“Stab of Guilt” için ilk kapsamlı anket şovu René Trevinos Sanatçı, Clinton, NY'deki Sitein Sanat Müzesi'nde geçirdiği 24 yıl boyunca, diğer eserlerinin yanı sıra her biri 18 x 18 inç olan 119 tablo yerleştirdi. Bunlar farklı görüntüler, bazıları tarihi, bazıları çağdaş, hepsi dairenin varyasyonları: Hanedanlık armaları, Aztek sembolleri, para birimi, güneş ve yıldız desenleri görüntüleri, bir kanalizasyon kapağı, bir disko topu.
Bu koleksiyon, Dallas doğumlu, Baltimore merkezli bu Meksikalı eşcinsel sanatçının estetik dünyaya ne kadar akıcı bir şekilde baktığını gösteriyor: katı varoluş hiyerarşileriyle ilgilenmiyor. Kendisinin geleneksel kimlik belirteçlerinin ötesinde var olan farklı ve karmaşık kısımlarını birbirine bağlamakla ilgileniyor.
Virginia'daki Arlington Sanat Merkezi'nde, Baltimore Sanat Müzesi'nde, Connecticut'taki Wadsworth Atheneum'da ve New York City'deki Beyaz Kutu'da sergileri bulunan Treviño, kimliği kontrol edilmesi gereken bir dizi kutu olarak görmemesi açısından benzersizdir. ya da korunacak bir dizi sur, daha ziyade keşfedilecek bir dizi yol.
Adını popüler hip-hop müzisyeni Megan Thee Stallion'un bir şarkısından alan “Celestial Body-ody-ody” serisi (2020-23) adlı başka bir resim grubu, Dünya görüntülerinin yanı sıra beyin maddesine benzeyen mercan görüntülerine yer veriyor uzaydan görüldüğü gibi düzenlenmiştir. 36″ x 36″ boyutlarındaki bu eserler sanat tarihi, Meksika kültür tarihi ve Amerikan yaya kültürünün gündelik meraklarının renkli bir birleşimidir.
Sanatçıyla yaptığı bir sohbette şöyle açıkladı: “Benim sanatım temelde tüm bunları bir şekilde bir araya getirme girişimidir.”
İlk başta bu resimlerin baskı olduğunu düşündüm, ancak yarı opak DuraLar arşiv filmi üzerine özenle elle boyanmış akrilik olduklarını keşfettim. Serginin bir başka teması da burada ortaya çıkıyor: Treviño, eserinin sanatın temeli olarak tanınmasını istiyor. Ve Karmaşıklığının ve ihtişamının izleyiciyi büyülemesini istiyor. Ancak işi üretmek için gerekli olan temel emek, işin büyüklüğü nedeniyle gölgelenebilir.
Serginin girişinde sanatçının “Regalia, Sezgi” (2023) adını verdiği giysi üçlüsü yer alıyor; “Regalia, Öngörü,” 2023; ve “Regalia, Premonition” 2023. Üç manken, sahte jaguar kürkü ve saksağan pullu apliklerle süslenmiş, Avrupa taç giyme töreni pelerinlerini anımsatan elbiseler giyiyor. Cüppelerin üzerinde, gerçek sülün tüylerinden yapılmış çılgın desenli başlıklarla süslenmiş ışıltılı maskeler bulunuyor. Üçlü, sanat, moda ve tiyatro arasındaki çizgiyi bulanıklaştıran, parıldayan altın rengi lame perdeyle çevrelenmiş ışıltılı bir sahnede sunuluyor. Bu gösteri o kadar cömert ve sunum o kadar kusursuz ki, sanat yapma türleri arasındaki bu farkların gerekli olmaktan çok keyfi olduğu anlaşılıyor. Eskiden tiyatroda çalışan sanatçı, coşkulu işbirliklerinde kendindeki en iyiyi buldu.
Yine de sergideki diğer çalışmaların, örneğin Mixtec sembolünden çıkan bir gökkuşağını tasvir eden “Hayat Ağacı Gökkuşağı” (2017) gibi deri parçalarının izleyicinin kafasını karıştıracağını hayal edebiliyorum. Codex Selden. Bunların tarihi belgelerin mi yoksa revizyonist tarihlerin mi temsili olduğu açık değil; kanonu tuhaflaştırma, yani Treviño gibi melez, ayrı insanlara yer açma girişimi. Ancak sanatçı için eser türleri arasındaki farklar kimliğin oluşumunda belirleyici değildir; Günümüz dünyasında insan olmanın bir parçasıdırlar.
Treviño'nun araştırması, “Gündüz Güneş Lekeleri, Gece Asteroitler” gibi başka çalışmaları da içeriyor; benim daha az ikna edici bulduğum bambu kağıt üzerine bir dizi dijital baskı ve karma teknik ve ağır uzun bir horozun muhteşem derecede büyük bir “otoportresi”. Sarı güneşe tırmanmaya çalışan siyah tüylü kuyruk. “Stab of Guilt”in en ilgi çekici yönü Treviño'nun kimliğin karmaşık bir şey olduğunu ve onunla ciddi, düşünceli bir şekilde ilgilenmenin bir parti gibi görünebileceğini göstermesidir.
