Bu makale, özel Müzeler bölümümüzün bir parçasıdır ve sanat kurumlarının yeni sanatçıları nasıl kendine çektiğini ve yeni izleyicileri nasıl kendine çektiğini inceler.
Her önemli dönüm noktası, yeniden değerlendirme olmasa da, çok ihtiyaç duyulan tarihsel yansıma için bir fırsat sunar. Ve bu yıl, Abraham Lincoln’ün Kurtuluş Beyannamesi’nin 160. yıldönümü, hala köleliğin mirası, Jim Crow ve on yıllardır yerleşik eşitsizlikle boğuşan bir ulus için özellikle düşündürücü bir anda geliyor.
Bu dinamik ve ırksal olarak yüklü atmosfere “Kurtuluş: Bitmemiş kurtuluş projesi‘ Fort Worth’taki Amon Carter Amerikan Sanatı Müzesi’nde sergileniyor. “Özgürleşme”nin kökleri ilgi çekici bir önermeye dayanıyor: Ya ikonik bir sanat eseri, bu durumda bir heykeltıraşsa? John Quincy Adams Ward’ın The Freedman’ı“1863’ten – bugün için tamamen yeni bir kültürel ve estetik yorum gerektirecek kadar derin bir tarihe mi sahip?
Başlangıçta alçıdan modellenen ve daha sonra bronz döküm olan Özgür Adam, daha önce köleleştirilmiş bir adamı bir peştamal içinde, sol kolu kelepçeli, sağ kolu kendini esaret zincirlerinden kurtarırken tasvir ediyor. Bakışları hem netlik hem de tereddütle yürütülüyor – aynı anda özgürleşmenin belirsizliğiyle (inançsızlık değilse de) boğuşurken özgürlük vaadini dört gözle bekliyor.
Zamanına göre ilerici sayılan heykel, Carter’da diğer önemli Amerikan kültür kurumlarıyla birlikte bulunabilir. Chicago Sanat Enstitüsü Ve New York Metropolitan Sanat Müzesi; (Heykelin orijinal alçı kalıbından sekiz kopya yapılmıştır). Başkan Lincoln’ün Kurtuluş Beyannamesi’ni yayınladığı yıl tamamlanan “Özgür Adam”, köleliğin kaldırılması dönemi sanatının en iyi bilinen örneklerinden biridir – hem köleliği sona erdirmek için verilen savaşı hem de onun düşüşünü kutlayan çelişkili sevinci çağrıştıran bir kanon. büyük ün.
Bilim adamları tarafından bu alandaki yeri konusunda giderek daha fazla tartışılan The Freedman,” Her şeye rağmen, “gelişmekte olan bir çalışma ve bu dönemin kölelikten kurtulan bir adamı gösteren ilk çalışmalarından biri” olmaya devam ediyor. dedi Amon Carter Müzesi küratörü Maggie AdlerEmancipation ile birlikte küratörlük yapan Maurita Poole, Tulane Üniversitesi Newcomb Sanat Müzesi müdürü. Sadece 19 inç olmasına rağmen akıldan çıkmayacak kadar güçlüydü, “parçanın onarılmaya pek ihtiyacı yoktu,” diye devam etti Bayan Adler, “çünkü o, şu an için bir ‘ambalajdan çıkarma’ydı.” “Kurtuluş” tam olarak buydu. elde edildi.
Pandemiden hemen önce, Bayan Adler ve Bayan Poole, “Özgür Adam”ın geniş kapsamlı etkisini yansıtan yeni sanat eserleri yaratmak için çoğu genç ve tamamı siyahi yedi sanatçıyla işbirliği yaptı.,” hem de tasarlandığı dönemden günümüze. Bir yandan, Ward konusuna açıkça vekalet vermiştir; Bayan Poole, heykelin sayısız okuması hakkında “‘Özgür Adam’, siyah insanların kendi özgürleşmelerindeki rolleri fikri üzerine bir yorumdur,” dedi.
Ancak oyun aynı zamanda “köleliğin kaldırılmasını ve özgürleşmeyi çevreleyen birçok yanlış efsaneye doğrudan atıfta bulunuyor” diye ekledi. Caitlin Meehye Plajı, Fordham Üniversitesi’nde Sanat Tarihi Yardımcı Doçenti ve Afrika ve Afrika-Amerika Çalışmaları Fakültesi. “Özellikle, özgürlüğün köleleştirilmişler için bir miras olduğu fikri” beyazlar tarafından insan varoluşunun temel bir parçası olmaktan çok bir hayırseverlik eylemi olarak benimsendi.
