Bu makale, sanatçıların ve kurumların değişen zamanlara nasıl uyum sağladığı konusunda müze özel bölümümüzün bir parçasıdır.
Yale Üniversitesi kampüsünde, her biri I. Kahn tarafından – doğrudan birbirlerinin karşısında olan modernist binaların kilometre taşında bulunan iki sanat müzeleri vardır. Bir Yale Üniversitesi Sanat GalerisiYaklaşık 300.000 nesneden oluşan bir ansiklopedik koleksiyonla, her yıl neredeyse çeyrek milyon insan izler. Diğer kim Yale İngiliz Sanatı Merkezi15. yüzyıldan günümüze 100.000'den fazla eserden oluşan özel koleksiyonuyla, bu trafiğin yarısından daha azını getiriyor.
İngiliz Merkezi şimdi bu ziyaretçileri geliştirmeyi hedefliyor.
Mart ayında, 1977'de açılan ve bir sanat eseri olarak görülen ve yeni bir sergi felsefesi ile yeniden açılan ünlü mimarın son uygulanan projesinin tüm binasındaki gökyüzü ışıklarını ve aydınlatmanın iki yıllık bir kapanışından sonra Mart ayında.
Tracey Emin'in şöhrete gelen şöhretlerden biri olarak bir parça Genç İngiliz sanatçıları 1990'larda meslektaşları gibi Damien Deer Ve Sarah LucasLobide yeni bir çağdaş eser programı açar. Müzenin sokaktan giriş sahasında yansıtılmış bir duvarda “Sabah'a kadar var” senaryosunda sarı neon aydınlatma ile parlayan heykel kurulumunuz. Merkezin direktörü Martina Doth, en son 16 yıl boyunca koleksiyonlarıyla çalıştıktan sonra atanan Martina Doth, ön kapıda bir “davet” olarak hizmet ediyor.
“Binanın zarfı bir müze yazmıyor, biraz daha katı” dedi. “Umarım insanlar burada onlar için bir şeyler olduğunu işaret ederler.”
Üst kattaki ilk iki sergide, ikinci kattaki büyük jest resimleri, Emin'in kadın bedenine odaklanan büyük jest resimleri – mezhepsel, harap heykel tespiti ile ününü oluşturdu – üçüncü katta atmosferik manzaralarla beklenmedik bir rezonans, bu da ifadeye göre yaklaşık 3000 eserden yaklaşık 3.000 eserden yapılmış. JMW TurnerEmin'den yaklaşık 200 yıl önce doğan ve İngiliz kıyı şehri Margate'i önemli bir ikinci ev olarak nasıl saydığını.
Bu eşleştirme, merkezin yeni küratör yaklaşımını yansıtıyor, Droth ve tarihi koleksiyonlarının derinliğini ve zenginliğini gösterdi ve daha sonra bu konuları Turner ve bu tür resim gelenekleri için Margate'in inişiyle kesinlikle ünlü olan Tracey gibi biriyle alıyor. “
Emins Show, İlk serginiz Solo Müzesi Kuzey Amerika'da sanatçı daha genç seyircileri tanıtabilir veya hatırlayanlara tanıtabilir “Duygu: Saatchi Koleksiyonundan Genç İngiliz Sanatçılar”, “ 1999'da Brooklyn Müzesi'ne gittiğinde bir sansasyona neden olan bir sergi. Emin, bir yatak paylaştığı herkesin isimleriyle bir çadır gösterdi.
Şovu düzenleyen Droth, “Tracey'i burada göstermek, onu gerçekten bir kamu kişiliği olduğu ve etrafında çok fazla bagaj olduğu Büyük Britanya'da göstermek için tamamen farklı bir teklif.” Dedi. Kraliyet Sanat Koleji'nde savaşmak zorunda olduğu Emin'in resmine odaklanmaya karar verdi ve kariyerinin başında vazgeçti. Seçildikten sonra ortamı yeniden başlattı Venedik 2007 Bienali'nde İngiltere'nin temsiliKadın figürünün öznelliğine odaklanan resimler yapmaya başladığında. Annesinin 2016'daki ölümünden bu yana Emin, kendini resim ve bronz heykellere adamıştır.
2017'de Emin, Margate'de bir ev ve stüdyo satın aldı – burada zor bir eğitim aldığı ve 13 yaşında tecavüze uğradığı – ve çoğu zaman 2020 için orada geçirdi. (Ayrıca Londra'da bir evi var.)
