TV, ‘Günler’ (1978)
Pastoral majör gitar kancaları ve vokal armoni korolarıyla “Days”, Televizyonun bir pop single’ına en yakın yaklaşımıdır. Yine de bu bir uzlaşma değil; gündelik bir mistisizm yayar.
TV, ‘Küçük Johnny Jewel – San Francisco’da Canlı 1978’ (1978)
“Little Johnny Jewel”, Television’ın 1975’teki ilk single’ının her iki tarafını da kapsıyordu ve sahnede daha da genişleyerek, asla iki kez aynı olmayan cazibeli, genişleyen, keşfedici bir reçel haline geldi. Temel riffi kabaydı – iki üç notalı arpej – ancak dört grup üyesi de onunla dalga geçebilir, onu itebilir, etrafından dolanabilir veya bu 12 dakikalık versiyonun yaklaşık yarısında başlarken, bir gitar solosu başlatabilir. Ağıt, atan, öfkeli bir zirveye yükselir. 1978’deki bir performansın tepkisi bir alkış dokunuşuydu.
Tom Verlaine, Bir Rüyadan Hatıra (1979)
Verlaine, 1979 tarihli kendi adını taşıyan ilk solo albümünde klavyeleri düzenlemelerine dahil etti. “Souvenir From a Dream”i açan piyano akorları şarkıya tuhaf ama ölü bir kara film tonu getiriyor, Verlaine sabırla açıklıyor: “Bayım, yanlış yöne gittiniz – bence geri dönseniz iyi olur.”
Tom Verlaine, “Krallık Geliyor” (1979)
Uzak tantanalar gibi gitar akortlarıyla güçlü bir yürüyüş ritminde bir mahkum serbest bırakılması için dua ediyor. Ayet dize, şarkı umutsuzluktan umuda doğru ilerliyor.
Tom Verlaine, “Bir Sebep Var” (1981)
Verlaine’in 1981 tarihli Dreamtime albümünden “There’s a Reason”da aşık olmak, her yönden duygu ve hislere kapılmak gibi hissettiriyor. Sert, görünüşte basit bir riff ile başlar, ancak o riff’in tremolo akorları tarafından defalarca bir kenara itilmesi için. Ve şarkıcı, “Sen benim heyecanımsın, aşkım,” diye itiraf ettiğinde bent kapakları açılır ve gitarlar ve davullar içeri akar.
Tom Verlaine, “Gerçek Hikaye” (1982)
“Çok üzgünüm, çok üzgünüm,” diye şarkı söylüyor Verlaine, hiçbir bağışlama vaat etmeyen gitarlar ve davulların – jilet keskinliğinde tek notalar, dikenler, amansız vuruşlar – çapraz ateşinin ortasında umutsuzca özür diliyor.
Pastoral majör gitar kancaları ve vokal armoni korolarıyla “Days”, Televizyonun bir pop single’ına en yakın yaklaşımıdır. Yine de bu bir uzlaşma değil; gündelik bir mistisizm yayar.
TV, ‘Küçük Johnny Jewel – San Francisco’da Canlı 1978’ (1978)
“Little Johnny Jewel”, Television’ın 1975’teki ilk single’ının her iki tarafını da kapsıyordu ve sahnede daha da genişleyerek, asla iki kez aynı olmayan cazibeli, genişleyen, keşfedici bir reçel haline geldi. Temel riffi kabaydı – iki üç notalı arpej – ancak dört grup üyesi de onunla dalga geçebilir, onu itebilir, etrafından dolanabilir veya bu 12 dakikalık versiyonun yaklaşık yarısında başlarken, bir gitar solosu başlatabilir. Ağıt, atan, öfkeli bir zirveye yükselir. 1978’deki bir performansın tepkisi bir alkış dokunuşuydu.
Tom Verlaine, Bir Rüyadan Hatıra (1979)
Verlaine, 1979 tarihli kendi adını taşıyan ilk solo albümünde klavyeleri düzenlemelerine dahil etti. “Souvenir From a Dream”i açan piyano akorları şarkıya tuhaf ama ölü bir kara film tonu getiriyor, Verlaine sabırla açıklıyor: “Bayım, yanlış yöne gittiniz – bence geri dönseniz iyi olur.”
Tom Verlaine, “Krallık Geliyor” (1979)
Uzak tantanalar gibi gitar akortlarıyla güçlü bir yürüyüş ritminde bir mahkum serbest bırakılması için dua ediyor. Ayet dize, şarkı umutsuzluktan umuda doğru ilerliyor.
Tom Verlaine, “Bir Sebep Var” (1981)
Verlaine’in 1981 tarihli Dreamtime albümünden “There’s a Reason”da aşık olmak, her yönden duygu ve hislere kapılmak gibi hissettiriyor. Sert, görünüşte basit bir riff ile başlar, ancak o riff’in tremolo akorları tarafından defalarca bir kenara itilmesi için. Ve şarkıcı, “Sen benim heyecanımsın, aşkım,” diye itiraf ettiğinde bent kapakları açılır ve gitarlar ve davullar içeri akar.
Tom Verlaine, “Gerçek Hikaye” (1982)
“Çok üzgünüm, çok üzgünüm,” diye şarkı söylüyor Verlaine, hiçbir bağışlama vaat etmeyen gitarlar ve davulların – jilet keskinliğinde tek notalar, dikenler, amansız vuruşlar – çapraz ateşinin ortasında umutsuzca özür diliyor.