Amerikan askerleri tarafından Kızılderililere yönelik en kanlı katliamlardan birinin yapıldığı SD, Wounded Knee’deki bir tepe mezarlığında, küçük bir kalabalık, iki fit kar üzerine saygıyla yerleştirilmiş bir kutu koleksiyonunun etrafında toplandı.
İçeride, bir yüzyıldan uzun bir süre sonra ülke genelinde iade edilen Lakota kültürel eserleri ve mülkleri vardı: mokasen, kutsal pipolar, ritüel giysiler, boncuklu deri çantalar. Bazılarının, ABD askerlerinin 300’den fazla Lakota erkek, kadın ve çocuğu öldürdüğü 1890 katliamından hemen sonra Wounded Knee’den alındığı söyleniyor.
1890’lardan bu yana koleksiyon, Victoria dönemi oyuncak bebeklerinin, İç Savaş eserlerinin ve tahnitçiliklerin sergilendiği, şimdi Kurucular Müzesi olarak bilinen Barre, Massachusetts’teki küçük bir kasaba kütüphanesi müzesinde barındırılıyor. Ancak geçen yıl, onlarca yıl süren endişeli soruşturmalar ve yanlış başlangıçlardan sonra müze, Oglala Sioux kabilesine aradıkları eşyaları vermeyi kabul etti.
Kongre’nin federal olarak finanse edilen kolejler ve müzeler için Kızılderili mirasını ve çoğu durumda insan kalıntılarını iade etmesi için bir protokol sağlayan yasayı geçirmesinden bu yana otuz yıldan fazla zaman geçti. Dönüş hızı yavaştı, yağmalanan mirasın geri verilmesini bekleyen kabileler sinir bozucuydu. Ancak şimdi, daha fazla kurumun Yerli topraklarını geri getirmeye başladığına dair işaretler arasında, Oglala Sioux gibi kabilelerin vatandaşları, ölüleri ve geçmişi onurlandıracak ve yaşayanların iyileşmesini kolaylaştıracak şekilde ülkelerine geri dönüşlerle nasıl başa çıkılacağı konusunda karmaşık sorularla karşı karşıya.
İnsan kalıntılarının gömülmesi gerektiği konusunda geniş bir fikir birliği var. Birçoğu, manevi uygulamalara uygun olarak diğer nesnelerin, özellikle cenaze nesnelerinin gömülmesini veya yakılmasını gerektirir. Diğerleri, eğitim amaçlı olarak kabile tarafından yönetilen müzelerde saklanan ve sergilenen eşyaları görmek veya alındıkları kişilerin torunlarına geri vermek istiyor.
Yakınlarını Yaralı Diz’de öldürten İvan Görünümlü At, katliamın yıldönümü ve koleksiyonun geri dönüşü münasebetiyle 29 Aralık’ta düzenlenen törende, “Herkesi dinlemeli ve sabırlı olmalıyız” dedi.
Yerli ve Yerli insanlara ülkelerine geri gönderilmelerinde yardımcı olan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Amerikan Kızılderili İşleri Derneği’nin yönetici direktörü Shannon O’Loughlin, federal olarak tanınan 574 Yerli Amerikalı ve daha yüzlercesinin kendi uygulamalarına sahip olduğunu belirtti.
Choctaw Nation of Oklahoma vatandaşı olan O’Loughlin, “Nesneyi nasıl kullanmak veya canlandırmak istedikleri kabilenin ayrıcalığıdır” dedi.
Geçen yıl itibariyle, federal Geri Dönüş Yasasına tabi olan müzelerin üçte birinden azı, koleksiyonlarındaki tüm insan kalıntılarını kabilelerin kullanımına sunmuş ve 100.000’den fazla kişinin kalıntılarını askıda bırakmıştı. Hükümet geçtiğimiz günlerde süreci hızlandırmak için yeni düzenlemeler önerdi.
Harvard Üniversitesi’ndeki Peabody Müzesi, devlet yatılı okullarına gitmeye zorlanan Kızılderili çocuklarından alınan bir saç koleksiyonunu iade etmek için çalışıyor. Oklahoma’daki Comanche Nation’ın tarihi koruma görevlisi Martina Minthorn, akrabalarının saçlarını büyükannelerinin kız kardeşi tarafından kazıtacağını söyledi. Saçları, rüzgarın saçabileceği bir yere mezarına koymayı planladıklarını söyledi.