“Genellikle vücudu gösterir, ancak vücudun hissi, bir atmosfer ve ruh hali ile ilgilidir,” dedi Emin'in resimlerinden Droth, kendi etkileyici ipleri ile Turner'ın Qualling Seacapes arasında analojiler yaparak.
“Ve Aşk” (2023) (2023), kavisli bacaklarının tuval üzerinde kırmızı yayılan çıplak bir kadın ve derin gün batımından bir çamaşırda koyu bir şekil gösteren çıplak bir kadın gösteren: “Bütün bunlar var.” Bir ürostomi torbasına bağlı olan figürün karnındaki stomanın zayıf izini fark etti. (2020'de mesane kanseri teşhis edildi ve radikal bir operasyon vardı.)
Margate, şimdi 61, Margate'deki telefonla, metresiyle Emin'in stüdyosundan sadece birkaç dakika sonra “Erken Ekspresyonist” olarak yaşadı ve İngiliz Merkezi koleksiyonu bağlamında çalışmalarını göstermek için “tevazu” u sevdiğini söyledi.
“Konu nedeniyle şimdi işimi ciddiye alabilecek birçok insan var” dedi. “Kadın olma konusunda çok güçlü bir fikrim var ve sanırım insanlar şimdi çığlık atmadığımı anlıyorlar – sadece kadın yapan deneyimleri göstermek için bir anlam kazanıyorum.”
Jimnastikçiler için bir şiir ve son eskiz defterini yeniden üreten merkezin 2024 yayınında yer alan Margates Winter Sunsets'e olan ortak aşkı için bir şiir yazdı.
Emin Turner'ı düşündüğünde, jimnastikçi bu yıl 250 yıl önce doğan Emin'i açıkça düşündü.
1993'ten beri merkezin ilki olan Turner sergisini organize eden merkezdeki resim ve heykel küratörü Lucinda Lax, ona “Modern Sanatın Babası” olarak adlandırdı. “Margate” (yaklaşık 1822), Turner'ın ön planda kırık gemiler ve işçilerle yeni inşa edilmiş kıyı beldesine bakış açısı ve “enkazlar” (1834) (1834) çalkantılı bir deniz ve bunu enkazlardan kaldıran kısaltılmış figürleri içeriyordu.
“Gerçekten hem fiziksel hem de psikolojik olarak, belirli bir ortamın parçası olmaya çalışıyor,” dedi Lax, “deniz ve rüzgarın kırbaçı için gerçek bir anlam türü.”
LAX ayrıca dördüncü kattaki sabit koleksiyonun yeniden yüklenmesine öncülük etti. Yinka Shonibaric ve Cecily Brown gibi sanatçıların 19. yüzyılla biten galerilerde entegre ettiği Lax, “İlk kez burada yatırımlarımızda bir katta temsil edilen tüm kronolojik İngiliz sanatı yelpazesine sahibiz.” Dedi. “İmparatorluk, cinsiyet ve kadınların rolü hakkında sorular açmayı” umuyor.
Üniversiteler, hükümetin kurumsal web sitelerinde “cinsiyet” veya “kadınlar” gibi kelimelerin kullanımını işaret eden finansmanı azaltması riski altında olduğundan, İngiliz merkezi “İngiliz sanatı ve tarihi ile diyalogda çeşitli bakış açıları almaktan” uzak değil. Müzenin yaklaşık 39 milyon ABD doları yıllık işletme bütçesi neredeyse sadece koleksiyonunun neredeyse yüzde 80'ini oluşturan İngiliz sanatına katılımlarını bağışlayan merkezin kurucusu Paul Mellon Vakfı'ndan finanse ediliyor.
Emin ve Turner'ın eşleştirilmesini ilham aldığını gören Londra'daki British Museum'un direktörü Nicholas Cullinan, Yale'nin genellikle Büyük Britanya dışındaki en büyük İngiliz sanatı koleksiyonu olarak kabul edildiğini söyledi.
Cullinan, “Daha genç bir nesil için, Tracey'in tam dürüstlükle zor ve rahatsız edici şeyler hakkında konuşmanın çalışması ve muhtemelen çok saygı görüyor,” dedi Cullinan, kürtaj, istismarda hayatta kalma ve işçi sınıfı için mücadele gibi konulara atıfta bulundu.
Cullinan, “Bu konuşmalar çok fazla snobilizm ve onları utanç verici veya kaba olarak kapatma girişimi verdi,” diye ekledi Cullinan. “Şimdi bunların sadece önemli değil, aynı zamanda gerekli olduğunu anlıyoruz.”