René Treviño: Suçluluk duygusu
9 Haziran'a kadar, Hamilton College kampüsündeki Sitein Sanat Müzesi, 198 College Hill Road, Clinton, NY, sergileniyor (315) 859-4396; hamilton.edu/wellin.
Bu koleksiyon, Dallas doğumlu, Baltimore merkezli bu Meksikalı eşcinsel sanatçının estetik dünyaya ne kadar akıcı bir şekilde baktığını gösteriyor: katı varoluş hiyerarşileriyle ilgilenmiyor. Kendisinin geleneksel kimlik belirteçlerinin ötesinde var olan farklı ve karmaşık kısımlarını birbirine bağlamakla ilgileniyor.
Virginia'daki Arlington Sanat Merkezi'nde, Baltimore Sanat Müzesi'nde, Connecticut'taki Wadsworth Atheneum'da ve New York City'deki Beyaz Kutu'da sergileri bulunan Treviño, kimliği kontrol edilmesi gereken bir dizi kutu olarak görmemesi açısından benzersizdir. ya da korunacak bir dizi sur, daha ziyade keşfedilecek bir dizi yol.
Adını popüler hip-hop müzisyeni Megan Thee Stallion'un bir şarkısından alan “Celestial Body-ody-ody” serisi (2020-23) adlı başka bir resim grubu, Dünya görüntülerinin yanı sıra beyin maddesine benzeyen mercan görüntülerine yer veriyor uzaydan görüldüğü gibi düzenlenmiştir. 36″ x 36″ boyutlarındaki bu eserler sanat tarihi, Meksika kültür tarihi ve Amerikan yaya kültürünün gündelik meraklarının renkli bir birleşimidir.
Sanatçıyla yaptığı bir sohbette şöyle açıkladı: “Benim sanatım temelde tüm bunları bir şekilde bir araya getirme girişimidir.”
İlk başta bu resimlerin baskı olduğunu düşündüm, ancak yarı opak DuraLar arşiv filmi üzerine özenle elle boyanmış akrilik olduklarını keşfettim. Serginin bir başka teması da burada ortaya çıkıyor: Treviño, eserinin sanatın temeli olarak tanınmasını istiyor. Ve Karmaşıklığının ve ihtişamının izleyiciyi büyülemesini istiyor. Ancak işi üretmek için gerekli olan temel emek, işin büyüklüğü nedeniyle gölgelenebilir.
Serginin girişinde sanatçının “Regalia, Sezgi” (2023) adını verdiği giysi üçlüsü yer alıyor; “Regalia, Öngörü,” 2023; ve “Regalia, Premonition” 2023. Üç manken, sahte jaguar kürkü ve saksağan pullu apliklerle süslenmiş, Avrupa taç giyme töreni pelerinlerini anımsatan elbiseler giyiyor. Cüppelerin üzerinde, gerçek sülün tüylerinden yapılmış çılgın desenli başlıklarla süslenmiş ışıltılı maskeler bulunuyor. Üçlü, sanat, moda ve tiyatro arasındaki çizgiyi bulanıklaştıran, parıldayan altın rengi lame perdeyle çevrelenmiş ışıltılı bir sahnede sunuluyor. Bu gösteri o kadar cömert ve sunum o kadar kusursuz ki, sanat yapma türleri arasındaki bu farkların gerekli olmaktan çok keyfi olduğu anlaşılıyor. Eskiden tiyatroda çalışan sanatçı, coşkulu işbirliklerinde kendindeki en iyiyi buldu.
Yine de sergideki diğer çalışmaların, örneğin Mixtec sembolünden çıkan bir gökkuşağını tasvir eden “Hayat Ağacı Gökkuşağı” (2017) gibi deri parçalarının izleyicinin kafasını karıştıracağını hayal edebiliyorum. Codex Selden. Bunların tarihi belgelerin mi yoksa revizyonist tarihlerin mi temsili olduğu açık değil; kanonu tuhaflaştırma, yani Treviño gibi melez, ayrı insanlara yer açma girişimi. Ancak sanatçı için eser türleri arasındaki farklar kimliğin oluşumunda belirleyici değildir; Günümüz dünyasında insan olmanın bir parçasıdırlar.
Treviño'nun araştırması, “Gündüz Güneş Lekeleri, Gece Asteroitler” gibi başka çalışmaları da içeriyor; benim daha az ikna edici bulduğum bambu kağıt üzerine bir dizi dijital baskı ve karma teknik ve ağır uzun bir horozun muhteşem derecede büyük bir “otoportresi”. Sarı güneşe tırmanmaya çalışan siyah tüylü kuyruk. “Stab of Guilt”in en ilgi çekici yönü Treviño'nun kimliğin karmaşık bir şey olduğunu ve onunla ciddi, düşünceli bir şekilde ilgilenmenin bir parti gibi görünebileceğini göstermesidir.
René Treviño: Suçluluk duygusu
9 Haziran'a kadar, Hamilton College kampüsündeki Sitein Sanat Müzesi, 198 College Hill Road, Clinton, NY, sergileniyor (315) 859-4396; hamilton.edu/wellin.