Kit Hammonds’a anlattığım gibi, iyi bir müzeyi ziyaret etmek onun 10 yılını aldı: Sanatçıların sergi açması ve büyük kalabalıkların şemsiyeleri altına girmesi, net bir küratöryel vizyona sahip olması ve aynı zamanda bu konuda yeterli donanıma sahip olması çok önemli. Bu çocukları yeniden bir araya getirmek için, tüm kurumlarımızın eğitim gördüğü yerleri doldurun.
El Museo Jumex, Donde Hammonds küratördür, tüm yıl boyunca çalıştı ve görünüşe göre on yıl boyunca hayatta kaldı, özellikle de Grupo Jumex ve Meksika’daki gençlik şirketi ile ailesine servet kazandıran Maliye Bakanı Eugenio López Alonso ve bu görsel sanatlar alanında bana çok para kazandırdı. López müzeyi buldu, tereddütle Polanco de Ciudad de México kolonisindeki tasarımcıların ve zarif konut kulelerinin arasına yerleşti ve muhabirlerini finanse etti.
Zamanla müze, hızla ülkenin görsel sanatlarının ana kahramanlarından biri haline geldi; çağdaş Meksikalı sanatçıların geniş bir sergi listesiyle, Taquillas’ın büyük sergileri de dahil olmak üzere, Obra’nın Pasado ve Presente’den Jeff Koons gibi seküler süperstarları ile büyük sergiler. Marcel Duchamp, Andy Warhol ve James Turrell. Pritzker Ödülü’nün başkanı İngiliz mimar David Chipperfield tarafından tasarlanan bir bina olan Jumex Müzesi kalabalığın hoşuna gidiyor.
Pero López ayrıca Retos Singulares’in Hammonds’u yansıtmasını sağladı. Bu dönemde müzeyi aktif hale getiren ve dikkatini dağıtan belediye başkanı López’di. Hayırsever Han olarak müze olan Tanto eleştiri aldı las gestiones cotidianas’ta yazdığım mektupla. López, genellikle profesyonel küratörler tarafından devralınan bir makaleyi gasp etmekle görevlendirildiği için sergilerle ilgili karar alma sürecine yoğun bir şekilde dahil oldu.
Müzede bir cunta direktifi yoktu. Ana yöneticiler, başkan olduğu için doğrudan López’e bağlı. Konu zaman zaman çalkantılı olabiliyordu ve Urs Fischer, Gonzalo Lebrija ve Pedro Reyes’in albaylarının sergilendiği popüler sergiler gibi, eski seviyedeki üyelerin kişisel değişikliklerinin de müze tarihinin bir parçası olmasının nedenlerinden biri de buydu. López, Meksikalı küratörler ve dönem uzmanları tarafından deneyimli bir kolektif yetkili olarak görülüyordu ve bu da onu bir kamu kuruluşu tarafından yok edilen bir projeyi yok etmeye yöneltti.
López olumsuz düşüncelerinin farkında ama onlara sırtını döndü. Hablan Müzesi’ni kendi başlarına terk ettiler ve misafir aktüer dışında küratörleri meşgul etmek istemediler. Geçen gün bir videoda bana “Yo no tomo las final finalleri” dedi. “Las toman ellos, y siempre lo han hecho”.
Hammonds, gerçek küratörlerin durumun böyle olduğunu bildiklerini ve bu nedenle kocalarının önemli kararlar almasına izin vermeleri ve hangi sergileri hazırlayacakları konusunda onun tasarımlarını takip etmeleri konusunda dikkatli olmaları gerektiğini söyledi. Son gün müzeye yaptığım ziyaret sırasında kendisine “Muhtemelen programdan önceki 50, aslında doğrudan Eugenio’dan” yorumunu yaptım. Gerisi benim için kişiseldi ama bir sergi onaylandığında küratörlerin hiçbir giriş yapmadan çalışması gerekiyordu.
Museo Jumex’in yıldönümü sergisine küratör olarak davet edilen New York’taki Yeni Çağdaş Sanat Müzesi’nin yöneticisi Lisa Phillips’in durumu da buydu. Bunu yapmak için daha fazla ligero yaşarsınız18 Kasım’da açıldı.
Müzenin iç duvarları ile sergi programını hazırlarken, mektuptan önce López’in sahibine ait ışıltılı bir koleksiyon son kez bir araya getiriliyor ve Antojo’nuza dönme özgürlüğünü kullanıyorsunuz ve ardından bir video katkısında anlatıyorsunuz. mes pasado. 3200’den fazla nesneyi kontrol edin ve 67 sanatçıdan oluşan bir liste seçin. Işık temasının odak noktası olan şarkıda Gerhard Richter, Ana Mendieta, Dan Flavin, Damien Hirst, Gabriel Orozco ve Ugo Rondinone yer alıyor.