Kabile yetkilileri, federal yasa dışında daha fazla gönüllü geri dönüş gördüklerini söylüyorlar.
Oklahoma’da, Cheyenne ve Arapaho kabilelerinin ofisleri yakın zamanda bir koleksiyoncudan 19. yüzyıldan kalma bir geyik derisi postu, oyma boynuzlarla süslenmiş bir kolye ve başka eşyalar aldı.
Kuzey Dakota’daki Standing Rock Sioux kabilesinin ofisleri, Little Bighorn Savaşı’ndan olduğu işaretlenmiş bir insan kafatası içeren isimsiz bir paket aldı.
New York’un batısındaki Seneca-Iroquois Ulusal Müzesi’nde iki adam, büyükbabalarının çatı katından geldiklerini söyledikleri kemiklerle dolu bir Trader Joe çantasıyla geldiler.
Seneca Nation’ın kabile mirası sorumlusu Joe Stahlman, “Sanırım sonunda insanların bizi üzerinde çalışılması gereken bilimsel örnekler olarak değil, insan olarak tanımlamaya başladıklarını düşünüyorum” dedi.
Koleksiyonunun bir kısmını Wounded Knee’ye iade eden küçük Massachusetts müzesi, federal fon almadığı için federal yasa, Kızılderili Mezarları Koruma ve Ülkeye Geri Gönderme Yasası kapsamına girmediğini uzun süredir savundu.
Ancak geçen sonbaharda, onlarca yıl süren tartışmaların ardından müze, son yıllardaki en sansasyonel gönüllü geri dönüşlerden birinde 130’dan fazla nesneyi iade etmeyi kabul etti.
“Savaş Kupaları”
Great Plains’ten gelen kültürel eserlerin Worcester yakınlarındaki yaklaşık 5.500 nüfuslu bir Massachusetts kasabası olan Barre’deki küçük ama yerel olarak popüler bir müzede nasıl sona erdiğinin hikayesi, kasabadan gezici bir ayakkabı satıcısı olan Frank Root ile başlar.
Wounded Knee katliamından aylar sonra Root, Kuzeydoğu’daki giyim ve ayakkabı mağazalarını gezen küçük bir “Kızılderili kalıntıları” sergisi kurdu. 1891’de Root gazetelere, bazılarının, öldürülen Lakota’yı Wounded Knee’deki bir toplu mezara götürürken gömülü “Kızılderili mallarını” bulduğunu iddia eden bir adamdan geldiğini söyledi.
Gazetelerin haberine göre, koleksiyondaki bir çift mokasen bir ABD askeri tarafından öldürülen bir Lakota liderinin ayaklarından çıkarıldı.
Büyük büyükbabası katliamdan sağ kurtulan ve torunları arasında tartışmalara yol açan 61 yaşındaki Wendell W. Yellow Bull bir röportajda “Bunlar savaş ganimetleriydi” dedi.
Root, koleksiyonu Common yakınlarındaki Woods Memorial Library’de bulunan bir şehir gururu olan Barres Museum’a aktardı.
Koleksiyon, 1993 yılında yerel bir profesörün fotoğraflarını Güney Dakota’daki Pine Ridge Indian Reservation’a göndermesi ve Oglala Sioux kabilesinden bir Lakota delegasyonunun ziyaret etmesine yol açmasıyla ulusal ilgi gördü. Wounded Knee’de öldürülen akrabaları olan Alex White Plume, müzenin cam vitrinlerinde ne olduğunu görünce şok içinde durduğunu hatırladı.
İçinde oyuncak bebek olan renkli bir beşik. Geleneksel olarak bir çocuğun göbek bağını tutmak için kullanılan boncuklardan yapılmış kaplumbağa ve kertenkele takıları. ABD hükümetinin bastırmaya çalıştığı dini bir hareket olan Hayalet Dansı’nda kullanılan bir gömlek. O gün öldürülen bir Lakota şefi olan Benekli Elk’in saçı.
White Plume, “Beni parçalıyor,” diye hatırladı.
Müzenin küratörü, 1993 yılında Haber ile yaptığı bir röportajda “bu şeylerin önemini” anlamadığı için özür diledi. Ancak, tarihsel olarak önemli öğeleri gömüldükleri takdirde iade etme konusundaki isteksizliğini de ifade etti. O sırada “Tarihin bir sayfasını yırtıp gömmek utanç verici görünüyor” dedi.
