Piñata, basit kağıttan yapıldığı ve yok edilmesi amaçlandığı için her zaman sanat olarak kabul edilmez. Los Angeles merkezli sanatçı Roberto Benavidez bunu değiştirmek için çalışıyor.
Benavidez, “Birçokları için bu sadece çocuklara yönelik zararsız bir parti oyunu” dedi. “Piñata çok daha fazlası.”
Benavidez, geleneksel piñata'yı çok daha sanatsal bir şeye dönüştürdü, kuşları ve efsanevi yaratıkları doğrudan ortaçağ sanat eserleri ve metinlerinden yeniden yarattı. Stüdyosunda bir kreasyon koleksiyonu yaşıyor: Gümüş bir zürafa, tavandan sarkan yarım düzineden fazla rengarenk kuşu izliyor. Benavidez masasında sürüye yeni eklenen bir mavi yalıçapkını üzerinde yoğun bir şekilde çalışıyordu.
Her piñata aynı şekilde başlıyor: Benavidez, kartonpiyer yazıcı kağıdı şeritlerini biri vücut, diğeri kafa için olmak üzere iki küçük balonun etrafına sarıyor. Yapıştırıcıya batırılmış kağıt şeritleriyle dikkatlice kapladıktan sonra dinlendirip kuruyorlar. Balonlar daha sonra, başka bir kartonpiyer katmanı aerodinamik bir gövde oluşturmadan önce, iskelet görevi gören bir tür karton olan Bristol kartona yapıştırılıyor. Artık kartondan kanatlar, kuyruk ve gaga oluşturularak gövdeye yapıştırılır. Benavidez, kartonpiyer işleminin tamamını tekrarlamadan önce gagayı desteklemek için çiçekli tel kullanıyor. Bu sıkıcı bir iş.
Benavidez'in bronz karşılığında kağıt takas etmesinin üzerinden 15 yıl geçti. 28 yaşında Los Angeles'a taşındı ve kurumsal bir işe girdi, ancak aynı zamanda heykel tutkusunun da peşinden gitti ve bronz döküm konusunda uzmanlaştığı akşam derslerine katıldı. Bronzla devam etmek çok pahalıydı; Benavidez alternatifler ararken “kendi piñata'nızı oluşturabileceğiniz” bir web sitesiyle karşılaştı. O zamandan bu yana, çoğu kuşlardan ve Beeville, Teksas'ta büyüyen bir çocuk olarak sevdiği efsanevi yaratıkların yorumlarından ilham alan yüzlerce piñata inşa etti.
“Piñata istediğiniz kadar heykelsi olabilir” dedi. “Aynı zamanda özgürleştiriciydi çünkü kağıttan yapılmıştı, dolayısıyla sanatıma asla paramın yetmeyeceğini biliyordum. Her zaman piñata'ya başlamamın nedeninin daha erişilebilir bir ortam bulmak olduğunu söyledim, ancak ona bağlı kalmamın nedeni tarihinin zenginliğini keşfetmemdi.
Piñatalar parti mağazalarının vazgeçilmezi haline gelmeden önce, aslında kil kaplardı ve yüzlerce yıldır çeşitli kültürlerde bir biçimde var olmuşlardı. Piñataları araştıran yüksek lisans öğrencisi Maria Camba, önceki bir röportajında, Piñataların bir Yeni Yıl geleneği olarak antik Çin'de ortaya çıkmış olabileceğini ve İtalya'daki Lent döneminde de kullanılmış olabileceğini söyledi. İspanyol misyonerler bunları Meksika'da kullandılar; burada mevcut bir Orta Amerika uygulamasına olan benzerlikleri, Hıristiyanlığa geçişte faydalı oldu. Ölümcül günahları temsil etmek için yedi köşeli yıldıza sahip bir piñata kullandılar; göz bağı inancı temsil ediyordu ve içinde saklı şeker de bu inancın ödülünü temsil ediyordu.
Benavidez, “Günümüzün piñata'sı bu kültürlerin bir karışımıdır” dedi. “Bir bağ hissediyorum çünkü Meksika ve Avrupa kökenli bir karışımım. “Ayrıca Katolik olarak yetiştirilmiş bir eşcinsel olarak hikâyesinin dini yönü, yani bu günah fikri de bana çekici geliyor.”
Çocukluğunda piñatalarla oynayarak fazla vakit geçirmediği için piñataların onun sanatı haline geldiği konusunda kafası karışıyor. Ailesinin çoğu zaman bunları karşılayamaması onu tedirgin ediyordu. “Dövülmekten korkuyordum, şeker alamamaktan korkuyordum; Ezilmekten korkuyordum” dedi.
