4. Sezon 2. Bölüm: “2. Bölüm”
Geçen haftaki bölümde Liz ve ekibi, Tsalal araştırma istasyonundaki sekiz bilim insanının aniden ortadan kaybolması karşısında şaşkınlığa düşerken Hank şöyle düşündü: “Karanlığın henüz üçüncü günü ve işler tuhaflaşmaya başlıyor.” Bazı gizemli olaylara dayanarak Bu bölümde tanık olduğumuz gibi, Rose'u donmuş bedenlerin ürkütücü görüntüsüne yönlendiren daire çizen hayalet olarak, “tuhaf” gibi bir kelime tamamen yetersiz görünüyor. Kendimize sormuş olabileceğimiz sorulardan biri, “Gece Ülkesi”nin gerçek bir hayalet hikayesi mi olacağı, yoksa önceki “True Detective” sezonlarının kara dedektiflik çalışmalarını doğaüstü ipuçlarıyla birleştiren melez bir hikaye mi olacağıydı.
Bu ikinci saat, en azından bu bilim adamlarının ölümleri ve genç bir Inupiaq aktivisti olan Annie'nin faili meçhul cinayeti söz konusu olduğunda, tuhaflığın üzerine biraz soğuk su serpiyor. Bu, ürkütücülüğün gösterinin önemli bir parçası olmayacağı anlamına gelmiyor, ancak orada meydana gelen şiddetin gerçek bir açıklamasından çok, bu güneşsiz yerin atmosferine daha çok gömülmüş görünüyor. Navarro, Rose'a hayalet gibi görünen eski sevgilisi Travis'i sorduğunda, bu tür hayaletlerin zaman zaman karanlıkta ortaya çıkabileceği neşeyle kabul edilir.
Rose şöyle açıklıyor: “Dünyanın yaşlandığını düşünüyorum ve Ennis'te her şeyin dokusu parçalanıyor.” Başka bir deyişle, “Gece Ülkesi”, “Gerçek Dedektif” geleneğinde giderek daha felsefi bir çalışma gibi görünüyor, ancak dünyanın sonu ortamı, yerli mitler ve dondurucu halüsinasyonlarla daha yakından ilişkili düşünceleri harekete geçirir.
Davanın kendisine gelince, bu bölümde çözülebileceğini öne süren çok sayıda ilgi çekici prosedür çalışması var. Sorunu çözdükçe, aralarında çözümsüz bir anlaşmazlık olan ama korkunç koşullarda adalet için mücadele etme ve onları uzakta tutan sevgililerle eğlenme konusunda aynı dürtüyü paylaşan Danvers ve Navarro hakkında daha fazla şey öğreniyoruz. Gösteri artık açıklanamaz bir duruma sürüklenme tehlikesiyle karşı karşıya görünmüyor.
Bölüm, küçük kasaba polislerinin büyük bir suç mahallinde çalışma çılgınlığıyla başlıyor; bu, hem arkeolojik kazının karmaşıklığını hem de buzu kesebilen bir elektrikli testerenin beceriksizce kullanılmasını gerektiriyor. Donmuş uzuvlar kırılgan ince dallar gibi kırılabilir ve Danvers'ın böyle bir manzarayı asla hayal etmemiş olan daha kötü niyetli astlarına selfie çekmemeleri söylenmelidir. (“Burası bir suç mahalli,” diyor onlara. “Neden ne yaptığınızı biliyormuş gibi davranmıyorsunuz?”)
Eğer Danvers'ın kendini koruma duygusu olsaydı, davayı Anchorage'a taşırdı; bunun nedeni yalnızca orada bir adli tıp ekibinin bulunması değil, aynı zamanda böylesine sinir bozucu bir gizemi çözmenin getirdiği yoğun incelemeyle yüzleşmek zorunda olmamasıydı. Ancak Navarro'nun Annie'ye karşı sorumluluğundan vazgeçememesi gibi, bu da onun umutsuzca kaşıması gereken bir kaşıntıdır.
İlk öncelikleri, Danvers'ın karanlık bir şekilde “parçacıklar” olarak adlandırdığı, buzdan çıkarılan çıplak et kütlesini aramaktır. Cesetlerden elde edebilecekleri herhangi bir fiziksel kanıtı korumak için, cesedin önce 48 saat boyunca 38 derecede çözülmesi gerekiyor; bu da, cesedin yerel eğlence pistindeki buzun merkezine taşınmasıyla gerçekleştirilebilir. Bu Edvard Munch sergisi sıcak ışıkta kaybolurken, Danvers ve onun himayesindeki genç Peter sormaları gereken sorular hakkında düşünmeye başlıyor: Kurbanlar neden çıplak? Neden kendi ellerini ısırmış gibi görünüyorlar? Neden bazı kıyafetleri olay yerinde düzgünce katlanmış halde bulundu? Peki sürekli ortaya çıkan spiral sembolün nesi var?
Bulmacanın bu son parçası, ölen bilim adamlarını Annie'nin cinayetiyle ilişkilendirdiği için en önemli parça gibi görünüyor. Bilim adamlarından biri olan Lund, spirali alnına çizmişti. Biraz kazı yaptıktan sonra araştırmacılar, başka bir kurban olan Clark'ın göğsüne spiral dövmesi yaptırdığını öğrenirler.
