17. yüzyılın sonunda saat yapımcılığının seyrini değiştiren başka bir icat daha oldu: mekanizmayı düzenlemeye ve zaman işleyişinin doğruluğunu artırmaya yardımcı olan denge yayı. Bay Bull, “Saatler zamanı bir günün dakikaları içinde söyleyebilirdi. Herkes zamanı gösterecek ve günü planlayacak bir saate sahip olacağı için heyecanlıydı. Şekilli saatler papağan, hindi, chimera veya fantastik kuş, tavşan, yunus, köpek, aslan, lale, deniz kestanesi, güvercin ve diğerleri şeklinde görünmeye devam etti.”
New York Horoloji Derneği’nin kütüphanecisi Miranda Marraccini, bir e-postada, 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında emaye ve oyma tekniklerindeki gelişmelerin “zanaatkarların meyve, hayvan ve şapka ve sepet gibi nesneler şeklinde çok gerçekçi ve ayrıntılı saatler yapmalarını sağladığını” yazdı.
“En sevdiğim şekilli saat,” diye yazdı, “19. yüzyılın başlarından kalma küçük bir tabanca. Sadece birkaç santimetre uzunluğundadır ve boncuklar ve emaye ile kaplıdır. Sapta küçük bir kadranı ortaya çıkarmak için açılan gizli bir bölme var. Tetiği çekmek, tabancanın ucundaki kırmızı emaye çiçek tomurcuğunu serbest bırakır ve bu da merkezden parfüm püskürtür.”
Saatçiliğin ötesindeki teknolojik gelişmeler saatin şeklini de etkiledi. “1850’den itibaren başka bir değişiklik var,” dedi Bay Bull, “demiryollarının getirilmesi.” Zaman çok önemlidir. Oyuncaklar, insanlara zamanın mümkün olan en iyi göstergesini veren saatler kadar ilgi çekici değildi.”
“1850’lerden kalma, gerçek form saatleri olarak tanımlanabilecek pek çok saat yok” dedi. Bulgari’den Serpenti gibi “1900’den bir daha ortaya çıktıklarında, mücevher olarak işe yarayacaklar”.
Brüksel’de bir saat koleksiyoncusu olan Luc Van Cauwenbergh için, “Biçim saatler sanat eseridir ve kuyumcuların biçim ve dekorasyondaki sınırsız yaratıcılığına tanıklık eder.”
New York Horoloji Derneği’nin kütüphanecisi Miranda Marraccini, bir e-postada, 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında emaye ve oyma tekniklerindeki gelişmelerin “zanaatkarların meyve, hayvan ve şapka ve sepet gibi nesneler şeklinde çok gerçekçi ve ayrıntılı saatler yapmalarını sağladığını” yazdı.
“En sevdiğim şekilli saat,” diye yazdı, “19. yüzyılın başlarından kalma küçük bir tabanca. Sadece birkaç santimetre uzunluğundadır ve boncuklar ve emaye ile kaplıdır. Sapta küçük bir kadranı ortaya çıkarmak için açılan gizli bir bölme var. Tetiği çekmek, tabancanın ucundaki kırmızı emaye çiçek tomurcuğunu serbest bırakır ve bu da merkezden parfüm püskürtür.”
Saatçiliğin ötesindeki teknolojik gelişmeler saatin şeklini de etkiledi. “1850’den itibaren başka bir değişiklik var,” dedi Bay Bull, “demiryollarının getirilmesi.” Zaman çok önemlidir. Oyuncaklar, insanlara zamanın mümkün olan en iyi göstergesini veren saatler kadar ilgi çekici değildi.”
“1850’lerden kalma, gerçek form saatleri olarak tanımlanabilecek pek çok saat yok” dedi. Bulgari’den Serpenti gibi “1900’den bir daha ortaya çıktıklarında, mücevher olarak işe yarayacaklar”.
Brüksel’de bir saat koleksiyoncusu olan Luc Van Cauwenbergh için, “Biçim saatler sanat eseridir ve kuyumcuların biçim ve dekorasyondaki sınırsız yaratıcılığına tanıklık eder.”