Bu kişisel sergi çifti, 2022'de burada büyük monotipler sergileyen 44 yaşındaki Los Angeleslı sanatçı Blair Saxon-Hill'in New York'taki ilk tablolarıyla başlıyor. Baskı Hızı.
1979'da Eugene, Oregon'da doğan Saxon-Hill, solmuş çiçeklerden veya yaşanılan iç mekanlardan oluşan natürmortlarını katıksız bir rahatlıkla ve gösterişten uzak bir şekilde resmediyor. Onun beceriksiz figürleri, bir zamanlar Paris Okulu olarak adlandırılan, Matisse ve Picasso'dan gelen doğrudan çizim ve resmin sezgisel bir birleşimi olan okulun çok geç bir versiyonuna işaret ediyor.
Yine de, Saxon-Hill'in resimleri oldukça çağdaş, oldukça post-Covid hissi veren bir rahatsızlığı yansıtıyor. Buketler tek başına veya kapalı alanda genellikle ölür ve tohumlarını döker. “Çiçekler Alice Neel” de leylak ve hurma kombinasyonu bir istisnadır. Serinin en sağlıklıları bunlar, ancak bir kadının bir elinde hurma tutarak, masanın üzerinde kayıtsızca uzandığı “Trabzon Hurması”nda daha kötü durumda yeniden ortaya çıkıyorlar.
“Şimdinin Gücü”nde, arkasında hurmalardan oluşan bir duvar görünen kırmızılı bir kadın, önündeki masanın üzerinde duran açık gazeteden çekiniyor gibi görünüyor. “Haberler”deki korkular daha muğlak. Ortada, bir kadının kucağını kaplayan kalın, kopmuş uzuvların çizimine benzeyen büyük bir kağıt var; istikrarsız siyah saç modeli kaligrafik bir girdapla işaretlenmiş. Bir drag gösterisinden ya da Japon erotik tahta baskısından fırlamış gibi görünüyor ve dehşete düşmüş görünüyor. “Çok fazla katliam” mı düşünüyor yoksa sadece “Çok fazla Picasso” mu? Serginin başlığı, Japon şair Issa'nın kaderci bir cümlesiyle geleceğe bakıyor: “O Zaman Çiçekler Açsa Bile”.
Shrine'ın ikinci galerisinde, 46 yaşındaki deneyimli ressam Clintel Steed, Saxon-Hill'in pürüzsüz, yumuşak yüzeyleri ile kısa, kalın fırça darbelerinin küçük tuğlalar gibi üst üste gelebileceği ilginç bir kontrast sunuyor. Salt Lake City'de doğan ve şu anda Peekskill, NY'de yaşayan Steed, bir süredir bu sağlam, biraz kavgacı renk stilini, manzaralardan eski zaman özetlerinin parçalarına kadar değişen konularını yaratmak için kullanıyor. usta tablolara enerji vermenin yanı sıra, etkinlikleri de çeşitlilik gösteriyordu.
1979'da Eugene, Oregon'da doğan Saxon-Hill, solmuş çiçeklerden veya yaşanılan iç mekanlardan oluşan natürmortlarını katıksız bir rahatlıkla ve gösterişten uzak bir şekilde resmediyor. Onun beceriksiz figürleri, bir zamanlar Paris Okulu olarak adlandırılan, Matisse ve Picasso'dan gelen doğrudan çizim ve resmin sezgisel bir birleşimi olan okulun çok geç bir versiyonuna işaret ediyor.
Yine de, Saxon-Hill'in resimleri oldukça çağdaş, oldukça post-Covid hissi veren bir rahatsızlığı yansıtıyor. Buketler tek başına veya kapalı alanda genellikle ölür ve tohumlarını döker. “Çiçekler Alice Neel” de leylak ve hurma kombinasyonu bir istisnadır. Serinin en sağlıklıları bunlar, ancak bir kadının bir elinde hurma tutarak, masanın üzerinde kayıtsızca uzandığı “Trabzon Hurması”nda daha kötü durumda yeniden ortaya çıkıyorlar.
“Şimdinin Gücü”nde, arkasında hurmalardan oluşan bir duvar görünen kırmızılı bir kadın, önündeki masanın üzerinde duran açık gazeteden çekiniyor gibi görünüyor. “Haberler”deki korkular daha muğlak. Ortada, bir kadının kucağını kaplayan kalın, kopmuş uzuvların çizimine benzeyen büyük bir kağıt var; istikrarsız siyah saç modeli kaligrafik bir girdapla işaretlenmiş. Bir drag gösterisinden ya da Japon erotik tahta baskısından fırlamış gibi görünüyor ve dehşete düşmüş görünüyor. “Çok fazla katliam” mı düşünüyor yoksa sadece “Çok fazla Picasso” mu? Serginin başlığı, Japon şair Issa'nın kaderci bir cümlesiyle geleceğe bakıyor: “O Zaman Çiçekler Açsa Bile”.
Shrine'ın ikinci galerisinde, 46 yaşındaki deneyimli ressam Clintel Steed, Saxon-Hill'in pürüzsüz, yumuşak yüzeyleri ile kısa, kalın fırça darbelerinin küçük tuğlalar gibi üst üste gelebileceği ilginç bir kontrast sunuyor. Salt Lake City'de doğan ve şu anda Peekskill, NY'de yaşayan Steed, bir süredir bu sağlam, biraz kavgacı renk stilini, manzaralardan eski zaman özetlerinin parçalarına kadar değişen konularını yaratmak için kullanıyor. usta tablolara enerji vermenin yanı sıra, etkinlikleri de çeşitlilik gösteriyordu.