Bir kabile mahkemesi Leonard Little Finger’ın Lakota şefiyle akraba olduğunu doğruladıktan sonra yalnızca Benekli Elk’in saçı iade edildi.
21. yüzyıla itilen bir anlaşmazlık
Daha fazla ürün iadesiyle ilgili görüşmeler yıllarca durdu.
2007’deki küçük bir protestodan sonra, Barre Kütüphanesi’ndeki yöneticiler Güney Dakota’ya gittiler, ancak o zamandan beri Barre Kütüphanesi’nde bulunan Ann Meilus, bazı eserlerin orada sergilenmesi için yapılan müzakerelerin, ne kadar iade edileceği konusundaki anlaşmazlıklar nedeniyle başarısız olduğunu söyledi. 1990’lar müzesi söz konusudur. Little Finger daha sonra müzenin Federal Geri Dönüş Yasası kapsamına girdiği iddiasına itiraz etti, ancak hükümet nihayetinde müzenin yanında yer aldı.
Zamanını Vermont ve Pine Ridge arasında geçiren New Observations adlı bir derginin editörü ve yayıncısı Mia Feroleto’nun Barre’yi ziyaret edip müze gönüllüleriyle görüşmesinin ardından geçen yıl müzakereler başladı. Beş öğenin Wounded Knee’den olduğunu gösteren etiketleri olduğunu söyledi. Feroleto, “Başkalarına ilham kaynağı olabilirsiniz veya gelecek nesil yapıcılar olabilirsiniz,” dediğini hatırladı.
Müzenin yönetim kurulu üyesi Elizabeth Almen Martin, koleksiyonun Lakota için Barreans’tan daha önemli olduğunu anladığını söyledi.
Martin, “İstedikleri her şeye sahip olabileceklerine karar verdik,” dedi.
Barre’deki bir okulda yapılan devir teslim töreninden sonra, koleksiyonu içeren kutular dikkatlice bir SUV’a dolduruldu ve bir Benekli Elk soyu olan Cedric Broken Nose tarafından batıya doğru sürüldü.
“Bütün o nesiller geçti,” dedi, “ve iş bana ve benim kuşağıma geldi.”
Koleksiyonun geleceği
29 Aralık’ta eşyalar Yaralı Diz’e götürüldü.
Lakota’da duaların ardından yas tutanlar, bazı akrabalarının gömüldüğü toplu mezarın üzerine yerleştirilen kutuların etrafında yürüyüş yaptı. Torunlar, kutuların yanındaki karların üzerine geleneksel bir kıyma yemeği olan wasna yerleştirdiler ve chokeberry suyu döktüler.
Oglala Lakota ruhani lideri Richard Broken Nose, “Ruhların artık yolda olduğunu umuyoruz” dedi.
Bir kabile yetkilisi olan Justin Pourier, Oglala Sioux kabilesinin koleksiyonun koruyucuları olarak kabul edildiğini ve Standing Rock Sioux, Cheyenne River Sioux ve Rosebud Sioux da dahil olmak üzere diğer kabilelerin üyelerinin gelecekleri ve kendi gelecekleri hakkında tartışmalar yaptıklarını söyledi. koleksiyona Wounded Knee’nin tarihini kaydetti.
Katliamda büyük-büyük-büyükannesi öldürülen Standing Rock Sioux kabilesinin anıt küratörü Jon Eagle Sr., eşyaların “atalarımıza ait olduğunu ve kişisel mülk olarak muamele görmemesi gerektiğini söyledi. ”
Bazıları gömülü eşyaları orijinal sahiplerine yaklaştırmak için görmek istiyor. Diğerleri bunun tekrar çalınmalarına neden olabileceğinden korkuyor.
Büyükbabası katliamdan sağ kurtulan 65 yaşındaki Marlis Afraid of Hawk, geleneği sürdürmek için tüm eşyaların yakılmasını destekliyor: “Akrabanız öldüyse, eşyalarını yakın” dedi.
62 yaşındaki Görünümlü At, koleksiyonun çeşitliliği nedeniyle farklı yaklaşımlar için potansiyel gördüğünü söyledi.
Bazı şeyler yakılmak, bazı şeyler gömülmek ve bazı şeyler de dirilmek içindir” dedi. “Diğerleri gelecek nesiller için dua etmek için kullanılabilir.”
Koleksiyon şimdilik Oglala Lakota College’da kalacak. Bir bekçi, torunlar son dinlenme yerlerinde anlaşana kadar orada her gün dua etmeyi planlıyor.
