Modern Sanat Müzesi kimsenin duvarlarına resim yapmasına izin vermiyor.
Hatta geçtiğimiz günlerde açılan serginin yer aldığı MoMA'nın zemin katındaki galerinin duvarlarına ilk damgasını Brezilyalı sanatçı Tadáskía bıraktı. “Projeler: Tadáskía”, 14 Ekim'e kadar görülebilir.
Bu, 30 yaşındaki sanatçının giderek ön plana çıktığı bir dönemde yaşanıyor. Aynı zamanda bazı eserleri de bu hafta sergide olacak. Sanat Basel'i Sadece.
Tadáskía, MoMA'da yaklaşık iki hafta geçirdi; akla gelebilecek her renkte kömür ve kuru pastel kullanarak, siyah hatları olan enerjik, huzursuz bir kompozisyon içinde dönen, kıvrımlı şekillerin ortasında kuş benzeri figürlerle dolu kapsamlı bir duvar çizimi yarattı. Bir bölümün merkezine yakın bir yerde tırtıklı, ağza benzeyen kırmızı bir şekil bulunur.
Tadáskía, çalışmalarına samimi ve ruhani bir yaklaşım sergileyen Siyahi trans bir sanatçı.
Küratörler ve asistanlarla çevrili galeride dururken, “Gözlerim kapalı olarak başladım, dua ettim ve çizimleri dünyaya sundum” dedi. Kısmen kullanılmış pastel kutuları bir arabanın üzerine istiflendi.
Bir röportajda kısmen İngilizce, kısmen de stüdyo yöneticisi tarafından tercüme edilen Brezilya Portekizcesi konuştu.
Tadáskía, her şeyi planlamak yerine, elle yaptığı duvar kompozisyonu için “Bunu özgürce yaptım” dedi ve bir şekilde, bir iletkiye ihtiyaç duyuyormuş gibi görünen eğriler yarattı.
Çizimin bir kısmının yüksekliği 8 metrenin üzerindedir ve kendisi üzerinde bir kaldırma platformunun üzerinde dururken çalışmıştır.
Tadáskía'nın MoMA enstalasyonu, Harlem'deki Stüdyo MüzesiAmerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk solo sunumudur.
Duvar parçasında, sanatçının MoMA'nın yakın zamanda satın aldığı başka bir eserinden çizimler yer alıyor: Kanatlı bir kahramanın ve şiirsel bir metnin yer aldığı 61 sayfalık ciltsiz bir kitap olan “ave preta mística mystical blackbird” (2022). Enstalasyonda ayrıca galeri katında iki adet kavisli heykel yer alıyor.
Tadáskía'nın eseri yaratmak için New York'a yaptığı ziyaret, onun Amerika Birleşik Devletleri'ne ilk gelişi. Rio de Janeiro'da büyüdü ve hala orada yaşıyor. Sık sık Brezilya'nın São Paulo kentine seyahat ediyor.
“Bu fırsata sahip olmak inanılmaz” dedi. “Bana dokunuyor.”
Geçen sonbahar, bayiliksiz geçen bir yılın ardından katıldı. Fortes D'Aloia ve GabrielSão Paulo ve Rio'da yer alan ve çalışmalarını bu hafta İsviçre'deki Art Basel'de sergileyen bir galeri. Standındaki üç diptik arasında kuru pastel, karakalem ve kurşun kalemle boyanmış “lacraia gözyaşları” (2024) yer alıyor.
Tadáskía, fuarın sanatı Basel şehrinin kamusal alanına taşıyan alanı Parcours'ta da bir çalışmayla temsil ediliyor. “Siyah trans bayanlar” (2024) adlı çalışması, soyut figürleri tasvir eden ve resmi transseksüel bayrağının renklerini (açık mavi, pembe ve beyaz) arka plan olarak kullanan yedi bayraktan oluşuyor.
Tadáskía, “Daha önce hiç bayraklarla çalışmadım” dedi. “Bu ona daha güçlü bir siyasi anlam kazandırıyor.”
Parcours'un çalışmasının açık trans teması MoMA enstalasyonuyla bağlantılı. “Benim için trans olmak insan olmakla bağlantılı ve çizim trans olmanın durumunu insanileştiriyor” dedi. “Bir şey diğerine dönüşüyor, dönüşüm ve belirsizlik.”
