1950'lerde popüler müzikte twang olarak bilinen, yankılanan, staccato gitar çalma stiliyle yeni bir çığır açan Duane Eddy, Salı günü Franklin, Tennessee'de öldü. 86 yaşındaydı.
Eşi Deed (Abbate) Eddy, hastanedeki ölüm nedeninin kanserden kaynaklanan komplikasyonlar olduğunu söyledi.
Bay Eddy, 1950'lerin sonlarında ve 1960'larda tamamen enstrümantal bir kayıt sanatçısı olarak muazzam bir başarı elde etti ve “Rebel Rouser” ve “Forty Miles of Bad Road” gibi hırıltılı, yankı uyandıran hitlerle dünya çapında milyonlarca plak sattı. Elektro gitarın rock'n'roll'da baskın müzik enstrümanı haline gelmesine önemli katkılarda bulundu.
Bay Eddy, aralarında George Harrison, Jimi Hendrix ve Bruce Springsteen'in de bulunduğu çeşitli rock gitaristlerini etkilemiştir; bu gitaristlerin “Born to Run”daki derin gitar çizgileri, Bay Eddy'nin kaslı gitar çalışmasına saygı duruşu niteliğindedir.
Creedence Clearwater Revival'ın kurucu vokalisti ve gitaristi John Fogerty, Rhino Records web sitesinde “Duane Eddy, rock and roll gitarının solisti ve ilk tanrısıydı” dedi.
Kendi kendini yetiştirmiş olan Bay Eddy, ritmik melodisini, kayıtlarının ana hatlarını gitarının bas tellerinde çalarak ve vibrato çubuğunu özgürce kullanarak geliştirdi. Okumayı ya da müzik bestelemeyi hiç öğrenmedi ama country, caz, ritim ve blues gibi pop deyimleri konusunda keskin bir anlayışı vardı.
Ayrıca stüdyo deneyleri konusunda da yeteneği vardı; Bir keresinde bir toplantıya 2000 galonluk bir su deposu getirmiş ve yankı odasının etkisini simüle etmek için içine bir hoparlör yerleştirmişti.
Bay Eddy, kendisini 2004 yılında Efsane Ödülü ile onurlandıran Guitar Player dergisine 2013 yılında verdiği bir röportajda “Stüdyoda parçaların farklı dokularını ve farklı düzenleme fikirlerini keşfetmeyi seviyorum” dedi.
“Benim için” diye devam etti Bay Eddy, “bu sadece enstrüman çalmakla ilgili değil, aynı zamanda kayıt yapmakla da ilgili.” Sanırım şarkıları bu şekilde yazmamam veya düzenlememem daha iyi bir açıklama olabilir. Bunun yerine, bunu yazmak veya düzenlemek olarak düşünüyorum kayıtlar. Benim sesim her şeyi bir araya getiren ortak paydadır.”
Bay Eddy'nin gitara olan farklı yaklaşımı, kolaylıkla görülebileceği gibi, 1958'den 1963'e kadar 15 Top 40 pop hitinin sorumlusuydu. Yaylı çalgıların yer aldığı bir plak olan “Çünkü Onlar Genç”, başrollerini Dick Clark ve Tuesday Weld'in paylaştığı 1960 yapımı aynı adlı filmin müziklerinde yer aldı. Bay Eddy'nin karanlık çalımının daha karakteristik özelliği, 1958'de ABD pop'ta ilk 20'ye ve İngiltere'de ilk 10'a giren muhteşem bir enstrümantal olan “Cannonball” ve o yılın 1962'de bir kadın vokali olan “(Dance With the) Guitar Man” idi. korodaki grup. Heyecan verici bir enstrümantal olan “The Ballad of Paladin”, CBS televizyon dizisi “Have Gun – Will Travel”ın teması olarak kullanıldı.
Bay Eddy'nin ilk kayıtlarının çoğu yapımcı ve söz yazarı Lee Hazlewood ile yapıldı ve Philadelphia merkezli Jamie Records etiketiyle yayınlandı. Destek grubu The Rebels'da gitarist Al Casey, saksofoncular Jim Horn ve Plas Johnson ile klavyeci ve basçı Larry Knechtel'in de aralarında bulunduğu, beğenilen West Coast stüdyo kolektifi Wrecking Crew'un birkaç üyesi vardı.
