İngiliz sanatçı Somaya Critchlow yaklaşık on yıl önce sanat okulundayken, bir eğitmene kanepede oturan kuzenlerinden yaptığı bir resim gösterdi. Öğretmen David Hockney'in göz alıcı tarzıyla karşılaştırdığında, Critchlow şaşırdı.
“Bu bok,” diye düşündüğünü hatırladı. “Bunu boyamak istemiyorum.”
O zaman, Critchlow çıplak şekil için derin bir yakınlık geliştirdi. Ancak bu, sanat okulundaki kavramsal sanat hakkında öğrendiği her şeye ve feminist annesinin ona kadın nesneleştirme hakkında öğrettiği her şeyle çelişti.
31 yaşındaki Critchlow için, modernizmi baskın bir sanatsal ifade biçimi olarak devralan değişim asla rezonans. Eski resimlerini seviyor – Rönesans -ära spesifik olmak. Örneğin, şiirsel “mavi çıplak” serisi bile onun fincan çayı değil. (“Matisse'ye karşı saygısızlık yok,” dedi.)
Belki de 600'den fazla eski usta resim koleksiyonu ile bilinen bir Londra müzesi olan Dulwich Resim Galerisi'nin Critchlow'un büyük bir İngiliz kurumundaki çıkışı için mükemmel bir yer olmasının nedeni budur. Serginiz “,”Oda,“20 Temmuz'a kadar müzenin“ Kilidini Çıkarma ”programı çalışıyor ve diyalogda olan eserlerle çağdaş ressamlar içeren müzenin bir parçası.
Critchlow'un şovunda çalışan Dulwich resim galerisinin küratörü Lucy West, “Somaya'nın onu mükemmel hale getiren birçok faktörü vardı. Dulwich resim galerisinin yakınında büyüdü, bu yüzden düzenli olarak çocukken ziyaretçiydi. Aynı zamanda eski Üstatlar tarafından sonsuz bir şekilde büyülenmiş bir ressamdır. “
Ekran, yeni görevlendirilen altı resim, hepsi çıplak siyah kadınlar, Critchlow için karakteristik bir konu içeriyor.
Sanatçı, kişisel bir alan olarak bir oda fikrinden değil, aynı zamanda bir kamusal alan olarak da büyülendiğini söyledi. Sergi başlığı anahtar kelimesini Angela Carter'ın “The Bloody OdasıSunmak1979'da yayınlanan kısa öyküler koleksiyonu. Kapak hikayesinde, genç bir piyanist bir aristokratla evlenir ve daha sonra sadist pornografi koleksiyonunu ve daha önceki üç kadının cesetleriyle bir işkence odası keşfeder. Crichlow, Carter'ın “ajanslı kadınlar” hakkındaki fikirleri keşfetmek için değişken hikayeler kullanma biçiminden uzun zamandır büyülendiğini söyledi.
Eserleri de Walter Sickert'in 1910'dan itibaren makalesinden etkilendi “Çıplak ve çıplak“Dedi, bu iki devlet arasında ayrım yapan Chritchlow – birincisi sanat -tarihsel bir trop ve ikincisi insan formunun samimi bir ifadesidir.
Bir Critchlow resminde, bir kadın, izleyicinin odağı olarak açık kalçalarıyla omzunun üzerinden geriye bakan bir sandalyeye oturur. Başka bir durumda, bir kadın aynaya bakarken göğüslerine bakar.
Critchlow, Dulwich resim galerisinin büyük odalarında yaramaz eylemlerini göstermekten endişe ettiğini söyledi, ama küratörlere söylediğinde: “Sadece dedin:” Ah, biz bile düşünmedik çünkü biz, çünkü biz çünkü biz bütün gün dosyalarla çevrili olduğumuz için. ”Dedi. “Bu gösteri gerçekten sadece bu hikayelere sarılmama ve hikayeleri anlatmama izin verdi.”
Peter Paul Rubens ve Gerrit Dou'nun şovdaki çalışmalarına ek olarak sergilenen eserlerindeki dini hikayeler ve mitlerden etkilendiklerini de sözlerine ekledi. Kendisini komisyona hazırlarken Dulwich Resim Galerisi koleksiyonundan bu resimleri ve diğerlerini inceledi.
