Bir sokak sanatçısı köpeğiyle dans eder, kör bir amor yanan bir elmayı kaldırır ve bükülmüş bir atlas dünyayı sırtında tutar. Birlikte çekilen resimler, yeni bir şirketin sevgiye ve başarıya yol açacağı anlamına gelebilir. Veya izleyicinin evliliğe erken bir teklife dikkat etmesi gerektiğini; Ya da aşk arayışının bir aptal olduğunu. Bu Tarot kartları İtalyan Barok sanatçısı Giuseppe Maria Mithelli tarafından boyandı ve tek bir yorumu reddetti.
Bugün Tarot her yerde – ilham verici moda çizgileri, kitaplar ve uygulamalar – ancak resimleri yüzyıllardır gelişiyor, farklı yaş grupları üzerinde düşünmek için şekil değişikliği. Cuma günü Londra'daki Warburg Enstitüsü'nde açılacak yeni bir sergi “Tarot: Origins ve Afters“Tarot tarihindeki küratörlerin, Rönesans İtalya'daki seçkinlerin bir eğlence kartı oyununun servet düzeni için ezoterik bir araca ve son olarak alternatif maneviyatın ana desteğine nasıl dönüştüğünü göstermek için” kritik anlar “dediğine bakar.
Sergi 1909'da, enstitünün adlandırıldığı Alman sanat tarihçisi Aby Warburg'un sihir tarihi hakkında Tarot güverteleri ve kitaplar topladığı 1909'da başlıyor. Warburg'un Tarot'a olan ilgisi, modern zamanlarda antik çağdan gelen mitlerin ve sembollerin nasıl var olduğunu araştırmak için çok daha büyük bir bilimsel projenin parçasıydı. Özellikle ilgilendiğini, şovun gösteri küratörü Martina Mazzotta'nın “alternatif görsel ve kavramsal fırsatları işaretlemek için Tarot da dahil olmak üzere sanat eserlerinin sonsuz bir şekilde yeniden birleştirilmiş fotoğraflarında” dedi.
Tarot'un kesin kökenleri bulutlu, ancak ziyaretçiler, 15. yüzyılın ortalarından itibaren bilinen en eski Tarot kartları arasında yer alan İtalyan sanatçı Bonifacio Bembo'nun ayrıntılı, altın yaprak minyatürlerinde belirli bir netlik bulacaklar. Muhtemelen oynayabilecekleri çok değerli hale geldiler ve daha fazla yansıma araçları olarak kullanıldılar, dedi Mazzotta ve tasarımlarının Avrupa'daki Rönesans ideallerinin artan etkisini gösterdiğini de sözlerine ekledi: genç bir kadın parlayan bir ışık ateşi yakaladı. Belki bilgi için bir metafor. Bu değerli nesnelere ek olarak, bir Milano kilidi olan Castello Sforzenco'nun su işlerinden avlanan kart parçaları görüntülenir. Bazıları 1499 gibi erken geliyor ve gayri resmi deşarjları, Tarot'un o sırada bir kart oyunu olarak muamele edildiğini gösteriyor.
Tarot, İtalyan yemeklerinden ayrıldı ve 16. yüzyılda İtalyan savaşlarından dönen Fransız askerlerinin yardımıyla Avrupa'ya yayıldı. Fransız Marsilya şehrinde standart ve daha popüler baskı tekniklerini oyuna sokdu, böylece 18. yüzyılda tüm güverte dört takım elbise 78 kart içeriyordu: madeni para, kulüp, bardak ve 56 numaralı ve 21 koz kartı (bugün) (bugün) (bugün “Binbaşı Arcana” olarak bilinir) ve aptallar.
Ancak Tarot, Fransız din adamları ve bilgin Antoine Porte de Gébelin oyunu keşfettikleri 1781'de mistisizm ile ilişkiliydi.