Yale Üniversitesi kampüsünde, her biri I. Kahn tarafından – doğrudan birbirlerinin karşısında olan modernist binaların kilometre taşında bulunan iki sanat müzeleri vardır. Bir Yale Üniversitesi Sanat GalerisiYaklaşık 300.000 nesneden oluşan bir ansiklopedik koleksiyonla, her yıl neredeyse çeyrek milyon insan izler. Diğer kim Yale İngiliz Sanatı Merkezi15. yüzyıldan günümüze 100.000'den fazla eserden oluşan özel koleksiyonuyla, bu trafiğin yarısından daha azını getiriyor.
İngiliz Merkezi şimdi bu ziyaretçileri geliştirmeyi hedefliyor.
Mart ayında, 1977'de açılan ve bir sanat eseri olarak görülen ve yeni bir sergi felsefesi ile yeniden açılan ünlü mimarın son uygulanan projesinin tüm binasındaki gökyüzü ışıklarını ve aydınlatmanın iki yıllık bir kapanışından sonra Mart ayında.
Tracey Emin'in şöhrete gelen şöhretlerden biri olarak bir parça Genç İngiliz sanatçıları 1990'larda meslektaşları gibi Damien Deer Ve Sarah LucasLobide yeni bir çağdaş eser programı açar. Müzenin sokaktan giriş sahasında yansıtılmış bir duvarda “Sabah'a kadar var” senaryosunda sarı neon aydınlatma ile parlayan heykel kurulumunuz. Merkezin direktörü Martina Doth, en son 16 yıl boyunca koleksiyonlarıyla çalıştıktan sonra atanan Martina Doth, ön kapıda bir “davet” olarak hizmet ediyor.
“Binanın zarfı bir müze yazmıyor, biraz daha katı” dedi. “Umarım insanlar burada onlar için bir şeyler olduğunu işaret ederler.”
Üst kattaki ilk iki sergide, ikinci kattaki büyük jest resimleri, Emin'in kadın bedenine odaklanan büyük jest resimleri – mezhepsel, harap heykel tespiti ile ününü oluşturdu – üçüncü katta atmosferik manzaralarla beklenmedik bir rezonans, bu da ifadeye göre yaklaşık 3000 eserden yaklaşık 3.000 eserden yapılmış. JMW TurnerEmin'den yaklaşık 200 yıl önce doğan ve İngiliz kıyı şehri Margate'i önemli bir ikinci ev olarak nasıl saydığını.
Bu eşleştirme, merkezin yeni küratör yaklaşımını yansıtıyor, Droth ve tarihi koleksiyonlarının derinliğini ve zenginliğini gösterdi ve daha sonra bu konuları Turner ve bu tür resim gelenekleri için Margate'in inişiyle kesinlikle ünlü olan Tracey gibi biriyle alıyor. “
Emins Show, İlk serginiz Solo Müzesi Kuzey Amerika'da sanatçı daha genç seyircileri tanıtabilir veya hatırlayanlara tanıtabilir “Duygu: Saatchi Koleksiyonundan Genç İngiliz Sanatçılar”, “ 1999'da Brooklyn Müzesi'ne gittiğinde bir sansasyona neden olan bir sergi. Emin, bir yatak paylaştığı herkesin isimleriyle bir çadır gösterdi.
Şovu düzenleyen Droth, “Tracey'i burada göstermek, onu gerçekten bir kamu kişiliği olduğu ve etrafında çok fazla bagaj olduğu Büyük Britanya'da göstermek için tamamen farklı bir teklif.” Dedi. Kraliyet Sanat Koleji'nde savaşmak zorunda olduğu Emin'in resmine odaklanmaya karar verdi ve kariyerinin başında vazgeçti. Seçildikten sonra ortamı yeniden başlattı Venedik 2007 Bienali'nde İngiltere'nin temsiliKadın figürünün öznelliğine odaklanan resimler yapmaya başladığında. Annesinin 2016'daki ölümünden bu yana Emin, kendini resim ve bronz heykellere adamıştır.
2017'de Emin, Margate'de bir ev ve stüdyo satın aldı – burada zor bir eğitim aldığı ve 13 yaşında tecavüze uğradığı – ve çoğu zaman 2020 için orada geçirdi. (Ayrıca Londra'da bir evi var.)
