Gösterinin çizgileri bloğun etrafında kıvrılıyor. İnsanlar Kiev'in merkezindeki tiyatroda bilet almak için yedi saate kadar bekliyorlar. Performansın videoları internette milyonlarca kez izlendi.
Büyük başarı yakalayan bu oyun, popüler bir Broadway müzikali ya da pop yıldızı konser serisi değil; 19. yüzyıldan kalma klasik bir Ukrayna romanı olan “Konotop Cadısı”ndan uyarlanan bir oyundur ve oyunun atmosferi hiç de neşeli değildir. Sadece açılış cümlesini düşünün: “Üzücü ve kasvetli.”
Yapımın aktörlerinden Mykhailo Matiukhin, Ukraynalıları etkileyen şeyin bu olduğunu, çünkü bunun “neler yaşadığımızı” gösterdiğini söyledi.
“Trajedi senden, aşkından ve evinden her şeyi alır” dedi.
Oyun, yaklaşık 400 yıl önce Ukrayna toplumunda yaşayan ve köylülerin kuraklıktan sorumlu olduğuna inandıkları cadıları yok etmeye çalışan bir Kazak liderinin hikayesini anlatıyor. Eylem, Çarlık Rusya'sından gelen askeri tehdidin arka planında gerçekleşiyor; bu, savaş alanından günlük ve genellikle cesaret kırıcı haberleri alan ve geceleri modern Rusya'dan şehirlerine yönelik füze saldırılarına hazırlanan günümüz Ukraynalılarını ilgilendiren bir durum.
Yönetmen Ivan Uryvsky, Kiev'deki Ivan Franko Tiyatrosu'nda sahnelenen oyundaki seyircilerin özellikle yaklaşan trajedinin atmosferinden etkilendiğini söyledi.
Pek çok Ukraynalının savaştan kaçmak istemediğini, hayatlarına anlam katmak için tiyatrolara akın ettiğini söyledi.
Uryvsky, “Ukraynalıların bugün içinde yaşadığı sert gerçekliği abartmak çok zor, ancak tiyatronun zamanın ve insanların ruh halini hissetmesi gerekiyor” dedi. “Eğer başarılı olursa, eser insanların kalplerine dokunacak.”
Oyunun başarısı aynı zamanda Rusya'nın Şubat 2022'de ülkeyi tiyatro, edebiyat ve sanatta da gösteren geniş çaplı işgalinden bu yana Ukrayna'nın kültürel mirasına yönelik yenilenen ilginin de altını çiziyor. Buna aynı zamanda Ukrayna ve güney Rusya bozkırlarında yaşayan yarı göçebe halk olan Kazakların kültürü de dahildir.
Parçanın müziğini besteleyen Susanna Karpenko, “Savaş başladığında tarihimize ve kültürümüze yeni bir ilgi dalgası oluştu” dedi. Bayan Karpenko, Ukrayna halk müziğinden etkilendiğini ve kendi kültürünü anlamak isteyen bir izleyici kitlesine hitap etmek istediğini söyledi. “Ukrayna'da şu anda ihtiyaç duyulan şey bu” dedi.
Sovyetler Birliği döneminde Rusya, hem siyasi hem de kültürel olarak şimdiki Ukrayna'ya hakim oldu ve Ukrayna dilindeki kitaplar büyük ölçüde yasaklandı. Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından Rusya, radyo ve televizyon istasyonlarını, gazeteleri ve kitap yayıncılarını satın alarak Ukrayna'da kültürel nüfuzunu kullanmaya devam etti.
Ukraynalılar karşı koymaya ve kendi kimliklerine dair daha büyük bir anlayış geliştirmeye başladılar; bu eğilim, Rusya'nın 2014'te Kırım ve Doğu Ukrayna'da ülkelerini işgal etmesiyle de devam etti ve tüm ülkeye yönelik saldırı 2022'de yoğunlaştı.
İşgalden sonra, Kiev'in canlı tiyatro sahnesi, diğer pek çok eğlence gibi, çatışmalar ve roket saldırılarının normal yaşamı bozması ve milyonlarca insanın ülkeden kaçması nedeniyle neredeyse çöktü.
Ancak Ukrayna tiyatrosu toparlandı. Tiyatroyla ilgili verileri analiz eden çevrimiçi bir platformun kurucusu olan tiyatro eleştirmeni Serhiy Vynnychenko'ya göre, 2023 yılında Ukrayna genelinde 350 yeni oyun sahnelendi. Bu, tam ölçekli istilanın ilk yılına göre iki kat daha fazla, ancak yine de Kovid salgını ve istila öncesindeki performans sayısının oldukça altında.