Benjamin Franklin, Diderot ve diğer keşif figürlerinin bir çalışanı olan De Gébelin, Paris Tarot'ta bir salonda oynayan bir grup gördü. Hemen inandığı şey, kartlarda gizlenmiş eski Mısır sembolizmi tarafından vuruldu. Bu yorumun gerçek bir temeli olmasa da, De Gébelin ve takipçileri bu görüşü yayınlayan denemeler yayınladılar. Warburg Enstitüsü'nde, kartların Memphis Tapınağı'nda nasıl düzenlendiğini iddia eden mistik Ettaa tarafından itaatkâr tarafından yaratılan bir poster var.
19. yüzyılın sonlarına kadar Tarot iki paralel iz boyunca gelişmişti ve hem popüler bir varlık hem de ezoterikçiliğin anahtarıydı. Belki de en etkili Tarot Kültür Grubu, İngiliz Gizli Derneği, şair WB Yates üyeleri olan Altın Şafak'ın Hermetik Düzeni idi. Başka bir üye olan Arthur Edward Waite, sanat Nouveau tarzı bu kartları dünyada ünlü hale getirmeye katkıda bulunan Pamela Colman Smith'in çizimleri ile bir güverte yarattı.
Görünümdeki diğer gizli güverteler daha fazla eksantrik görselleştirme sunar. Bunların arasında, 1906'dan Austin Osman Yedek tarafından, neredeyse psychedelic bir tarzda Tarot'un geleneksel arcana'sı olan büyüleyici bir el -boyalı güverte var. Yedeklerin kelimeleri ve resimleri kartların üzerinden akar ve yakınsama ve ilişkileri gösterir.
Gösterinin ortak küratörü Jonathan Allen, on yıldan uzun bir süre önce Londra Tiyatrosu Magier Derneği olan Magic Circle arşivinde keşfetti. “Elimde olanlara tam olarak inanamadım,” diye hatırladı. Allen'ın yedek parçaların kapağına olan ilgisi, “Origin ve Afterlives” şovu fikrini tetikledi.
Tarot'un büyülü dönemi 1960'larda, karşı kültür tarafından astroloji ve diğer alternatif inanç sistemleri ile benimsenmiştir-ancak bu süre zarfında Tarot, “kartlar hikayeler anlatmak için idealdir.”
Tarot'un anlatı güçleri Italo Calvino'nun 1973'ten itibaren iki bölümlü “Crosd Destinies Kalesi” nde sergileniyor. Kitapta, yabancılar bir kalede ve daha sonra bir tavernada konuşma yeteneklerini kaybeder ve hikayelerini bir masaya tarot kartları düzenleyerek anlatmak zorundadır. Calvino yıllarca hikayeleri yazmak için kartları düzenlemek ve yeniden düzenlemek için yıllarca harcadı ve sonra şöyle yazdı: “Kitabı bundan kurtulacak şekilde yayınlıyorum.”
Bu paranoyak Tarot tarzı, çalışmaları internetin yükselişinin arkasındaki gizli entelektüel ve politik tarihi araştıran çağdaş sanatçı Suzanne Trerister tarafından iki güverte aşırı derecede getirildi. “Witch 2.0” güvertesinde, kılıcın kıçında, ortada parlayan bir güneşi olan, “Infowling”, “hacktivistler” ve “şifrelenmemiş iletişim” ile çevrili karanlık bir portal haline gelir.
Şovun son odasında ziyaretçiler, sosyal ve kişisel endişeleri araştıran daha fazla güverteye sahip interaktif bir oda buluyorlar. Katie Anderson'ın “Barrow Tarot”, İngiliz Şehri Barrow sakinlerinin harap, sanayi sonrası bölgenin gelişimini geliştirmelerine yardımcı olmak için bir “sanat eseri” olarak kuruldu. Güverte, kullanıcıları Anderson'ın “gelecekteki bir şehir için mutluluk” dediği şeye katılmaya davet ediyor.
“Tarot: Origins ve sonrası -Lifeers” terk ederseniz, ziyaretçiler yine de bu kartların tam olarak ne için olduğunu sorabilirler. Tarot bir oyun mu? Daha ucuz bir terapi şekli mi? Geleneksel dine bir alternatif mi? Bu belirsizlik çağında, Tarot'un kökenini düşünme ve fikir için bir araç olarak geri çekmek en yararlı olabilir.