Julia Jacobs Hot Springs, SD ve New York’tan bildirildi ve Kayla Gahagan Yaralı Diz, SD tarafından
İçeride, bir yüzyıldan uzun bir süre sonra ülke genelinde iade edilen Lakota kültürel eserleri ve mülkleri vardı: mokasen, kutsal pipolar, ritüel giysiler, boncuklu deri çantalar. Bazılarının, ABD askerlerinin 300’den fazla Lakota erkek, kadın ve çocuğu öldürdüğü 1890 katliamından hemen sonra Wounded Knee’den alındığı söyleniyor.
1890’lardan bu yana koleksiyon, Victoria dönemi oyuncak bebeklerinin, İç Savaş eserlerinin ve tahnitçiliklerin sergilendiği, şimdi Kurucular Müzesi olarak bilinen Barre, Massachusetts’teki küçük bir kasaba kütüphanesi müzesinde barındırılıyor. Ancak geçen yıl, onlarca yıl süren endişeli soruşturmalar ve yanlış başlangıçlardan sonra müze, Oglala Sioux kabilesine aradıkları eşyaları vermeyi kabul etti.
Kongre’nin federal olarak finanse edilen kolejler ve müzeler için Kızılderili mirasını ve çoğu durumda insan kalıntılarını iade etmesi için bir protokol sağlayan yasayı geçirmesinden bu yana otuz yıldan fazla zaman geçti. Dönüş hızı yavaştı, yağmalanan mirasın geri verilmesini bekleyen kabileler sinir bozucuydu. Ancak şimdi, daha fazla kurumun Yerli topraklarını geri getirmeye başladığına dair işaretler arasında, Oglala Sioux gibi kabilelerin vatandaşları, ölüleri ve geçmişi onurlandıracak ve yaşayanların iyileşmesini kolaylaştıracak şekilde ülkelerine geri dönüşlerle nasıl başa çıkılacağı konusunda karmaşık sorularla karşı karşıya.
İnsan kalıntılarının gömülmesi gerektiği konusunda geniş bir fikir birliği var. Birçoğu, manevi uygulamalara uygun olarak diğer nesnelerin, özellikle cenaze nesnelerinin gömülmesini veya yakılmasını gerektirir. Diğerleri, eğitim amaçlı olarak kabile tarafından yönetilen müzelerde saklanan ve sergilenen eşyaları görmek veya alındıkları kişilerin torunlarına geri vermek istiyor.
Yakınlarını Yaralı Diz’de öldürten İvan Görünümlü At, katliamın yıldönümü ve koleksiyonun geri dönüşü münasebetiyle 29 Aralık’ta düzenlenen törende, “Herkesi dinlemeli ve sabırlı olmalıyız” dedi.
Yerli ve Yerli insanlara ülkelerine geri gönderilmelerinde yardımcı olan kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Amerikan Kızılderili İşleri Derneği’nin yönetici direktörü Shannon O’Loughlin, federal olarak tanınan 574 Yerli Amerikalı ve daha yüzlercesinin kendi uygulamalarına sahip olduğunu belirtti.
Choctaw Nation of Oklahoma vatandaşı olan O’Loughlin, “Nesneyi nasıl kullanmak veya canlandırmak istedikleri kabilenin ayrıcalığıdır” dedi.
Geçen yıl itibariyle, federal Geri Dönüş Yasasına tabi olan müzelerin üçte birinden azı, koleksiyonlarındaki tüm insan kalıntılarını kabilelerin kullanımına sunmuş ve 100.000’den fazla kişinin kalıntılarını askıda bırakmıştı. Hükümet geçtiğimiz günlerde süreci hızlandırmak için yeni düzenlemeler önerdi.
Harvard Üniversitesi’ndeki Peabody Müzesi, devlet yatılı okullarına gitmeye zorlanan Kızılderili çocuklarından alınan bir saç koleksiyonunu iade etmek için çalışıyor. Oklahoma’daki Comanche Nation’ın tarihi koruma görevlisi Martina Minthorn, akrabalarının saçlarını büyükannelerinin kız kardeşi tarafından kazıtacağını söyledi. Saçları, rüzgarın saçabileceği bir yere mezarına koymayı planladıklarını söyledi.
Kabile yetkilileri, federal yasa dışında daha fazla gönüllü geri dönüş gördüklerini söylüyorlar.