The Witch of Konotop'un prömiyeri geçtiğimiz baharda yapıldı ve bu yılki bilet talebi gibi performansa olan ilgi de istikrarlı bir şekilde arttı. Gösteri artık tiyatronun repertuarının bir parçası ve şu anda gösteriyi durdurma gibi bir plan yok.
Hryhorii Kvitka-Osnovianenko'nun romanı ve oyunu, bir Kazak kasabasının yöneticisi olan ve kendisiyle evlenmek istemeyen güzel bir kadına aşık olan Mykyta Zaboha'nın hikayesini anlatıyor. Zaboha'nın kaybından duyduğu üzüntü, şehrini vuran korkunç kuraklıkla daha da artıyor. Genel olarak kadınlara kızgındır ve kurnaz, kendi çıkarlarına hizmet eden katibinin etkisi altında, tüm bunların cadıların hatası olduğu sonucuna varır.
Oyun, Çarlık Rusya'sının şimdiki Ukrayna toprakları üzerindeki kontrolünü genişletmek istediği 17. yüzyılda geçiyor. Zabroha cadıları ararken üstleri ona Ruslarla savaşmaları için asker göndermesini emreder.
Savaş ihtimali, Kazakların cadıların arasına sızdıkları ve onları boğmaları gerektiği inancını güçlendirir; Zabroha'nın savaşa hazırlanmak yerine acımasız bir enerjiyle takip ettiği bir hedef.
Oyun, köylülerin birçok masum kadını boğan bir cadıyı keşfetmesiyle sona erer. Ancak cadı, Zabroha'nın köydeki anlayışsız bir kadınla evlenmesine neden olacak bir büyü yaparak son gülen olur.
Sonunda Ruslara karşı savunma hazırlama görevini ihmal ettiği için üstleri tarafından kovulur.
Genellikle daha yaşlı izleyicilere hitap eden klasiklerin sergilendiği Ivan Franko Tiyatrosu'nun yöneticisi Evhen Nyshchuk, Rusya'ya karşı devam eden savaşın birçok genç Ukraynalıyı tiyatroyu keşfetmeye teşvik ettiğini söylüyor.
Biletleri tükenen gösterilerin yanı sıra Ukrayna'da özellikle gençlerin kullandığı TikTok'ta “Konotop Cadısı” etiketli gönderiler de 35 milyon kez görüntülendi.
Tiyatro eleştirmeni Vynnychenko, gençlerin tarihlerine olan ilgisinin yanı sıra, savaş nedeniyle normalde onları cezbeden birçok kültürel etkinlik ve konserin de iptal edildiğini ve onlara çok az eğlence seçeneği kaldığını söylüyor.
15 yaşındaki Anastasia Shpytalenko, geçtiğimiz günlerde bilet almak için beş saat kuyrukta bekledikten sonra bir grup arkadaşıyla birlikte oyuna katıldı. “Çok popüler olduğunu duyduk ve kontrol etmek istedik” dedi.
15 yaşındaki Daria Filonenko, bu parçanın “bize kültürümüzün gerçekte ne olduğunu gösterdiğini” söyledi ve 16 yaşındaki Anastasia Yakushko da “Bu parça gerçekten harika! Bazen eski, yeniden daha ilginç olabiliyor gibi görünüyor.”
Cadıların Ukrayna kültüründe güçlü bir yeri vardır ve halk geleneklerinin ayrılmaz bir parçasıdır. Savaşın başında Ukrayna'nın kuzeydoğusundaki Konotop şehrinden bir video internette yayıldı. Fotoğrafta Rus birlikleri Ukrayna'ya doğru ilerlerken bir kadının tanka yaklaştığı görülüyor. Askerlere meydan okumak için cadıları çağırıyor.
“Nerede olduğunu biliyor musun? Bu Konotop,” dedi kadın. Bir Rus askerine iktidarsızlıkla lanetlendiğini söylemeden önce, “Buradaki her iki kadından biri cadıdır” diye ekledi.
Şair Liudmyla Horova'nın, düşmanını lanetleyen bir cadıyı konu alan Ukraynalı pop şarkısı, kafelerde sıklıkla duyulabiliyor. Metinde “Düşman, cadı sana ne verirse onu alırsın” yazıyor.
İki yıl süren savaşın ardından Ukrayna'da cadı motifli hediyelik eşyalar ve tişörtler de yaygınlaşıyor. Bir giyim markası, üzerinde süpürge yerine omuzdan atılan tanksavar füzesi üzerinde uçan, haki kamuflaj giysili bir cadı görselinin yer aldığı bir tişört üretti. Organizatörler, tüm bunların oyunun popülaritesini artırdığını söyledi.