“Artık gerçek spekülatif düşüncenin olabileceği çok az kültürel alan var.” Dedi. Bu sergi bir tane daha sunuyor.
Bugün Tarot her yerde – ilham verici moda çizgileri, kitaplar ve uygulamalar – ancak resimleri yüzyıllardır gelişiyor, farklı yaş grupları üzerinde düşünmek için şekil değişikliği. Cuma günü Londra'daki Warburg Enstitüsü'nde açılacak yeni bir sergi “Tarot: Origins ve Afters“Tarot tarihindeki küratörlerin, Rönesans İtalya'daki seçkinlerin bir eğlence kartı oyununun servet düzeni için ezoterik bir araca ve son olarak alternatif maneviyatın ana desteğine nasıl dönüştüğünü göstermek için” kritik anlar “dediğine bakar.
Sergi 1909'da, enstitünün adlandırıldığı Alman sanat tarihçisi Aby Warburg'un sihir tarihi hakkında Tarot güverteleri ve kitaplar topladığı 1909'da başlıyor. Warburg'un Tarot'a olan ilgisi, modern zamanlarda antik çağdan gelen mitlerin ve sembollerin nasıl var olduğunu araştırmak için çok daha büyük bir bilimsel projenin parçasıydı. Özellikle ilgilendiğini, şovun gösteri küratörü Martina Mazzotta'nın “alternatif görsel ve kavramsal fırsatları işaretlemek için Tarot da dahil olmak üzere sanat eserlerinin sonsuz bir şekilde yeniden birleştirilmiş fotoğraflarında” dedi.
Tarot'un kesin kökenleri bulutlu, ancak ziyaretçiler, 15. yüzyılın ortalarından itibaren bilinen en eski Tarot kartları arasında yer alan İtalyan sanatçı Bonifacio Bembo'nun ayrıntılı, altın yaprak minyatürlerinde belirli bir netlik bulacaklar. Muhtemelen oynayabilecekleri çok değerli hale geldiler ve daha fazla yansıma araçları olarak kullanıldılar, dedi Mazzotta ve tasarımlarının Avrupa'daki Rönesans ideallerinin artan etkisini gösterdiğini de sözlerine ekledi: genç bir kadın parlayan bir ışık ateşi yakaladı. Belki bilgi için bir metafor. Bu değerli nesnelere ek olarak, bir Milano kilidi olan Castello Sforzenco'nun su işlerinden avlanan kart parçaları görüntülenir. Bazıları 1499 gibi erken geliyor ve gayri resmi deşarjları, Tarot'un o sırada bir kart oyunu olarak muamele edildiğini gösteriyor.
Tarot, İtalyan yemeklerinden ayrıldı ve 16. yüzyılda İtalyan savaşlarından dönen Fransız askerlerinin yardımıyla Avrupa'ya yayıldı. Fransız Marsilya şehrinde standart ve daha popüler baskı tekniklerini oyuna sokdu, böylece 18. yüzyılda tüm güverte dört takım elbise 78 kart içeriyordu: madeni para, kulüp, bardak ve 56 numaralı ve 21 koz kartı (bugün) (bugün) (bugün “Binbaşı Arcana” olarak bilinir) ve aptallar.
Ancak Tarot, Fransız din adamları ve bilgin Antoine Porte de Gébelin oyunu keşfettikleri 1781'de mistisizm ile ilişkiliydi.
Benjamin Franklin, Diderot ve diğer keşif figürlerinin bir çalışanı olan De Gébelin, Paris Tarot'ta bir salonda oynayan bir grup gördü. Hemen inandığı şey, kartlarda gizlenmiş eski Mısır sembolizmi tarafından vuruldu. Bu yorumun gerçek bir temeli olmasa da, De Gébelin ve takipçileri bu görüşü yayınlayan denemeler yayınladılar. Warburg Enstitüsü'nde, kartların Memphis Tapınağı'nda nasıl düzenlendiğini iddia eden mistik Ettaa tarafından itaatkâr tarafından yaratılan bir poster var.