Bayan Beach, bu tür duyguların özgürleşme sürecinden siyahi sesleri etkili bir şekilde sildiğini ve Freedman’s Memorial heykelinin kaldırılmasına yönelik 2020 kampanyasında kilit bir faktör olduğunu söyledi. Boston’daki Park Meydanı’ndan. 1876’da tamamlanan parça Lincoln’ü tasvir ediyor diz çökmüş ve eskiden köleleştirilmiş bir adamın başında durmak ve ona özgürlüğünü veriyormuş gibi; çalışmanın bir kopyası görünümde kalır Washington, DC’de. Bu parçanın başka bir versiyonu, modern sanatçıları bu heykele yanıt vermeye davet eden Wisconsin-Madison Üniversitesi’ndeki Chazen Sanat Müzesi’nde paralel bir sergiye yol açtı.
9 Temmuz’a kadar görülebilir, “Özgürlük” ırk, güç ve ayrıcalığın tasviri üzerine çağdaş söylemi genişletirken bu tarihsel şikayetlerle ilgilenen yeni bir çalışma grubu yarattı. Sanatçılar—Sadie Barnette, Alfred Conteh, Maya Freelon, Hugh Hayden, Letitia Huckaby, Jeffrey Meris ve Sable Elyse Smith—cinsiyet, coğrafya, malzeme ve stil çeşitliliğini temsil ediyor. Birçoğu daha önce The Freedman ile hiç ilgilenmemişti veya kölelik karşıtı dönemden kalma sanat eserlerini çevreleyen karmaşık söylemlerin farkındaydı..
Poole, “Onlara verdiğimiz tek teşvik, özgürleşme ve kurtuluşla veya bunların eksikliğiyle ilgili bir konuya odaklanmalarıydı” dedi.
Pandemiden önce tasarlanan sergi, benzersiz zorluklar ve fırsatlar sunan erken Covid kilitlenmelerinin karanlık günlerinde canlandı. Yakınlaştırma toplantıları, içerik oluşturucuları küratörlerle buluşturan yüz yüze toplantıların yerini alırken, Amon Carter’daki The Freedman’a katılamayacak sanatçılar evlerine daha yakın kurumlarda görmeyi seçti. Sanatçıların çoğu ilk olarak Mart ayında Emancipation’ın açılışında buluştu.
Bayan Adler, “Ortaya çıkan fikirlerin ve bağımsız olarak ortaya çıkan ifade özgürlüğünün birleşmesi bizi özellikle şaşırttı” dedi.
California, Oakland’da yaşayan Bayan Barnette, salgının stüdyo sürecinin yalnız doğasını yalnızca artırdığını söyledi. Bayan Barnette’in çalışması – “FBI Çizimleri: Yok Etme, 2021” – eski bir Kara Panter olan kendi babası hakkında bir araya getirilmiş bir FBI gözetleme dosyasının bölümlerini kullanıyor. Parçası, kristaller, güller ve yüzlerle süslenmiş ve aydınlatılmış dosya sayfalarından oluşuyor. Merhaba kedicik çizgi filmler.
Bayan Barnette, babasının deneyimine odaklanmayı seçmenin “Amerikan tarihinin aile tarihi, siyahi tarih olduğu gerçeğini gerçekten gösterdiğini” söyledi. “Bunu mümkün kılan amcalarımız, babalarımız, teyzelerimiz ve ebeveynlerimiz – arketipsel bir kahraman değil.”
Fort Worth’ta yaşayan Bayan Huckaby, en son iki dizisi olan 2021 yapımı “A Tale of Two Greenwoods” ve “Bitter Waters Sweet”e dayanan sayısız “Emancipation” parçası için kendi ailesinin irfanını da çıkardı. ” geçen yıldan. Her iki seride de yer alan eserler, Tulsa, Oklahoma’daki özgürleşmiş siyah topluluklarını ve Mobile, Alabama’daki -eskisi 1921’de beyaz çeteler tarafından yok edilen- Afrika Mahallesi’ni yeniden canlandırmak için fotoğraflar, pamuk artıkları, süslü çiçekler ve tam olarak konumlandırılmış çerçeveler kullanıyor. ikincisi hala ayakta.
