Çekici ve ayrıntılara önem veren Richard Avedon başarılı bir yönetmen olabilirdi ve gerçekten de öyleydi. Moda dünyasındaki başlangıcından bir portreci olarak gelişimine kadar, fotoğrafçılığı, çekiciliğiyle bakanları büyüleyen, sahnelenen performanslardan oluşuyordu.
2004’teki ölümünden bu yana Avedon çok az unutuldu. (Devasa “duvar resimlerinden” üçü şu anda Metropolitan Museum of Art’ta sergileniyor.) Şimdi “Avedon 100”, 100. yaş gününü kutlamak için Chelsea’deki Gagosian Galerisi’nde düzenlenen bir sergi, onun mirasına – ve sahne sanatına – şaşırtıcı bir gelişigüzellikle yaklaşıyor. Çekiciliğinin bir kanıtı olarak, Raf Simons, Wynton Marsalis ve fotoğrafçılar Rineke Dijkstra ve Jeff Wall dahil olmak üzere birçok meslektaş, arkadaş, eleştirmen ve ünlü, bu galeri duvarları için (toplam 220 baskı) favori bir fotoğraf seçti.
tarafından tasarlanan bir bravura enstalasyonunda Stefan Beckman, Resimler tematik ve teatral olarak yapılandırılmıştır. Tam boy bir duvar resmi, Allen Ginsberg’i geleneksel orta sınıf akrabalarıyla Andy Warhol ve Fabrika müdavimlerinden biriyle karşı karşıya getiriyor – çok farklı ailelerle poz veren avangart kültürün iki aydını. Fotoğrafçı Robert Frank ve sanatçı June Leaf’in karı koca portrelerinde olduğu gibi, bazen yalnızca bilgi sahibi kişiler bağlantıyı kurar.
Ayrıca, Amerikan Devriminin Kızlarının Generallerinin 1963 tarihli bir grup portresinin yanı sıra, bir nesil önce DAR tarafından Washington, DC’deki Constitution Hall’da şarkı söylemesi yasaklanmış olan Marian Anderson’ın resmi olarak göz kamaştırıcı bir portresinin yanına yerleştirilmesi de incelikli. onun ırkından
Avedon, ömür boyu bir sivil haklar aktivistiydi ve James Baldwin ile lise günlerine kadar uzanan yakın bir dostlukla zenginleşti. (1945 tarihli Baldwin portresi, sergideki en eski fotoğraftır.) 1963’te Baldwin’le birlikte yazdığı Nothing Personal kitabının fotoğraflarını çekti; ve kadınların şeritli kuşakları etrafında ustaca oluşturulmuş, ancak ayrıcalıklı küçümsemelerini sergilemek biraz tahmin edilebilir olan DAR portresiyle birlikte, eşit derecede tahmin edilebileceği gibi kararlı ve korkusuz görünen sivil haklar aktivistlerini fotoğrafladı. Daha güçlü bir şok için, doğuştan köle olan 106 yaşındaki William Casby’nin yakın çekimi. Bir maske kadar sert olan unutulmaz yüzüyle Casby, fotoğrafçının aradığı sebat ve dayanıklılık ifadesini yayıyor.
Avedon onun değerini düşürdü En orijinal eserler arasında – 1940’lar ve 1950’lerde Paris kıyafetleriyle mekandaki sahneler – yalnızca portrelerinde bir sanatçı olarak değerlendirilmeyi talep etti.
Yaratıcı sürecini açıkça anlatan “Portre başarıdır” diye yazdı. “Mesele şu ki, yüzey kaldırılarak şeyin kendisine, temsil edilenin gerçek doğasına ulaşılamaz. “Yapabileceğiniz tek şey, bu yüzeyi – jest, kostüm, ifade – radikal ve doğru bir şekilde değiştirmek.”
