Gordon bir yazı Boston'daki Berklee College of Music'te Webern notaları çalışarak ve bir funk grubunda saksafon çalarak geçirdi. “Bir caz kedisi olmayacağımı fark ettim” dedi. “Charlie Parker'ın sololarını taklit edemedim, bu yüzden kendi müziğimi yapmayı öğrenmek zorunda kaldım.”
Gordon, Kaliforniya Üniversitesi, San Diego'daki bir arkadaşını ziyaret etti ve elektronik müzik programını keşfetti: “Bu benim kaderim gibi görünüyordu.” Okulun fütüristik bir misyonu vardı ve kullanılan Moog ve Buchla synthesizer'ların ilk modelleri Quonset'te bulunuyordu. kampüsün önceki sakinleri olan Deniz Piyadeleri'nin geride bıraktığı kulübeler. Gordon, “Yerli müziğin hiçbir türüne saygı yoktu” dedi. “Tonalite yasaktı.”
Her ikisi de UCSD'de öğrenciyken Gordon'la tanışan gitarist ve müzikolog Ned Sublette, “Peter ilk benimseyenlerdendi; her zaman bir adım öndeydi” dedi. Taşınmanın ardından alternatif opera bestecisi Robert Ashley, Oakland'daki Mills College'dan geldi ve Gordon'un “aynı anda hem gündelik hem de radikal” bulduğu bir performans sergiledi. Gordon oraya transfer oldu ve kız arkadaşı Acker ile Bay Area'ya taşındı.
Mills'te, çığır açan oyunu In C (1968) onu büyüleyen Ashley ve Terry Riley ile çalıştı. “Vay canına! Aradığım müzik bu” dedi. Bir e-postada Riley, Gordon'u “Mills'te öğrettiğim en parlak öğrencilerden biri” olarak nitelendirdi.
Gordon, etkilendiği kişilerin bir birleşimini hayal etmeye başladı: Riley, biraz Jeff Beck, biraz Kaptan Beefheart ve Junior Walker ile King Curtis'in sert vuruşlu R&B saksafon müziği. Minimalizm ve funk'ın ortak bir unsurunun olduğunu fark etti: tekrar.
1975'te, kısa sürede aşırı, kana bulanmış düzyazısıyla tanınan Acker'la birlikte New York City'ye taşındı. Biyografi yazarı Jason McBride, “Genellikle bir çocuk gibi davrandığını ve bu konuda da yaramazlık yaptığını” yazdı ve Gordon'un birçok arkadaşı ondan hoşlanmıyordu. Gordon, “Çok karanlık sarmalları vardı, bu büyüleyici ve ilgi çekici olabilir” dedi.
Gordon, Kaliforniya Üniversitesi, San Diego'daki bir arkadaşını ziyaret etti ve elektronik müzik programını keşfetti: “Bu benim kaderim gibi görünüyordu.” Okulun fütüristik bir misyonu vardı ve kullanılan Moog ve Buchla synthesizer'ların ilk modelleri Quonset'te bulunuyordu. kampüsün önceki sakinleri olan Deniz Piyadeleri'nin geride bıraktığı kulübeler. Gordon, “Yerli müziğin hiçbir türüne saygı yoktu” dedi. “Tonalite yasaktı.”
Her ikisi de UCSD'de öğrenciyken Gordon'la tanışan gitarist ve müzikolog Ned Sublette, “Peter ilk benimseyenlerdendi; her zaman bir adım öndeydi” dedi. Taşınmanın ardından alternatif opera bestecisi Robert Ashley, Oakland'daki Mills College'dan geldi ve Gordon'un “aynı anda hem gündelik hem de radikal” bulduğu bir performans sergiledi. Gordon oraya transfer oldu ve kız arkadaşı Acker ile Bay Area'ya taşındı.
Mills'te, çığır açan oyunu In C (1968) onu büyüleyen Ashley ve Terry Riley ile çalıştı. “Vay canına! Aradığım müzik bu” dedi. Bir e-postada Riley, Gordon'u “Mills'te öğrettiğim en parlak öğrencilerden biri” olarak nitelendirdi.
Gordon, etkilendiği kişilerin bir birleşimini hayal etmeye başladı: Riley, biraz Jeff Beck, biraz Kaptan Beefheart ve Junior Walker ile King Curtis'in sert vuruşlu R&B saksafon müziği. Minimalizm ve funk'ın ortak bir unsurunun olduğunu fark etti: tekrar.
1975'te, kısa sürede aşırı, kana bulanmış düzyazısıyla tanınan Acker'la birlikte New York City'ye taşındı. Biyografi yazarı Jason McBride, “Genellikle bir çocuk gibi davrandığını ve bu konuda da yaramazlık yaptığını” yazdı ve Gordon'un birçok arkadaşı ondan hoşlanmıyordu. Gordon, “Çok karanlık sarmalları vardı, bu büyüleyici ve ilgi çekici olabilir” dedi.