“Kendimi gerçekten yağlı boyaya sabitledim,” dedi. “Sonunda Goya paleti, Titian paleti ve Velázquez paleti için çok araştırma yaptım.”
Son beş yılda, Critchlow'un zengin dünyevi tonlarında elde edilen çıplak figürleri dikkat ve tanınma çekti. Çalışmaları, İngiliz Müzesi, Çağdaş Sanat Miami Enstitüsü ve Amsterdam'daki Stedelijk Müzesi de dahil olmak üzere Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki büyük müzeler tarafından satın alındı.
On dört günlük Enstitü ve Efraín López için New York Galerisi'ni göstermeye başladı ve 2020'de ilk İngiliz solo şovunu yaptı Maximillian WilliamŞimdi temsil ettiği Londra galerisi. Ancak, bu gösteri Covid 19 Pandemi tarafından gecikti ve yaz aylarında açıldı.
“Bu süre zarfında George Floyd ile her şey oldu ve bu an patladı” dedi. “Londra'daki ilk solo şovum tüm bunların ortasında Bang'i açtı.”
Black Lives Matter haber gündemini ilerletebildikten sonra, kendi dahil olmak üzere siyah ressamların çalışmalarına olan ilginin arttığını söyledi. “Şovlarda ele alınmamı savunmaya koydu. Azaltılma korkularım önümde oynandı. “
Bu şovların gerekli olmadığına inandıkları durum böyle değildi, dedi, ancak aceleyle, siyah sanatçıların işlerini “bir trend gibi” edinmek ve sunmak için kurumlarla acele etti. “Otantik hissetmiyordu.”
Critchlovs resimlerinin basit okumaları şikayetler veya vücut pozitifliği gibi anahtar kelimeler uygulayabilir, ancak Critchlow çalışmasının her ikisi hakkında olmadığını söyledi. “Siyah ve bir kadın nedeniyle,” bazılarının tamamen olumlu bir konuma sahip olması gerektiğini söyledi – bunun saf ve iyi olduğunu görün. “
Yeterince yakından bakın ve resimlerinizin ürkütücü bir kaliteye sahip olduğunu göreceksiniz – kadınlar bazen güzel olarak tehdit edici görünecek şekilde karanlık bir mizah ve saçmalık.
Tabii ki çalışmalarında tonların altında erotik var. Karakterleri cazip pozisyonlarda görünür, 1960'lardan ve 1970'lerden ilham alıyor.
Hilton yakın zamanda küratörlüğünü yapan New York eleştirmeni olarak Critchlow'un çizimlerinin bir sergisi Maximillian William'da William, çalışmalarının uzun zamandır savunucusu olan “Üçlü Tehdit” olarak adlandırdı. 2023 yılında Flag Art Foundation'daki bir ABD kurumundaki ilk solo serginiz için bir makalede, O yazdı “Critchlow figürleri, genellikle zevk ve zevklerinde görüntülenmeleri için canlı olan güçlü birimlerdir.”
Bu kadınların ne röntgenci olarak gözlemlendiği ne de kasıtlı olarak baştan çıkarıcı oldukları açıktır, ancak görülenlerin eylemine katılımcılar görülür. “Bu kadınları boyuyorum,” dedi Critchlow, “ama asla şikayetçi olduğumu hissetmiyorum.”
Bunun yerine, resimlerinde, vücut üzerindeki karanlık merakları keşfetmek için özel kamuoyu yapmak ve saflık fikirlerine karşı isyan etmek gibi görünüyor.
Critchlow, son zamanlarda 17. yüzyıldan itibaren Velázquez-die İspanyol sanatçının neden daha geleneksel olarak çekici insanları Dulwich Resim Galerisi koleksiyonunda bazı başyapıtlarla boyadığını düşündüğünü söyledi. “Avludaki cücelere baktı,” dedi, insanların bir ressamın “daha güzel kadınlar” da bulmasını beklediği gibi “zevk ve entrikalarla”.