Bay Eddy'nin 1950'lerin sonları ve 60'ların başlarındaki albümlerinin çoğu, başlıklarında “twang” kelimesinin bazı versiyonlarını içeriyordu.
Bay Eddy, 26 Nisan 1938'de eyaletin güney kesimindeki küçük bir kasaba olan Corning, NY'de doğdu ve 5 yaşında gitar çalmaya başladı. Babası Lloyd, bir ekmek kamyonu kullanıyordu ve daha sonra Safeway'de bir bakkal dükkanını yönetiyordu; annesi Alberta Evelyn (Granger) Eddy ise evi yönetiyordu. Duane 13 yaşındayken aile Tucson, Arizona'ya ve ardından Phoenix'e taşındı; Duane burada Bay Hazlewood ile tanıştı ve müzikal ortaklıklarına başladılar.
16 yaşında, Chet Atkins'i örnek alan ilk özel yapım Gretsch gitarını satın aldı. İlk kayıtlarını – Jimmy ve Duane ikilisinin yarısı olarak, piyanist Jimmy Delbridge (daha sonra Jimmy Dell adıyla kayıt yapacaktı) ile – gelecek yıl yaptı.
1957'de Bay Eddy, Dick Clark'ın Caravan of Stars'ıyla gitarist olarak turneye çıktı ve kısa bir süre sonra kendi adı altında kayıtlar yayınlamaya başladı.
Bay Eddy ve Bay Hazlewood, 1960 sonlarında bir sözleşme anlaşmazlığı nedeniyle yollarını ayırdılar, ancak daha sonra projeler üzerinde çalışmak üzere yeniden bir araya geldiler. Bay Eddy kısa bir süre sonra RCA ile anlaşma imzaladı.
1960'ların ortalarına gelindiğinde artık hit single kalmamıştı, ancak Bay Eddy, aralarında Bob Dylan şarkılarının cover'larından oluşan bir koleksiyon olan “Duane Does Dylan”ın da bulunduğu enstrümantal albümler yayınlamaya devam etti.
Sonraki on yılda rock'ın yeniden canlanması, Bay Eddy'nin çalışmalarına olan ilginin yeniden artmasına yol açtı. 1970'lerde Bay Eddy, Phil Everly ve dul eşi Jessi Colter'ın 1962'den 1968'e kadar Bay Eddy ile evli olduğu Waylon Jennings'in albümlerinin de yapımcılığını üstlendi.
Bay Eddy'nin müziği, 1980'lerde İngiliz synth-pop grubu Art of Noise'un Henry Mancini'nin “Peter Gunn” adlı hit 1960 versiyonunun avant-disko yeniden çalışmasını Bay Eddy'nin solo gitarıyla birlikte yayınlamasıyla başka nesil hayranlarla tanıştı. 1987'de En İyi Enstrümantal Rock Performansı dalında Grammy Ödülü'nü kazandı.
Bay Eddy, 1994 yılında Rock & Roll Onur Listesi'ne alındı, aynı yıl “Rebel Rouser”ın orijinal hit kaydı “Forrest Gump” filminde yer aldı. Ravi Shankar'la birlikte yazdığı “The Trembler” şarkısı, Oliver Stone'un 1994 yapımı “Natural Born Killers” filminde yer aldı. Ayrıca 2008 yılında Nashville'deki Müzisyenler Onur Listesi'ne alındı.
Bay Eddy'nin eşinin yanı sıra, Carol Puckett ile olan ilk evliliğinden Linda Jones ve Chris Eddy ve Bayan Colter ile olan evliliğinden Jennifer Eddy Davis olmak üzere üç çocuğu hayatta kaldı; bir kız kardeş, Elaine Scarborough; beş torun; ve dokuz torun çocuğu.
Pek çok enstrümantalistin aksine Bay Eddy, müzik özgeçmişine şarkı söylemeyi eklemeyi hiçbir zaman ciddi olarak düşünmediğini söyledi.
Konuyu 2013 yılında Guitar Player'a açtığında, Conan O'Brien'la yaptığı bir röportajda kendisine şu soru sorulduğunu hatırladı: “Duane, uzun yıllardır bu işin içindesin; Sizce müziğe en büyük katkınız nedir?” sorusuna “Şarkı söylemiyorum” yanıtını verdi.