Bunu yapmak için daha fazla ligero yaşarsınız Müzenin sergi odalarındaki üç büyük odada, esnek ve ultra modern dağıtımınızdan kişiliklerin yanı sıra açık hava teraslarınızda yaşayın. Teraslar, en üstte yer alan Soumaya Müzesi’nin ikonik Azulejo Kulesi de dahil olmak üzere çevredeki binaların nefes kesen manzaralarını sunmaktadır.
Müze aynı zamanda Jumex Müzesi’nin açık hava meydanında, büyük bir sergi mekânında yer alıyordu ve aslen 1998’de Olafur Eliasson’un “Cascada” adlı eserini kurdu. Ziyaretçileri sanatla etkileşime davet eden cazibe merkezleri “performans, denge, hareket” ve etkileşime geçin,” diye açıkladı Phillips. (Los neoyorquinos Recordarán que 2008 yılında şehre dört Eliasson şelalesi kuruldu).
Müze yetkilileri, serginin diğer bilim insanları tarafından da beğenilmesinden ve asistandan kayıtlar almalarından endişe ediyor. Örneğin, bir yıl önce sanatçı Griego Jannis Kounellis’in kapsamlı bir retrospektifi vardı; bu retrospektifte 250.000’den fazla kişi vardı; bu sayı, yalnızca Hammonds’ta birkaç yıl boyunca Jumex’te bir sergi türü yönetenlerin sayısının üç katıydı.
Bu nedenlerden biri ekonomik olabilir. Pandemi döneminde müze giriş ücretlerini kaybetti ve ailelere yönelik programlar da dahil olmak üzere tüm etkinlikleri tamamen ücretsiz. Ancak Empezar için entradas nunca fueron caras (Meksika sakinleri için 30 peso veya 1,75 dolara eşdeğer) herkes için bir barrera’yı temsil ediyordu.
Hammonds ayrıca, Meksika’nın başkentindeki Museo Universitario de Arte Contemporáneo (MUAC) gibi diğer çağdaş mekanlardaki farklılıkların daha akademik bir eğilime sahip olması nedeniyle müzenin ziyaretçiye samimi ve dost canlısı bir kişilik aktardığına inanıyordu. Jumex Müzesi bazen akademik bir kurum olarak hizmet verebilir, ancak misyonu sergileri eğlenceli ve rahat bir şekilde bağlamsallaştırmak, güzel sanatların “kendilerine ait olmadan da popüler kültürün bir parçasını oluşturabileceğinin kötü gittiğini” anlamaktır.
Bunun bir örneği, Arjantinli sanatçı Amalia Pica’nın henüz Ekim başında yayınlanan interaktif “Que viva el papeleo!” adlı enstalasyonudur. Çalışanlar için alt dolapları ve küpleri olan tipik bir şirket ofisi.
Ziyaretçiler odaya girebilmek için bir bez ve taşınabilir bir cihaz kullanarak talepte bulunuyor. Ancak kağıt ovalamak için hemen müzeye gittiğimde çocuklar ofise gitmek zorunda kaldı. Montones de Basura, bir tür dinlenme verandası gibi birikiyor: Algunos, suedan’dan ruedan ve papel’in diğerlerine göre lanzan bombaları.
Bu eserin küratörlüğünü yapan Hammonds, müzenin kişisel yapısına (diğer eleştirmenlerin sahip olduğu farklı yapıya) layıktır, böylece son anlarının tadını çıkarabilir. Her programı inceleyen “çok sayıda Comités y Cosas” yok, dijo. “Çok iyi, sanki küratör gibi, küratörün yoğunlaşması için özgürlükçü”.
Ancak geleneksel organizasyon şemasının müze sunumuna daha fazla titizlik kattığına inanıyoruz. Örneğin MUAC Küratörü Jefe Cuauhtémoc Medina, Museo Jumex’in bizzat düzenlediği formu eleştirdi. Görünüşe göre ilk iki mütevelli heyeti ani manevralarından vazgeçiyor – 2015’te Patrick Charpenel ve 2020’de Julieta González – Hammonds’un adıyla anıldığı üzere kurumun kısa tarihindeki üçüncü mütevelli müdürü.
Jumex Müzesi’nin “başka bir yere yönelmesi”, kitabın Medine’deki bir müze olarak ciddi anlamda diğer eleştirmenlerin ve küratörlerin yorumlarıyla örtüştüğü anlamına geliyor. Açıklamada, “Özel nedenlerle ilgilenen bir kurumun keyfiliğe tolerans göstermesi bence doğru değil” denildi.
López ise müzeyi tahrip eden yönlere odaklanmayı tercih etti.
