Bu yılki Berlin Uluslararası Film Festivali'nin ana ödülü, Fransız film yapımcısı Mati Diop'un 2021'de Fransa'dan Benin'e iade edilen 26 çalıntı sanat eserini konu alan belgeseli “Dahomey”e verildi.
Kısmen sanat eserlerinden birinin çakıllı, hayali sesiyle anlatılan alışılmadık bölüm, sömürgecilik mirasının ve çağdaş Benin'deki tarih ve kimlik etkileşiminin eğlenceli bir keşfi. Bu, Diop'un 2019 Cannes Film Festivali'nde Büyük Ödülü kazanan Senegalli göçmenleri konu alan drama “Atlantics”ten bu yana ilk uzun metrajlı filmi.
Diop, Altın Ayı olarak bilinen ödül için yaptığı kabul konuşmasında, “Dahomey”in, sömürgeci güçler tarafından yağmalanan sanat eserlerinin asıl sahiplerine iade edilmesi gerektiği konusundaki “çökmekte olan sessizlik duvarının” bir parçası olduğunu söyledi. “Ya geçmişten bizi hapseden bir yük olarak kurtulabiliriz, ya da bunun sorumluluğunu üstlenebiliriz” dedi.
Bu yılki jüri başkanlığını Kenyalı-Meksikalı oyuncu Lupita Nyong'o'nun üstlendiği jüride, geçen yıl Berlin festivalinde “Afire” filmiyle ikincilik ödülü kazanan Alman yönetmen Christian Petzold ve İspanyol yönetmen Albert Serra da yer aldı.
Bu yılın ikincisi, etkinliğin son beş edisyonunun üçünde de ödül kazanan üretken Koreli film yapımcısı Hong Sang-soo tarafından “Bir Gezginin İhtiyaçları” filmiyle takdim edildi. Isabelle Huppert, tipik olarak abartısız filminde Seul'de bir dizi karşılaşma yaşayan eksantrik bir Fransız kadını canlandırıyor.
Jüri Özel Ödülü, yönetmen Bruno Dumont'un bir Fransız sahil kasabasında geçen, eleştirel açıdan bölücü, görsel açıdan zengin “Yıldız Savaşları” hicivi “The Empire”a verildi.
En iyi yönetmen ödülü, festivalin en tuhaf filmlerinden biri olan ve bir zamanlar uyuşturucu baronu Pablo Escobar'a ait olan bir su aygırını konu alan “Pepe” filmiyle Nelson Carlos De Los Santos Arias'a verildi. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen en iyi performans ödülü, yüzünde şekil bozukluğu yaşayan bir adamı canlandırdığı “A Different Man” filmindeki çalışmasıyla aktör Sebastian Stan'e verildi.
En iyi senaryo dalında Gümüş Ayı, ebeveynlerinin ölümlülüğüyle boğuşan bir aileyi konu alan drama “Dying”in Alman yazarı ve yönetmeni Matthias Glasner'a verildi. En iyi yardımcı kadın oyuncu ödülü, “Small Things Like These” filmindeki uğursuz İrlandalı rahibe rolüyle Emily Watson'a verildi.
Almanya'da Berlinale olarak bilinen bu yılki festival, profilini artırmak amacıyla 2019'da festivalin ikili liderliğini üstlenen Mariëtte Rissenbeek ve Carlo Chatrian tarafından yönetilen son festival. Mevcut olayla ilgili tartışmaların çoğu, görevlerini yerine getirip getirmedikleri sorusu etrafında dönüyordu.
Yarışma kadrosunda Sang-soo ve Alman yönetmen Andreas Dresen'in de aralarında bulunduğu Berlinale'nin başrol oyuncularının yanı sıra İran gibi ülkelerden daha ezoterik ve açıkça politik olan filmler yer alıyordu. Ancak birçok eleştirmen, oyuncu kadrosunun önceki yıllara göre daha dengesiz ve daha az cüretkar olduğundan şikayet etti. Festivalin yarısında Süddeutsche Zeitung'dan Susan Vahabzadeh Almanca olarak “gerçekten başarılı filmlerin yoğunluğunun fazla olmadığını” yazdı.
Diğerleri, Adam Sandler ve Kristen Stewart'ın sahneye çıkmasına rağmen mevcut etkinliğin yıldız gücünden yoksun olduğundan şikayet etti. Haberler'ta eleştirmen Jessica Kiang, festivalin “nadiren bu kadar rekabetçi, istikrarsız veya bu kadar belirsiz hissettirdiğini” yazdı.
Bu, daha önce Londra Film Festivali'ni yöneten ve Nisan ayında izleyici bazında dünyanın en büyük film festivali olan Berlinale'yi devralacak olan Amerikalı Tricia Tuttle'a olan bağlılığı temsil ediyor. Sadece en iyi yetenekleri çekmek zorunda değil, aynı zamanda festivali tehlikeli bir mali ve politik ortamda yönlendirmek zorunda.
Aralık ayında atandığını duyuran bir basın toplantısında Tuttle, amacının “yerleşik film yapımcılarını” “yeterince temsil edilmeyen seslerle” aynı hizaya getirmek olduğunu söyledi ancak Berlinale'nin karşı karşıya olduğu zorlukların benzersiz olmadığını kaydetti. “Son birkaç yıl her festival için zorlu geçti” dedi.