Buradaki zorluk, sıkıcı ve yüzeysel olmayan bir şeyi yüzeye çıkarmaktır. Avedon’un fotoğrafları nadiren sıkıcıdır, ancak neredeyse her zaman yüzeyseldir. İnsanların sizin için performans sergilediğini izliyormuş gibi hissediyorsunuz. Moda fotoğrafları ile harika. Grès elbisesiyle Sunny Harnett bir rulet çarkının üzerine eğiliyor, Dior’un New Look’unda bir model Place de la Concorde’u geçerken genç erkekler başlarını çeviriyor, Dovima gece elbisesi giymiş iki filin arasında duruyor – bunlar bir filmden sahneler olabilir. Avedon’un Cirque d’Hiver’daki fillerin bacaklarına zincirleri dahil etmesi gibi, ancak ara sıra daha derin bir şeye işaret ediyorlar, belki de modanın taleplerine tabi olan kadınlar hakkında dolaylı bir yorum. Ne yazık ki, bu bereketli dönem yeterince temsil edilmiyor; Avedon’un daha sonraki kariyerine ait çok fazla sıradan, yüksek teknolojili moda fotoğrafı var.
Sergi, Marilyn Monroe’nun 1957’de kamerasının önüne üşüşen ve 1994 baskısında bir araya getirilen birkaç fotoğrafıyla başlıyor. Monroe, Avedon’un Claudia Schiffer ve Cindy Crawford ile yaptığı ve seleflerinin halojen ampulüne sahip olmayan benzer montajlarını gölgede bırakan bir yıldız oyuncu. Bir gösteri yaptıktan sonra, Monroe stüdyoda bitkin bir halde oturdu ve Avedon (onun zımni onayıyla) son bir fotoğraf çekti. Portre “Üzgün Marilyn”. bu onun en ünlülerinden biri. Beş yıl sonra erken ölümü nedeniyle, bu görüntü daha özgün bir kendini ifade olarak kabul edilir. Ama öyle mi? Yoksa sadece fiziksel yorgunluk mu?
Avedon, bir görüşmeciye, “karanlık bir odada bir yabancıyla cinsel karşılaşmaya” benzeyen “geçmişi ve geleceği olmayan bir yakınlık” yaratmayı umarak, tanımadığı insanları fotoğraflamayı tercih ettiğini söyledi. içinde). Philip Gefter’in biyografisi “En Efsanevi Ne Olacak”). Heyecan verici ama yüzeysel bir şey istiyordu. Ve sahip olduğu şey buydu.
Sergide ayrı bir alan ayrılan bu yaklaşımın en kötü örneği, 1971’de ölen kız arkadaşı Diane Arbus’un başarısına rakip olmak için kötü niyetli bir girişim olan 1979-84 tarihli “Amerikan Batısında” projesidir. Arbus, Avedon’u ticari başarılarını ve baskılarının ihtişamını kıskanırken, Avedon kültür kurumunun sanatlarına bahşettiği tanınmayı daha da çok özledi. Bunun yerine, uçlarda yaşayan ve kameraya bakan bir batılı kadrosunu – petrol sahası işçileri, serseriler, bir çıngıraklı yılan avcısı – affetmez ayrıntılarla tasvir etmeyi seçerek – Avedon, Arbus’un tarzını taklit etti, ancak onun sorgulayıcı psikolojik zekasını yeniden üretemedi.
En derin portreleri, seçilmiş yabancılar değil, hayatı boyunca tanıdığı biri: babası Jacob Israel Avedon. Jacob, oğluna çocukken zorbalık yaptı. Yıllar sonra yarı çocuksu bir ilişki yeniden kurulduğunda büyük bir gerilim yaşandı. Oğul, babasının sevgi ve saygısından yoksun hissetmeye devam etti.
Avedon, 1969’dan başlayarak ve yaşlı adamın kanserden 1973’te ölümüne kadar devam ederek Jacob’ı biraz güçlükle onun yerine oturması için ikna etti. Burada, yedi resim dizisinin başında Jacob bir takım elbise ve kravat giyiyor. Sonunda bir hastane önlüğü giyiyor. Bu fotoğrafları sergideki hemen hemen herkesten ayıran şey, Jacob’ın ünlü Avedon büyüsüne tamamen dirençli olmasıdır. Oğluna güvensizlik, meydan okuma, korku, pişmanlık ve korkuyla bakar. Kullanıldığını biliyor. Bu manipülasyona tereddütle izin verir. Rol yapmıyor. Asla tam olarak istediği kişi olmayan bir oğluyla acı verici bir yüzleşme yaşar. Ve iki adam da artık çok geç olduğunu biliyor.
Rahatsız edici ağırlıklarıyla bunlar Avedon’un en büyük portreleri. Genellikle kaçındığı bir insan gerçeğine gelirler.