Haiti’de doğup Bahamalar’da büyüyen ve şu anda New York’ta ikamet eden Bay Meris, kendi hayatında acı verici bir olayla karşı karşıya kaldı – MetroCard’ı alınamadığı için metro turnikesinden atladığı için New York Şehri Transit Polisi tarafından durduruldu. etkinleştirildi – “Kurtuluş” için “The Block Is Hot: The Resurrection” bir şey yaratmak için. Başlangıçta Bay Meris’in Şimdi Beni Görüyorsun filminin bir parçası; Now You Don’t serisi, parça, dikdörtgen bir çelik taban üzerine yerleştirilmiş ve makaralar, halatlar ve kayışlarla havada tutulan ve beton bir blokla dengelenmiş bir alçı gövdeden oluşuyor.
Alçı parçası ileri geri hareket ederek altında toplanan ince bir toz bulutu bırakır. Meris, “Bana göre bu, bu ülkede 400 yıllık yaptırım uygulanan zulmün acımasızlığı arasında öğütülmeyi, toz haline getirilmeyi ifade ediyor” dedi. “Bu şiddeti görünür kılmak istedim.”
New York’ta yaşayan Bay Hayden, oyunu “Amerikan Rüyası”nı “özgürleşme” için açıklarken politik olarak da sert bir tavır sergiliyor. Çalışma, Ward’ın 160 yıllık orijinalinin en gerçek yorumudur – “Freedman” ın 3D baskılı plastik reprodüksiyonu, benzer şekilde pozlanmış, geniş bir Adirondack sandalye yükseltisinden uzanmış olarak yukarı bakan siyah bir adamı tasvir ediyor.
Bay Hayden, karakterden umut ve ilerleme tonlarıyla bahsediyor. Sandalye, Ward’ın orijinalinde çok öne çıkan, “Amerikan Rüyası’nın ve aktif olarak mobilyaların ötesine bakan bir kişisel tercih düzeyinin” bir sembolü, dedi. Hayden, “Çünkü köleliğin görselleştirmelerinin ötesine geçmek ve sadece özgür olan birini göstermek benim için önemliydi,” diye ekledi, “henüz tam olarak orada olmasa bile.”
Her önemli dönüm noktası, yeniden değerlendirme olmasa da, çok ihtiyaç duyulan tarihsel yansıma için bir fırsat sunar. Ve bu yıl, Abraham Lincoln’ün Kurtuluş Beyannamesi’nin 160. yıldönümü, hala köleliğin mirası, Jim Crow ve on yıllardır yerleşik eşitsizlikle boğuşan bir ulus için özellikle düşündürücü bir anda geliyor.
Bu dinamik ve ırksal olarak yüklü atmosfere “Kurtuluş: Bitmemiş kurtuluş projesi‘ Fort Worth’taki Amon Carter Amerikan Sanatı Müzesi’nde sergileniyor. “Özgürleşme”nin kökleri ilgi çekici bir önermeye dayanıyor: Ya ikonik bir sanat eseri, bu durumda bir heykeltıraşsa? John Quincy Adams Ward’ın The Freedman’ı“1863’ten – bugün için tamamen yeni bir kültürel ve estetik yorum gerektirecek kadar derin bir tarihe mi sahip?
Başlangıçta alçıdan modellenen ve daha sonra bronz döküm olan Özgür Adam, daha önce köleleştirilmiş bir adamı bir peştamal içinde, sol kolu kelepçeli, sağ kolu kendini esaret zincirlerinden kurtarırken tasvir ediyor. Bakışları hem netlik hem de tereddütle yürütülüyor – aynı anda özgürleşmenin belirsizliğiyle (inançsızlık değilse de) boğuşurken özgürlük vaadini dört gözle bekliyor.
Zamanına göre ilerici sayılan heykel, Carter’da diğer önemli Amerikan kültür kurumlarıyla birlikte bulunabilir. Chicago Sanat Enstitüsü Ve New York Metropolitan Sanat Müzesi; (Heykelin orijinal alçı kalıbından sekiz kopya yapılmıştır). Başkan Lincoln’ün Kurtuluş Beyannamesi’ni yayınladığı yıl tamamlanan “Özgür Adam”, köleliğin kaldırılması dönemi sanatının en iyi bilinen örneklerinden biridir – hem köleliği sona erdirmek için verilen savaşı hem de onun düşüşünü kutlayan çelişkili sevinci çağrıştıran bir kanon. büyük ün.