19. yüzyılın sonlarına kadar Tarot iki paralel iz boyunca gelişmişti ve hem popüler bir varlık hem de ezoterikçiliğin anahtarıydı. Belki de en etkili Tarot Kültür Grubu, İngiliz Gizli Derneği, şair WB Yates üyeleri olan Altın Şafak'ın Hermetik Düzeni idi. Başka bir üye olan Arthur Edward Waite, sanat Nouveau tarzı bu kartları dünyada ünlü hale getirmeye katkıda bulunan Pamela Colman Smith'in çizimleri ile bir güverte yarattı.
Görünümdeki diğer gizli güverteler daha fazla eksantrik görselleştirme sunar. Bunların arasında, 1906'dan Austin Osman Yedek tarafından, neredeyse psychedelic bir tarzda Tarot'un geleneksel arcana'sı olan büyüleyici bir el -boyalı güverte var. Yedeklerin kelimeleri ve resimleri kartların üzerinden akar ve yakınsama ve ilişkileri gösterir.
Gösterinin ortak küratörü Jonathan Allen, on yıldan uzun bir süre önce Londra Tiyatrosu Magier Derneği olan Magic Circle arşivinde keşfetti. “Elimde olanlara tam olarak inanamadım,” diye hatırladı. Allen'ın yedek parçaların kapağına olan ilgisi, “Origin ve Afterlives” şovu fikrini tetikledi.
Tarot'un büyülü dönemi 1960'larda, karşı kültür tarafından astroloji ve diğer alternatif inanç sistemleri ile benimsenmiştir-ancak bu süre zarfında Tarot, “kartlar hikayeler anlatmak için idealdir.”
Tarot'un anlatı güçleri Italo Calvino'nun 1973'ten itibaren iki bölümlü “Crosd Destinies Kalesi” nde sergileniyor. Kitapta, yabancılar bir kalede ve daha sonra bir tavernada konuşma yeteneklerini kaybeder ve hikayelerini bir masaya tarot kartları düzenleyerek anlatmak zorundadır. Calvino yıllarca hikayeleri yazmak için kartları düzenlemek ve yeniden düzenlemek için yıllarca harcadı ve sonra şöyle yazdı: “Kitabı bundan kurtulacak şekilde yayınlıyorum.”
Bu paranoyak Tarot tarzı, çalışmaları internetin yükselişinin arkasındaki gizli entelektüel ve politik tarihi araştıran çağdaş sanatçı Suzanne Trerister tarafından iki güverte aşırı derecede getirildi. “Witch 2.0” güvertesinde, kılıcın kıçında, ortada parlayan bir güneşi olan, “Infowling”, “hacktivistler” ve “şifrelenmemiş iletişim” ile çevrili karanlık bir portal haline gelir.
Şovun son odasında ziyaretçiler, sosyal ve kişisel endişeleri araştıran daha fazla güverteye sahip interaktif bir oda buluyorlar. Katie Anderson'ın “Barrow Tarot”, İngiliz Şehri Barrow sakinlerinin harap, sanayi sonrası bölgenin gelişimini geliştirmelerine yardımcı olmak için bir “sanat eseri” olarak kuruldu. Güverte, kullanıcıları Anderson'ın “gelecekteki bir şehir için mutluluk” dediği şeye katılmaya davet ediyor.
“Tarot: Origins ve sonrası -Lifeers” terk ederseniz, ziyaretçiler yine de bu kartların tam olarak ne için olduğunu sorabilirler. Tarot bir oyun mu? Daha ucuz bir terapi şekli mi? Geleneksel dine bir alternatif mi? Bu belirsizlik çağında, Tarot'un kökenini düşünme ve fikir için bir araç olarak geri çekmek en yararlı olabilir.
“Artık gerçek spekülatif düşüncenin olabileceği çok az kültürel alan var.” Dedi. Bu sergi bir tane daha sunuyor.