Tiyatro yönetmeni Uryvsky, “Ukraynalılar cadı imajından etkileniyor” dedi.
Büyük başarı yakalayan bu oyun, popüler bir Broadway müzikali ya da pop yıldızı konser serisi değil; 19. yüzyıldan kalma klasik bir Ukrayna romanı olan “Konotop Cadısı”ndan uyarlanan bir oyundur ve oyunun atmosferi hiç de neşeli değildir. Sadece açılış cümlesini düşünün: “Üzücü ve kasvetli.”
Yapımın aktörlerinden Mykhailo Matiukhin, Ukraynalıları etkileyen şeyin bu olduğunu, çünkü bunun “neler yaşadığımızı” gösterdiğini söyledi.
“Trajedi senden, aşkından ve evinden her şeyi alır” dedi.
Oyun, yaklaşık 400 yıl önce Ukrayna toplumunda yaşayan ve köylülerin kuraklıktan sorumlu olduğuna inandıkları cadıları yok etmeye çalışan bir Kazak liderinin hikayesini anlatıyor. Eylem, Çarlık Rusya'sından gelen askeri tehdidin arka planında gerçekleşiyor; bu, savaş alanından günlük ve genellikle cesaret kırıcı haberleri alan ve geceleri modern Rusya'dan şehirlerine yönelik füze saldırılarına hazırlanan günümüz Ukraynalılarını ilgilendiren bir durum.
Yönetmen Ivan Uryvsky, Kiev'deki Ivan Franko Tiyatrosu'nda sahnelenen oyundaki seyircilerin özellikle yaklaşan trajedinin atmosferinden etkilendiğini söyledi.
Pek çok Ukraynalının savaştan kaçmak istemediğini, hayatlarına anlam katmak için tiyatrolara akın ettiğini söyledi.
Uryvsky, “Ukraynalıların bugün içinde yaşadığı sert gerçekliği abartmak çok zor, ancak tiyatronun zamanın ve insanların ruh halini hissetmesi gerekiyor” dedi. “Eğer başarılı olursa, eser insanların kalplerine dokunacak.”
Oyunun başarısı aynı zamanda Rusya'nın Şubat 2022'de ülkeyi tiyatro, edebiyat ve sanatta da gösteren geniş çaplı işgalinden bu yana Ukrayna'nın kültürel mirasına yönelik yenilenen ilginin de altını çiziyor. Buna aynı zamanda Ukrayna ve güney Rusya bozkırlarında yaşayan yarı göçebe halk olan Kazakların kültürü de dahildir.
Parçanın müziğini besteleyen Susanna Karpenko, “Savaş başladığında tarihimize ve kültürümüze yeni bir ilgi dalgası oluştu” dedi. Bayan Karpenko, Ukrayna halk müziğinden etkilendiğini ve kendi kültürünü anlamak isteyen bir izleyici kitlesine hitap etmek istediğini söyledi. “Ukrayna'da şu anda ihtiyaç duyulan şey bu” dedi.
Sovyetler Birliği döneminde Rusya, hem siyasi hem de kültürel olarak şimdiki Ukrayna'ya hakim oldu ve Ukrayna dilindeki kitaplar büyük ölçüde yasaklandı. Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından Rusya, radyo ve televizyon istasyonlarını, gazeteleri ve kitap yayıncılarını satın alarak Ukrayna'da kültürel nüfuzunu kullanmaya devam etti.
Ukraynalılar karşı koymaya ve kendi kimliklerine dair daha büyük bir anlayış geliştirmeye başladılar; bu eğilim, Rusya'nın 2014'te Kırım ve Doğu Ukrayna'da ülkelerini işgal etmesiyle de devam etti ve tüm ülkeye yönelik saldırı 2022'de yoğunlaştı.
İşgalden sonra, Kiev'in canlı tiyatro sahnesi, diğer pek çok eğlence gibi, çatışmalar ve roket saldırılarının normal yaşamı bozması ve milyonlarca insanın ülkeden kaçması nedeniyle neredeyse çöktü.
Ancak Ukrayna tiyatrosu toparlandı. Tiyatroyla ilgili verileri analiz eden çevrimiçi bir platformun kurucusu olan tiyatro eleştirmeni Serhiy Vynnychenko'ya göre, 2023 yılında Ukrayna genelinde 350 yeni oyun sahnelendi. Bu, tam ölçekli istilanın ilk yılına göre iki kat daha fazla, ancak yine de Kovid salgını ve istila öncesindeki performans sayısının oldukça altında.
