Terk edilmiş bir inşaat alanıyla karıştırılabilir: çıplak, kare bir temel üzerinde bir sıra dikdörtgen beton blok.
Ancak Cumartesi günü, yaklaşık 300 kişilik bir kalabalık, Almanya’nın güneyindeki Wemding kasabasının dışındaki bir tepede, vinç ilk üç bloğun yanına başka bir bloğu indirirken toplandı. Hatta bazı seyirciler San Francisco’dan bile geldi.
Wemding vatandaşlarının her on yılda bir 1,8 x 1,2 metrelik parçalar halinde bir araya getirdiği halka açık bir sanat eseri olan “Zaman Piramidi”nin inşaatının son aşamasını görmeye geldiler. 24 feet yüksekliğe ulaşan “Zaman Piramidi” tamamlanmadan önce eklenecek 116 tane daha var. MS 3183’e kadar durum böyle olmayacak
2018 yılında hayatını kaybeden Wemdingli sanatçı Manfred Laber, 1993 yılında şehrinin 1.200. yılı münasebetiyle “Zaman Piramidi” projesini önerdi. Malzemeyi, ölçüleri ve düzeni kendisi belirlerken, nasıl gelişeceğine Wemdingenli vatandaşlara karar verdi. 2003 yılında kendisi ve belediye meclisi, sanat eserini kullanım ömrü ötesinde yönetmek ve finanse etmek için Wemding Zaman Piramidi Vakfı’nı kurdu.
Vakıf üyeleri şu ana kadar Laber’in planlarına saygı duydu ancak önümüzdeki milenyumda toplumsal normlar, teknolojiler ve ideolojiler değiştikçe bu durum da değişebilir. Belki gelecek nesiller boya uygulayacak veya oymalar yapacaktır; ancak herhangi bir tahmin, MS 793’te şehri bugün hayal etmek isteyen bir Wemdingen vatandaşının tahminleri kadar doğru olacaktır.
Sanatçının kızı Barbara Laber, bir röportajda babasının projenin “kişisel kontrolünün dışına çıkması, kendi yoluna gitmesi ya da topluluk tarafından henüz bilmediği bir yöne yönlendirilmesi” konusunda rahat olduğunu söyledi.
Cumartesi günkü törene katılan kasaba sakinlerinden emekli otomotiv sektörü yöneticisi Karl-Heinz John, 1993 yılından bu yana tüm blok döşeme etkinliklerine katıldığını söyledi. “Zaman piramidine” karışık bir tepki verildiğini hatırladı. şehirde ilk. “‘Bu harika, gerçekten ilerici bir fikir’ diyen bazı insanlar vardı” dedi; diğerleri onların muz olduğunu düşünüyordu.
Barbara Laber, en büyük anlaşmazlık noktalarından birinin, bazı sakinlerin çirkin ve monoton bulduğu beton kullanımı olduğunu söyledi. Ancak babasının “materyalin oldukça farkında olduğunu” ekledi. “Görsel olarak nötr olması için betonu seçti. Değerli bir malzeme değil, tamamen işlevsel.” Mermer gibi farklı bir kaya türünün farklı anlamlara sahip olabileceğini ve piramidi daha “anıtsal” hale getirebileceğini ekledi.
Sanatçıyı uzun yıllardır tanıyan Wemdinger Zaman Piramidi Vakfı üyesi Klaus Schlecht ise farklı bir yoruma sahipti: Laber kelimenin belirsizliğiyle oynadı. Schlecht, belki de zamanı daha somut ve somut hale getirmeye çalıştığını söyledi.
20. yüzyılın sonlarında Laber, zamanın nesiller arası erişimini keşfeden tek Alman sanatçı değildi. Sanatçı Joseph Beuys, 1982’den 1987’ye kadar Almanya’nın orta kenti Kassel’e binlerce meşe ağacı dikti. “7.000 Meşe” başlıklı bir çalışma. Ve 1996’da heykeltıraş Bogomir Ecker “Damla taş makinesi“Hamburg’daki Hamburger Kunsthalle’de 500 yıldır damlayan yapay bir sarkıt.