“Genellikle vücudu gösterir, ancak vücudun hissi, bir atmosfer ve ruh hali ile ilgilidir,” dedi Emin'in resimlerinden Droth, kendi etkileyici ipleri ile Turner'ın Qualling Seacapes arasında analojiler yaparak.
“Ve Aşk” (2023) (2023), kavisli bacaklarının tuval üzerinde kırmızı yayılan çıplak bir kadın ve derin gün batımından bir çamaşırda koyu bir şekil gösteren çıplak bir kadın gösteren: “Bütün bunlar var.” Bir ürostomi torbasına bağlı olan figürün karnındaki stomanın zayıf izini fark etti. (2020'de mesane kanseri teşhis edildi ve radikal bir operasyon vardı.)
Margate, şimdi 61, Margate'deki telefonla, metresiyle Emin'in stüdyosundan sadece birkaç dakika sonra “Erken Ekspresyonist” olarak yaşadı ve İngiliz Merkezi koleksiyonu bağlamında çalışmalarını göstermek için “tevazu” u sevdiğini söyledi.
“Konu nedeniyle şimdi işimi ciddiye alabilecek birçok insan var” dedi. “Kadın olma konusunda çok güçlü bir fikrim var ve sanırım insanlar şimdi çığlık atmadığımı anlıyorlar – sadece kadın yapan deneyimleri göstermek için bir anlam kazanıyorum.”
Jimnastikçiler için bir şiir ve son eskiz defterini yeniden üreten merkezin 2024 yayınında yer alan Margates Winter Sunsets'e olan ortak aşkı için bir şiir yazdı.
Emin Turner'ı düşündüğünde, jimnastikçi bu yıl 250 yıl önce doğan Emin'i açıkça düşündü.
1993'ten beri merkezin ilki olan Turner sergisini organize eden merkezdeki resim ve heykel küratörü Lucinda Lax, ona “Modern Sanatın Babası” olarak adlandırdı. “Margate” (yaklaşık 1822), Turner'ın ön planda kırık gemiler ve işçilerle yeni inşa edilmiş kıyı beldesine bakış açısı ve “enkazlar” (1834) (1834) çalkantılı bir deniz ve bunu enkazlardan kaldıran kısaltılmış figürleri içeriyordu.
“Gerçekten hem fiziksel hem de psikolojik olarak, belirli bir ortamın parçası olmaya çalışıyor,” dedi Lax, “deniz ve rüzgarın kırbaçı için gerçek bir anlam türü.”
LAX ayrıca dördüncü kattaki sabit koleksiyonun yeniden yüklenmesine öncülük etti. Yinka Shonibaric ve Cecily Brown gibi sanatçıların 19. yüzyılla biten galerilerde entegre ettiği Lax, “İlk kez burada yatırımlarımızda bir katta temsil edilen tüm kronolojik İngiliz sanatı yelpazesine sahibiz.” Dedi. “İmparatorluk, cinsiyet ve kadınların rolü hakkında sorular açmayı” umuyor.
Üniversiteler, hükümetin kurumsal web sitelerinde “cinsiyet” veya “kadınlar” gibi kelimelerin kullanımını işaret eden finansmanı azaltması riski altında olduğundan, İngiliz merkezi “İngiliz sanatı ve tarihi ile diyalogda çeşitli bakış açıları almaktan” uzak değil. Müzenin yaklaşık 39 milyon ABD doları yıllık işletme bütçesi neredeyse sadece koleksiyonunun neredeyse yüzde 80'ini oluşturan İngiliz sanatına katılımlarını bağışlayan merkezin kurucusu Paul Mellon Vakfı'ndan finanse ediliyor.
Emin ve Turner'ın eşleştirilmesini ilham aldığını gören Londra'daki British Museum'un direktörü Nicholas Cullinan, Yale'nin genellikle Büyük Britanya dışındaki en büyük İngiliz sanatı koleksiyonu olarak kabul edildiğini söyledi.
Cullinan, “Daha genç bir nesil için, Tracey'in tam dürüstlükle zor ve rahatsız edici şeyler hakkında konuşmanın çalışması ve muhtemelen çok saygı görüyor,” dedi Cullinan, kürtaj, istismarda hayatta kalma ve işçi sınıfı için mücadele gibi konulara atıfta bulundu.
Cullinan, “Bu konuşmalar çok fazla snobilizm ve onları utanç verici veya kaba olarak kapatma girişimi verdi,” diye ekledi Cullinan. “Şimdi bunların sadece önemli değil, aynı zamanda gerekli olduğunu anlıyoruz.”