Peter ve Danvers, 2017'de Clark'ın Fairbanks'teki bir dövme salonundaki itibarının izini sürdüklerinde, Annie'nin dövmesinin Clark'ın modeli olduğunu ve onu cinayetten birkaç gün sonra yaptırdığını keşfederler. Görünüşe göre Clark'ın Annie ile gizli ve yakın bir ilişkisi vardı ve sözde aşk yuvası görevi gören bir karavana 10.000 dolar harcadı. Navarro onun karda gömülü olduğunu keşfettiğinde içerisi tuhaf gravürler, fotoğraflar ve el yapımı nesnelerle doludur.
Ancak gizemlerin içindeki tüm bu gizemler kendilerini açığa çıkarmaya başlasa bile – araştırma istasyonunun misyonu ve belirsiz kurumsal anlaşmalarından bahsetmiyorum bile – bölüm yüze atılan bir tokatla sona eriyor. Parçacık tamamen çözüldüğünde, bir ceset gözle görülür şekilde eksik oluyor: Clark'ınki.
Annie ve Lund'la olan bağlantısı göz önüne alındığında, her iki açık davada da bariz şüpheli o gibi görünüyor; bu da elbette onu bariz bir yanıltıcı kılıyor. Şimdi, galadaki rüya gibi soyutlamalardan sonra “Night Country”nin geleceğe yönelik araştırmacı bir yol izlediği açık. Bu, gösterinin gizemini ortadan kaldırabilir, ancak eklenen heyecan buna değer.
Düz daireler
Geçen haftaki bölümde Liz ve ekibi, Tsalal araştırma istasyonundaki sekiz bilim insanının aniden ortadan kaybolması karşısında şaşkınlığa düşerken Hank şöyle düşündü: “Karanlığın henüz üçüncü günü ve işler tuhaflaşmaya başlıyor.” Bazı gizemli olaylara dayanarak Bu bölümde tanık olduğumuz gibi, Rose'u donmuş bedenlerin ürkütücü görüntüsüne yönlendiren daire çizen hayalet olarak, “tuhaf” gibi bir kelime tamamen yetersiz görünüyor. Kendimize sormuş olabileceğimiz sorulardan biri, “Gece Ülkesi”nin gerçek bir hayalet hikayesi mi olacağı, yoksa önceki “True Detective” sezonlarının kara dedektiflik çalışmalarını doğaüstü ipuçlarıyla birleştiren melez bir hikaye mi olacağıydı.
Bu ikinci saat, en azından bu bilim adamlarının ölümleri ve genç bir Inupiaq aktivisti olan Annie'nin faili meçhul cinayeti söz konusu olduğunda, tuhaflığın üzerine biraz soğuk su serpiyor. Bu, ürkütücülüğün gösterinin önemli bir parçası olmayacağı anlamına gelmiyor, ancak orada meydana gelen şiddetin gerçek bir açıklamasından çok, bu güneşsiz yerin atmosferine daha çok gömülmüş görünüyor. Navarro, Rose'a hayalet gibi görünen eski sevgilisi Travis'i sorduğunda, bu tür hayaletlerin zaman zaman karanlıkta ortaya çıkabileceği neşeyle kabul edilir.
Rose şöyle açıklıyor: “Dünyanın yaşlandığını düşünüyorum ve Ennis'te her şeyin dokusu parçalanıyor.” Başka bir deyişle, “Gece Ülkesi”, “Gerçek Dedektif” geleneğinde giderek daha felsefi bir çalışma gibi görünüyor, ancak dünyanın sonu ortamı, yerli mitler ve dondurucu halüsinasyonlarla daha yakından ilişkili düşünceleri harekete geçirir.
Davanın kendisine gelince, bu bölümde çözülebileceğini öne süren çok sayıda ilgi çekici prosedür çalışması var. Sorunu çözdükçe, aralarında çözümsüz bir anlaşmazlık olan ama korkunç koşullarda adalet için mücadele etme ve onları uzakta tutan sevgililerle eğlenme konusunda aynı dürtüyü paylaşan Danvers ve Navarro hakkında daha fazla şey öğreniyoruz. Gösteri artık açıklanamaz bir duruma sürüklenme tehlikesiyle karşı karşıya görünmüyor.
Bölüm, küçük kasaba polislerinin büyük bir suç mahallinde çalışma çılgınlığıyla başlıyor; bu, hem arkeolojik kazının karmaşıklığını hem de buzu kesebilen bir elektrikli testerenin beceriksizce kullanılmasını gerektiriyor. Donmuş uzuvlar kırılgan ince dallar gibi kırılabilir ve Danvers'ın böyle bir manzarayı asla hayal etmemiş olan daha kötü niyetli astlarına selfie çekmemeleri söylenmelidir. (“Burası bir suç mahalli,” diyor onlara. “Neden ne yaptığınızı biliyormuş gibi davranmıyorsunuz?”)