Benavidez eserlerinde kimlik, cinsellik ve dine gönderme yapıyor. Kırmızı tüylü bristlecone buna bir örnektir: Bu kuşu genetik olarak hem erkek hem de dişi olan bir organizma olan gynandromorf yaptı.
Benavidez'in piñataları özellikle hassastır ve bunu kağıdın “saçaklarına” bağlar. “Sihrin gerçekleştiği yer burası” diyor.
Benavidez, Pesquet papağanı için kırmızı metalik ve mat krep kağıt parçalarını katladı ve pürüzlü kenarları kesti. Daha sonra bunları kartonpiyer gövdeye yapıştırdı.
Tavandan sarkan kuyruklu bir yaratığın bir parça şeker yemesi Benavidez'in hayal gücünü ve sabrını yansıtıyordu. Mavi ve turuncu tonlarındaki ve gümüş rengi benekli saçaklar doku ve derinlik kattı. Yaratılış, 14. yüzyılda İngiltere'nin kırsal kesimindeki yaşamı tasvir eden, kenarlarında melez hayvanların tasvir edildiği süslü bir el yazması olan Luttrell Mezmurları'ndan esinlenen bir serinin parçası.
Eylül ayında Benavidez ilk uluslararası sergisini Venedik'te açacak. Bu önemli bir an çünkü sanat dünyasının büyük bir kısmı onun çalışmalarını daha yeni yeni tanımaya ve Piñata'yı takdir etmeye başlıyor. “Bence özellikle ABD'de Meksika kültürüne yönelik tutum, ucuz, kağıttan yapılmış ve bu nedenle sanat değil” dedi.
Ancak kademeli bir değişim fark eder. Eserlerinin çoğunu özel koleksiyonculara satsa da Colorado ve New Mexico'daki müzelerden de eser satın alındı.
Benavidez piñatalarına devam ederken geriye tek bir soru kalıyordu: İçlerinde bir şey var mıydı? Herkesin içinde bir şeyler olduğunu doğruladı.
Ancak içeride ne olduğunu açıklamak istemedi. Bu, piñatanın sevmeye başladığı başka bir unsuru, dedi ki: “Başka hangi sanat formu, içinde ne olduğunu merak etmenize neden oluyor?”
Benavidez, “Birçokları için bu sadece çocuklara yönelik zararsız bir parti oyunu” dedi. “Piñata çok daha fazlası.”
Benavidez, geleneksel piñata'yı çok daha sanatsal bir şeye dönüştürdü, kuşları ve efsanevi yaratıkları doğrudan ortaçağ sanat eserleri ve metinlerinden yeniden yarattı. Stüdyosunda bir kreasyon koleksiyonu yaşıyor: Gümüş bir zürafa, tavandan sarkan yarım düzineden fazla rengarenk kuşu izliyor. Benavidez masasında sürüye yeni eklenen bir mavi yalıçapkını üzerinde yoğun bir şekilde çalışıyordu.
Her piñata aynı şekilde başlıyor: Benavidez, kartonpiyer yazıcı kağıdı şeritlerini biri vücut, diğeri kafa için olmak üzere iki küçük balonun etrafına sarıyor. Yapıştırıcıya batırılmış kağıt şeritleriyle dikkatlice kapladıktan sonra dinlendirip kuruyorlar. Balonlar daha sonra, başka bir kartonpiyer katmanı aerodinamik bir gövde oluşturmadan önce, iskelet görevi gören bir tür karton olan Bristol kartona yapıştırılıyor. Artık kartondan kanatlar, kuyruk ve gaga oluşturularak gövdeye yapıştırılır. Benavidez, kartonpiyer işleminin tamamını tekrarlamadan önce gagayı desteklemek için çiçekli tel kullanıyor. Bu sıkıcı bir iş.
Benavidez'in bronz karşılığında kağıt takas etmesinin üzerinden 15 yıl geçti. 28 yaşında Los Angeles'a taşındı ve kurumsal bir işe girdi, ancak aynı zamanda heykel tutkusunun da peşinden gitti ve bronz döküm konusunda uzmanlaştığı akşam derslerine katıldı. Bronzla devam etmek çok pahalıydı; Benavidez alternatifler ararken “kendi piñata'nızı oluşturabileceğiniz” bir web sitesiyle karşılaştı. O zamandan bu yana, çoğu kuşlardan ve Beeville, Teksas'ta büyüyen bir çocuk olarak sevdiği efsanevi yaratıkların yorumlarından ilham alan yüzlerce piñata inşa etti.
