Filmler bir asırdan fazla bir süredir ortalıkta dolaşıyor ve bu sürenin yaklaşık yarısı boyunca Amerikalı film yapımcısı Ernie Gehr bize (şakacı, düşünceli ve güzel) filmlerin ne kadar çarpık, heyecan verici ve özgürleştirici olabileceğini gösterdi.
Gehr, zihni açan ve düşünceleri hoş bir şekilde yeniden düzenleyen hareketli görüntüler yaratıyor. Filmleri genellikle kısa, sesli ve artık dijital ortamda çekiliyor. Geleneksel standartlara göre pek bir şey olmaz; Çok şey söyleseler bile kendi başlarına hikaye anlatmıyorlar. Gehr ışık, enerji, biçim, renk, ritim, zaman, mekan ve ortamın esnekliğiyle ilgileniyor. Görüntüyü kesiyor, döndürüyor, şarkı söyletiyor. Çalışmaları soyut, deneysel veya avangard olarak tanımlanabilir, ancak daha doğru bir tanım, bunun basitçe sinematik olduğu olacaktır.
Film tartışmalı, sıklıkla yanlış kullanılan bir kelimedir ve filmlerin bizim düşündüğümüz gibi göründüğünü ve hareket ettiğini (veya olması gerektiğini) düşündüğümüz şekilde görünen ve hareket eden görüntüleri tanımlamak için belirsiz bir kısaltma olabilir. Gehr, en önemli ilk çalışmalarından biri olan Serene Velocity'de (1970) örneklenen, tek bir ruh ya da kamera hareketi içermeyen sessiz, renkli bir film olan bu düşünceye meydan okuyor. Bunun yerine, kısmen yakınlaştırma merceğinin odak uzaklığını değiştirerek Gehr, bir üniversite bodrum salonunun tam olarak ortalanmış çekiminin film biçiminin tuhaf, itici ve bazen de şaşırtıcı bir incelemesine dönüştüğü bir hareket yanılsaması yarattı. Hâlâ geleneklere bir o kadar da çılgınca meydan okuyor.
Haftalık “Ernie Gehr: Mekanik Sihir” serisi Cuma günü Modern Sanat Müzesi'nde açılıyor. Küratörlüğünü Francisco Valente'nin üstlendiği bu dinamik örnekleyici, altı programda derlenen hem yeni eserleri hem de restore edilmiş nadir eserleri içeriyor. 82 yaşında olan ve New York'ta yaşayan Gehr'in her gösteride yer alması planlanıyor. MoMA, biçimsel titizliği, estetik kaygıları ve saf görselleriyle öne çıkan filmlerini izlemek için uygun bir yer. güç onları müzenin duvarlarında asılı olan soyut ve figüratif olmayan eserlerin ideal kopyaları haline getiriyor.
Gehr, zihni açan ve düşünceleri hoş bir şekilde yeniden düzenleyen hareketli görüntüler yaratıyor. Filmleri genellikle kısa, sesli ve artık dijital ortamda çekiliyor. Geleneksel standartlara göre pek bir şey olmaz; Çok şey söyleseler bile kendi başlarına hikaye anlatmıyorlar. Gehr ışık, enerji, biçim, renk, ritim, zaman, mekan ve ortamın esnekliğiyle ilgileniyor. Görüntüyü kesiyor, döndürüyor, şarkı söyletiyor. Çalışmaları soyut, deneysel veya avangard olarak tanımlanabilir, ancak daha doğru bir tanım, bunun basitçe sinematik olduğu olacaktır.
Film tartışmalı, sıklıkla yanlış kullanılan bir kelimedir ve filmlerin bizim düşündüğümüz gibi göründüğünü ve hareket ettiğini (veya olması gerektiğini) düşündüğümüz şekilde görünen ve hareket eden görüntüleri tanımlamak için belirsiz bir kısaltma olabilir. Gehr, en önemli ilk çalışmalarından biri olan Serene Velocity'de (1970) örneklenen, tek bir ruh ya da kamera hareketi içermeyen sessiz, renkli bir film olan bu düşünceye meydan okuyor. Bunun yerine, kısmen yakınlaştırma merceğinin odak uzaklığını değiştirerek Gehr, bir üniversite bodrum salonunun tam olarak ortalanmış çekiminin film biçiminin tuhaf, itici ve bazen de şaşırtıcı bir incelemesine dönüştüğü bir hareket yanılsaması yarattı. Hâlâ geleneklere bir o kadar da çılgınca meydan okuyor.
Haftalık “Ernie Gehr: Mekanik Sihir” serisi Cuma günü Modern Sanat Müzesi'nde açılıyor. Küratörlüğünü Francisco Valente'nin üstlendiği bu dinamik örnekleyici, altı programda derlenen hem yeni eserleri hem de restore edilmiş nadir eserleri içeriyor. 82 yaşında olan ve New York'ta yaşayan Gehr'in her gösteride yer alması planlanıyor. MoMA, biçimsel titizliği, estetik kaygıları ve saf görselleriyle öne çıkan filmlerini izlemek için uygun bir yer. güç onları müzenin duvarlarında asılı olan soyut ve figüratif olmayan eserlerin ideal kopyaları haline getiriyor.