“Şarkı söylemek için hiçbir zaman iyi bir sesim olduğunu hissetmedim” diye devam etti. “Gençken bu beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattı, bu yüzden gitarda denedim.”
Eşi Deed (Abbate) Eddy, hastanedeki ölüm nedeninin kanserden kaynaklanan komplikasyonlar olduğunu söyledi.
Bay Eddy, 1950'lerin sonlarında ve 1960'larda tamamen enstrümantal bir kayıt sanatçısı olarak muazzam bir başarı elde etti ve “Rebel Rouser” ve “Forty Miles of Bad Road” gibi hırıltılı, yankı uyandıran hitlerle dünya çapında milyonlarca plak sattı. Elektro gitarın rock'n'roll'da baskın müzik enstrümanı haline gelmesine önemli katkılarda bulundu.
Bay Eddy, aralarında George Harrison, Jimi Hendrix ve Bruce Springsteen'in de bulunduğu çeşitli rock gitaristlerini etkilemiştir; bu gitaristlerin “Born to Run”daki derin gitar çizgileri, Bay Eddy'nin kaslı gitar çalışmasına saygı duruşu niteliğindedir.
Creedence Clearwater Revival'ın kurucu vokalisti ve gitaristi John Fogerty, Rhino Records web sitesinde “Duane Eddy, rock and roll gitarının solisti ve ilk tanrısıydı” dedi.
Kendi kendini yetiştirmiş olan Bay Eddy, ritmik melodisini, kayıtlarının ana hatlarını gitarının bas tellerinde çalarak ve vibrato çubuğunu özgürce kullanarak geliştirdi. Okumayı ya da müzik bestelemeyi hiç öğrenmedi ama country, caz, ritim ve blues gibi pop deyimleri konusunda keskin bir anlayışı vardı.
Ayrıca stüdyo deneyleri konusunda da yeteneği vardı; Bir keresinde bir toplantıya 2000 galonluk bir su deposu getirmiş ve yankı odasının etkisini simüle etmek için içine bir hoparlör yerleştirmişti.
Bay Eddy, kendisini 2004 yılında Efsane Ödülü ile onurlandıran Guitar Player dergisine 2013 yılında verdiği bir röportajda “Stüdyoda parçaların farklı dokularını ve farklı düzenleme fikirlerini keşfetmeyi seviyorum” dedi.
“Benim için” diye devam etti Bay Eddy, “bu sadece enstrüman çalmakla ilgili değil, aynı zamanda kayıt yapmakla da ilgili.” Sanırım şarkıları bu şekilde yazmamam veya düzenlememem daha iyi bir açıklama olabilir. Bunun yerine, bunu yazmak veya düzenlemek olarak düşünüyorum kayıtlar. Benim sesim her şeyi bir araya getiren ortak paydadır.”
Bay Eddy'nin gitara olan farklı yaklaşımı, kolaylıkla görülebileceği gibi, 1958'den 1963'e kadar 15 Top 40 pop hitinin sorumlusuydu. Yaylı çalgıların yer aldığı bir plak olan “Çünkü Onlar Genç”, başrollerini Dick Clark ve Tuesday Weld'in paylaştığı 1960 yapımı aynı adlı filmin müziklerinde yer aldı. Bay Eddy'nin karanlık çalımının daha karakteristik özelliği, 1958'de ABD pop'ta ilk 20'ye ve İngiltere'de ilk 10'a giren muhteşem bir enstrümantal olan “Cannonball” ve o yılın 1962'de bir kadın vokali olan “(Dance With the) Guitar Man” idi. korodaki grup. Heyecan verici bir enstrümantal olan “The Ballad of Paladin”, CBS televizyon dizisi “Have Gun – Will Travel”ın teması olarak kullanıldı.
Bay Eddy'nin ilk kayıtlarının çoğu yapımcı ve söz yazarı Lee Hazlewood ile yapıldı ve Philadelphia merkezli Jamie Records etiketiyle yayınlandı. Destek grubu The Rebels'da gitarist Al Casey, saksofoncular Jim Horn ve Plas Johnson ile klavyeci ve basçı Larry Knechtel'in de aralarında bulunduğu, beğenilen West Coast stüdyo kolektifi Wrecking Crew'un birkaç üyesi vardı.
Bay Eddy'nin 1950'lerin sonları ve 60'ların başlarındaki albümlerinin çoğu, başlıklarında “twang” kelimesinin bazı versiyonlarını içeriyordu.