“Bazen bir şeyi anlamak için,” dedi, “neredeyse sınırların dışında olduğu yere gitmelisin.”
“Bu bok,” diye düşündüğünü hatırladı. “Bunu boyamak istemiyorum.”
O zaman, Critchlow çıplak şekil için derin bir yakınlık geliştirdi. Ancak bu, sanat okulundaki kavramsal sanat hakkında öğrendiği her şeye ve feminist annesinin ona kadın nesneleştirme hakkında öğrettiği her şeyle çelişti.
31 yaşındaki Critchlow için, modernizmi baskın bir sanatsal ifade biçimi olarak devralan değişim asla rezonans. Eski resimlerini seviyor – Rönesans -ära spesifik olmak. Örneğin, şiirsel “mavi çıplak” serisi bile onun fincan çayı değil. (“Matisse'ye karşı saygısızlık yok,” dedi.)
Belki de 600'den fazla eski usta resim koleksiyonu ile bilinen bir Londra müzesi olan Dulwich Resim Galerisi'nin Critchlow'un büyük bir İngiliz kurumundaki çıkışı için mükemmel bir yer olmasının nedeni budur. Serginiz “,”Oda,“20 Temmuz'a kadar müzenin“ Kilidini Çıkarma ”programı çalışıyor ve diyalogda olan eserlerle çağdaş ressamlar içeren müzenin bir parçası.
Critchlow'un şovunda çalışan Dulwich resim galerisinin küratörü Lucy West, “Somaya'nın onu mükemmel hale getiren birçok faktörü vardı. Dulwich resim galerisinin yakınında büyüdü, bu yüzden düzenli olarak çocukken ziyaretçiydi. Aynı zamanda eski Üstatlar tarafından sonsuz bir şekilde büyülenmiş bir ressamdır. “
Ekran, yeni görevlendirilen altı resim, hepsi çıplak siyah kadınlar, Critchlow için karakteristik bir konu içeriyor.
Sanatçı, kişisel bir alan olarak bir oda fikrinden değil, aynı zamanda bir kamusal alan olarak da büyülendiğini söyledi. Sergi başlığı anahtar kelimesini Angela Carter'ın “The Bloody OdasıSunmak1979'da yayınlanan kısa öyküler koleksiyonu. Kapak hikayesinde, genç bir piyanist bir aristokratla evlenir ve daha sonra sadist pornografi koleksiyonunu ve daha önceki üç kadının cesetleriyle bir işkence odası keşfeder. Crichlow, Carter'ın “ajanslı kadınlar” hakkındaki fikirleri keşfetmek için değişken hikayeler kullanma biçiminden uzun zamandır büyülendiğini söyledi.
Eserleri de Walter Sickert'in 1910'dan itibaren makalesinden etkilendi “Çıplak ve çıplak“Dedi, bu iki devlet arasında ayrım yapan Chritchlow – birincisi sanat -tarihsel bir trop ve ikincisi insan formunun samimi bir ifadesidir.
Bir Critchlow resminde, bir kadın, izleyicinin odağı olarak açık kalçalarıyla omzunun üzerinden geriye bakan bir sandalyeye oturur. Başka bir durumda, bir kadın aynaya bakarken göğüslerine bakar.
Critchlow, Dulwich resim galerisinin büyük odalarında yaramaz eylemlerini göstermekten endişe ettiğini söyledi, ama küratörlere söylediğinde: “Sadece dedin:” Ah, biz bile düşünmedik çünkü biz, çünkü biz çünkü biz bütün gün dosyalarla çevrili olduğumuz için. ”Dedi. “Bu gösteri gerçekten sadece bu hikayelere sarılmama ve hikayeleri anlatmama izin verdi.”
Peter Paul Rubens ve Gerrit Dou'nun şovdaki çalışmalarına ek olarak sergilenen eserlerindeki dini hikayeler ve mitlerden etkilendiklerini de sözlerine ekledi. Kendisini komisyona hazırlarken Dulwich Resim Galerisi koleksiyonundan bu resimleri ve diğerlerini inceledi.