Eğer Danvers'ın kendini koruma duygusu olsaydı, davayı Anchorage'a taşırdı; bunun nedeni yalnızca orada bir adli tıp ekibinin bulunması değil, aynı zamanda böylesine sinir bozucu bir gizemi çözmenin getirdiği yoğun incelemeyle yüzleşmek zorunda olmamasıydı. Ancak Navarro'nun Annie'ye karşı sorumluluğundan vazgeçememesi gibi, bu da onun umutsuzca kaşıması gereken bir kaşıntıdır.
İlk öncelikleri, Danvers'ın karanlık bir şekilde “parçacıklar” olarak adlandırdığı, buzdan çıkarılan çıplak et kütlesini aramaktır. Cesetlerden elde edebilecekleri herhangi bir fiziksel kanıtı korumak için, cesedin önce 48 saat boyunca 38 derecede çözülmesi gerekiyor; bu da, cesedin yerel eğlence pistindeki buzun merkezine taşınmasıyla gerçekleştirilebilir. Bu Edvard Munch sergisi sıcak ışıkta kaybolurken, Danvers ve onun himayesindeki genç Peter sormaları gereken sorular hakkında düşünmeye başlıyor: Kurbanlar neden çıplak? Neden kendi ellerini ısırmış gibi görünüyorlar? Neden bazı kıyafetleri olay yerinde düzgünce katlanmış halde bulundu? Peki sürekli ortaya çıkan spiral sembolün nesi var?
Bulmacanın bu son parçası, ölen bilim adamlarını Annie'nin cinayetiyle ilişkilendirdiği için en önemli parça gibi görünüyor. Bilim adamlarından biri olan Lund, spirali alnına çizmişti. Biraz kazı yaptıktan sonra araştırmacılar, başka bir kurban olan Clark'ın göğsüne spiral dövmesi yaptırdığını öğrenirler.
Peter ve Danvers, 2017'de Clark'ın Fairbanks'teki bir dövme salonundaki itibarının izini sürdüklerinde, Annie'nin dövmesinin Clark'ın modeli olduğunu ve onu cinayetten birkaç gün sonra yaptırdığını keşfederler. Görünüşe göre Clark'ın Annie ile gizli ve yakın bir ilişkisi vardı ve sözde aşk yuvası görevi gören bir karavana 10.000 dolar harcadı. Navarro onun karda gömülü olduğunu keşfettiğinde içerisi tuhaf gravürler, fotoğraflar ve el yapımı nesnelerle doludur.
Ancak gizemlerin içindeki tüm bu gizemler kendilerini açığa çıkarmaya başlasa bile – araştırma istasyonunun misyonu ve belirsiz kurumsal anlaşmalarından bahsetmiyorum bile – bölüm yüze atılan bir tokatla sona eriyor. Parçacık tamamen çözüldüğünde, bir ceset gözle görülür şekilde eksik oluyor: Clark'ınki.
Annie ve Lund'la olan bağlantısı göz önüne alındığında, her iki açık davada da bariz şüpheli o gibi görünüyor; bu da elbette onu bariz bir yanıltıcı kılıyor. Şimdi, galadaki rüya gibi soyutlamalardan sonra “Night Country”nin geleceğe yönelik araştırmacı bir yol izlediği açık. Bu, gösterinin gizemini ortadan kaldırabilir, ancak eklenen heyecan buna değer.
Düz daireler
Arktik araştırma istasyonundaki tuhaf olaylar, elbette, John Carpenter'ın 1982 tarihli klasik korku filmi The Thing'i anımsatıyor; tıpkı bilim adamlarının izole etmek için çok çalıştığı “soyu tükenmiş mikroorganizma” gibi. Belki buzda da benzer güçler ortaya çıkmıştır.
Bu bölümde, cesetlerin şehirde gezdirildiği Beach Boys'un “Little Saint Nick” şarkısından, Spice Girls'ün “Wannabe” şarkısını hatırlayan Navarro'ya, “Get Down.” Tonight'ın uyumsuz derecede iyimser funk'ına kadar oldukça çeşitli müzik seçkileri var. KC ve Sunshine Band. ”
Navarro'nun şu ana kadar Lund'un karavanıyla ilgili bilgi alamamasının bir nedeni, madenciler ile madenin kirliliğine karşı kampanya yürüten Annie gibi kasabadaki insanlar arasındaki gerilimdir. Bunun soyu tükenmiş mikroorganizmalarla hiçbir ilgisi yoktur. Bu Ennis'te şiddetlenmeye devam eden bir çatışma.
Danvers'ın, üvey kızı Leah'nin (Isabella Star LaBlanc) çenesinde, kalıcı olmayan bir işaret olsa bile, Kakiniite lekeleri oluştuğunda duyduğu öfke, Ennis'in yerli ve beyaz sakinleri arasındaki serideki bir başka önemli fay hattının altını çiziyor. Leah kimliğini keşfetmeye meraklıdır, ancak Danvers'ın onu kapatmaktaki ısrarı, departmanı ile topluluk arasındaki önemli bir ayrımı ortaya çıkarır. (“Bunu bana verme, çamaşırhane büyükannesi” yine de ince bir hakarettir.)