Duvar çizimindeki – bakış açınıza bağlı olarak yükselip alçalabilen – kuşlar, kısmen üniversiteye başlamadan kısa bir süre önce, 18 yaşındayken bir burs konferansında yaşadığı bir deneyimden ilham aldı. Orada Gana'daki Akan halkının efsanevi kuş sembolü olan Sankofa'yı öğrendi.
Geleneksel olarak kuş geriye bakarken tasvir edilir ve kişinin geçmişini bilmesinin önemine işaret edebilir. Ayrıca Rio'nun eteklerindeki binaların pencerelerinin etrafındaki barlara Sankofa resminin entegre edildiğini gördüğünü de hatırladı.
“Mistik bir kara kuş gizli boyutlara uçabilir” dedi ve kendisi için bunun “kurtuluş, ancak kişisel kurtuluş değil, paylaşılan bir kurtuluş” anlamına geldiğini ekledi.
Sankofa'nın Afrika kökleri Tadáskía için önemlidir, çünkü annesi Afro-Yerli mirasa sahip olarak tanımladığı bir varlıktı ve bunun aynı zamanda yoğun renk paletinin de kaynağı olduğunu söyledi (Picasso ve Matisse'e olan sevgisine ek olarak ekledi) .
“Büyürken hep resim çiziyordum” dedi. Kendisi aynı zamanda sıkı bir çizgi film hayranıydı. 11 yaşındayken yüzünün bir kısmını felç eden bakteriyel bir enfeksiyona yakalandı. Hastanede bir hemşire ona, okuma ve yazmaya olan ilgisini ateşleyen, 17. yüzyıldan kalma bir kitap olan “La Fontaine Masalları”nı verdi.
Bir noktada La Fontaine'den çok farklı olduğunu söylemesine rağmen, masallardaki konuşan hayvanlar onu etkiledi. “Fablların hepsinin sonunda bir ders vardır” dedi, “ama benim işim doğru ve yanlışla ilgili değil.”
Tadáskía, sergiye katılımıyla sanat dünyasının dikkatini çekti. Sao Paulo Bienali“İmkansızın Koreografileri.” Oradaki oda doldurma projesi MoMA'dakine benziyordu, sadece daha küçüktü ve MoMA'nın edindiği çizim kitabının aynısını içeriyordu. Tek başına çalışan Tadáskía'nın bu enstalasyonun duvar çizimi kısmını yaratması iki hafta sürdü.
Harlem'deki Stüdyo Müzesi'nin yöneticisi ve baş küratörü Thelma Golden, “Bu enstalasyona girdiğimde gerçekten ilham aldım” dedi. “Bana tanıdık gelen inanılmaz bir görsel güce sahipti ama aynı zamanda sanata dair yeni bakış açıları ve görüşler de açtı.”
Golden, çekiciliğin “noktalama işaretlerinin güveni ve gücünde” yattığını ekledi.
Golden, sergiyi MoMA'da çizim ve baskı küratör yardımcısı Ana Torok ve Studio Museum'da küratör asistanı Kiki Teshome ile birlikte düzenledi. Tadáskía'nın projesi, iki müze arasında 2019'dan bu yana yapılan bir dizi işbirliğinin beşincisi. Stüdyo Müzesi, yeni binasının inşaat çalışmaları sırasında kapalı.
Tadáskía, MoMA galerisinde konuşurken, asistanlar ada benzeri zemin heykellerindeki başıboş izlerin üzerini beyazla boyadı. Bunlar, altlarında pastel desenler bulunan, üzerine marram otu, saz kuyruğu gibi bitkilerin tutturulduğu ve üzerine sıvı dolu kaselerin yerleştirildiği küçük platformlardı.
Hem heykeller hem de duvar çizimleri için Tadáskía kara kalemle ana hatları kendisi çizerken, beş asistan da renklendirmeye yardımcı oldu. Sanatçının kişisel paletine uygun renk tonları önermeleri teşvik edildi.
“Bu şekilde çok daha hızlı oldu” dedi. “Bu tek başına iki hafta değil iki ay sürerdi.”
Sekiz saatlik iş günlerinin birbirini takip etmesi yorucuydu. Tadáskía, “Bunun için gerçekten dinlenmem gerekiyor” dedi.
Bu onu büyük şehirdeki hayatından vazgeçirdiğinden değil. New York için “Burada yaşamak istiyorum” dedi. “Belki Brooklyn'de.”