“Kendimi gerçekten yağlı boyaya sabitledim,” dedi. “Sonunda Goya paleti, Titian paleti ve Velázquez paleti için çok araştırma yaptım.”
Son beş yılda, Critchlow'un zengin dünyevi tonlarında elde edilen çıplak figürleri dikkat ve tanınma çekti. Çalışmaları, İngiliz Müzesi, Çağdaş Sanat Miami Enstitüsü ve Amsterdam'daki Stedelijk Müzesi de dahil olmak üzere Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki büyük müzeler tarafından satın alındı.
On dört günlük Enstitü ve Efraín López için New York Galerisi'ni göstermeye başladı ve 2020'de ilk İngiliz solo şovunu yaptı Maximillian WilliamŞimdi temsil ettiği Londra galerisi. Ancak, bu gösteri Covid 19 Pandemi tarafından gecikti ve yaz aylarında açıldı.
“Bu süre zarfında George Floyd ile her şey oldu ve bu an patladı” dedi. “Londra'daki ilk solo şovum tüm bunların ortasında Bang'i açtı.”
Black Lives Matter haber gündemini ilerletebildikten sonra, kendi dahil olmak üzere siyah ressamların çalışmalarına olan ilginin arttığını söyledi. “Şovlarda ele alınmamı savunmaya koydu. Azaltılma korkularım önümde oynandı. “
Bu şovların gerekli olmadığına inandıkları durum böyle değildi, dedi, ancak aceleyle, siyah sanatçıların işlerini “bir trend gibi” edinmek ve sunmak için kurumlarla acele etti. “Otantik hissetmiyordu.”
Critchlovs resimlerinin basit okumaları şikayetler veya vücut pozitifliği gibi anahtar kelimeler uygulayabilir, ancak Critchlow çalışmasının her ikisi hakkında olmadığını söyledi. “Siyah ve bir kadın nedeniyle,” bazılarının tamamen olumlu bir konuma sahip olması gerektiğini söyledi – bunun saf ve iyi olduğunu görün. “
Yeterince yakından bakın ve resimlerinizin ürkütücü bir kaliteye sahip olduğunu göreceksiniz – kadınlar bazen güzel olarak tehdit edici görünecek şekilde karanlık bir mizah ve saçmalık.
Tabii ki çalışmalarında tonların altında erotik var. Karakterleri cazip pozisyonlarda görünür, 1960'lardan ve 1970'lerden ilham alıyor.
Hilton yakın zamanda küratörlüğünü yapan New York eleştirmeni olarak Critchlow'un çizimlerinin bir sergisi Maximillian William'da William, çalışmalarının uzun zamandır savunucusu olan “Üçlü Tehdit” olarak adlandırdı. 2023 yılında Flag Art Foundation'daki bir ABD kurumundaki ilk solo serginiz için bir makalede, O yazdı “Critchlow figürleri, genellikle zevk ve zevklerinde görüntülenmeleri için canlı olan güçlü birimlerdir.”
Bu kadınların ne röntgenci olarak gözlemlendiği ne de kasıtlı olarak baştan çıkarıcı oldukları açıktır, ancak görülenlerin eylemine katılımcılar görülür. “Bu kadınları boyuyorum,” dedi Critchlow, “ama asla şikayetçi olduğumu hissetmiyorum.”
Bunun yerine, resimlerinde, vücut üzerindeki karanlık merakları keşfetmek için özel kamuoyu yapmak ve saflık fikirlerine karşı isyan etmek gibi görünüyor.
Critchlow, son zamanlarda 17. yüzyıldan itibaren Velázquez-die İspanyol sanatçının neden daha geleneksel olarak çekici insanları Dulwich Resim Galerisi koleksiyonunda bazı başyapıtlarla boyadığını düşündüğünü söyledi. “Avludaki cücelere baktı,” dedi, insanların bir ressamın “daha güzel kadınlar” da bulmasını beklediği gibi “zevk ve entrikalarla”.
“Bazen bir şeyi anlamak için,” dedi, “neredeyse sınırların dışında olduğu yere gitmelisin.”