boyunca, karikatürist de babasını Batı'ya karşı kalıcı bir acı ve anti -demokratik Arapça strongmes'in sarılmasına neden olarak tasvir ediyor.
Serinin en tanımlanmış sayfalarından bazıları, Bay Sattouf'un babasının köyü Ter Maaleh'de bir çocuk olarak deneyimini göstermektedir. 1980'lerde oraya ilkokulda taşındı ve Bay Esad'ın babası Hafez Esad'ın diktatör saltanatı sırasında orada yaşadı.
Bay Sattouf'un ter Maaleh anıları canlı ve Korusse. Fransız gazeteci Stéphane Jarno kısa bir süre önce şehrin temsillerini “görünüşte çok az sevgi ile rezil, ancak çok fazla şiddet ile ünlü bir mikro-sosyal” olarak “boşlukla çevrili birkaç bina” olarak nitelendirdi.
Suriye'deki deneyimleri hakkında hiçbir darbe çizme isteği, Bay Sattouf'u Arap dünyasında onları eleştirmekten korkmayan kökleri olan Fransız kamu kişiliklerinin gevşek ama önemli bir kategorisine getiriyor. Engelli bir konum olabilir.
Şu anda Fransa'da yaşayan Cezayir yazar Kamel Daoud, yakın zamanda Cezayir İç Savaşı'nın karmaşık tarihiyle uğraşan bir roman için Fransa'daki en prestijli edebi ödülü olan Prix Goncourt'u kazandı. Geçmişte, hassas dini soruları açıkça tartışan Bay Daoud, bir Cezayir imamının ölüm tehdidine konu oldu. Son zamanlarda, Bay Daoud, Fransızların unsurları tarafından döküldüğünden şikayet etti, çünkü o sömürge kurbanının sürekli durumunda olan iyi Arap değil.
Bir şekilde Bay Sattouf bu kaderi büyük ölçüde kaçındı. Genç bir adam olarak “cinsel ve kışkırtıcı komik” çizgi romanlar olarak tanımladığı şeyi yayınladığı -2000'lerin ortalarından beri Fransız haber medyasının eleştirel bir sevgilisi oldu. Aynı zamanda, son zamanlarda bir röportajda, İslamcı gruplardan asla karşı tepkiyi askıya almadığını söyledi.
“Asla,” dedi bir gülümsemeyle. “Çünkü çizgi romanlarım çok iyi.”
Hat bir tür şaka ile teslim edildi.
Bay Sattouf, geçen ayın sonunda başkent Brittany'deki röportaj için bir araya geldi. Fransızca ve “Siefeld” i binging'den öğrendiği pratik bir İngilizce röportajında değiştirilen sakin bir sesle hem Schelisch hem de ciddi bir sesle bakıyor.
Bay Esad'a verdiği birçok röportajda olduğu gibi, Orta Doğu'da uzman değildi. “Benim için çok karmaşık,” dedi. “Kitaplarım Suriye ile ilgili, ama kitaplarımda ailemden hikayeler anlatıyorum. Hafızam, çocukken bakış açım diyorum. “
Kitaplar, çizim sevgisi olan değişikliklerin ve karikatürün sığınak ve sabit olarak bir çocukluğunu tanımlıyor.
12 yaşındayken Ter Maaleh'den ayrıldı ve ebeveynlerinin evliliği başladığında iki küçük erkek kardeşi ve annesi ile Brittany'ye geri döndü. O zamandan beri Suriye'ye gitmedi.
Fransa'da, zanaat için çok önemli bir ifade özgürlüğü bulduğunu söyledi. Ayrıca, bazı Fransız liderlerin Bay Esad'ın kabul ettiği gibi endişeyle gözlemledi. O zamanki Fransız cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin kararını, 2008'den Bay Esad'ı Paris'e Bastille Günü kutlamalarına davet etme kararını fark etti.
Suriye rejiminin vahiyleri ortaya çıktığında, Bay Sattouf bir gerekçe hissi hissettiğini söyledi.
“Kitaplarımda anlattığım hikayenin gerçekliğe medyada görülebileceklerinden daha yakın olduğunu görüyoruz” dedi.
Fransa'da Fransa'da Suriye'de sığınmacı verilen Fransız-Suriye aktivisti ve yazar 22 yaşındaki Mohamed-Nour Hayed, 15 yaşında ilk “Geleceğin Arapını” okuduğunu hatırlıyor. Suriye'nin olumsuz temsili, sadece “çok kapalı bir Suriye” nin temsilini gören okuyucular arasında stereotipleri yoğunlaştırabilir.
Ancak Bay Hayed de diziyi övdü ve savaş sırasında oynaması için ilk romanını yazdığında onu etkilediğini söyledi. “Geleceğin Arapı”, Bay Hayed'in bir çocuğun bakış açısından nasıl geldiğini söyledi.
“Geleceğin Arap” ın mektubuna ek olarak, Bay Sattouf iki uzun metrajlı film düzenledi. Bir komedi komedisi olan “Les Beaux Gosses” veya “Fransız Kissers”, en iyi ilk film için bir César Ödülü kazandı. Geçen yılın sonunda, Sattouf'un en küçük kardeşi ile yapılan röportajlara dayanan “Geleceğin Arap” için “I, Fadi” in çalınan kardeşi “ilk ciltini yayınladı. Fransa'dan alındı, kardeşi çocukken babasının Suriye'sini oldu. Bay Sattouf bunu bir röportajda kaçırma olarak nitelendirdi.
Bay Sattouf'un daha sonra kardeşine tam olarak ne olduğunu doldurması istendiğinde, reddetti ve hikayenin geri kalanını daha sonraki ciltlerde yayınlanacak şekilde vermek istemediğini söyledi.
“Arap” serisinin ilk dört cildi İngilizce'ye çevrildi; ABD merkezli bir çizgi roman yayınevi olan Fantammapics, son ciltlerin ve yeni dizilerin sürümlerini yayınlamayı planlıyor. Birçok Fransız kitapçısı şu anda Bay Sattouf'un kitaplarını ve yüzünün bir fotoğrafını gösteren büyük karton ekranlar sunuyor. Rennes istasyonundan önce, orta düzey bir adam Bay Sattouf'u tanıdı ve elini sıkmak için koştu.
Ve Fransız medyası Esad rejimi hakkında bir fikir edinmek için onunla iletişime geçmeye devam ediyor.
Bay Sattouf, bölgesel gazeteye Ouest-France'a Demokratik Seçim Örgütü'nün “13 yıllık İç Savaş'ın muazzam siyasi iradesinden birinde, aynı zamanda uluslararası destekte de gerekli olduğunu” söyledi.
Muhafazakar gazeteye Le Figaro'ya Suriye'deki Esad'da hayatın “belirli bir paranoya, kişiliğimin bir parçası haline gelen bir güvensizlik” ile söyledi.
Ayrıca bir gün Suriye'ye döndüğünde La Croix gazetesiyle konuştu.
“Ama bu sadece barışçıl ve demokratik bir Suriye'de olabilir” dedi. “Şu anda hala uzak ve yaratıcı bir görüş.”