Hatta geçtiğimiz günlerde açılan serginin yer aldığı MoMA'nın zemin katındaki galerinin duvarlarına ilk damgasını Brezilyalı sanatçı Tadáskía bıraktı. “Projeler: Tadáskía”, 14 Ekim'e kadar görülebilir.
Bu, 30 yaşındaki sanatçının giderek ön plana çıktığı bir dönemde yaşanıyor. Aynı zamanda bazı eserleri de bu hafta sergide olacak. Sanat Basel'i Sadece.
Tadáskía, MoMA'da yaklaşık iki hafta geçirdi; akla gelebilecek her renkte kömür ve kuru pastel kullanarak, siyah hatları olan enerjik, huzursuz bir kompozisyon içinde dönen, kıvrımlı şekillerin ortasında kuş benzeri figürlerle dolu kapsamlı bir duvar çizimi yarattı. Bir bölümün merkezine yakın bir yerde tırtıklı, ağza benzeyen kırmızı bir şekil bulunur.
Tadáskía, çalışmalarına samimi ve ruhani bir yaklaşım sergileyen Siyahi trans bir sanatçı.
Küratörler ve asistanlarla çevrili galeride dururken, “Gözlerim kapalı olarak başladım, dua ettim ve çizimleri dünyaya sundum” dedi. Kısmen kullanılmış pastel kutuları bir arabanın üzerine istiflendi.
Bir röportajda kısmen İngilizce, kısmen de stüdyo yöneticisi tarafından tercüme edilen Brezilya Portekizcesi konuştu.
Tadáskía, her şeyi planlamak yerine, elle yaptığı duvar kompozisyonu için “Bunu özgürce yaptım” dedi ve bir şekilde, bir iletkiye ihtiyaç duyuyormuş gibi görünen eğriler yarattı.
Çizimin bir kısmının yüksekliği 8 metrenin üzerindedir ve kendisi üzerinde bir kaldırma platformunun üzerinde dururken çalışmıştır.
Tadáskía'nın MoMA enstalasyonu, Harlem'deki Stüdyo MüzesiAmerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk solo sunumudur.
Duvar parçasında, sanatçının MoMA'nın yakın zamanda satın aldığı başka bir eserinden çizimler yer alıyor: Kanatlı bir kahramanın ve şiirsel bir metnin yer aldığı 61 sayfalık ciltsiz bir kitap olan “ave preta mística mystical blackbird” (2022). Enstalasyonda ayrıca galeri katında iki adet kavisli heykel yer alıyor.
Tadáskía'nın eseri yaratmak için New York'a yaptığı ziyaret, onun Amerika Birleşik Devletleri'ne ilk gelişi. Rio de Janeiro'da büyüdü ve hala orada yaşıyor. Sık sık Brezilya'nın São Paulo kentine seyahat ediyor.
“Bu fırsata sahip olmak inanılmaz” dedi. “Bana dokunuyor.”
Geçen sonbahar, bayiliksiz geçen bir yılın ardından katıldı. Fortes D'Aloia ve GabrielSão Paulo ve Rio'da yer alan ve çalışmalarını bu hafta İsviçre'deki Art Basel'de sergileyen bir galeri. Standındaki üç diptik arasında kuru pastel, karakalem ve kurşun kalemle boyanmış “lacraia gözyaşları” (2024) yer alıyor.
Tadáskía, fuarın sanatı Basel şehrinin kamusal alanına taşıyan alanı Parcours'ta da bir çalışmayla temsil ediliyor. “Siyah trans bayanlar” (2024) adlı çalışması, soyut figürleri tasvir eden ve resmi transseksüel bayrağının renklerini (açık mavi, pembe ve beyaz) arka plan olarak kullanan yedi bayraktan oluşuyor.
Tadáskía, “Daha önce hiç bayraklarla çalışmadım” dedi. “Bu ona daha güçlü bir siyasi anlam kazandırıyor.”
Parcours'un çalışmasının açık trans teması MoMA enstalasyonuyla bağlantılı. “Benim için trans olmak insan olmakla bağlantılı ve çizim trans olmanın durumunu insanileştiriyor” dedi. “Bir şey diğerine dönüşüyor, dönüşüm ve belirsizlik.”