Bilim adamları tarafından bu alandaki yeri konusunda giderek daha fazla tartışılan The Freedman,” Her şeye rağmen, “gelişmekte olan bir çalışma ve bu dönemin kölelikten kurtulan bir adamı gösteren ilk çalışmalarından biri” olmaya devam ediyor. dedi Amon Carter Müzesi küratörü Maggie AdlerEmancipation ile birlikte küratörlük yapan Maurita Poole, Tulane Üniversitesi Newcomb Sanat Müzesi müdürü. Sadece 19 inç olmasına rağmen akıldan çıkmayacak kadar güçlüydü, “parçanın onarılmaya pek ihtiyacı yoktu,” diye devam etti Bayan Adler, “çünkü o, şu an için bir ‘ambalajdan çıkarma’ydı.” “Kurtuluş” tam olarak buydu. elde edildi.
Pandemiden hemen önce, Bayan Adler ve Bayan Poole, “Özgür Adam”ın geniş kapsamlı etkisini yansıtan yeni sanat eserleri yaratmak için çoğu genç ve tamamı siyahi yedi sanatçıyla işbirliği yaptı.,” hem de tasarlandığı dönemden günümüze. Bir yandan, Ward konusuna açıkça vekalet vermiştir; Bayan Poole, heykelin sayısız okuması hakkında “‘Özgür Adam’, siyah insanların kendi özgürleşmelerindeki rolleri fikri üzerine bir yorumdur,” dedi.
Ancak oyun aynı zamanda “köleliğin kaldırılmasını ve özgürleşmeyi çevreleyen birçok yanlış efsaneye doğrudan atıfta bulunuyor” diye ekledi. Caitlin Meehye Plajı, Fordham Üniversitesi’nde Sanat Tarihi Yardımcı Doçenti ve Afrika ve Afrika-Amerika Çalışmaları Fakültesi. “Özellikle, özgürlüğün köleleştirilmişler için bir miras olduğu fikri” beyazlar tarafından insan varoluşunun temel bir parçası olmaktan çok bir hayırseverlik eylemi olarak benimsendi.
Bayan Beach, bu tür duyguların özgürleşme sürecinden siyahi sesleri etkili bir şekilde sildiğini ve Freedman’s Memorial heykelinin kaldırılmasına yönelik 2020 kampanyasında kilit bir faktör olduğunu söyledi. Boston’daki Park Meydanı’ndan. 1876’da tamamlanan parça Lincoln’ü tasvir ediyor diz çökmüş ve eskiden köleleştirilmiş bir adamın başında durmak ve ona özgürlüğünü veriyormuş gibi; çalışmanın bir kopyası görünümde kalır Washington, DC’de. Bu parçanın başka bir versiyonu, modern sanatçıları bu heykele yanıt vermeye davet eden Wisconsin-Madison Üniversitesi’ndeki Chazen Sanat Müzesi’nde paralel bir sergiye yol açtı.
9 Temmuz’a kadar görülebilir, “Özgürlük” ırk, güç ve ayrıcalığın tasviri üzerine çağdaş söylemi genişletirken bu tarihsel şikayetlerle ilgilenen yeni bir çalışma grubu yarattı. Sanatçılar—Sadie Barnette, Alfred Conteh, Maya Freelon, Hugh Hayden, Letitia Huckaby, Jeffrey Meris ve Sable Elyse Smith—cinsiyet, coğrafya, malzeme ve stil çeşitliliğini temsil ediyor. Birçoğu daha önce The Freedman ile hiç ilgilenmemişti veya kölelik karşıtı dönemden kalma sanat eserlerini çevreleyen karmaşık söylemlerin farkındaydı..
Poole, “Onlara verdiğimiz tek teşvik, özgürleşme ve kurtuluşla veya bunların eksikliğiyle ilgili bir konuya odaklanmalarıydı” dedi.
Pandemiden önce tasarlanan sergi, benzersiz zorluklar ve fırsatlar sunan erken Covid kilitlenmelerinin karanlık günlerinde canlandı. Yakınlaştırma toplantıları, içerik oluşturucuları küratörlerle buluşturan yüz yüze toplantıların yerini alırken, Amon Carter’daki The Freedman’a katılamayacak sanatçılar evlerine daha yakın kurumlarda görmeyi seçti. Sanatçıların çoğu ilk olarak Mart ayında Emancipation’ın açılışında buluştu.