O zamandan bu yana, Avrupa çapında ve ötesinde birçok uzun vadeli sanat projesi başlatıldı. Cumartesi günkü törene bakıcılarından bazıları katıldı: Bunlar arasında Almanya’nın Halberstadt kentinde 639 yıl sürecek bir müzik gösterisinin gözetmeni; bir Yüzyıllar boyu süren şiir bir Hollanda şehrinin arnavut kaldırımlı sokaklarında; yıllık hac Tunç Çağı’ndan kalma bir tebeşir atı İngiltere, Oxfordshire’da bir tepede; ve itibaren Teksas’ta dev bir saat bu da bir 10 bin yıl daha alacak.
Yakın zamana kadar bu projelerin tümü birbirinden bağımsız olarak yürütülüyordu. Ancak Hollanda’da bir tıbbi cihaz şirketini tam zamanlı olarak yöneten Michael Münker, yakın zamanda saklayıcılar arasında bilgi paylaşımı için LTAP (Uzun Vadeli Sanat Projeleri) adında bir ağ kurdu..
Münker “Utrecht’ten gelen mektuplar“, Hollanda’nın Utrecht sokaklarına gömülü şiir. Her cumartesi, bir taş ustası, yerel bir şiir loncasının üyeleri tarafından yazılan şiirin yeni bir harfini bir parke taşına kazıyıp yere koyuyor. Her mektubun sponsoru bir kişi veya ailedir ve bu zaten mevcuttur 1.200’den fazla şimdiye kadar. Plan, deniz seviyesinden sadece birkaç metre yüksekte bir şehir olan Utrecht o zamana kadar sular altında kalmadığı sürece 2300 yılından sonra da devam edecek.
Münker, şiir bitmeden öleceğini bildiğini ama bu gerçeğin onu motive ettiğini söyledi. Bir röportajda “Bir nesilden diğerine geçme fikri değerli olabilir” dedi. “Tüm projeleri birleştiren şey 100 yıllık bakış açısıdır. Bir şeyi saklamak ve 100 yıl boyunca sürdürmek istiyorsanız, bunu kendiniz yapmayacaksınız.”
Cumartesi günkü törende yaptığı konuşmada Münker, “zaman piramidi” ve diğer projelerin insanlara her neslin gelecek nesillere karşı bir görevi olduğunu ve nesillerin seçeneklerini ve olanaklarını genişleten, onları genişleten – veya kısıtlayan miraslar bırakma gücünün olduğunu hatırlatabileceğini söyledi. . “Gelecek nesillerin şu anda hiçbir hakkı yok; Onlara zarar vermemizi kimse engellemiyor” dedi. “Bunu değiştirmeliyiz. İyi atalar olalım.”
Seyirciler arasında birkaç nesil Wemdinger vardı: çocuklar, ebeveynler, büyükanne ve büyükbabalar. Tören öncesinde bir grup çocuk 1993, 2003 ve 2013 bloklarına tırmanarak aralarından atladı. Bunlardan biri, 9 yaşındaki David Dinkelmayer, oyuncak ayısını üst katta bıraktı ve oyuncak ayı, vinç en yeni eklentiyi indirirken bile tüm zaman boyunca olduğu yerde kaldı. Daha sonra annesi Claudia Dinkelmayer, kendisi yaklaşık beş veya altı yaşındayken ilk törene katıldığını hatırladığını söyledi. Şehirde yaşayan insanlar için piramidin ilerleyişini hatırlamak hayatlarının belirli dönemlerini işaretlemeye yardımcı olur.
Daha sonra kalabalık gittikten sonra yeni yerleştirilen beton bloğun yan tarafında geçici bir grafiti görüldü. Birisi parmağıyla hurmayı çamura batırmıştı; zamanda bir anı işaretleme girişimi. Yakında ortadan kaybolacak. Ve sonuçta o gün gelen tüm insanlar. Ancak bloklar, belki 1.200 yıl sonra bile varlığını sürdürecek: Zamanın yavaş akışının somut bir temsili.