Oklahoma’da, Cheyenne ve Arapaho kabilelerinin ofisleri yakın zamanda bir koleksiyoncudan 19. yüzyıldan kalma bir geyik derisi postu, oyma boynuzlarla süslenmiş bir kolye ve başka eşyalar aldı.
Kuzey Dakota’daki Standing Rock Sioux kabilesinin ofisleri, Little Bighorn Savaşı’ndan olduğu işaretlenmiş bir insan kafatası içeren isimsiz bir paket aldı.
New York’un batısındaki Seneca-Iroquois Ulusal Müzesi’nde iki adam, büyükbabalarının çatı katından geldiklerini söyledikleri kemiklerle dolu bir Trader Joe çantasıyla geldiler.
Seneca Nation’ın kabile mirası sorumlusu Joe Stahlman, “Sanırım sonunda insanların bizi üzerinde çalışılması gereken bilimsel örnekler olarak değil, insan olarak tanımlamaya başladıklarını düşünüyorum” dedi.
Koleksiyonunun bir kısmını Wounded Knee’ye iade eden küçük Massachusetts müzesi, federal fon almadığı için federal yasa, Kızılderili Mezarları Koruma ve Ülkeye Geri Gönderme Yasası kapsamına girmediğini uzun süredir savundu.
Ancak geçen sonbaharda, onlarca yıl süren tartışmaların ardından müze, son yıllardaki en sansasyonel gönüllü geri dönüşlerden birinde 130’dan fazla nesneyi iade etmeyi kabul etti.
“Savaş Kupaları”
Great Plains’ten gelen kültürel eserlerin Worcester yakınlarındaki yaklaşık 5.500 nüfuslu bir Massachusetts kasabası olan Barre’deki küçük ama yerel olarak popüler bir müzede nasıl sona erdiğinin hikayesi, kasabadan gezici bir ayakkabı satıcısı olan Frank Root ile başlar.
Wounded Knee katliamından aylar sonra Root, Kuzeydoğu’daki giyim ve ayakkabı mağazalarını gezen küçük bir “Kızılderili kalıntıları” sergisi kurdu. 1891’de Root gazetelere, bazılarının, öldürülen Lakota’yı Wounded Knee’deki bir toplu mezara götürürken gömülü “Kızılderili mallarını” bulduğunu iddia eden bir adamdan geldiğini söyledi.
Gazetelerin haberine göre, koleksiyondaki bir çift mokasen bir ABD askeri tarafından öldürülen bir Lakota liderinin ayaklarından çıkarıldı.
Büyük büyükbabası katliamdan sağ kurtulan ve torunları arasında tartışmalara yol açan 61 yaşındaki Wendell W. Yellow Bull bir röportajda “Bunlar savaş ganimetleriydi” dedi.
Root, koleksiyonu Common yakınlarındaki Woods Memorial Library’de bulunan bir şehir gururu olan Barres Museum’a aktardı.
Koleksiyon, 1993 yılında yerel bir profesörün fotoğraflarını Güney Dakota’daki Pine Ridge Indian Reservation’a göndermesi ve Oglala Sioux kabilesinden bir Lakota delegasyonunun ziyaret etmesine yol açmasıyla ulusal ilgi gördü. Wounded Knee’de öldürülen akrabaları olan Alex White Plume, müzenin cam vitrinlerinde ne olduğunu görünce şok içinde durduğunu hatırladı.
İçinde oyuncak bebek olan renkli bir beşik. Geleneksel olarak bir çocuğun göbek bağını tutmak için kullanılan boncuklardan yapılmış kaplumbağa ve kertenkele takıları. ABD hükümetinin bastırmaya çalıştığı dini bir hareket olan Hayalet Dansı’nda kullanılan bir gömlek. O gün öldürülen bir Lakota şefi olan Benekli Elk’in saçı.
White Plume, “Beni parçalıyor,” diye hatırladı.
Müzenin küratörü, 1993 yılında Haber ile yaptığı bir röportajda “bu şeylerin önemini” anlamadığı için özür diledi. Ancak, tarihsel olarak önemli öğeleri gömüldükleri takdirde iade etme konusundaki isteksizliğini de ifade etti. O sırada “Tarihin bir sayfasını yırtıp gömmek utanç verici görünüyor” dedi.
Bir kabile mahkemesi Leonard Little Finger’ın Lakota şefiyle akraba olduğunu doğruladıktan sonra yalnızca Benekli Elk’in saçı iade edildi.