Kısmen sanat eserlerinden birinin çakıllı, hayali sesiyle anlatılan alışılmadık bölüm, sömürgecilik mirasının ve çağdaş Benin'deki tarih ve kimlik etkileşiminin eğlenceli bir keşfi. Bu, Diop'un 2019 Cannes Film Festivali'nde Büyük Ödülü kazanan Senegalli göçmenleri konu alan drama “Atlantics”ten bu yana ilk uzun metrajlı filmi.
Diop, Altın Ayı olarak bilinen ödül için yaptığı kabul konuşmasında, “Dahomey”in, sömürgeci güçler tarafından yağmalanan sanat eserlerinin asıl sahiplerine iade edilmesi gerektiği konusundaki “çökmekte olan sessizlik duvarının” bir parçası olduğunu söyledi. “Ya geçmişten bizi hapseden bir yük olarak kurtulabiliriz, ya da bunun sorumluluğunu üstlenebiliriz” dedi.
Bu yılki jüri başkanlığını Kenyalı-Meksikalı oyuncu Lupita Nyong'o'nun üstlendiği jüride, geçen yıl Berlin festivalinde “Afire” filmiyle ikincilik ödülü kazanan Alman yönetmen Christian Petzold ve İspanyol yönetmen Albert Serra da yer aldı.
Bu yılın ikincisi, etkinliğin son beş edisyonunun üçünde de ödül kazanan üretken Koreli film yapımcısı Hong Sang-soo tarafından “Bir Gezginin İhtiyaçları” filmiyle takdim edildi. Isabelle Huppert, tipik olarak abartısız filminde Seul'de bir dizi karşılaşma yaşayan eksantrik bir Fransız kadını canlandırıyor.
Jüri Özel Ödülü, yönetmen Bruno Dumont'un bir Fransız sahil kasabasında geçen, eleştirel açıdan bölücü, görsel açıdan zengin “Yıldız Savaşları” hicivi “The Empire”a verildi.
En iyi yönetmen ödülü, festivalin en tuhaf filmlerinden biri olan ve bir zamanlar uyuşturucu baronu Pablo Escobar'a ait olan bir su aygırını konu alan “Pepe” filmiyle Nelson Carlos De Los Santos Arias'a verildi. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen en iyi performans ödülü, yüzünde şekil bozukluğu yaşayan bir adamı canlandırdığı “A Different Man” filmindeki çalışmasıyla aktör Sebastian Stan'e verildi.
En iyi senaryo dalında Gümüş Ayı, ebeveynlerinin ölümlülüğüyle boğuşan bir aileyi konu alan drama “Dying”in Alman yazarı ve yönetmeni Matthias Glasner'a verildi. En iyi yardımcı kadın oyuncu ödülü, “Small Things Like These” filmindeki uğursuz İrlandalı rahibe rolüyle Emily Watson'a verildi.
Almanya'da Berlinale olarak bilinen bu yılki festival, profilini artırmak amacıyla 2019'da festivalin ikili liderliğini üstlenen Mariëtte Rissenbeek ve Carlo Chatrian tarafından yönetilen son festival. Mevcut olayla ilgili tartışmaların çoğu, görevlerini yerine getirip getirmedikleri sorusu etrafında dönüyordu.
Yarışma kadrosunda Sang-soo ve Alman yönetmen Andreas Dresen'in de aralarında bulunduğu Berlinale'nin başrol oyuncularının yanı sıra İran gibi ülkelerden daha ezoterik ve açıkça politik olan filmler yer alıyordu. Ancak birçok eleştirmen, oyuncu kadrosunun önceki yıllara göre daha dengesiz ve daha az cüretkar olduğundan şikayet etti. Festivalin yarısında Süddeutsche Zeitung'dan Susan Vahabzadeh Almanca olarak “gerçekten başarılı filmlerin yoğunluğunun fazla olmadığını” yazdı.
Diğerleri, Adam Sandler ve Kristen Stewart'ın sahneye çıkmasına rağmen mevcut etkinliğin yıldız gücünden yoksun olduğundan şikayet etti. Haberler'ta eleştirmen Jessica Kiang, festivalin “nadiren bu kadar rekabetçi, istikrarsız veya bu kadar belirsiz hissettirdiğini” yazdı.
Bu, daha önce Londra Film Festivali'ni yöneten ve Nisan ayında izleyici bazında dünyanın en büyük film festivali olan Berlinale'yi devralacak olan Amerikalı Tricia Tuttle'a olan bağlılığı temsil ediyor. Sadece en iyi yetenekleri çekmek zorunda değil, aynı zamanda festivali tehlikeli bir mali ve politik ortamda yönlendirmek zorunda.
Aralık ayında atandığını duyuran bir basın toplantısında Tuttle, amacının “yerleşik film yapımcılarını” “yeterince temsil edilmeyen seslerle” aynı hizaya getirmek olduğunu söyledi ancak Berlinale'nin karşı karşıya olduğu zorlukların benzersiz olmadığını kaydetti. “Son birkaç yıl her festival için zorlu geçti” dedi.