Avedon 100
7 Temmuz’a kadar: Gagosian, 522 West 21st Street, Chelsea, 212-741-1717; gagosian.com.
2004’teki ölümünden bu yana Avedon çok az unutuldu. (Devasa “duvar resimlerinden” üçü şu anda Metropolitan Museum of Art’ta sergileniyor.) Şimdi “Avedon 100”, 100. yaş gününü kutlamak için Chelsea’deki Gagosian Galerisi’nde düzenlenen bir sergi, onun mirasına – ve sahne sanatına – şaşırtıcı bir gelişigüzellikle yaklaşıyor. Çekiciliğinin bir kanıtı olarak, Raf Simons, Wynton Marsalis ve fotoğrafçılar Rineke Dijkstra ve Jeff Wall dahil olmak üzere birçok meslektaş, arkadaş, eleştirmen ve ünlü, bu galeri duvarları için (toplam 220 baskı) favori bir fotoğraf seçti.
tarafından tasarlanan bir bravura enstalasyonunda Stefan Beckman, Resimler tematik ve teatral olarak yapılandırılmıştır. Tam boy bir duvar resmi, Allen Ginsberg’i geleneksel orta sınıf akrabalarıyla Andy Warhol ve Fabrika müdavimlerinden biriyle karşı karşıya getiriyor – çok farklı ailelerle poz veren avangart kültürün iki aydını. Fotoğrafçı Robert Frank ve sanatçı June Leaf’in karı koca portrelerinde olduğu gibi, bazen yalnızca bilgi sahibi kişiler bağlantıyı kurar.
Ayrıca, Amerikan Devriminin Kızlarının Generallerinin 1963 tarihli bir grup portresinin yanı sıra, bir nesil önce DAR tarafından Washington, DC’deki Constitution Hall’da şarkı söylemesi yasaklanmış olan Marian Anderson’ın resmi olarak göz kamaştırıcı bir portresinin yanına yerleştirilmesi de incelikli. onun ırkından
Avedon, ömür boyu bir sivil haklar aktivistiydi ve James Baldwin ile lise günlerine kadar uzanan yakın bir dostlukla zenginleşti. (1945 tarihli Baldwin portresi, sergideki en eski fotoğraftır.) 1963’te Baldwin’le birlikte yazdığı Nothing Personal kitabının fotoğraflarını çekti; ve kadınların şeritli kuşakları etrafında ustaca oluşturulmuş, ancak ayrıcalıklı küçümsemelerini sergilemek biraz tahmin edilebilir olan DAR portresiyle birlikte, eşit derecede tahmin edilebileceği gibi kararlı ve korkusuz görünen sivil haklar aktivistlerini fotoğrafladı. Daha güçlü bir şok için, doğuştan köle olan 106 yaşındaki William Casby’nin yakın çekimi. Bir maske kadar sert olan unutulmaz yüzüyle Casby, fotoğrafçının aradığı sebat ve dayanıklılık ifadesini yayıyor.
Avedon onun değerini düşürdü En orijinal eserler arasında – 1940’lar ve 1950’lerde Paris kıyafetleriyle mekandaki sahneler – yalnızca portrelerinde bir sanatçı olarak değerlendirilmeyi talep etti.
Yaratıcı sürecini açıkça anlatan “Portre başarıdır” diye yazdı. “Mesele şu ki, yüzey kaldırılarak şeyin kendisine, temsil edilenin gerçek doğasına ulaşılamaz. “Yapabileceğiniz tek şey, bu yüzeyi – jest, kostüm, ifade – radikal ve doğru bir şekilde değiştirmek.”
Buradaki zorluk, sıkıcı ve yüzeysel olmayan bir şeyi yüzeye çıkarmaktır. Avedon’un fotoğrafları nadiren sıkıcıdır, ancak neredeyse her zaman yüzeyseldir. İnsanların sizin için performans sergilediğini izliyormuş gibi hissediyorsunuz. Moda fotoğrafları ile harika. Grès elbisesiyle Sunny Harnett bir rulet çarkının üzerine eğiliyor, Dior’un New Look’unda bir model Place de la Concorde’u geçerken genç erkekler başlarını çeviriyor, Dovima gece elbisesi giymiş iki filin arasında duruyor – bunlar bir filmden sahneler olabilir. Avedon’un Cirque d’Hiver’daki fillerin bacaklarına zincirleri dahil etmesi gibi, ancak ara sıra daha derin bir şeye işaret ediyorlar, belki de modanın taleplerine tabi olan kadınlar hakkında dolaylı bir yorum. Ne yazık ki, bu bereketli dönem yeterince temsil edilmiyor; Avedon’un daha sonraki kariyerine ait çok fazla sıradan, yüksek teknolojili moda fotoğrafı var.