Bay Eddy, 26 Nisan 1938'de eyaletin güney kesimindeki küçük bir kasaba olan Corning, NY'de doğdu ve 5 yaşında gitar çalmaya başladı. Babası Lloyd, bir ekmek kamyonu kullanıyordu ve daha sonra Safeway'de bir bakkal dükkanını yönetiyordu; annesi Alberta Evelyn (Granger) Eddy ise evi yönetiyordu. Duane 13 yaşındayken aile Tucson, Arizona'ya ve ardından Phoenix'e taşındı; Duane burada Bay Hazlewood ile tanıştı ve müzikal ortaklıklarına başladılar.
16 yaşında, Chet Atkins'i örnek alan ilk özel yapım Gretsch gitarını satın aldı. İlk kayıtlarını – Jimmy ve Duane ikilisinin yarısı olarak, piyanist Jimmy Delbridge (daha sonra Jimmy Dell adıyla kayıt yapacaktı) ile – gelecek yıl yaptı.
1957'de Bay Eddy, Dick Clark'ın Caravan of Stars'ıyla gitarist olarak turneye çıktı ve kısa bir süre sonra kendi adı altında kayıtlar yayınlamaya başladı.
Bay Eddy ve Bay Hazlewood, 1960 sonlarında bir sözleşme anlaşmazlığı nedeniyle yollarını ayırdılar, ancak daha sonra projeler üzerinde çalışmak üzere yeniden bir araya geldiler. Bay Eddy kısa bir süre sonra RCA ile anlaşma imzaladı.
1960'ların ortalarına gelindiğinde artık hit single kalmamıştı, ancak Bay Eddy, aralarında Bob Dylan şarkılarının cover'larından oluşan bir koleksiyon olan “Duane Does Dylan”ın da bulunduğu enstrümantal albümler yayınlamaya devam etti.
Sonraki on yılda rock'ın yeniden canlanması, Bay Eddy'nin çalışmalarına olan ilginin yeniden artmasına yol açtı. 1970'lerde Bay Eddy, Phil Everly ve dul eşi Jessi Colter'ın 1962'den 1968'e kadar Bay Eddy ile evli olduğu Waylon Jennings'in albümlerinin de yapımcılığını üstlendi.
Bay Eddy'nin müziği, 1980'lerde İngiliz synth-pop grubu Art of Noise'un Henry Mancini'nin “Peter Gunn” adlı hit 1960 versiyonunun avant-disko yeniden çalışmasını Bay Eddy'nin solo gitarıyla birlikte yayınlamasıyla başka nesil hayranlarla tanıştı. 1987'de En İyi Enstrümantal Rock Performansı dalında Grammy Ödülü'nü kazandı.
Bay Eddy, 1994 yılında Rock & Roll Onur Listesi'ne alındı, aynı yıl “Rebel Rouser”ın orijinal hit kaydı “Forrest Gump” filminde yer aldı. Ravi Shankar'la birlikte yazdığı “The Trembler” şarkısı, Oliver Stone'un 1994 yapımı “Natural Born Killers” filminde yer aldı. Ayrıca 2008 yılında Nashville'deki Müzisyenler Onur Listesi'ne alındı.
Bay Eddy'nin eşinin yanı sıra, Carol Puckett ile olan ilk evliliğinden Linda Jones ve Chris Eddy ve Bayan Colter ile olan evliliğinden Jennifer Eddy Davis olmak üzere üç çocuğu hayatta kaldı; bir kız kardeş, Elaine Scarborough; beş torun; ve dokuz torun çocuğu.
Pek çok enstrümantalistin aksine Bay Eddy, müzik özgeçmişine şarkı söylemeyi eklemeyi hiçbir zaman ciddi olarak düşünmediğini söyledi.
Konuyu 2013 yılında Guitar Player'a açtığında, Conan O'Brien'la yaptığı bir röportajda kendisine şu soru sorulduğunu hatırladı: “Duane, uzun yıllardır bu işin içindesin; Sizce müziğe en büyük katkınız nedir?” sorusuna “Şarkı söylemiyorum” yanıtını verdi.
“Şarkı söylemek için hiçbir zaman iyi bir sesim olduğunu hissetmedim” diye devam etti. “Gençken bu beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattı, bu yüzden gitarda denedim.”