“Piñata istediğiniz kadar heykelsi olabilir” dedi. “Aynı zamanda özgürleştiriciydi çünkü kağıttan yapılmıştı, dolayısıyla sanatıma asla paramın yetmeyeceğini biliyordum. Her zaman piñata'ya başlamamın nedeninin daha erişilebilir bir ortam bulmak olduğunu söyledim, ancak ona bağlı kalmamın nedeni tarihinin zenginliğini keşfetmemdi.
Piñatalar parti mağazalarının vazgeçilmezi haline gelmeden önce, aslında kil kaplardı ve yüzlerce yıldır çeşitli kültürlerde bir biçimde var olmuşlardı. Piñataları araştıran yüksek lisans öğrencisi Maria Camba, önceki bir röportajında, Piñataların bir Yeni Yıl geleneği olarak antik Çin'de ortaya çıkmış olabileceğini ve İtalya'daki Lent döneminde de kullanılmış olabileceğini söyledi. İspanyol misyonerler bunları Meksika'da kullandılar; burada mevcut bir Orta Amerika uygulamasına olan benzerlikleri, Hıristiyanlığa geçişte faydalı oldu. Ölümcül günahları temsil etmek için yedi köşeli yıldıza sahip bir piñata kullandılar; göz bağı inancı temsil ediyordu ve içinde saklı şeker de bu inancın ödülünü temsil ediyordu.
Benavidez, “Günümüzün piñata'sı bu kültürlerin bir karışımıdır” dedi. “Bir bağ hissediyorum çünkü Meksika ve Avrupa kökenli bir karışımım. “Ayrıca Katolik olarak yetiştirilmiş bir eşcinsel olarak hikâyesinin dini yönü, yani bu günah fikri de bana çekici geliyor.”
Çocukluğunda piñatalarla oynayarak fazla vakit geçirmediği için piñataların onun sanatı haline geldiği konusunda kafası karışıyor. Ailesinin çoğu zaman bunları karşılayamaması onu tedirgin ediyordu. “Dövülmekten korkuyordum, şeker alamamaktan korkuyordum; Ezilmekten korkuyordum” dedi.
Benavidez eserlerinde kimlik, cinsellik ve dine gönderme yapıyor. Kırmızı tüylü bristlecone buna bir örnektir: Bu kuşu genetik olarak hem erkek hem de dişi olan bir organizma olan gynandromorf yaptı.
Benavidez'in piñataları özellikle hassastır ve bunu kağıdın “saçaklarına” bağlar. “Sihrin gerçekleştiği yer burası” diyor.
Benavidez, Pesquet papağanı için kırmızı metalik ve mat krep kağıt parçalarını katladı ve pürüzlü kenarları kesti. Daha sonra bunları kartonpiyer gövdeye yapıştırdı.
Tavandan sarkan kuyruklu bir yaratığın bir parça şeker yemesi Benavidez'in hayal gücünü ve sabrını yansıtıyordu. Mavi ve turuncu tonlarındaki ve gümüş rengi benekli saçaklar doku ve derinlik kattı. Yaratılış, 14. yüzyılda İngiltere'nin kırsal kesimindeki yaşamı tasvir eden, kenarlarında melez hayvanların tasvir edildiği süslü bir el yazması olan Luttrell Mezmurları'ndan esinlenen bir serinin parçası.
Eylül ayında Benavidez ilk uluslararası sergisini Venedik'te açacak. Bu önemli bir an çünkü sanat dünyasının büyük bir kısmı onun çalışmalarını daha yeni yeni tanımaya ve Piñata'yı takdir etmeye başlıyor. “Bence özellikle ABD'de Meksika kültürüne yönelik tutum, ucuz, kağıttan yapılmış ve bu nedenle sanat değil” dedi.
Ancak kademeli bir değişim fark eder. Eserlerinin çoğunu özel koleksiyonculara satsa da Colorado ve New Mexico'daki müzelerden de eser satın alındı.
Benavidez piñatalarına devam ederken geriye tek bir soru kalıyordu: İçlerinde bir şey var mıydı? Herkesin içinde bir şeyler olduğunu doğruladı.
Ancak içeride ne olduğunu açıklamak istemedi. Bu, piñatanın sevmeye başladığı başka bir unsuru, dedi ki: “Başka hangi sanat formu, içinde ne olduğunu merak etmenize neden oluyor?”