Ancak Cumartesi günü, yaklaşık 300 kişilik bir kalabalık, Almanya’nın güneyindeki Wemding kasabasının dışındaki bir tepede, vinç ilk üç bloğun yanına başka bir bloğu indirirken toplandı. Hatta bazı seyirciler San Francisco’dan bile geldi.
Wemding vatandaşlarının her on yılda bir 1,8 x 1,2 metrelik parçalar halinde bir araya getirdiği halka açık bir sanat eseri olan “Zaman Piramidi”nin inşaatının son aşamasını görmeye geldiler. 24 feet yüksekliğe ulaşan “Zaman Piramidi” tamamlanmadan önce eklenecek 116 tane daha var. MS 3183’e kadar durum böyle olmayacak
2018 yılında hayatını kaybeden Wemdingli sanatçı Manfred Laber, 1993 yılında şehrinin 1.200. yılı münasebetiyle “Zaman Piramidi” projesini önerdi. Malzemeyi, ölçüleri ve düzeni kendisi belirlerken, nasıl gelişeceğine Wemdingenli vatandaşlara karar verdi. 2003 yılında kendisi ve belediye meclisi, sanat eserini kullanım ömrü ötesinde yönetmek ve finanse etmek için Wemding Zaman Piramidi Vakfı’nı kurdu.
Vakıf üyeleri şu ana kadar Laber’in planlarına saygı duydu ancak önümüzdeki milenyumda toplumsal normlar, teknolojiler ve ideolojiler değiştikçe bu durum da değişebilir. Belki gelecek nesiller boya uygulayacak veya oymalar yapacaktır; ancak herhangi bir tahmin, MS 793’te şehri bugün hayal etmek isteyen bir Wemdingen vatandaşının tahminleri kadar doğru olacaktır.
Sanatçının kızı Barbara Laber, bir röportajda babasının projenin “kişisel kontrolünün dışına çıkması, kendi yoluna gitmesi ya da topluluk tarafından henüz bilmediği bir yöne yönlendirilmesi” konusunda rahat olduğunu söyledi.
Cumartesi günkü törene katılan kasaba sakinlerinden emekli otomotiv sektörü yöneticisi Karl-Heinz John, 1993 yılından bu yana tüm blok döşeme etkinliklerine katıldığını söyledi. “Zaman piramidine” karışık bir tepki verildiğini hatırladı. şehirde ilk. “‘Bu harika, gerçekten ilerici bir fikir’ diyen bazı insanlar vardı” dedi; diğerleri onların muz olduğunu düşünüyordu.
Barbara Laber, en büyük anlaşmazlık noktalarından birinin, bazı sakinlerin çirkin ve monoton bulduğu beton kullanımı olduğunu söyledi. Ancak babasının “materyalin oldukça farkında olduğunu” ekledi. “Görsel olarak nötr olması için betonu seçti. Değerli bir malzeme değil, tamamen işlevsel.” Mermer gibi farklı bir kaya türünün farklı anlamlara sahip olabileceğini ve piramidi daha “anıtsal” hale getirebileceğini ekledi.
Sanatçıyı uzun yıllardır tanıyan Wemdinger Zaman Piramidi Vakfı üyesi Klaus Schlecht ise farklı bir yoruma sahipti: Laber kelimenin belirsizliğiyle oynadı. Schlecht, belki de zamanı daha somut ve somut hale getirmeye çalıştığını söyledi.
20. yüzyılın sonlarında Laber, zamanın nesiller arası erişimini keşfeden tek Alman sanatçı değildi. Sanatçı Joseph Beuys, 1982’den 1987’ye kadar Almanya’nın orta kenti Kassel’e binlerce meşe ağacı dikti. “7.000 Meşe” başlıklı bir çalışma. Ve 1996’da heykeltıraş Bogomir Ecker “Damla taş makinesi“Hamburg’daki Hamburger Kunsthalle’de 500 yıldır damlayan yapay bir sarkıt.
