Serginin üç galerisine yayılan “Gustav Klimt'in Eserleri” portföyündeki 50 küçük kolotip fotoğraftan 31'i daha ilgi çekici olanlar arasında yer alıyor. Arka planda süzülüyorlar ve Klimt'in resim kariyerinin alçak sesli bir incelemesini oluşturuyorlar. Burada onun 1890'ların sonlarına ait geçiş manzaralarının daha fazlasını ve yinelenen kompozisyon tekniklerini bulacaksınız. Bunlardan biri, ister “Ayçiçeği” gibi manzaralar ister en ünlü figüratif çalışmalarından biri olan “Öpücük” olsun, bazı resimlerin ortasında dikey figür veya çiçek kümesinin izole edilmesidir. Serginin son galerisinde ikisinin kolotipleri yan yana asılı duruyor.
Klimt'in resimlerinden bazıları bugün yalnızca kolotip reprodüksiyonlarında mevcuttur. İkinci Dünya Savaşı'nda birçok orijinal yok edildi; diğerleri revize edildi. Örneğin, Klimt'in burada kolotip halinde gösterilen 1902-03 tarihli Emilie Flöge portresi, onun en eski dekoratif portrelerinden biriydi. Portfolyo için fotoğraf çekildikten bir süre sonra Klimt onu revize etti ve yeni çalışmalarına uyarladı. Maviyi yoğunlaştırdı, motiflerini daha ince, daha mozaik desenlere böldü ve gümüşün parlaklığını ekledi.
Bu gösteri ilerledikçe noktalar hem görsel hem de tarihsel olarak birleşiyor. Enstalasyon, Hoffman'ın ünlü broşlarının, Klimt'in manzaralarıyla diyalog halinde olan, çiçekler ve ağaçlarla dolu küçük bahçeler olduğunu alışılmadık bir şekilde açıkça ortaya koyuyor; bunlar da aynı şekilde kare şeklinde ve modernliklerini vurguluyor.
Serginin üçüncü ve son galerisine ulaştığınızda buna benzer bir bağlantı daha bulabilirsiniz; burada altı geç manzaradan beşi, yoğun bitki örtüsüyle neredeyse tüm alanı dolduruyor gibi görünüyor. Bu resimlerdeki bazı sandıkların kahverengi, yeşil, siyah ve gri benekli kıvrımlı gövdeleri var.
Kıvrımları ve hafif halüsinasyon yaratan desenleriyle Klimt'in bazı portre konularını ve uçuşan kıyafetlerini anımsatıyor. Sanki bu beklenmedik bağlantıyı kanıtlıyormuşçasına, bitişikteki duvarda Klimt'in tamamlanmamış “Ria Munk III Portresi” (1917-1918) asılıdır; bu tablo, kabaca kabaca görünen bol, çiçekli bir elbise giymiş koyu saçlı bir kadının neredeyse gerçek boyutlu bir görüntüsüdür. kurşun kalemle çizilmiş. Bunların arkasında, Secession atölyesinin başarısının gerçek bir taslağı olan, çeşitli şekillerde gerçek, stilize edilmiş veya dekoratif nesnelere dönüştürülmüş çiçek bantları var.
Hayatının ve zamanlarının bu canlandırıcı, gelişigüzel incelemesi gibi aşırı bağlamı olağandışı bir etkiyle kullanan çok sayıda Klimt sergisi olduğundan şüpheliyim. Kuşkusuz küçük bir sonraki manzara grubunun tadını çıkarmak için son galeriye ulaştığınızda, bu büyüklükte bir sergiye koymak ve yine de anlamlı olmak için kaç tablonun gerekli olduğu konusunda farklı bir fikriniz olabilir. Yaptım.
Klimt'in resimlerinden bazıları bugün yalnızca kolotip reprodüksiyonlarında mevcuttur. İkinci Dünya Savaşı'nda birçok orijinal yok edildi; diğerleri revize edildi. Örneğin, Klimt'in burada kolotip halinde gösterilen 1902-03 tarihli Emilie Flöge portresi, onun en eski dekoratif portrelerinden biriydi. Portfolyo için fotoğraf çekildikten bir süre sonra Klimt onu revize etti ve yeni çalışmalarına uyarladı. Maviyi yoğunlaştırdı, motiflerini daha ince, daha mozaik desenlere böldü ve gümüşün parlaklığını ekledi.
Bu gösteri ilerledikçe noktalar hem görsel hem de tarihsel olarak birleşiyor. Enstalasyon, Hoffman'ın ünlü broşlarının, Klimt'in manzaralarıyla diyalog halinde olan, çiçekler ve ağaçlarla dolu küçük bahçeler olduğunu alışılmadık bir şekilde açıkça ortaya koyuyor; bunlar da aynı şekilde kare şeklinde ve modernliklerini vurguluyor.
Serginin üçüncü ve son galerisine ulaştığınızda buna benzer bir bağlantı daha bulabilirsiniz; burada altı geç manzaradan beşi, yoğun bitki örtüsüyle neredeyse tüm alanı dolduruyor gibi görünüyor. Bu resimlerdeki bazı sandıkların kahverengi, yeşil, siyah ve gri benekli kıvrımlı gövdeleri var.
Kıvrımları ve hafif halüsinasyon yaratan desenleriyle Klimt'in bazı portre konularını ve uçuşan kıyafetlerini anımsatıyor. Sanki bu beklenmedik bağlantıyı kanıtlıyormuşçasına, bitişikteki duvarda Klimt'in tamamlanmamış “Ria Munk III Portresi” (1917-1918) asılıdır; bu tablo, kabaca kabaca görünen bol, çiçekli bir elbise giymiş koyu saçlı bir kadının neredeyse gerçek boyutlu bir görüntüsüdür. kurşun kalemle çizilmiş. Bunların arkasında, Secession atölyesinin başarısının gerçek bir taslağı olan, çeşitli şekillerde gerçek, stilize edilmiş veya dekoratif nesnelere dönüştürülmüş çiçek bantları var.
Hayatının ve zamanlarının bu canlandırıcı, gelişigüzel incelemesi gibi aşırı bağlamı olağandışı bir etkiyle kullanan çok sayıda Klimt sergisi olduğundan şüpheliyim. Kuşkusuz küçük bir sonraki manzara grubunun tadını çıkarmak için son galeriye ulaştığınızda, bu büyüklükte bir sergiye koymak ve yine de anlamlı olmak için kaç tablonun gerekli olduğu konusunda farklı bir fikriniz olabilir. Yaptım.