Sergi, Marilyn Monroe’nun 1957’de kamerasının önüne üşüşen ve 1994 baskısında bir araya getirilen birkaç fotoğrafıyla başlıyor. Monroe, Avedon’un Claudia Schiffer ve Cindy Crawford ile yaptığı ve seleflerinin halojen ampulüne sahip olmayan benzer montajlarını gölgede bırakan bir yıldız oyuncu. Bir gösteri yaptıktan sonra, Monroe stüdyoda bitkin bir halde oturdu ve Avedon (onun zımni onayıyla) son bir fotoğraf çekti. Portre “Üzgün Marilyn”. bu onun en ünlülerinden biri. Beş yıl sonra erken ölümü nedeniyle, bu görüntü daha özgün bir kendini ifade olarak kabul edilir. Ama öyle mi? Yoksa sadece fiziksel yorgunluk mu?
Avedon, bir görüşmeciye, “karanlık bir odada bir yabancıyla cinsel karşılaşmaya” benzeyen “geçmişi ve geleceği olmayan bir yakınlık” yaratmayı umarak, tanımadığı insanları fotoğraflamayı tercih ettiğini söyledi. içinde). Philip Gefter’in biyografisi “En Efsanevi Ne Olacak”). Heyecan verici ama yüzeysel bir şey istiyordu. Ve sahip olduğu şey buydu.
Sergide ayrı bir alan ayrılan bu yaklaşımın en kötü örneği, 1971’de ölen kız arkadaşı Diane Arbus’un başarısına rakip olmak için kötü niyetli bir girişim olan 1979-84 tarihli “Amerikan Batısında” projesidir. Arbus, Avedon’u ticari başarılarını ve baskılarının ihtişamını kıskanırken, Avedon kültür kurumunun sanatlarına bahşettiği tanınmayı daha da çok özledi. Bunun yerine, uçlarda yaşayan ve kameraya bakan bir batılı kadrosunu – petrol sahası işçileri, serseriler, bir çıngıraklı yılan avcısı – affetmez ayrıntılarla tasvir etmeyi seçerek – Avedon, Arbus’un tarzını taklit etti, ancak onun sorgulayıcı psikolojik zekasını yeniden üretemedi.
En derin portreleri, seçilmiş yabancılar değil, hayatı boyunca tanıdığı biri: babası Jacob Israel Avedon. Jacob, oğluna çocukken zorbalık yaptı. Yıllar sonra yarı çocuksu bir ilişki yeniden kurulduğunda büyük bir gerilim yaşandı. Oğul, babasının sevgi ve saygısından yoksun hissetmeye devam etti.
Avedon, 1969’dan başlayarak ve yaşlı adamın kanserden 1973’te ölümüne kadar devam ederek Jacob’ı biraz güçlükle onun yerine oturması için ikna etti. Burada, yedi resim dizisinin başında Jacob bir takım elbise ve kravat giyiyor. Sonunda bir hastane önlüğü giyiyor. Bu fotoğrafları sergideki hemen hemen herkesten ayıran şey, Jacob’ın ünlü Avedon büyüsüne tamamen dirençli olmasıdır. Oğluna güvensizlik, meydan okuma, korku, pişmanlık ve korkuyla bakar. Kullanıldığını biliyor. Bu manipülasyona tereddütle izin verir. Rol yapmıyor. Asla tam olarak istediği kişi olmayan bir oğluyla acı verici bir yüzleşme yaşar. Ve iki adam da artık çok geç olduğunu biliyor.
Rahatsız edici ağırlıklarıyla bunlar Avedon’un en büyük portreleri. Genellikle kaçındığı bir insan gerçeğine gelirler.
Avedon 100
7 Temmuz’a kadar: Gagosian, 522 West 21st Street, Chelsea, 212-741-1717; gagosian.com.