Bir telefon görüşmesinde Wolfgang Böhler’in oğlu Florian, babasının Tiepolo tablosunu asla satmadığını veya sahibi olmadığını ve babasının galerisinin, Münih’teki de dahil olmak üzere Böhler adını taşıyan diğer sanat dükkanlarıyla hiçbir bağlantısı olmadığını söyledi.
Julius Böhler adı, ABD hükümeti tarafından II. Julius Böhler, yalnızca sanat hırsızlığına karışan biri olarak listelenmekle kalmadı, aynı zamanda “güçlü bir Nazi” olarak da anıldı.
Fröhlich 1938’de Londra’ya taşındı, aynı yıl Naziler Almanya ve Avusturya’daki Yahudilerin mülklerini ve varlıklarını kaydettirmelerini istedi. Mahkeme belgelerine göre 1938’in sonlarına doğru Fröhlich, Tiepolo tablosunu saklanması için Viyana’daki Sanct Lucas Galerisi’ne verdi.
Fröhlich mirasçılarıyla birlikte tazminat talebinde bulunan Mondex Corporation tarafından derlenen belgelerin, tablonun tarihinin izini sürdüğü söyleniyor. Biri, 1941’de Sanct Lucas Galerisi’nin sahibi Robert Herzig’in, Fröhlich’in şirketine borçlu olduğu özel borçları karşılamak için Tiepolo’yu ve diğer işleri satmak için resmi izin aldığını gösteriyor.
Ancak dilekçe, tablonun piyasa değerinin çok altında satıldığını ve Tiepolo’nun ödenmemiş borçlarına rağmen yalnızca bir “haciz satışında” el değiştirdiğini iddia ediyor. Nazi zulmü olmasaydı, Fröhlich’in varisleri galerisini kapatmak veya Avusturya’yı terk etmek zorunda kalmayacağını ve Tiepolo tablosunu mutlaka satmadan borcunu ödeyebileceğini iddia ediyor.
Fröhlich mirasçıları tarafından derlenen belgeler, Julius Böhler’in Tiepolo ile başa çıkmadaki rolü hakkında daha fazla ayrıntı içermiyor. Ancak, Fröhlich’in savaştan sonra bu tablo da dahil olmak üzere bazı sanat eserlerini geri almaya çalıştığını gösteriyorlar.
Fröhlich mirasçıları, bu satışa dahil olan tarafların kimliklerini soran dilekçelerine göre, Tiepolo’nun nerede olduğunu ancak 2019’da Tiepolo’nun satışından sonra öğrendiklerini söylediler. Müzayede evleri tipik olarak gönderenlerin veya alıcıların adlarını açıklamaz, ancak mirasçılar, tabloyu kurtarmak için gelecekteki yasal çabalar için hayati önem taşıdığından, Sotheby’s’i bunu yapmaya zorlamak için bir temel olduğunu iddia eder.
Julius Böhler adı, ABD hükümeti tarafından II. Julius Böhler, yalnızca sanat hırsızlığına karışan biri olarak listelenmekle kalmadı, aynı zamanda “güçlü bir Nazi” olarak da anıldı.
Fröhlich 1938’de Londra’ya taşındı, aynı yıl Naziler Almanya ve Avusturya’daki Yahudilerin mülklerini ve varlıklarını kaydettirmelerini istedi. Mahkeme belgelerine göre 1938’in sonlarına doğru Fröhlich, Tiepolo tablosunu saklanması için Viyana’daki Sanct Lucas Galerisi’ne verdi.
Fröhlich mirasçılarıyla birlikte tazminat talebinde bulunan Mondex Corporation tarafından derlenen belgelerin, tablonun tarihinin izini sürdüğü söyleniyor. Biri, 1941’de Sanct Lucas Galerisi’nin sahibi Robert Herzig’in, Fröhlich’in şirketine borçlu olduğu özel borçları karşılamak için Tiepolo’yu ve diğer işleri satmak için resmi izin aldığını gösteriyor.
Ancak dilekçe, tablonun piyasa değerinin çok altında satıldığını ve Tiepolo’nun ödenmemiş borçlarına rağmen yalnızca bir “haciz satışında” el değiştirdiğini iddia ediyor. Nazi zulmü olmasaydı, Fröhlich’in varisleri galerisini kapatmak veya Avusturya’yı terk etmek zorunda kalmayacağını ve Tiepolo tablosunu mutlaka satmadan borcunu ödeyebileceğini iddia ediyor.
Fröhlich mirasçıları tarafından derlenen belgeler, Julius Böhler’in Tiepolo ile başa çıkmadaki rolü hakkında daha fazla ayrıntı içermiyor. Ancak, Fröhlich’in savaştan sonra bu tablo da dahil olmak üzere bazı sanat eserlerini geri almaya çalıştığını gösteriyorlar.
Fröhlich mirasçıları, bu satışa dahil olan tarafların kimliklerini soran dilekçelerine göre, Tiepolo’nun nerede olduğunu ancak 2019’da Tiepolo’nun satışından sonra öğrendiklerini söylediler. Müzayede evleri tipik olarak gönderenlerin veya alıcıların adlarını açıklamaz, ancak mirasçılar, tabloyu kurtarmak için gelecekteki yasal çabalar için hayati önem taşıdığından, Sotheby’s’i bunu yapmaya zorlamak için bir temel olduğunu iddia eder.