Bayan Adler, “Ortaya çıkan fikirlerin ve bağımsız olarak ortaya çıkan ifade özgürlüğünün birleşmesi bizi özellikle şaşırttı” dedi.
California, Oakland’da yaşayan Bayan Barnette, salgının stüdyo sürecinin yalnız doğasını yalnızca artırdığını söyledi. Bayan Barnette’in çalışması – “FBI Çizimleri: Yok Etme, 2021” – eski bir Kara Panter olan kendi babası hakkında bir araya getirilmiş bir FBI gözetleme dosyasının bölümlerini kullanıyor. Parçası, kristaller, güller ve yüzlerle süslenmiş ve aydınlatılmış dosya sayfalarından oluşuyor. Merhaba kedicik çizgi filmler.
Bayan Barnette, babasının deneyimine odaklanmayı seçmenin “Amerikan tarihinin aile tarihi, siyahi tarih olduğu gerçeğini gerçekten gösterdiğini” söyledi. “Bunu mümkün kılan amcalarımız, babalarımız, teyzelerimiz ve ebeveynlerimiz – arketipsel bir kahraman değil.”
Fort Worth’ta yaşayan Bayan Huckaby, en son iki dizisi olan 2021 yapımı “A Tale of Two Greenwoods” ve “Bitter Waters Sweet”e dayanan sayısız “Emancipation” parçası için kendi ailesinin irfanını da çıkardı. ” geçen yıldan. Her iki seride de yer alan eserler, Tulsa, Oklahoma’daki özgürleşmiş siyah topluluklarını ve Mobile, Alabama’daki -eskisi 1921’de beyaz çeteler tarafından yok edilen- Afrika Mahallesi’ni yeniden canlandırmak için fotoğraflar, pamuk artıkları, süslü çiçekler ve tam olarak konumlandırılmış çerçeveler kullanıyor. ikincisi hala ayakta.
Haiti’de doğup Bahamalar’da büyüyen ve şu anda New York’ta ikamet eden Bay Meris, kendi hayatında acı verici bir olayla karşı karşıya kaldı – MetroCard’ı alınamadığı için metro turnikesinden atladığı için New York Şehri Transit Polisi tarafından durduruldu. etkinleştirildi – “Kurtuluş” için “The Block Is Hot: The Resurrection” bir şey yaratmak için. Başlangıçta Bay Meris’in Şimdi Beni Görüyorsun filminin bir parçası; Now You Don’t serisi, parça, dikdörtgen bir çelik taban üzerine yerleştirilmiş ve makaralar, halatlar ve kayışlarla havada tutulan ve beton bir blokla dengelenmiş bir alçı gövdeden oluşuyor.
Alçı parçası ileri geri hareket ederek altında toplanan ince bir toz bulutu bırakır. Meris, “Bana göre bu, bu ülkede 400 yıllık yaptırım uygulanan zulmün acımasızlığı arasında öğütülmeyi, toz haline getirilmeyi ifade ediyor” dedi. “Bu şiddeti görünür kılmak istedim.”
New York’ta yaşayan Bay Hayden, oyunu “Amerikan Rüyası”nı “özgürleşme” için açıklarken politik olarak da sert bir tavır sergiliyor. Çalışma, Ward’ın 160 yıllık orijinalinin en gerçek yorumudur – “Freedman” ın 3D baskılı plastik reprodüksiyonu, benzer şekilde pozlanmış, geniş bir Adirondack sandalye yükseltisinden uzanmış olarak yukarı bakan siyah bir adamı tasvir ediyor.
Bay Hayden, karakterden umut ve ilerleme tonlarıyla bahsediyor. Sandalye, Ward’ın orijinalinde çok öne çıkan, “Amerikan Rüyası’nın ve aktif olarak mobilyaların ötesine bakan bir kişisel tercih düzeyinin” bir sembolü, dedi. Hayden, “Çünkü köleliğin görselleştirmelerinin ötesine geçmek ve sadece özgür olan birini göstermek benim için önemliydi,” diye ekledi, “henüz tam olarak orada olmasa bile.”