The Witch of Konotop'un prömiyeri geçtiğimiz baharda yapıldı ve bu yılki bilet talebi gibi performansa olan ilgi de istikrarlı bir şekilde arttı. Gösteri artık tiyatronun repertuarının bir parçası ve şu anda gösteriyi durdurma gibi bir plan yok.
Hryhorii Kvitka-Osnovianenko'nun romanı ve oyunu, bir Kazak kasabasının yöneticisi olan ve kendisiyle evlenmek istemeyen güzel bir kadına aşık olan Mykyta Zaboha'nın hikayesini anlatıyor. Zaboha'nın kaybından duyduğu üzüntü, şehrini vuran korkunç kuraklıkla daha da artıyor. Genel olarak kadınlara kızgındır ve kurnaz, kendi çıkarlarına hizmet eden katibinin etkisi altında, tüm bunların cadıların hatası olduğu sonucuna varır.
Oyun, Çarlık Rusya'sının şimdiki Ukrayna toprakları üzerindeki kontrolünü genişletmek istediği 17. yüzyılda geçiyor. Zabroha cadıları ararken üstleri ona Ruslarla savaşmaları için asker göndermesini emreder.
Savaş ihtimali, Kazakların cadıların arasına sızdıkları ve onları boğmaları gerektiği inancını güçlendirir; Zabroha'nın savaşa hazırlanmak yerine acımasız bir enerjiyle takip ettiği bir hedef.
Oyun, köylülerin birçok masum kadını boğan bir cadıyı keşfetmesiyle sona erer. Ancak cadı, Zabroha'nın köydeki anlayışsız bir kadınla evlenmesine neden olacak bir büyü yaparak son gülen olur.
Sonunda Ruslara karşı savunma hazırlama görevini ihmal ettiği için üstleri tarafından kovulur.
Genellikle daha yaşlı izleyicilere hitap eden klasiklerin sergilendiği Ivan Franko Tiyatrosu'nun yöneticisi Evhen Nyshchuk, Rusya'ya karşı devam eden savaşın birçok genç Ukraynalıyı tiyatroyu keşfetmeye teşvik ettiğini söylüyor.
Biletleri tükenen gösterilerin yanı sıra Ukrayna'da özellikle gençlerin kullandığı TikTok'ta “Konotop Cadısı” etiketli gönderiler de 35 milyon kez görüntülendi.
Tiyatro eleştirmeni Vynnychenko, gençlerin tarihlerine olan ilgisinin yanı sıra, savaş nedeniyle normalde onları cezbeden birçok kültürel etkinlik ve konserin de iptal edildiğini ve onlara çok az eğlence seçeneği kaldığını söylüyor.
15 yaşındaki Anastasia Shpytalenko, geçtiğimiz günlerde bilet almak için beş saat kuyrukta bekledikten sonra bir grup arkadaşıyla birlikte oyuna katıldı. “Çok popüler olduğunu duyduk ve kontrol etmek istedik” dedi.
15 yaşındaki Daria Filonenko, bu parçanın “bize kültürümüzün gerçekte ne olduğunu gösterdiğini” söyledi ve 16 yaşındaki Anastasia Yakushko da “Bu parça gerçekten harika! Bazen eski, yeniden daha ilginç olabiliyor gibi görünüyor.”
Cadıların Ukrayna kültüründe güçlü bir yeri vardır ve halk geleneklerinin ayrılmaz bir parçasıdır. Savaşın başında Ukrayna'nın kuzeydoğusundaki Konotop şehrinden bir video internette yayıldı. Fotoğrafta Rus birlikleri Ukrayna'ya doğru ilerlerken bir kadının tanka yaklaştığı görülüyor. Askerlere meydan okumak için cadıları çağırıyor.
“Nerede olduğunu biliyor musun? Bu Konotop,” dedi kadın. Bir Rus askerine iktidarsızlıkla lanetlendiğini söylemeden önce, “Buradaki her iki kadından biri cadıdır” diye ekledi.
Şair Liudmyla Horova'nın, düşmanını lanetleyen bir cadıyı konu alan Ukraynalı pop şarkısı, kafelerde sıklıkla duyulabiliyor. Metinde “Düşman, cadı sana ne verirse onu alırsın” yazıyor.
İki yıl süren savaşın ardından Ukrayna'da cadı motifli hediyelik eşyalar ve tişörtler de yaygınlaşıyor. Bir giyim markası, üzerinde süpürge yerine omuzdan atılan tanksavar füzesi üzerinde uçan, haki kamuflaj giysili bir cadı görselinin yer aldığı bir tişört üretti. Organizatörler, tüm bunların oyunun popülaritesini artırdığını söyledi.
Tiyatro yönetmeni Uryvsky, “Ukraynalılar cadı imajından etkileniyor” dedi.