Duvar çizimindeki – bakış açınıza bağlı olarak yükselip alçalabilen – kuşlar, kısmen üniversiteye başlamadan kısa bir süre önce, 18 yaşındayken bir burs konferansında yaşadığı bir deneyimden ilham aldı. Orada Gana'daki Akan halkının efsanevi kuş sembolü olan Sankofa'yı öğrendi.
Geleneksel olarak kuş geriye bakarken tasvir edilir ve kişinin geçmişini bilmesinin önemine işaret edebilir. Ayrıca Rio'nun eteklerindeki binaların pencerelerinin etrafındaki barlara Sankofa resminin entegre edildiğini gördüğünü de hatırladı.
“Mistik bir kara kuş gizli boyutlara uçabilir” dedi ve kendisi için bunun “kurtuluş, ancak kişisel kurtuluş değil, paylaşılan bir kurtuluş” anlamına geldiğini ekledi.
Sankofa'nın Afrika kökleri Tadáskía için önemlidir, çünkü annesi Afro-Yerli mirasa sahip olarak tanımladığı bir varlıktı ve bunun aynı zamanda yoğun renk paletinin de kaynağı olduğunu söyledi (Picasso ve Matisse'e olan sevgisine ek olarak ekledi) .
“Büyürken hep resim çiziyordum” dedi. Kendisi aynı zamanda sıkı bir çizgi film hayranıydı. 11 yaşındayken yüzünün bir kısmını felç eden bakteriyel bir enfeksiyona yakalandı. Hastanede bir hemşire ona, okuma ve yazmaya olan ilgisini ateşleyen, 17. yüzyıldan kalma bir kitap olan “La Fontaine Masalları”nı verdi.
Bir noktada La Fontaine'den çok farklı olduğunu söylemesine rağmen, masallardaki konuşan hayvanlar onu etkiledi. “Fablların hepsinin sonunda bir ders vardır” dedi, “ama benim işim doğru ve yanlışla ilgili değil.”
Tadáskía, sergiye katılımıyla sanat dünyasının dikkatini çekti. Sao Paulo Bienali“İmkansızın Koreografileri.” Oradaki oda doldurma projesi MoMA'dakine benziyordu, sadece daha küçüktü ve MoMA'nın edindiği çizim kitabının aynısını içeriyordu. Tek başına çalışan Tadáskía'nın bu enstalasyonun duvar çizimi kısmını yaratması iki hafta sürdü.
Harlem'deki Stüdyo Müzesi'nin yöneticisi ve baş küratörü Thelma Golden, “Bu enstalasyona girdiğimde gerçekten ilham aldım” dedi. “Bana tanıdık gelen inanılmaz bir görsel güce sahipti ama aynı zamanda sanata dair yeni bakış açıları ve görüşler de açtı.”
Golden, çekiciliğin “noktalama işaretlerinin güveni ve gücünde” yattığını ekledi.
Golden, sergiyi MoMA'da çizim ve baskı küratör yardımcısı Ana Torok ve Studio Museum'da küratör asistanı Kiki Teshome ile birlikte düzenledi. Tadáskía'nın projesi, iki müze arasında 2019'dan bu yana yapılan bir dizi işbirliğinin beşincisi. Stüdyo Müzesi, yeni binasının inşaat çalışmaları sırasında kapalı.
Tadáskía, MoMA galerisinde konuşurken, asistanlar ada benzeri zemin heykellerindeki başıboş izlerin üzerini beyazla boyadı. Bunlar, altlarında pastel desenler bulunan, üzerine marram otu, saz kuyruğu gibi bitkilerin tutturulduğu ve üzerine sıvı dolu kaselerin yerleştirildiği küçük platformlardı.
Hem heykeller hem de duvar çizimleri için Tadáskía kara kalemle ana hatları kendisi çizerken, beş asistan da renklendirmeye yardımcı oldu. Sanatçının kişisel paletine uygun renk tonları önermeleri teşvik edildi.
“Bu şekilde çok daha hızlı oldu” dedi. “Bu tek başına iki hafta değil iki ay sürerdi.”
Sekiz saatlik iş günlerinin birbirini takip etmesi yorucuydu. Tadáskía, “Bunun için gerçekten dinlenmem gerekiyor” dedi.
Bu onu büyük şehirdeki hayatından vazgeçirdiğinden değil. New York için “Burada yaşamak istiyorum” dedi. “Belki Brooklyn'de.”