O zamandan bu yana, Avrupa çapında ve ötesinde birçok uzun vadeli sanat projesi başlatıldı. Cumartesi günkü törene bakıcılarından bazıları katıldı: Bunlar arasında Almanya’nın Halberstadt kentinde 639 yıl sürecek bir müzik gösterisinin gözetmeni; bir Yüzyıllar boyu süren şiir bir Hollanda şehrinin arnavut kaldırımlı sokaklarında; yıllık hac Tunç Çağı’ndan kalma bir tebeşir atı İngiltere, Oxfordshire’da bir tepede; ve itibaren Teksas’ta dev bir saat bu da bir 10 bin yıl daha alacak.
Yakın zamana kadar bu projelerin tümü birbirinden bağımsız olarak yürütülüyordu. Ancak Hollanda’da bir tıbbi cihaz şirketini tam zamanlı olarak yöneten Michael Münker, yakın zamanda saklayıcılar arasında bilgi paylaşımı için LTAP (Uzun Vadeli Sanat Projeleri) adında bir ağ kurdu..
Münker “Utrecht’ten gelen mektuplar“, Hollanda’nın Utrecht sokaklarına gömülü şiir. Her cumartesi, bir taş ustası, yerel bir şiir loncasının üyeleri tarafından yazılan şiirin yeni bir harfini bir parke taşına kazıyıp yere koyuyor. Her mektubun sponsoru bir kişi veya ailedir ve bu zaten mevcuttur 1.200’den fazla şimdiye kadar. Plan, deniz seviyesinden sadece birkaç metre yüksekte bir şehir olan Utrecht o zamana kadar sular altında kalmadığı sürece 2300 yılından sonra da devam edecek.
Münker, şiir bitmeden öleceğini bildiğini ama bu gerçeğin onu motive ettiğini söyledi. Bir röportajda “Bir nesilden diğerine geçme fikri değerli olabilir” dedi. “Tüm projeleri birleştiren şey 100 yıllık bakış açısıdır. Bir şeyi saklamak ve 100 yıl boyunca sürdürmek istiyorsanız, bunu kendiniz yapmayacaksınız.”
Cumartesi günkü törende yaptığı konuşmada Münker, “zaman piramidi” ve diğer projelerin insanlara her neslin gelecek nesillere karşı bir görevi olduğunu ve nesillerin seçeneklerini ve olanaklarını genişleten, onları genişleten – veya kısıtlayan miraslar bırakma gücünün olduğunu hatırlatabileceğini söyledi. . “Gelecek nesillerin şu anda hiçbir hakkı yok; Onlara zarar vermemizi kimse engellemiyor” dedi. “Bunu değiştirmeliyiz. İyi atalar olalım.”
Seyirciler arasında birkaç nesil Wemdinger vardı: çocuklar, ebeveynler, büyükanne ve büyükbabalar. Tören öncesinde bir grup çocuk 1993, 2003 ve 2013 bloklarına tırmanarak aralarından atladı. Bunlardan biri, 9 yaşındaki David Dinkelmayer, oyuncak ayısını üst katta bıraktı ve oyuncak ayı, vinç en yeni eklentiyi indirirken bile tüm zaman boyunca olduğu yerde kaldı. Daha sonra annesi Claudia Dinkelmayer, kendisi yaklaşık beş veya altı yaşındayken ilk törene katıldığını hatırladığını söyledi. Şehirde yaşayan insanlar için piramidin ilerleyişini hatırlamak hayatlarının belirli dönemlerini işaretlemeye yardımcı olur.
Daha sonra kalabalık gittikten sonra yeni yerleştirilen beton bloğun yan tarafında geçici bir grafiti görüldü. Birisi parmağıyla hurmayı çamura batırmıştı; zamanda bir anı işaretleme girişimi. Yakında ortadan kaybolacak. Ve sonuçta o gün gelen tüm insanlar. Ancak bloklar, belki 1.200 yıl sonra bile varlığını sürdürecek: Zamanın yavaş akışının somut bir temsili.