Müzeyi ziyaret ettiğimde, şehrimde her şeyden önce Meksika’daki görsel sanatlara emanet etmek istediğim bir hediyeydi. “Aslında tek yapmam gereken bu” dedi. “Y creo que lo hemos cumplido”.
El Museo Jumex, Donde Hammonds küratördür, tüm yıl boyunca çalıştı ve görünüşe göre on yıl boyunca hayatta kaldı, özellikle de Grupo Jumex ve Meksika’daki gençlik şirketi ile ailesine servet kazandıran Maliye Bakanı Eugenio López Alonso ve bu görsel sanatlar alanında bana çok para kazandırdı. López müzeyi buldu, tereddütle Polanco de Ciudad de México kolonisindeki tasarımcıların ve zarif konut kulelerinin arasına yerleşti ve muhabirlerini finanse etti.
Zamanla müze, hızla ülkenin görsel sanatlarının ana kahramanlarından biri haline geldi; çağdaş Meksikalı sanatçıların geniş bir sergi listesiyle, Taquillas’ın büyük sergileri de dahil olmak üzere, Obra’nın Pasado ve Presente’den Jeff Koons gibi seküler süperstarları ile büyük sergiler. Marcel Duchamp, Andy Warhol ve James Turrell. Pritzker Ödülü’nün başkanı İngiliz mimar David Chipperfield tarafından tasarlanan bir bina olan Jumex Müzesi kalabalığın hoşuna gidiyor.
Pero López ayrıca Retos Singulares’in Hammonds’u yansıtmasını sağladı. Bu dönemde müzeyi aktif hale getiren ve dikkatini dağıtan belediye başkanı López’di. Hayırsever Han olarak müze olan Tanto eleştiri aldı las gestiones cotidianas’ta yazdığım mektupla. López, genellikle profesyonel küratörler tarafından devralınan bir makaleyi gasp etmekle görevlendirildiği için sergilerle ilgili karar alma sürecine yoğun bir şekilde dahil oldu.
Müzede bir cunta direktifi yoktu. Ana yöneticiler, başkan olduğu için doğrudan López’e bağlı. Konu zaman zaman çalkantılı olabiliyordu ve Urs Fischer, Gonzalo Lebrija ve Pedro Reyes’in albaylarının sergilendiği popüler sergiler gibi, eski seviyedeki üyelerin kişisel değişikliklerinin de müze tarihinin bir parçası olmasının nedenlerinden biri de buydu. López, Meksikalı küratörler ve dönem uzmanları tarafından deneyimli bir kolektif yetkili olarak görülüyordu ve bu da onu bir kamu kuruluşu tarafından yok edilen bir projeyi yok etmeye yöneltti.
López olumsuz düşüncelerinin farkında ama onlara sırtını döndü. Hablan Müzesi’ni kendi başlarına terk ettiler ve misafir aktüer dışında küratörleri meşgul etmek istemediler. Geçen gün bir videoda bana “Yo no tomo las final finalleri” dedi. “Las toman ellos, y siempre lo han hecho”.
Hammonds, gerçek küratörlerin durumun böyle olduğunu bildiklerini ve bu nedenle kocalarının önemli kararlar almasına izin vermeleri ve hangi sergileri hazırlayacakları konusunda onun tasarımlarını takip etmeleri konusunda dikkatli olmaları gerektiğini söyledi. Son gün müzeye yaptığım ziyaret sırasında kendisine “Muhtemelen programdan önceki 50, aslında doğrudan Eugenio’dan” yorumunu yaptım. Gerisi benim için kişiseldi ama bir sergi onaylandığında küratörlerin hiçbir giriş yapmadan çalışması gerekiyordu.
Museo Jumex’in yıldönümü sergisine küratör olarak davet edilen New York’taki Yeni Çağdaş Sanat Müzesi’nin yöneticisi Lisa Phillips’in durumu da buydu. Bunu yapmak için daha fazla ligero yaşarsınız18 Kasım’da açıldı.
Müzenin iç duvarları ile sergi programını hazırlarken, mektuptan önce López’in sahibine ait ışıltılı bir koleksiyon son kez bir araya getiriliyor ve Antojo’nuza dönme özgürlüğünü kullanıyorsunuz ve ardından bir video katkısında anlatıyorsunuz. mes pasado. 3200’den fazla nesneyi kontrol edin ve 67 sanatçıdan oluşan bir liste seçin. Işık temasının odak noktası olan şarkıda Gerhard Richter, Ana Mendieta, Dan Flavin, Damien Hirst, Gabriel Orozco ve Ugo Rondinone yer alıyor.