21. yüzyıla itilen bir anlaşmazlık
Daha fazla ürün iadesiyle ilgili görüşmeler yıllarca durdu.
2007’deki küçük bir protestodan sonra, Barre Kütüphanesi’ndeki yöneticiler Güney Dakota’ya gittiler, ancak o zamandan beri Barre Kütüphanesi’nde bulunan Ann Meilus, bazı eserlerin orada sergilenmesi için yapılan müzakerelerin, ne kadar iade edileceği konusundaki anlaşmazlıklar nedeniyle başarısız olduğunu söyledi. 1990’lar müzesi söz konusudur. Little Finger daha sonra müzenin Federal Geri Dönüş Yasası kapsamına girdiği iddiasına itiraz etti, ancak hükümet nihayetinde müzenin yanında yer aldı.
Zamanını Vermont ve Pine Ridge arasında geçiren New Observations adlı bir derginin editörü ve yayıncısı Mia Feroleto’nun Barre’yi ziyaret edip müze gönüllüleriyle görüşmesinin ardından geçen yıl müzakereler başladı. Beş öğenin Wounded Knee’den olduğunu gösteren etiketleri olduğunu söyledi. Feroleto, “Başkalarına ilham kaynağı olabilirsiniz veya gelecek nesil yapıcılar olabilirsiniz,” dediğini hatırladı.
Müzenin yönetim kurulu üyesi Elizabeth Almen Martin, koleksiyonun Lakota için Barreans’tan daha önemli olduğunu anladığını söyledi.
Martin, “İstedikleri her şeye sahip olabileceklerine karar verdik,” dedi.
Barre’deki bir okulda yapılan devir teslim töreninden sonra, koleksiyonu içeren kutular dikkatlice bir SUV’a dolduruldu ve bir Benekli Elk soyu olan Cedric Broken Nose tarafından batıya doğru sürüldü.
“Bütün o nesiller geçti,” dedi, “ve iş bana ve benim kuşağıma geldi.”
Koleksiyonun geleceği
29 Aralık’ta eşyalar Yaralı Diz’e götürüldü.
Lakota’da duaların ardından yas tutanlar, bazı akrabalarının gömüldüğü toplu mezarın üzerine yerleştirilen kutuların etrafında yürüyüş yaptı. Torunlar, kutuların yanındaki karların üzerine geleneksel bir kıyma yemeği olan wasna yerleştirdiler ve chokeberry suyu döktüler.
Oglala Lakota ruhani lideri Richard Broken Nose, “Ruhların artık yolda olduğunu umuyoruz” dedi.
Bir kabile yetkilisi olan Justin Pourier, Oglala Sioux kabilesinin koleksiyonun koruyucuları olarak kabul edildiğini ve Standing Rock Sioux, Cheyenne River Sioux ve Rosebud Sioux da dahil olmak üzere diğer kabilelerin üyelerinin gelecekleri ve kendi gelecekleri hakkında tartışmalar yaptıklarını söyledi. koleksiyona Wounded Knee’nin tarihini kaydetti.
Katliamda büyük-büyük-büyükannesi öldürülen Standing Rock Sioux kabilesinin anıt küratörü Jon Eagle Sr., eşyaların “atalarımıza ait olduğunu ve kişisel mülk olarak muamele görmemesi gerektiğini söyledi. ”
Bazıları gömülü eşyaları orijinal sahiplerine yaklaştırmak için görmek istiyor. Diğerleri bunun tekrar çalınmalarına neden olabileceğinden korkuyor.
Büyükbabası katliamdan sağ kurtulan 65 yaşındaki Marlis Afraid of Hawk, geleneği sürdürmek için tüm eşyaların yakılmasını destekliyor: “Akrabanız öldüyse, eşyalarını yakın” dedi.
62 yaşındaki Görünümlü At, koleksiyonun çeşitliliği nedeniyle farklı yaklaşımlar için potansiyel gördüğünü söyledi.
Bazı şeyler yakılmak, bazı şeyler gömülmek ve bazı şeyler de dirilmek içindir” dedi. “Diğerleri gelecek nesiller için dua etmek için kullanılabilir.”
Koleksiyon şimdilik Oglala Lakota College’da kalacak. Bir bekçi, torunlar son dinlenme yerlerinde anlaşana kadar orada her gün dua etmeyi planlıyor.
Julia Jacobs Hot Springs, SD ve New York’tan bildirildi ve Kayla Gahagan Yaralı Diz, SD tarafından