Bunu yapmak için daha fazla ligero yaşarsınız Müzenin sergi odalarındaki üç büyük odada, esnek ve ultra modern dağıtımınızdan kişiliklerin yanı sıra açık hava teraslarınızda yaşayın. Teraslar, en üstte yer alan Soumaya Müzesi’nin ikonik Azulejo Kulesi de dahil olmak üzere çevredeki binaların nefes kesen manzaralarını sunmaktadır.
Müze aynı zamanda Jumex Müzesi’nin açık hava meydanında, büyük bir sergi mekânında yer alıyordu ve aslen 1998’de Olafur Eliasson’un “Cascada” adlı eserini kurdu. Ziyaretçileri sanatla etkileşime davet eden cazibe merkezleri “performans, denge, hareket” ve etkileşime geçin,” diye açıkladı Phillips. (Los neoyorquinos Recordarán que 2008 yılında şehre dört Eliasson şelalesi kuruldu).
Müze yetkilileri, serginin diğer bilim insanları tarafından da beğenilmesinden ve asistandan kayıtlar almalarından endişe ediyor. Örneğin, bir yıl önce sanatçı Griego Jannis Kounellis’in kapsamlı bir retrospektifi vardı; bu retrospektifte 250.000’den fazla kişi vardı; bu sayı, yalnızca Hammonds’ta birkaç yıl boyunca Jumex’te bir sergi türü yönetenlerin sayısının üç katıydı.
Bu nedenlerden biri ekonomik olabilir. Pandemi döneminde müze giriş ücretlerini kaybetti ve ailelere yönelik programlar da dahil olmak üzere tüm etkinlikleri tamamen ücretsiz. Ancak Empezar için entradas nunca fueron caras (Meksika sakinleri için 30 peso veya 1,75 dolara eşdeğer) herkes için bir barrera’yı temsil ediyordu.
Hammonds ayrıca, Meksika’nın başkentindeki Museo Universitario de Arte Contemporáneo (MUAC) gibi diğer çağdaş mekanlardaki farklılıkların daha akademik bir eğilime sahip olması nedeniyle müzenin ziyaretçiye samimi ve dost canlısı bir kişilik aktardığına inanıyordu. Jumex Müzesi bazen akademik bir kurum olarak hizmet verebilir, ancak misyonu sergileri eğlenceli ve rahat bir şekilde bağlamsallaştırmak, güzel sanatların “kendilerine ait olmadan da popüler kültürün bir parçasını oluşturabileceğinin kötü gittiğini” anlamaktır.
Bunun bir örneği, Arjantinli sanatçı Amalia Pica’nın henüz Ekim başında yayınlanan interaktif “Que viva el papeleo!” adlı enstalasyonudur. Çalışanlar için alt dolapları ve küpleri olan tipik bir şirket ofisi.
Ziyaretçiler odaya girebilmek için bir bez ve taşınabilir bir cihaz kullanarak talepte bulunuyor. Ancak kağıt ovalamak için hemen müzeye gittiğimde çocuklar ofise gitmek zorunda kaldı. Montones de Basura, bir tür dinlenme verandası gibi birikiyor: Algunos, suedan’dan ruedan ve papel’in diğerlerine göre lanzan bombaları.
Bu eserin küratörlüğünü yapan Hammonds, müzenin kişisel yapısına (diğer eleştirmenlerin sahip olduğu farklı yapıya) layıktır, böylece son anlarının tadını çıkarabilir. Her programı inceleyen “çok sayıda Comités y Cosas” yok, dijo. “Çok iyi, sanki küratör gibi, küratörün yoğunlaşması için özgürlükçü”.
Ancak geleneksel organizasyon şemasının müze sunumuna daha fazla titizlik kattığına inanıyoruz. Örneğin MUAC Küratörü Jefe Cuauhtémoc Medina, Museo Jumex’in bizzat düzenlediği formu eleştirdi. Görünüşe göre ilk iki mütevelli heyeti ani manevralarından vazgeçiyor – 2015’te Patrick Charpenel ve 2020’de Julieta González – Hammonds’un adıyla anıldığı üzere kurumun kısa tarihindeki üçüncü mütevelli müdürü.
Jumex Müzesi’nin “başka bir yere yönelmesi”, kitabın Medine’deki bir müze olarak ciddi anlamda diğer eleştirmenlerin ve küratörlerin yorumlarıyla örtüştüğü anlamına geliyor. Açıklamada, “Özel nedenlerle ilgilenen bir kurumun keyfiliğe tolerans göstermesi bence doğru değil” denildi.
López ise müzeyi tahrip eden yönlere odaklanmayı tercih etti.
Müzeyi ziyaret ettiğimde, şehrimde her şeyden önce Meksika’daki görsel sanatlara emanet etmek istediğim bir hediyeydi. “Aslında tek yapmam gereken bu” dedi. “Y creo que lo hemos cumplido”.